ตอนที่ 208 เม็ดยากายาเพลิงม่วง
ก่อนหน้านี้ เหล่าผู้เชี่ยวชาญจากนิกายโบราณทั้งหลายนั้นมีความสนใจในตัวของอัจฉริยะอย่างเจียงวู่เฉิงเป็นอย่างมาก แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญจากนิกายโบราณหลายแห่งก็ยังพิจารณาถึงข้อเสนอที่เขาจะนำมาดึงดูดเจียงวู่เฉิง
แต่ตอนนี้ หลังจากที่ได้เห็นบุคคลที่สวมชุดคลุมสีเทาและโดยเฉพาะอย่างยิ่งตราสัญลักษณ์ พวกเขาทั้งหมดก็ยอมแพ้
พวกเขารู้ว่าเหรียญตรานี้บ่งบอกถึงอะไร บุคคลที่ตกเป็นเหยื่อของพลังที่น่าหวาดหวั่นนี้จะไม่มีทางหนีรอดจากทวีปหนานหยาง
"อืม เด็กหนุ่มคนนั้นควรจะภูมิใจ เขานั้นมีคุณสมบัติที่จะตกเป็นเป้าหมายของพลังที่สยอมขวัญ"โม่หลิงเทียนเย้ยหยัน
ผู้เชี่ยวชาญจากทั้ง12รราชวงศ์และนิกายโบราณรู้สึกสงสารเจียงวู่เฉิง มีเพียงแค่โม่หลิงเทียนเท่านั้นที่พอใจกับความโชคร้ายของเขา
คนอื่นๆนั้นส่ายหัวพร้อมกับความเสียดาย
ในตอนนี้พวกเขาทั้งหมดนั้นมองเจียงวู่เฉิงอย่างเห็นใจ
ชุดเทาเห็นทุกการแสดงออกของผู้เชี่ยวชาญว่าเป็นดั่งที่เขาคาดไว้ เขาหัวเราะและมองไปที่ต้าซือ"ท่านคิดอย่างไร?"
"หากท่านต้องการให้ราชวงศ์เทียนซ่งหลงเหลือเพียงประวัติศาสตร์ ท่าสามารถไปช่วยเด็กหนุ่มนั่นได้"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ต้าซือก็โกรธเกรี้ย
ภายในสายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและเหตุผล แต่เหตุผลก็ชนะในท้ายที่สุด
ต้าซือกำมือแน่นและถอนหายใจ เขาทรุดตัวลงนั่งและหลับตาโดยไม่พูดอะไร
"ฮืม มันเยี่ยมมากที่ท่านรู้สถานะของตัวเอง"
ชุดเทาเยาะเย้ยต้าซือ จากนั้นเขาก็ร่อนลงไปที่สกายวัลเล่ย์
ทุกคนจ้องมองไปที่สกายวัลเล่ย์ พวกเขาสังเกตเห็นว่านักฆ่าหน้ากากม่วงจากหอคอยขนนกโลหิตได้เข้าใกล้เจียงวู่เฉิงมากขึ้น
ภายในสกายวัลเล่ย์
ทุกอย่างสงบลง มีเพียงซากศพของอัจฉริยะจากอาณาจักรคอสมอสที่นอนอยู่ระเกะระกะ
สำหรับหลิงเสวี่ยหยู ผู้ที่ถูกตัดแขนและทำลายตันเถียง หยางจู่ซวนไม่ได้ทรมานเขาอีกต่อไป เขาลงมือฆ่าคนผู้นั้นโดยตรง
ถึงแม้ว่าราชวงศ์เทียนซ่งจะสำเร็จในการต่อสู้ครั้งนี้ แต่พวกเขาก็สูญเสียอย่างมาก
ยกเว้นเจียงวู่เฉิง,ไป่หลีเฉิงและมู่หยิงหยิง คนอื่นนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส หน้าพวกเขานั้นซีดเหมือนกับคนตาย
ซูรูนั้นสาหัสยิ่งกว่า
แม้ว่านางจะได้รับเม็ดยาระดับสูงไปหลายเม็ด แต่นางก็ทำได้เพียงฟื้นคืนสติ
สิ่งที่พวกเขาได้รับเป็นเพียงบาดแผลทางกายภาพ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะรุนแรง แต่มันก็สามารถรักษาได้
ในขณะที่หยางจู่ซวน...
