บทที่ 201 ข้าคือพี่ใหญ่ของเจ้า 

บทที่ 201 ข้าคือพี่ใหญ่ของเจ้า

ฉือยู๋ป๋ายพุ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง !

หลักจากเกิดเหตุร้ายในเหมืองเขาก็เอาแต่โทษฉื่อหยาน

ด้วยการแสดงออกของฉื่อหยานตอนอยู่ในถ้ำ ทำให้ฉือยู๋ป๋ายไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก และตอนนี้เองท่าทีของฉื่อหยานก็ทำให้เขาโกรธมากขึ้น เขาจึงตัดสินใจที่จะสอนบทเรียนให้กับฉื่อหยาน

เหอซิงเหมิน เฉินอี๋ตาน และคนอื่นยังคงตกอยู่ในความทุกข์ .จึงทำให้สายเกินไปที่พวกเขาจะหยุดฉือยู๋ป๋ายได้ทันจากการทำร้ายฉื่อหยาน

เหมือนกับสัตว์ที่บ้าครั่ง ร่างกายของฉือยู๋ป๋าย ก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงเหลือง ขณะเดียวกันก็มีลูกบอลแสงสีทองพุ่งออกไปจากมือของเขา

ลูกบอลแสงเหล่านี้ทรงพลังเป็นอย่างมาก

ฉื่อหยานสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

โดยไม่ลังเล เขาก็เรียกใช้จิตวิญญานกายาแข็งพร้อมกับโล่แสงทมิฬ และเข้าสู้สภาวะบ้าคลั่งในนภาที่สอง

ฉือยู๋ป๋าย นั้นอยู่ในนภาที่สองของระดับปฐพี ซึ่งเป็นระดับที่สูงกว่า ฉื่อหยาน ; ฉื่อหยานอาจจะตายได้ง่ายๆหากเขาไม่ระวัง

ด้วยพลังปราณที่ไหลไปทั่วร่างของเขา ฉื่อหยานก็ดูเปลี่ยนไปทันที เป็นความดุร้ายและกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันที่ลอยออกมาจากร่างของเขา

รอบๆร่างของฉื่อหยาน, กลิ่นอายก็กระเพื่อมออกมาและมันก็ยังรุนแรงเป็นอย่างมาก

เหอซิงเหมิน และ เฉินอี๋ตาน หยุดร้องไห้ แล้วมองไปที่ฉื่อหยานด้วยความประหลาดใจ พวกเขาต่างก็ตกตะลึง

" บูม บูม บูม "

หลังจากนั้นเพียงครู่เดียว , ลูกบอลทองคำก็ประทะเข้า กับฉื่อหยานและเกิดระเบิดขึ้นรอบๆตัวเขา

ทันทีโล่แสงทมิฬของฉื่อหยานก็ทลายลงในขณะที่ร่างกายของเขากระเด็นลอยไปในอากาศ และเขา ก็กระอักเลือดออกมา

เพียงแค่โจมตีครั้งเดียว ฉื่อหยานก็ทำให้ฉื่อหยานบาดเจ็บและรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

ด้วยระดับที่สูงกว่าฉื่อหยานหนึ่งระดับ ฉือยู๋ป๋ายก็โจมตีออกมาด้วยพลังทั้งหมดของเขา เพื่อที่เขาจะฆ่าฉื่อหยาน !

อย่างไรก็ตาม ฉื่อหยาน ก็ยังคงไม่ตาย

ฉื่อหยานลุกขึ้นยืนหลังจากที่เขาล้มลงบนพื้นดิน , และเขากล่าวอย่างหนักแน่น " ฉือยู๋ป๋าย ข้าจะไม่ลืมการกระทำของเจ้า ! "

" ดูสิว่าเจ้าจะยังจำได้ไหมเมื่ออยู่ในนรก ! "

ฉือยู๋ป๋าย ขบฟันแน่น " พวกเราจะไม่เป็นอะไรแน่นอน ถ้าเจ้าไม่มายังเกาะซิลาดำ เราจะไม่สูญเสียมากมายเช่นนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ! "

เขาโทษว่าความผิดทั้งหมดเป็นความผิดของฉื่อหยาน ดังนั้นเขามีข้ออ้างที่จะฆ่าเขา

ฉือยู๋ป๋าย ไม่ได้ยังไม่หยุดแค่นั้น ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ในขณะที่ดวงตาของเขาก็ส่องแสงสีเหลืองออกมา

