เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0366
ตอนที่ 366 : พรสวรรค์แห่งเต๋า
ฉินหยุนได้ฝึกฝนอักขระชีวิตตัวที่สอง เท่ากับอยู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่สอง เขาย่อมแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้
หงเหยียนก่อนหน้านี้คิดว่าฉินหยุนน่าจะทัดเทียมกับตน แต่ตอนนี้ เขาไม่มีความมั่นใจใดหลงเหลือว่าสามารถเอาชนะฉินหยุนได้
ฉินหยุนเดินลงจากลานประลอง มาถึงข้างกายเว่ยจงเจิ้ง เขาขมวดคิ้วและเอ่ยถาม “จ้าวสำนัก อาการท่านเป็นอย่างไรแล้วขอรับ?”
“ไม่เลว น่าจะต้านรับการโจมตีจากหนึ่งในพวกนั้นได้!” ได้เห็นฉินหยุนเลื่อนระดับ เว่ยจงจิ้งยิ้มบางกล่าวตอบ “เจ้าอย่าได้ห่วง ข้าต้องผ่านมันไปได้!”
กระทั่งว่าเว่ยจงเจิ้งพูดเช่นนี้ แต่ทุกคนล้วนเห็นสีหน้าซีดเผือดของเขา อาการบาดเจ็บยังคงหนักไม่น้อย
ขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณทั้งสิบห้าคน ถูกรีดเร้นพลังไปมากเพื่อช่วยสร้างอักขระชีวิตตัวที่สองแก่ฉินหยุน
เว่ยจงเจิ้งขึ้นบนลานประลองยุทธ์ บอกกล่าวกับผู้ฝึกตนทั้งสิบห้าคน “พวกเจ้าก้าวเข้ามา!”
หากฉินหยุนไม่ได้ก่อร่างสร้างอักขระชีวิตตัวที่สองขึ้นมา เพียงขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณคนหนึ่งโจมตีเว่ยจงเจิ้ง ก็แทบทำให้เขาอาการบาดเจ็บสาหัสได้แล้ว
ในตอนนี้ พลังของพวกเขาถูกรีดเร้นออกไปมาก แม้คิดอยากโจมตีเว่ยจงเจิ้งยังยาก พวกเขาไม่อาจรวบรวมพลังได้มากนัก!
“ฉินหยุนนั่น ลากถ่วงเวลาได้ดีนัก!”
“เว่ยจงเจิ้งคงไม่ต้องเจ็บตัวมาก!”
“พวกที่อยู่ขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ คงแทบหมดแรงกันแล้ว!”
ทุกคนต่างมองที่เว่ยจงเจิ้งบนลานประลองยุทธ์ รู้สึกว่าการลากถ่วงเวลาของฉินหยุนนับว่าทำได้ดี
ตู้ม!
ผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ คำรามร้องออกขณะผลักฝ่ามือเข้าใส่เว่ยจงเจิ้งไปครั้งหนึ่ง
สีหน้าเว่ยจงเจิ้งแปรเปลี่ยน เท้าถอยไปสองก้าว
“เหอะ!” ได้เห็นเว่ยจงเจิ้งยังอยู่ดี ชายวัยกลางคนแค่นเสียงอย่างไม่ชอบใจ
ไม่นานจากนั้น กว่าสิบคนที่ขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ ต่างเรียงแถวกันปลดปล่อยฝ่ามือเข้าใส่เว่ยจงเจิ้งต่อเนื่อง
อาการบาดเจ็บของเว่ยจงเจิ้งเกินกว่าที่ฉินหยุนคาดการณ์เอาไว้มากแล้ว
กระทั่งว่าเขาสามารถรับการโจมตีขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณกว่าสิบคนที่เกือบหมดสิ้นเรี่ยวแรง กระนั้นก็แทบไม่อาจยืนได้ไหวจนต้องสำรอกเอาโลหิตออกมาคำโต
ฉินหยุนและเจียงจื้อหู่เร่งรีบเข้าไปช่วยพยุงตัวเว่ยจงเจิ้ง
“ยังเหลืออีกฝ่ามือหนึ่ง! ตราบเท่าที่ข้ารับฝ่ามือนี้ไว้ เรื่องราวทั้งหมดก็ถือว่าเป็นเพียงแค่อดีตแล้ว!” เว่ยจงเจิ้งสูดลมหายใจเข้าลึก มองที่ชายชราขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณและคำราม “เข้ามา!”
