GE325 อำนาจ [ฟรี]

มังกรทมิฬ แม้ดวงตามันจะว่างเปล่าไร้สติ แต่แรงกดดันของมันก็ทำให้ลู่เจี่ยเฟินตกตะลึง

ทาสในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงก็เช่นกัน แรงกดดันของมันน่าหวาดกลัวและไม่ได้ด้อยไปกว่ามังกรทมิฬ

หิมะโปรยปราย สายลมเย็นพัดโชย ผู้เยาว์อาภรณ์ขาวลงจากรถเพลิงทองคำพลางกล่าวกับลู่เจี่ยเฟินด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ข้าลู่เป่ยมาแล้ว… ไหนลองกล่าวคำที่เจ้าพูดเมื่อครู่อีกทีซิ!”

ทันทีที่หนิงฝานกล่าวจบ ทาสในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงทะยานเข้าหาลู่เจี่ยเฟิน พร้อมกับชกหมัดเข้าใส่

ชั่วพริบตานั้น ลู่เจี่ยเฟินเร่งนำกระจกที่ลุกโชนด้วยเพลิงที่รุนแรงพลางโคจรวิชา

กระจกบานนั้นเปล่งแสงส่องสว่างขวางกั้นการจู่โจมของทาสหนิงฝาน แต่ถึงแม้จะต้านรับได้ แต่ลู่เจี่ยเฟินกลับไม่อาจสงบใจ

“เป็นศพปีศาจที่ทรงพลังมาก กระจกของข้าแค่ต้านรับพวกมันก็เต็มกลืนแล้ว! ถ้ายังฝืนสู้อยู่คงไม่เป็นผลดี”

“ที่สำคัญ จะให้ร่างจำแลงในขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูงของข้าบาดเจ็บไม่ได้… ระหว่างสู้ ลู่เป่ยคงหาโอกาสลอบสังหารแน่… ข้าจะให้แผนบรรลุขอบเขตไร้ดัดแปลงผิดพลาดไม่ได้!”

แม้ว่ามันจะเสียดายผลไม้แห่งเต๋า แต่มันต้องขบฟันจำยอมจากไป

ไม่ว่าลู่เจี่ยเฟินร่างจริงจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหนิงฝาน มันต้องยอมถอย!

กระจกบานที่มันนำออกมาต้านการจู่โจมของทาสหนิงฝาน รวดเร็วไม่แพ้รถเพลิงทองคำ

“นั่นลู่เป่ย! คาดไม่ถึงว่าจะมีทาสในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงถึง 2 ตน”

“แค่เรื่องที่ลู่เจี่ยเฟินร่างจริงอยู่ในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงก็ทำให้ข้าตกตะลึงพอแล้ว แต่พอลู่เป่ยโผล่มากับทาสในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลง 2 ตน แบบนี้ใครจะกล้าต่อต้านลู่เป่ย!”

แค่ทาสในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงของหนิงฝาน ก็เพียงพอให้เขาครอบครองแดนสอง และทำให้ผู้เชี่ยวชาญกึ่งไร้ดัดแปลงต้องยอมถอย

หนิงฝานจ้องมองเงาร่างองลู่เจี่ยเฟินที่อยู่ห่างออกไปพลางขมวดคิ้ว

“น่าเสียดายจริงๆ...”

ที่น่าเสียดายเพราะเมื่อลู่เจี่ยเฟินจากไป หนิงฝานกลับเข้าใจถึงความพิเศษของมัน

ลู่เจี่ยเฟินทั้งสองคนนั้นมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะเป็นของตน แม้จะแบ่งแยกเป็นตัวจริงและอีกร่าง

หากเขาสังหารพวกมันได้ เขาจะลดทอนศัตรูที่ทรงพลังทั้งในทะเลไร้สิ้นสุดและแดนสองได้

แต่การจะทำเช่นนั้นย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย ลู่เจี่ยเฟินเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ในทะเลไร้สิ้นส่วนใน ผ่านการต่อสู้เป็นตายมากมายนับไม่ถ้วน มันย่อมมีบางสิ่งที่ทำให้เอาชีวิตรอดได้

ยิ่งด้วยมันฉลาดและเลือกที่จะหนี หนิงฝานจึงหมดโอกาสสังหารมัน

“น่าเสียดาย… หากผสานรวมทุกสิ่งที่ข้ามี ข้าสมควรต่อกรกับผู้เชี่ยวชาญกึ่งไร้ดัดแปลงได้ แต่ถึงอย่างนั้น ข้าก็ยังอยู่เพียงขอบเขตตัดวิญญาณขั้นต้น ระดับพลังยังห่างชั้นกันมากอยู่ดี...”

“ยามที่ข้าเผาโลหิตโบราณ ข้าสังหารขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงได้ราวกับมด แม้จะเอ่ยปากสั่งการ อสูรในดาราสมุทรก็เคลื่อนทัพ… แต่ที่นี่ข้าไม่มีอำนาจเช่นนั้น...”