พลังระเบิดออกมาจากร่างของเขาอย่างรุนแรง ฉือยู๋ป๋ายพุ่งมาที่ฉื่อหยานอีกครั้งเหมือนกับสายฟ้าฟาด

คราวนี้เขาไม่ได้ใช้ลูกบอลสีทองสว่าง แต่กลับพุ่งไปที่ฉื่อหยานตรงๆด้วยความรวดเร็ว ถึงขนาดที่ฉื่อหยานกไม่สามารถมองเห็นเขาได้อย่างชัดเจน

เพราะเขานั้นมีระดับที่สูงกว่าฉื่อหยานหนึ่งระดับ และเขาก็ได้ใช้พลังทั้งหมดออกมา ดังนั้นความต่างจึงค่อนข้างจะสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

ตอนนี้ฉื่อหยาน รู้สึกเสียใจมากที่เขาไม่ได้ขอฝึกวิชาต่างๆจากเปลวเหมันเยือกแข็งมากกว่านี้ ถ้าเขาฝึกฝนก้าวเงาและก้าวอัศนีสำเร็๗หละก็ ตอนนี้เขาก็คงสามารถหนีไปไกลและหลีกเลี่ยงการโจมตีครั้งนี้ได้

น่าเศร้าที่เขานั้นช้ากว่าฉือยู่ป๋าย และยังไม่แม้แต่จะมองเห็นฉือยู่ป๋ายได้อย่างชัดเจน

เพราะว่าเขานั้นไม่เห็นการเคลื่อนไหวของฉือยู๋ป๋าย เขาจึงไม่สามารถสร้างหลุมแรงโน้มถ่วงดักหน้าได้ และตอนนี้มันก็ได้สายไปแล้ว

เขารู้ว่าถึงจะหลบหนียังไงก็ไร้ประโยชน์

เขาจึงทำได้แต่อดทนไว้

"อ๊าาาาาาาา !

ฉื่อหยานก็ตะโกนกระตุ้นพลังงานเชิงลบทั้งหมดในร่างกายของเขา เขาก็ได้ลงมือสร้างผนึกแห่งความเป็นความตายขึ้นมาทันที

" ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ! "

ผนึกแห่งความเป็นความตายก็ปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือของเขา และผนึกแห่งความเป็นความตายทันทีก็เสร็จสมบูรณ์ !

ผนึกเจ็ดอันพุ่งออกจากฝ่ามือของฉื่อหยานไปที่ฉือยู๋ป๋าย พลังของมันนั้นแข็งแกร่งนักรบระดับหายนะที่ระเบิดพลังออกมาเสียอีก

ฉือยู๋ป๋าย ตระหนักได้ถึงพลังที่รุนแรงในผนึกเหล่านั้น โดยไม่ประมาท เขาก็ผนึกพลังในร่างของเขา

เสาแสงสีเหลืองก็พุ่งออกมาจากหน้าอกของเขา ซึ่งมันส่องแสงกระทบดวงตาของทุกคน

เสาแสงสีเหลืองที่ปรากฏขึ้นมาก็ประทะเข้ากับผนึกแห่งความเป็นความตาย และมันก็ประทะกันในระแวกหินสีดำมากมาย

ด้านหลังหินเล็กๆ ร่างกายของฉื่อหยานก็กระเด็นออกมาอีกครั้ง แล้วตกลงบนพื้น หลังจากที่ลอยอยู่กลางอากาศ

หน้าอกของฉื่อหยานก็มีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมากและใบหน้าของเขาก็ซีดลง .

ส่วนฉือยู๋ป๋าย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ล้มลง แต่ร่างของเขานั้นสั่นเป็นอย่างมาก

เสาแสงของเขานั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แม้แต่นักรบในนภาที่สองของระดับปฐพีก็ไม่สามารถรับมือกับมันได้

แม้ว่าเขาจะถูกปกคลุมด้วยเลือด ฉื่อหยานก็ลุกขึ้นมาอีกครั้งด้วยร่างกายที่สั่นเทา . . . เขานั้นยังไม่ตาย !

