บทที่ 68: ปกป้อง!
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 68: ปกป้อง!
ฟู่วววววววย~~
กิ่งก้านใบของต้นไทรยักษ์ริมถนนได้โบกสะบัดตามแรงลมทำให้ใบไม้และกิ่งของมันแตกหักร่วงหล่นมาสู่พื้นถนน
“หยู่อั๋น เร็วเข้า! ใช้เวทแช่แข็งอีกหนึ่งชั้น!” เมื่อไฉ่ถังได้เห็นภาพเช่นนั้น เธอรีบออกคำสั่งในทันที
“อ้ะ ฉะ-ฉันทำไม่ได้ พลังของมันรุนแรงมากจนทำให้ฉันรู้สึกหายใจไม่ออก!” หยู่อั๋นตอบกลับอย่างอ่อนแรง
โม่ฝานรู้สึกถึงคลื่นจิตสังหารของอสูรร้ายตนนี้ด้วยเช่นกัน ภายในจิตใจของเขาราวกับถูกคลื่นทะเลซัดเข้ามาระลอกใหญ่ หมาป่าเวทเงยหน้าขึ้นพร้อมส่งเสียงหอนขึ้นไปสู่ท้องฟ้า พลังของมันนั้นทำให้ถนนและบ้านเรือนแถวนี้เริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง
“มันพัฒนาขึ้น! มันถูกพวกเรากดดันจนสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของตนเองได้!!!”
“หลังจากที่ดูดซับพลังงานของบ่อน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ มันก็มีความสามารถมากพอที่จะพัฒนาตนเองได้แล้วล่ะ ตอนนี้พวกเราจะต้องหยุดมัน! ถ้าหากเราปล่อยให้มันพัฒนาตนเองได้สำเร็จล่ะก็… แม้ว่าหยางซัวเห่อจะอยู่ที่นี่ เขาก็จะไม่อาจสามารถจัดการกับมันได้!” ฉือต้าฮวงกล่าวออกมาพร้อมกับใบหน้าที่บิดเบี้ยว
แม้ว่าเขาจะอยู่ในทีมหน่วยล่าล้างเมืองมานาน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉือต้าฮวงได้พบเจอกับอสูรเวทขั้นสูง!
อสูรเวทขั้นสูงนั้นไม่ได้น่ากลัวนัก แต่ถ้าหากมันสามารถพัฒนาตนเองได้สำเร็จ… นั่นคือความน่ากลัวที่แท้จริง! ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่นักเวททั่วไปจะสามารถยืนหยัดต่อสู้กับมันได้!
ยิ่งไปกว่านั้นจะเกิดการสังหารหมู่ขึ้นในเมืองแห่งนี้แน่นอน ทุกหนแห่งจะเต็มไปด้วยคราบโลหิตและซากศพ!
“ไม่ดีแล้ว พวกเราไม่สามารถหยุดมันได้หรอก! ใช้เวลาก่อนที่มันจะพัฒนาตนเองสำเร็จหนีไปจากที่นี่ดีกว่าไหม!!” หลีเหวินเจี่ยกล่าวออกมาด้วยใบหน้าซีดขาวไร้โลหิต
ความเร็วของอสูรเวทขั้นสูงที่พัฒนาสมบูรณ์แล้วไม่ใช่สิ่งที่หลี่เหวินเจี่ยจะสามารถต่อกรได้เลย ทุกคนที่อยู่ตรงนี้จะต้องตาย หมาป่าตาเดียวที่พัฒนาขั้นสมบูรณ์แล้วใช้เวลาไม่ถึงสิบวินาทีในการสังหารพวกเขาทั้งหมดนี้ด้วยซ้ำ!!
“พูดบ้าอะไรออกมา? ลองมองรอบๆตัวบ้างเถอะว่าพวกเรากำลังปกป้องอะไรอยู่!” ฉือต้าฮวงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
แม้ว่าบริเวณแห่งนี้จะเป็นพื้นที่รกร้างเต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างที่ถูกทิ้งไว้ ถนนก็พังยับเยิน อีกทั้งต้นไม้ใหญ่ยังล้มลงมา แต่อย่างไรก็ตามสุดถนนยังมีแสงไฟสว่างออกมาจากบ้านเรือนอยู่
ซึ่งสถานที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยผู้คนลูกเด็กเล็กแดง เหล่าครอบครัวต่างๆกำลังดูทีวี เด็กหญิงมากมายกำลังเตรียมของขวัญสำหรับเทศกาลที่กำลังจะมาถึง ริมถนนยังมีเหล่าคู่รักที่กำลังเดินเล่นกันอยู่ ทุกหนแห่งล้วนแต่เต็มไปด้วยอาคารสถานที่ ห้างร้านต่างๆมากมาย…
“แกคิดว่าคนพวกนั้นสามารถปกป้องตัวเองกับครอบครัวได้งั้นเหรอ ห๊ะ!?”