"พี่สอง"
เจียงวู่เฉิงยืนอยู่ตรงหน้าของหยางจู่ซวน เขามองแขนข้างที่หักด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
"ถ้าหากข้าสามารถทะลวงขีดจำกัดได้เร็วกว่านี้..."เจียงวู่เฉิงคิด
"มีเพียงแขนซ้ายที่ถูกตัดออกไป ข้าปกติดี"หยางจู่ซวนมองไปที่เจียงวู่เฉิงและเอ่ยปลอมโยน
อย่างไรก็ตาม เจียงวู่เฉิงยังคงเงียบ
"แขนข้างที่หักมันไม่เกินไปที่จะรักษา"มู่หยิงหยิงพูด
"หืม?"เจียงวู่เฉิงและหยางจู่ซวนมองไปที่นางทันที
มู่หยิงหยิงกล่าว"เจ้าก็รู้ว่าข้ามาจากตระกูลมู่ ตระกูลของข้าโด่งดังในเรื่องการปรุงยา ครั้งหนึ่งข้าเคยได้ยินจากผู้อาวุโสคนหนึ่งในตระกูลว่ามียาที่สามารถฟื้นฟูอวัยวะได้ ชื่อของมันคือเม็ดยากายาเพลิงม่วง"
"ยากายาเพลิงม่วง?"เจียงวู่เฉิงรู้สึกประหลาดใจ
เขาไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับยา ดังนั้นเขาจึงไม่เคยได้ยินเรื่องเม็ดยากายาเพลิงม่วง
"ยาชนิดนี้สามารถงอกแขนขาที่ขาดได้ ดังนั้นมันจึงสามารถกู้แขนของหยางจู่ซวนได้อย่างแน่นอน แต่ระดับของยาดังกล่าวนี้ค่อนข้างสูง แม้แต่คนในเผ่ามู่ก็เพียงแค่เคยได้ยิน ไม่มีใครสามารถสร้างมันขึ้นมาได้"มู่หยิงหยิงกล่าว
"กายาเพลิงม่วง ข้าก็เคยได้ยินมา"เสียงเบาๆดังขึ้นมาจากซูรูที่อยู่ใกล้ๆ นางยังคงนอนอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแอ
"ตราบเท่าที่ได้รับเม็ดยาดังกล่าวมา ก็จะสามารถกู้แขนของพี่สองคืนมาได้ แต่น่าเสียดายที่มันยากมากที่จะปรุงเม็ดยานี้ขึ้นมา มีเพียงไม่กี่คนในทวีปหนานหยางที่สามารถทำได้"
"มันยากที่จะได้รับ แต่มันมีอยู่จริง"เจียงวู่เฉิงกล่าว
"อืม"หยางจู่ซวนยิ้ม
"เอาล่ะ เราไปกันต่อเถอะ อัจฉริยะจากอาณาจักรคอสมอสถูกฆ่าหมดแล้ว และปลอกแขนของอาณาจักรอิมมอทอลคิลลิ่งก็ถูกเอามาโดยข้า เรามาแบ่งกันเป็น6ส่วนเถอะ"เจียงวู่เฉิงกล่าว
ได้ยินสิ่งที่เขากล่าว คนอื่นๆก็ยิ้ม
"ฮ่าฮ่า ปลอกแขนทั้งหมดจากอัจฉริยะของสองอาณาจักรระดับสูงจะมีกี่คะแนนกัน!"