" หยุดเดี๋ยวนี้ ! ! ! ! ! "

เหอซิงเหมินก็ ตะโกนออกมา " ฉือยู๋ป๋าย เจ้ากำลังทำบ้าอะไร ! เจ้าก็รู้ว่ามันไม่ใช่เพราะเขา เจ้าต้องการอะไรกันแน่ ? เจ้าไม่รู้หลอกรึว่าเขามาจากตระกูลหยาง "

หน้าฉือยู๋ป๋าย ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เฉินอี๋ตาน ก็ตกใจเช่นกันและนางก็มองไปที่เหอซิงเหมิน " เขามาจากตระกูลหยางงั้นรึ ? "

" เขาเป็นเด็กที่พรากจากตระกูลหยางไป และเขาก็มายังที่ทะเลไม่มีสิ้นสุดแห่งนี้ก็เพื่อมายังตระกูล " ในตอนนี้ เหอซิงเหมิน ไม่สามารถปกปิดตัวตนที่แท้จริงของฉื่อหยานได้อีกต่อไป " ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บ ตระกูลหยางจะต้องไม่ไว้ชีวิตเราแน่นอน ! ฉือยู๋ป๋าย หยุดลงมือกับเขาได้แล้ว ! "

" หึ ! คนที่อยู่ที่นี่ต่างก็เป็นคนของเรา ดังนั้น เราสามารถบอกพวกเขาได้ว่ามันถูกพวกอสูรฆ่า . แม้แต่พี่สาวหนานเองที่อยู่ในระดับรู้แจ้งก็ยังถูกมันฆ่าตาย ฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงนักรบระดับหายนะเลย "

ฉือยู๋ป๋าย ตอบกลับมาอย่างบ้าคลั่ง ไม่ว่าเหอซิงเหมิน จะเตือนอย่างไร เขาก็ยังคงคิดจะทำร้ายฉื่อหยาน

ฉือยู๋ป๋าย พุ่งไปที่ฉื่อหยานอีกครั้ง " ไอ้สารเลว ข้าจะฆ่าเจ้า ต่อให้เจ้าเป็นคนของตระกูลหยางก็ตาม ! ไม่มีแก้แค้นให้เจ้าได้แน่นอน หากเจ้าตายที่นี่ .

" ฉือยู๋ป๋าย ! " เหอซิงเหมิน ตะโกนด้วยความโกรธา " หยุดเดี๋ยวนี้นะ ! "

ฉือยู๋ป๋าย นั้นไม่ได้ฟังนางเลย ขณะที่นางกำลังตะโกน เขากลับมุ่งไปฆ่าฉื่อหยานแทน

ในดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ ทุกคนต่างก็รู้ว่าฉือยู๋ป๋าย นั่นชื่นชอบเหอซิงเหมิน .

เขามักจะลังแกคนที่มาสนิทกับเหอซิงเหมินเสมอ .

แม้แต่คนจากที่เดียวกันเขายังทำแล้วจะนับอะไรกับฉื่อหยาน

โดยเฉพาะ เมื่อตอนที่อยู่ในถ้ำเขาเองก็ถูกฉื่อหยานโจมตี

ตั้งตอนนั้นเขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องฆ่าฉื่อหยานให้ได้

เห็นฉือยู๋ป๋าย พุ่งเข้ามา ฉื่อหยานดวงตาก็กลายเป็นเย็นชา ขณะที่เดียวกันเขาก็สร้างผนึกแห่งความเป็นความตายขึ้นมา

" บูม ! "

ฉื่อหยาน กระเด็นออกไป และกระดูกที่หน้าอกของเขาก็แตกหัก

" ปุ ~ "

โดยไม่คาดคิด จู่ๆ ฉือยู๋ป๋าย ฉือยู่ป๋ายก็มีเลือดไหลออกมา

ฉือยู๋ป๋าย เองก็ไม่สามารถทนต่อพลังของผนึกแห่งความเป็นความตายได้เช่นกัน

ฉือยู๋ป๋ายกระอักเลือดออกมา .

เหอซิงเหมิน และ เฉินอี๋ตาน ต่างก็ตกตะลึง ขณะที่พวกนางมองไปที่ฉื่อหยานด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

ฉื่อหยานนั้นทนทานเป็นอย่างมาก !

ภายใต้การโจมตีของฉือยู๋ป๋าย เขากลับรอดมาได้!