เว่ยจงเจิ้งโดนโจมตีด้วยฝ่ามือของขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำทั้งสามคนก่อนหน้านี้ ทำให้เขามีอาการบาดเจ็บสะสมรุนแรงแต่แรก
“ข้าอยู่ขีดสุดขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ หากข้าโจมตีออกอย่างเต็มแรง ย่อมทำให้บาดเจ็บสาหัส บางทีอาจทำให้พิการ!” ชายชราหัวเราะอย่างสุขสันต์ “หากข้าทำจ้าวสำนักประตูลึกล้ำเก้าสมบูรณ์พิการได้ ย่อมกลายเป็นมีชื่อเสียงมากมายแล้ว!”
ชายชราชัดเจนว่าเจตนารอเป็นคนสุดท้าย เขาจะได้มีเวลาพักผ่อนฟื้นฟูกำลังสักเล็กน้อย
พละกำลังขีดสุดของขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ ยังห่างไกลจากขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำ กระนั้น พลังฝ่ามือที่แต่ละคนปล่อยออกล้วนทรงพลังชวนสะพรึง และตอนนี้เว่ยจงเจิ้งก็อยู่ในสภาพบาดเจ็บหนัก
ฉินหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยปาก “ให้ข้ารับฝ่ามือสุดท้ายแทนจ้าวสำนัก อย่างนี้เป็นไร?”
ทุกคนพอได้ยินดังนี้ พวกเขาล้วนสะท้าน!
แม้ฉินหยุนเพิ่งก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่สอง แต่ความแตกต่างระหว่างเขาและขีดสุดขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณถือว่ามากล้น
กระทั่งว่าเป็นขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณที่เหนื่อยล้า เพียงฝ่ามือเดียว หากคิดทำให้ฉินหยุนพิการ ย่อมไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด
“ยินดีอย่างยิ่งแล้ว!” ชายชราเร่งรีบตอบคำและหัวเราะดัง
“เสี่ยวหยุน เจ้าลงไป!” เว่ยจงเจิ้งตะโกนเสียงต่ำ “เจ้าบ้าไปแล้วหรือไร? เจ้าเพิ่งก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่สอง อย่าได้ทำให้เรื่องราวย่ำแย่!”
ฉินหยุนกล่าวกับผู้อาวุโสประตูลึกล้ำเก้าสมบูรณ์ “ผู้อาวุโส ช่วยจ้าวสำนักลงไปก่อน หากเขายังเอาแต่ดื้อรั้น ประตูลึกล้ำเก้าสมบูรณ์ของเราได้กลายเป็นสำนักระดับวิญญาณแน่!”
ในประตูลึกล้ำเก้าสมบูรณ์ มีแต่เว่ยจงเจิ้งที่อยู่ขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำ หากเขายังบาดเจ็บเช่นนี้ จนไม่อาจฟื้นฟูความสมบูรณ์ของพลังกลับคืน จะกลายเป็นว่าประตูลึกล้ำเก้าสมบูรณ์ไม่มีขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำที่แข็งแกร่งหนุนหลัง
การถูกลดระดับจากสำนักระดับลึกล้ำสู่ระดับวิญญาณ ถือเป็นเรื่องน่าอับอาย เขาแทบจินตนาการได้ ว่าเมื่อนั้นจะถูกศัตรูที่รายล้อมเอาไว้รังแกเพียงใด!
แม้เว่ยจงเจิ้งไม่ยินดี แต่เขาก็ถูกผู้อาวุโสคนอื่นโดนบังคับให้นั่งลงแต่โดยดี
ผู้อาวุโสเหล่านี้เองก็หมดแรง พวกเขาคิดอยากไปรับฝ่ามือแทนฉินหยุน กระนั้นอีกฝ่ายไม่ยอมรับ
“ฉินหยุน เจ้าเป็นต้นเหตุให้จ้าวสำนักขุนเขาลึกล้ำดาบหายตัวไป หากเขาไม่อาจกลับมา เจ้าทราบหรือไม่ว่ามันจะหมายความถึงอะไร?” ร่างของชายชราเริ่มสั่น ปรากฏพลังภายในเย็นเยือกแผ่ออก
ชายชราผู้นี้ คือขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณระดับสูงสุดผู้มาจากขุนเขาลึกล้ำดาบ!