"มีคะแนนเหลือเฟือ ถ้าพวกเราแบกเท่าๆกัน พวกเราจะติด6อันดับแรกหลังจากเสร็จสิ้นการแข่งขัน"
คราวนี้ราชวงศ์เทียนซ่งของเราจะมีชื่อเสียงใน12ราชวงศ์ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
หยางจู่ซวน,ซูรู,ไป่หลีเฉิง,เฟิงหยูเทียนและมู่หยิงหยิงต่างก็ประหลาดใจ จากนั้นดวงตาของทั้งห้าก็มองไปที่เจียงวู่เฉิงพร้อมกัน
พวกเขารู้ดีว่าเป็นเพราะเจียงวู่เฉิง พวกเขาถึงสามารถมาได้ถึงขนาดนี้
เนื่องจากการสั่นสะเทือนที่เพิ่งผ่านไป
นั่นจึงเป็นการยืนยันสิ่งที่เขาพูดก่อนที่เขาจะทะลวงระดับสำเร็จ
"หลังจากความก้าวหน้า ข้าจะพาเจ้าไปกวาดล้างทั้งตะวันตกเฉียงเหนือและสร้างตำนานใหม่!"
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเจียงวู่เฉิง
กวาดล้างทั้งราชวงศ์ของทิศตะวันตกเฉียงเหนือ!
สร้างตำนานใหม่!
เขาทำมัน!
อย่างไรก็ตาม ณ ตอนนี้
ทันใดนั้น เจียงวู่เฉิงก็รู้สึกตื่นตระหนกรูขุมขนของเขาเปิดกว้างขึ้นทันที
"ความรู้สึกนี้!"ดวงตาของเจียงวู่เฉิงหรี่ลงเล็กน้อย
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขารู้สึกเช่นนี้
"หอคอยขนนกโลหิต!"
เจียงวู่เฉิงตะโกนจากนั้นเจตนาฆ่าฟันก็ปะทุออกมาทันที
ฟึบ!
เงาและใบมีดสีแดงได้ปรากฏขึ้นหลังของเจียงวู่เฉิง
ใบมีดสีแดงแทงเข้าที่เจียงวู่เฉิงโดยตรงในลักษณะที่ผิดแปลก
มันแทงทะลุเจียงวู่เฉิงทันที
แต่ไม่มีเลือดไหลออกมาหลังจากที่ร่างกายของเขาถูกแทง และไม่มีแม้แต่เสียงของใบมีดที่แทงเขา
"ภาพติดตา?"
นักฆ่าหน้ากากม่วงรู้สึกหวาดกลัวและในไม่ช้าเขาก็เห็นเจียงวู่เฉิงปรากฏตัวข้างๆ
ชึบ!
เจียงวู่เฉิงเต็มไปด้วยความตั้งใจฆ่าอย่างรุนแรง เขาแทงทะลุนักฆ่าหน้ากากม่วงด้วยความโกรธ
นักฆ่าหน้ากากม่วงยกใบมีดสีแดงเลือดของเขาเพื่อป้องกัน
ปัง!
นักฆ่าหน้ากากม่วงถูกกระแทกกลับจากจากแรงปะทะที่รุนแรง จากนั้นเขาก็กระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างรุนแรง ทำให้ลำต้นนั้นแตกออกทันที
ในขณะที่นักฆ่าหน้ากากม่วงนั้นถูกทำให้กระเด็น...
วูบ!วูบ!วูบ!วูบ!วูบ!
หลายร่างปรากฏตัวขึ้นรอบๆเจียงวู่เฉิงอย่างต่อเนื่อง ดวงตานับไม่ถ้วนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟันที่จะสังหารเขา
เมื่อมองไปรอบๆ เจียงวู่เฉิงเห็นว่ามีคนทั้ง11 หากรวมคนที่เขาทำให้กระเด็นกับไปก่อนหน้าจึงรวมเป็นนักฆ่าทั้ง12คน
ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนนั้นเป็นนักฆ่าหน้ากากม่วงและออร่าที่ท่วมท้นก็ระเบิดออกมาจากร่างของพวกเขา
...