ลู่เจี่ยเฟินวางแผนทุกสิ่งมาอย่างลึกล้ำ ทั้งเรื่องที่สร้างอีกร่างของตนขึ้นมา ให้มาอยู่ในแดนสองเพื่อยกระดับพลังและขึ้นครองความเป็นใหญ่ หากไม่มีหนิงฝานที่คอยขัดขวางแผนการของมัน ป่านนี้ดาราจักรพรรดิคงได้กลายเป็นของมัน

“ตาเฒ่านั่นหนีเร็วจริงๆ...” ซีหลานกล่าว

“แตงกวาน้อย เจ้านี่ยอดเยี่ยมจริงๆ แค่เห็นเจ้ามันก็กลัวจนต้องหนีแล้ว!” เยว่หลิงคงกล่าว

“ปล่อยให้มันหนีไปเถอะ เจ้าไม่ต้องสนใจ มันน่าจะมีไพ่ตายซ่อนไว้ หากเจ้าบาดเจ็บและเสียทาสไป แบบนั้นย่อมไม่เป็นผลดีกับเจ้า… ข้าไม่อยากให้เจ้าชักนำปัญหามากจนเกินไป”

หนิงฝานรับฟังพวกนาง จากนั้นบังคับให้รถเพลิงเมฆาลงจอด

เหล่าคนของเผ่าต่างๆล้วนหวาดกลัวหนิงฝาน การที่หนิงฝานขับไล่ลู่เจี่ยเฟินได้ ทำให้พวกมันตกตะลึง

“คารวะนายกองเป่ย!” ผู้เชี่ยวชาญหลายคนป้องมือคารวะหนิงฝาน

แต่ถึงอย่างนั้น กลับมีบุรุษผู้หนึ่งที่ไม่ยอมคารวะหนิงฝาน แม้มันจะนับถือ แต่ตัวมันที่เป็นนายกองเผ่ามานานย่อมหยิ่งในศักดิ์ศรี

หนิงฝานเอื้อมมือไปเบื้องหน้าคว้าจับอากาศ ก่อนที่ผลไม้แห่งเต๋าจะปรากฏในมือ

“วิชาเขี้ยววารี!” เมื่อเห็นว่าผลไม้แห่งเต๋าถูกชิงไป บุรุษผู้นั้นกลับโกรธแค้นและจู่โจมเข้าใจหนิงฝาน แต่ด้วยพลังพิเศษบางอย่างในตัวมัน จึงทำให้การจู่โจมนี้รุนแรงเทียบเท่าขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง

แต่ชั่วพริบตานั้น ร่างกายของมันกลับสั่นสะท้าน การจู่โจมของมันถูกหนิงฝานทำลายได้ในพริบตา เปลวเพลิงที่รุนแรงลุกโหมทั่วร่าง มันเปล่งเสียงร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนาก่อนจะกลายสภาพเป็นเถ้าถ่าน

หนิงฝานไม่ปล่อยให้ดวงจิตของมันหนีไปได้ เขานำเข้ากระเป๋าเพื่อเก็บไว้ยกระดับทาสของตน

“ลู่เป่ยสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นกลางได้ในพริบตา!”

นายกองแต่ละเผ่าสั่นสะท้าน หากหนิงฝานเอ่ยปาก พวกมันย่อมไม่กล้าขัด ไม่อย่างนั้นอยากถูกสังหารในพริบตา

หนิงฝานออกคำสั่งให้พวกมันเร่งจากไป แต่ก่อนไป เขาประทับตราวิญญาณกับพวกมันไว้

“ในอดีตเด็กนี่ไม่สมควรสังหารพวกเราได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้ กลับสังหารพวกเราได้ราวกับมดปลวก ข้าดูแคลนมันเกินไป แต่ถึงอย่างนั้น มันสมควรเป็นผู้ที่ช่วยเหลือท่านลู่หวู่ได้” นายกองเผ่าวายุและเผ่าอัสนีถอนหายใจ

นับว่าพวกมันโชคดีที่ไม่ขัดขืนและผูกสหายกับเผ่าลั่วหยุนเอาไว้ หนิงฝานจึงไม่ได้สังหารพวกมัน

นายกองแห่งเผ่ารอยแยกพิภพคนหนึ่งขบคิด แม้ในอดีตพวกมันจะเคยประกาศเป็นศัตรูกับเผ่าลั่วหยุน และประรางวัลค่าหัวหนิงฝาน แต่สุดท้ายพวกมันกเลือกที่จะเป็นมิตรกับเผ่าลั่วหยุน

“โชคดีจริงๆที่ข้าเลือกที่จะยืนอยู่ข้างเผ่าลั่วหยุน ไม่งั้นข้าคงไม่รอด...”

หลังจากประทับตราวิญญาณให้ทุกคน หนิงฝานหันมองลู่ตู้เฉินพลางกล่าว

“ดูเหมือนท่านจะบาดเจ็บไม่น้อย… ท่านไปได้ผลไม้แห่งเต๋านี้มาได้ยังไง ท่านพอจะเล่าให้ข้าฟังได้หรือเปล่า?”

“ถึงเจ้าไม่ถามข้าก็จะบอกให้ แต่ก่อนหน้านั้น อย่าได้ลืมเรื่องที่ต้องช่วยท่านลู่หวู่เด็ดขาด”!