ฉินหยุนหัวเราะ “ในเมื่อเขาไม่กลับมา ก็หมายความถึงผู้อยู่เบื้องล่างตำแหน่งเขาจะได้กลายเป็นจ้าวสำนักแทน! ถึงตอนนั้น จ้าวสำนักขุนเขาลึกล้ำดาบคนใหม่จะต้องกล่าวขอบคุณต่อข้าจากใจจริง!”
แม่เฒ่าเยี่ยเปิดค่ายอาคมใหญ่ให้ทำงาน เป็นการป้องกันพลังไม่ให้หลุดกระเด็นไปนอกลานประลองยุทธ์
“นี่เจ้า!” สีหน้าชายชราแปรเปลี่ยนขณะร้องตะโกน “รับฝ่ามือข้า!”
ฉินหยุนเตรียมป้องกันตัวโดยทันที!
เขาผสานพลังมหาวิถีแห่งเต๋าทั้งสามคุณลักษณะจากทั้งสามแก่นเต๋า และกระจายมันทั่วทั้งร่าง
“ตายเสีย!” ชายชรายิ้มเยาะ ผลักฝ่ามือออก ลั่นเข้าใส่ที่หัวใจของฉินหยุน
ตู้ม! เสียงฝ่ามือปะทะดังขนาดอากาศสั่นสะเทือนทั่วทิศ นี่เป็นแรงกระแทกระดับที่มากพอทำให้ผู้คนตื่นตะลึง!
ฉินหยุนร่างกระเด็นไปไกล กระอักเลือดออกมาคำโต ไม่ช้าจึงปะทะกับอาคมโปร่งใสก่อนจะล้มลงกับพื้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า... ข้ายังไม่ตาย!” ฉินหยุนนอนกับพื้นหัวเราะออกเสียงดัง
เมื่อครู่นี้ผู้คนล้วนเป็นห่วงฉินหยุน พวกเขากังวลว่าอีกฝ่ายจะตายภายในฝ่ามือเดียว!
แต่ตอนนี้ ได้ยินเสียงหัวเราะยินดีจากอีกฝ่าย พวกเขาค่อยทราบว่าอาการไม่ได้ร้ายแรงอะไรเพียงนั้น!
“เช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้า!” ผู้อาวุโสพลันเกิดโทสะ พุ่งเข้าหาฉินหยุนอย่างอดรนทนไม่ได้
ผู้คนเผยสีหน้าซีดเผือด พวกเขาไม่คิด ว่าชายชราจะก่อเรื่องอหังการต่อหน้าผู้คนมากมายเพียงนี้!
เว่ยจงเจิ้งคำราม เร่งทะยานเข้าหาลานประลองยุทธ์!
แม่เฒ่าเยี่ยเร่งรีบปิดอาคม กระนั้นนางเชื่องช้าเกินไป โทสะของผู้อาวุโสล้นพ้น กายทะยานออกอย่างเร็วรี่ รวบรวมเกิดขึ้นเป็นบอลพลังงานในมือ คิดปลดปล่อยปะทะใส่ฉินหยุน
หากเป็นเพียงฝ่ามือเมื่อครู่ ฉินหยุนคงยังมีโอกาสรอดชีวิต!
แต่แล้วเมื่อยอดฝีมือขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ คิดใช้งานวิชายุทธ์ออกมา เขาย่อมไม่มีทางสกัดเอาไว้ได้
ผู้อาวุโสแม้สิ้นเรี่ยวแรง กระนั้นเขาก็ยังมีแรงมากพอให้สังหารฉินหยุน!
ฉินหยุนเมื่อพบว่าอีกฝ่ายคิดลงมือสังหารตนเอง เขาตระหนกและกราดเกรี้ยว เสียงคำรามร้องออกดังลั่นโดยทันที
เบื้องหน้าของเขาตอนนี้ ลูกไฟขนาดใหญ่พลันระเบิดออก ปรากฏขึ้นเป็นหม้อสามขาขนาดใหญ่ยักษ์!
หมัดเปี่ยมด้วยโทสะของชายชรา ปะทะเข้าที่หม้อสามขาดังกล่าว!