“แน่นอนว่าเราจะปลอดภัยถ้าหากเราวิ่งหนีไปในตอนนี้ แต่ถ้าหากหมาป่าตาเดียวมันสามารถพัฒนาได้เสร็จสมบูรณ์ มันจะต้องการอาหาร! อาหารจำนวนมาก! และผู้คนเหล่านั้นคืออาหารของมัน!”
ภายในเมืองแห่งนี้นั้นมีนักเวทระดับมัชฌิมที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขา แต่อย่างไรก็ตามทีมนักเวทขั้นมัชฌิมนั้นจะไม่ตื่นตัวรับงานตลอดเวลา แม้ว่าพวกเขาจะใช้เวลาโดยเร็วที่สุดเพื่อมาจัดการหมาป่าตาเดียว แต่ก็ไม่อาจจะจัดการพวกมันได้ทันเวลาก่อนที่การสังหารหมู่นี้จะเริ่มแน่นอน!
จะมีสักกี่คนกันที่จะต้องตายตกไปเพื่อสังเวยอสูรเวทตนนี้? ฉือต้าฮวงได้แต่กัดฟันและไม่อยากคิดถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเลย…
“แม้ว่าไอ้เด็กน้อยนั่นจะน่ารำคาญไปสักหน่อย แต่เขาก็ยังทำให้เราได้ค้นพบกับอสูรร้ายนี่ก่อนเวลาที่มันจะพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่ง ถือได้ว่าเป็นการป้องกันการสังหารหมู่ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ได้! เอาล่ะ เราไม่ควรจะท้อถอยในตอนนี้ เลิกพูดเรื่องที่ทำให้หมดกำลังใจจะดีกว่า! พวกเราสามารถหยุดมันได้ ยังพอมีเวลา!” ไฉ่ถังกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
แน่นอนว่าย่อมเป็นเช่นนั้น ฉือต้าฮวงนั้นตัดสินใจแล้วว่าเขาจะไม่วิ่งหนีเด็ดขาด
เมื่อกัปตันฉือต้าฮวงแสดงถึงจิตวิญญาณของตนเองออกมาเช่นนี้ โม่ฝานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมเขาอยู่ภายในใจเงียบๆ
“เฟ่ยฉือ! เตรียมใช้คลื่นพสุธาเพื่อให้มันเคลื่อนไหวได้ช้าลงถ้าหากมันสามารถออกจากเวทแช่แข็งได้ พวกเราจะไม่อนุญาตให้มันวิ่งเด็ดขาด!” ฉือต้าฮวงออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด
เฟ่ยฉือพยักหน้า
ในทันทีฝ่ามือของเฟ่ยฉือทุบลงบนพื้นซีเมนต์อย่างรวดเร็ว พื้นแห่งนี้กลายเป็นคลื่นระลอกใหญ่ราวกับยืนอยู่กลางทะเลสาป ระลอกคลื่นนี้พุ่งไปในทิศทางออกจากเมือง ซึ่งบังคับให้หมาป่าไม่อาจวิ่งเข้าไปในเมืองส่วนในได้
ตอนนี้เวทแช่แข็งไม่อาจอดทนอยู่ได้อีกต่อไป
พลังที่หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของหมาป่าตาเดียวทำให้น้ำแข็งเริ่มละลาย ความร้อนแผ่กระจายออกมาจากตัวมันทำให้น้ำที่ละลายเริ่มเดือด…
“มันกำลังพัฒนาจริงๆ อุณหภูมิร่างกายของมันสูงขึ้น โลหิตของมันกำลังเดือดพล่าน!” เฟ่ยฉือกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
หลีเหวินเจี่ยกัดฟันอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
ด้วยความสัตย์จริงทั้งหมด เมื่อหมาป่าตาเดียวนั้นพัฒนาสู่ขั้นสมบูรณ์ได้สำเร็จ จะไม่มีผู้ใดสามารถหยุดมันได้ ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้จะไม่มีชีวิตรอดแน่นอน! มันจะวิ่งเข้าไปในเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนทันที
ในตอนนี้ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ทำได้เพียงยืนรอความตายของตนเท่านั้น
ในตอนนี้สัญญาณของหมาป่าตาเดียวนั้นชัดเจนขึ้นทุกที มันจะต้องพัฒนาสู่ขั้นสมบูรณ์ในเร็วๆนี้แน่นอน แต่ทำไมพวกเขายังคงยืนรอความตายอยู่ตรงนี้ล่ะ?
“มันกำลังจะทำสำเร็จแล้ว!” หลีเหวินเจี่ยกล่าวออกมาด้วยใบหน้าซีดขาว ร่างกายเริ่มหลั่งเหงื่อเย็นเฉียบออกมา
บัดซบ! มันสายไปแล้ว!