นอกจากนี้ ร่างกายของเขายังคงสมบูรณ์ดี ในขณะที่ฉือยู๋ป๋าย เริ่มจะกระอักเลือดออกมา

ด้วยสิ่งที่ปรากฏขึ้นนี้ทำให้เหอซิงเหมินและเฉินอี๋ตานต่างก็ตกอยู่ในความสับสน

" เจ้าหนุ่ม มันไม่แปลกเลยที่เจ้าจะมาจากตระกูลหยาง เจ้านั้นไม่ธรรมดา ! " ฉือยู๋ป๋าย จ้องไปที่ฉื่อหยานด้วยความเกลียดชัง " ถ้าวันนี้ข้าไม่ฆ่าเจ้า สักวันเจ้าจะต้องฆ่าข้าแน่นอน ! ดังนั้นตอนนี้ข้าจะทุ่มทุกอย่างเพื่อฆ่าเจ้าสะ ! "

" ฉือยู๋ป๋าย หยุดโทษเขาได้แล้ว ! " เหอซิงเหมิน ในที่สุดก็ตะโกนออกมาและพุ่งไปที่ฉือยู๋ป๋าย .

เหอซิงเหมิน พุ่งออกไปและแตะเท้าที่สวยงามของนางลงพื้นดิน เมื่อนางต้องการที่จะพุ่งออกไปอีกครั้ง นางรู้สึกว่าขาของนางนั้นกลับถูกลากโดยบางสิ่งบางอย่าง

เหอซิงเหมิน ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไป เหอซิงเหมิน มองไปรอบ ๆ " พี่ใหญ่ ท่านจะทำอะไร ? "

ทุกคนงงและเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ

เหอซิงเหมิน นั้นไม่เคยเรียกใครว่า " พี่ใหญ่ "เลย นอกจากคนๆหนึ่ง

เซี่ยกุ่ย !

" พี่ใหญ่ท่านมาเมื่อใดกัน? "เฉินอี๋ต๋านก็เต็มไปด้วยความสุข

" ไม่นานนัก ข้าได้ยินมาว่าพี่สาวหนานตายเพราะมัน ดังนั้นข้าคิดว่าสมควรแล้วที่มันต้องตาย . . . " เสียงที่เยือกเย็นก็ดังออกมาจากใต้พื้นดิน

ชายลึกลับคนนี้ดูเหมือนว่าเขานั้นอยู่ใต้ดิน

และนักรบของดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ก็รู้สึกโล่งอกทันทีเมื่อได้ยินว่า เซี่ยกุ่ยมา

" ที่พี่ใหญ่พูดนั้นมีเหตุผล . " ฉือยู๋ป๋าย หัวเราะออกมา และ พูดเยาะเย้ยไปที่ฉื่อหยาน " ข้าจะดูว่าเจ้าจะรอดไปได้อีกนานแค่ไหน ? "

" นานกว่าเจ้าแน่นอน ! "

ตอนนั้นเอง ก็เป็นเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังมาจากฟากฟ้าและมีมังกรสองหัวปรากฏตัวอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ

ดาบสีเงินขนาดใหญ่บินข้ามผ่านท้องฟ้าและพุ่งมายังทิศทางนี้

ท่ามกลางแสงสีเงิน ดาบสีเงินก็พุ่งลงมาและปีดเข้าไปที่กล้ามเนื้อของฉือยู่ป๋าย

ดาบสีเงินขนาดใหญ่ก็ได้ฆ่าฉือยู๋ป๋ายทันที ขณะที่เหอซิงเหมินอยู่ห่างจากมันเพียงแค่สามเมตร

ภูเขาและพื้นดินต่างก็สั่นสะท้านขึ้นมาพร้อมกัน

ชายหนุ่มร่างผอมผิวขาวก็ปรากฏขึ้นมาจากพื้นดินด้วยสีหน้าจริงจัง มีเลือดไหลออกมาจากปากของเขาขณะที่เขามองไปที่มังกรสองหัว

" เสี่ยวหยาน ยินดีต้อนรับเข้าสู่ทะเลเคียร่า " ผู้ชายที่แข็งแกร่งคนนั้นยืนอยู่บนหัวของมังกรสองหัว พร้อมกับที่เขายิ้มกว้างมาที่ฉื่อหยานหลังจากฆ่าฉือยู๋ป๋าย

" ท่านเป็นใครรึ ? " ฉื่อหยานก็สับสน

"ข้าคือพี่ใหญ่ของเจ้า หยางมู่ " ชายหนุ่มที่แข็งแกร่งคนนั้นก็ หัวเราะออกมา  แล้วหันไปมองนักรบจากดินแดนปีศาจมหัศจรรย์อย่างเหยีดหยาม " ในเคียร่าทะเล ตระกูลของเรานั้นแข็งแกร่งที่สุด ผืนทะเลนี้เป็นของเรา ใครก็ตามที่กล้าต่อต้่านตระกูลหยางมันต้องตาย ! "

_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1275 แล้วนะคะ หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา  >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