ได้เห็นหม้อนี้ปรากฏ บรรดายอดฝีมือที่เคยอยู่ครั้งเหตุการณ์หลุมฝังเซียน ทั้งหมดต่างเผยสีหน้าแตกตื่น อุทานร้องออกอย่างไม่อาจอดกลั้น!
นั่นคือหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร! มันเป็นอุปกรณ์เต๋าโบราณ!
หม้อนี้เป็นเจี้ยนเสวียนสื่อได้รับ แต่ตอนนี้กลับอยู่ในมือของฉินหยุน!
เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงหนึ่ง เจี้ยนเสวียนสื่อย่อมถูกสังหาร และก็ต้องเป็นฉินหยุนที่สังหารอีกฝ่าย!
ตู้ม!
หมัดของชายชราปะทะเข้าที่หม้อสามขา เกิดขึ้นเป็นแรงสะท้อนกลับรุนแรง ทั่วทั้งร่างถูกปกคลุมด้วยเปลวเพลิง ร่างนั้นสะท้านจนต้องถอยกลับไปหลายก้าว
โดยทันที ฉินหยุนตัดสินใจทะยานกายออก ควบคุมหม้อให้ลอยตรงหน้า เข้าปะทะกับชายชราที่ด้านหน้าอย่างเต็มแรง!
ตึง!
ชายชราที่ไม่ทันตั้งตัว ศีรษะต้องปะทะเข้ากับหม้อจนหน้าหัน!
ตู้ม!
ฉินหยุนควบคุมหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร ทุบลงเข้าใส่ชายชราอีกครั้งหนึ่ง!
หม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรปลดปล่อยแรงระเบิด เกิดเป็นคลื่นอสนีบาตอัคคีทองม่วงรุนแรง มันเผาผลาญร่างชายชราผู้นั้นจนกลายเป็นเถ้าธุลี!
ฉินหยุนตระหนกยามได้เห็นเรื่องราว เขาไม่คิดว่าหม้อสามขาใบนี้จะทรงอำนาจเพียงนี้!
ยอดฝีมือขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ เพียงตั้งป้องกันไม่ทัน สองกระบวนท่าก็สิ้นชีพแล้ว!
แน่นอนว่า ชายชราขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณที่ถูกสังหารไปนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะถูกรีดเร้นพลังไปมหาศาลจากเหตุการณ์ก่อนหน้า
นอกจากนี้ เมื่อครู่เขาเพิ่งต่อยหม้อด้วยหมัด ผลสะท้อนกลับรุนแรงกลับคืนสู่ร่างกาย ทำให้เขาสูญเสียความสามารถตั้งตัวป้องกัน เพราะเหตุนั้นจึงต้องจบชีวิตลงที่นี่
หากพวกเขายังมีพลังงานสมบูรณ์พร้อม กระทั่งว่าอยู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่เก้า ก็สมควรสามารถรับมือกับหม้อและฉินหยุนเอาไว้ได้!
แม่เฒ่าเยี่ยผู้ปิดค่ายอาคม เร่งร้อนเข้ามาบนลานประลองด้วยอาการมึนงง!
ผู้อื่นล้วนเป็นเช่นเดียวกัน สายตาเหม่อมองจับจ้องที่ฉินหยุนและหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร!
ฉินหยุนเพิ่งสังหารยอดฝีมือขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณระดับสูงสุดไป!
ฮือ ฮา!
ทันทีเมื่อฟื้นสติกลับคืนมาได้ พวกเขาล้วนระเบิดเสียงอุทานร้อง!
“ฉินหยุน เจ้าสังหารศิษย์ขุนเขาลึกล้ำดาบของข้างั้นหรือ! เจ้าสมควรตาย!” ชายชราขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำตะโกนกล่าวกราดเกรี้ยว
“เมื่อครู่ผู้คนล้วนได้เห็น เป็นมันคิดสังหารข้าก่อน ดังนั้นข้าจึงต้องป้องกันตัว!” ฉินหยุนยังคงใจเย็นขณะเก็บหม้อไป
ผู้คนที่นี่ล้วนเป็นพยาน ว่าชายชราต่างหากที่เป็นฝ่ายผิด!