ฉือต้าฮวง เสี่ยวเก๋อ เฟ่ยฉือ ไฉ่ถัง… ทั้งหมดไม่คิดจะหลบหนีแม้แต่น้อย
ในขณะนี้โม่ฝานกำลังจ้องไปที่หมาป่าตาเดียวด้านหน้า เขามองเห็นกล้ามเนื้อของมันได้อย่างชัดเจน เขาเห็นว่าดวงตาของมันโปร่งใสขึ้นมาอย่างมาก เส้นเลือดที่ปูดออกมาทุกส่วนล้วนแต่ถูกมองเห็นว่าโลหิตของมันกำลังเดือดพล่าน นัยตาของหมาป่าตาเดียวเริ่มกลายเป็นสีแดงฉานจากเส้นเลือดที่เป่งออกมาจากอุณหภูมิร่างกายที่สูงขึ้น!
กระดูกแหลมงอกออกมาจากไหล่ของมัน คล้ายกับเขาของกระทิง
กระดูกสันหลังของมันขยายตัวใหญ่ขึ้น เจาะทะลุเนื้อหนังของมันออกมา สันหลังของมันมีหนามงอกออกมาด้านบนเรียงกันสวยงามน่าเกรงขาม ภายใต้แสงจันทร์ในคืนหนาวเหน็บเช่นนี้ ยิ่งทำให้ภาพตรงหน้าดูน่าเกรงขามอย่างยิ่ง! ไม่มีใครสามารถหยุดความน่าสะพรึงนี้ไว้ได้อีกแล้ว!
“ลูกบอลเพลิง ทมิฬ!”
ท้ายที่สุดฉือต้าฮวงก็ไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป ปรากฏลูกบอลไฟขึ้นในมือของเขาก่อนที่จะขว้างปาไปที่อสูรร้ายตรงหน้าด้วยความเกรี้ยวกราด
ตู้ม!
เปลวไฟร้อนฉ่าระเบิดขึ้นตรงหน้าของหมาป่าตาเดียว เปลวเพลิงที่เกรี้ยวกราดนั้นกลืนกินหมาป่าตาเดียวในทันที ทั่วทั้งถนนเต็มไปด้วยฝุ่นและควันคละคลุ้ง
คลื่นความร้อนระอุแพร่กระจายไปทั่วถนน ต้นไทรที่ล้มไปเมื่อครู่ติดไฟอย่างรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านั้นไฟเริ่มลุกไหม้ลามไปถึงอาคารด้านข้าง
แต่สิ่งที่โชคดีก็คือผู้คนที่อาศัยอยู่ในอาคารร้างแถวนี้ได้อพยพไปแล้วจนหมดสิ้น
แรงระเบิดเมื่อครู่นั้นรุนแรงอย่างมาก ซึ่งมันน่าจะทำให้หมาป่าตาเดียวบาดเจ็บสาหัสได้!
ผ่านไปครู่หนึ่งเปลวเพลิงเริ่มมอดลง หมาป่าตาเดียวที่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟได้พุ่งออกมาจากกองไฟ มันกระแทกทุกอย่างที่ขวางทางโดยไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น
“กัปตัน ระวัง!” เฟ่ยฉือตะโกนออกมา
ฉือต้าฮวงหยุดนิ่งอยู่กับที่ทันทีด้วยความตกใจ
หลังจากที่มันได้อยู่ในกองไฟสักพัก สุดท้ายแล้วหมาป่าตาเดียวก็กระโดดออกมาด้านนอกได้โดยปลอดภัย!!!
“คลื่นพสุธา!” เฟ่ยฉือรีบร่ายคาถาทันที
เขาพยายามใช้เวทของตนเองเพื่อทำให้หมาป่าตาเดียวถอยหลังกลับไปที่จุดเดิม แต่ใครจะคาดคิดว่าความเร็วของหมาป่าตาเดียวในตอนนี้นั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อาจจะหยุดยั้งได้อีกต่อไปแล้ว!
ฮู๊ววววววว~
หมาป่าตาเดียวได้ลุกยืนขึ้นมาเพื่อโชว์ว่าร่างกายของมันไม่เป็นอะไรเลย! มันตวัดกรงเล็บออกมา ลำแสงยาวคมกริบได้พุ่งไปที่ฉือต้าฮวงที่ยืนนิ่งด้วยอาการตื่นตระหนก!
“กำแพงวารี ป้องกัน!” เสี่ยวเก๋อสามารถเชื่อมดวงดาวของตนเองได้สำเร็จในนาทีแห่งความเป็นความตาย สายน้ำมากมายก่อตัวรวมกันเป็นเกราะเพื่อปกป้องร่างกายของกัปตันฉือต้าฮวงได้ทันเวลาที่ลำแสงกรงเล็บพุ่งเข้ามา
กรงเล็บที่แหลมคมพุ่งเข้ามาฉีกเกราะน้ำเมื่อครู่ออกอย่างเดือดดาล!!!
เลือดพุ่งกระฉูดออกมาราวกับน้ำพุ ปรากฏบาดแผลเป็นทางยาวบนร่างกายของกัปตันฉือต้าฮวง… ดูเหมือนว่าตอนนี้หน้าอกของเขาจะถูกเปิดออกอย่างสมบูรณ์!!!
••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••