ชายชราไม่อาจสังหารฉินหยุนได้หลังปลดปล่อยฝ่ามือโจมตีออก เป็นเขาคิดไม่เลิกรา พยายามโจมตีฉินหยุนต่อเนื่องจนตายตก
และก็เป็นเขาไม่คาดคิดมาก่อน ว่าฉินหยุนจะครอบครองอุปกรณ์เต๋าที่แข็งแกร่งทรงอำนาจ และตัวเขายังหมดสิ้นเรี่ยวแรง เพราะเหตุนั้นจึงถูกสังหาร!
ค่ายอาคมใหญ่ปิดตัวลง ฉินหยุนเร่งรีบกลับมาอยู่ข้างกายเว่ยจงเจิ้ง ผู้อาวุโสขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ำคนอื่นเร่งรีบเข้ามา
“ฉินหยุน ข้าขอถาม นั่นคือหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรใช่หรือไม่? จ้าวสำนักอยู่ที่ใด? นั่นเป็นสิ่งของที่จ้าวสำนักได้รับ เหตุใดจึงอยู่ในมือเจ้า?” ชายชราจากขุนเขาลึกล้ำดาบตะโกนถามอย่างกราดเกรี้ยว
“เขาอยู่ที่ไหนข้าย่อมไม่ทราบ โดยสรุปแล้ว หลังข้าหลบหนีออกมา หม้อนี้มันบินมาหาข้าด้วยตัวของมันเอง ทั้งยังยอมรับข้าเป็นเจ้าของ!” ฉินหยุนกล่าวตอบ
ตามผังจารึกบนตัวอุปกรณ์เต๋า หม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร คืออุปกรณ์เต๋าโบราณ มันเป็นวัตถุทรงพลังอำนาจ แต่ฉินหยุนกลับได้รับมันไป!
“จ้าวสำนักของพวกเราได้รับหม้อใบนี้ก่อน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร มันต้องเป็นของขุนเขาลึกล้ำดาบของพวกเรา! ทางที่ดีจงรีบส่งมันกลับคืนมาโดยเร็ว!” ผู้อาวุโสถลึงตามองฉินหยุนเกรี้ยวกราด “หากเจ้าไม่ส่งกลับคืน จะถือว่าเจ้าฉกชิงอุปกรณ์เต๋าจากขุนเขาลึกล้ำดาบ!”
ในสายตาพวกเขา เจี้ยนเสวียนสื่อย่อมเสียชีวิตแน่นอนแล้ว แต่เจี้ยนเสวียนสื่อจะเป็นหรือตายล้วนไม่สำคัญอีกต่อไป
ฉินหยุนหัวเราะเสียงดัง “หม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกรนี้ เป็นสิ่งที่เจี้ยนเสวียนสื่อได้รับ! ไม่เลว! แต่หม้อนี้ยอมรับข้าเป็นเจ้าของแล้ว เท่ากับว่ามันเป็นของข้า!”
“ไม่เช่นนั้น ด้วยความสามารถของข้า จะกำราบอุปกรณ์เต๋าระดับนี้ได้อย่างไร! หรือก็คือ เป็นเจี้ยนเสวียนสื่อทอดทิ้งหม้อใบนี้ ดังนั้นหม้อจึงเลือกข้าเป็นเจ้านาย เรื่องนี้หาได้เกี่ยวข้องอันใดกับเจี้ยนเสวียนสื่อไม่!”
ผู้คนต่างรู้สึกว่าเหตุผลนี้ฟังขึ้น!
การใช้งานอุปกรณ์เต๋าไม่ใช่เรื่องง่าย ผู้ใดที่คิดใช้งาน จะต้องทำการขัดเกลากำราบมันก่อนจึงสามารถใช้งานได้
หากไม่ได้รับการยอมรับจากอุปกรณ์เต๋า ก็ไม่มีทางควบคุมมันได้
กระทั่งผู้ที่อยู่ขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ หากคิดควบคุมอุปกรณ์เต๋า ก็ต้องใช้เวลาหลายต่อหลายปี
แต่ศักยภาพที่ฉินหยุนเผยออกยามควบคุมหม้อราชสีห์สวรรค์สะกดมังกร ผู้คนล้วนเห็นชัดถนัดตา เป็นเขาควบคุมอุปกรณ์เต๋าได้อย่างเต็มรูปแบบ!
เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ เหตุผลมีเพียงหนึ่งเดียว ก็คืออุปกรณ์เต๋ายอมรับอีกฝ่ายเป็นเจ้าของ!
