GED : 35 หุบเขาน้ำแข็งทมิฬ

GED : 35 หุบเขาน้ำแข็งทมิฬ

ณ หุบเขาน้ำแข็งทมิฬ

แม้จะเป็นค่ำคื่นที่มืด แต่หุบเขากลับส่องแสงสว่างเพราะคบเพลิงจำนวนมาก จนสว่างราวกับเป็นตอนกลางวัน

ทว่า..กลับไม่มีใครอยู่ที่นี้

ทุกอย่างเงียบสงบ

เฟิงหวูมองไปรอบ ๆ แต่นางไม่พบสิ่งใดผิดปกติเลย

"ดูนั่นสิ.." เฟิงซุ่นเลิกคิ้วก่อนจะมองอย่างประหลาดใจ

เมื่อมองตามนิ้วของเฟิงซุ่น พวกเขามองเห็นแสงสว่างที่ส่องออกมาจากจุดเล็ก ๆ บนหน้าผาสูง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งนั้นคือ..

“ผลจิตวิญญาณอมตะ!” ซุ้น อี้ตะโกนออกมา " ผลไม้นั่นจะส่องแสงออกมายามค่ำคืนเหมือนดวงดาว"

"ใช่!ถูกต้อง!"เฟิงซุ่นตื่นเต้นจนแทบจะกระโดดโลดเต้น "ฮ่า ๆ นั่นคือตรงที่ผลไม้นั้นเติบโตอย่างนั้นเหรอ พวกเราคิดถูก..แสงนั่นคือผลจิตวิญญาณอมตะของพวกเรา!”

“แต่ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน?”ซุ้น อี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย "ที่นี่ดูไม่เป็นระเบียบ... เหมือนกับว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น "

ในตอนนั้น..ดวงตาของเฟิงหวูก็จดจ่ออยู่กับแสงที่ส่องประกายออกมาจากหน้าผานั้น

ใช่แล้ว .. ตรงนั้นผลจิตวิญญาณอมตะอย่างแน่นอน

เฟิงหวูพยายามตามหาผลจิตวิญญาณอมตะในตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพราะเมื่อนางได้มันมานางก็สามารถปรุงเม็ดยาฟื้นฟูพลังวิญญาณขั้นที่ 9 และกลับมาฝึกฝนอีกครั้ง!"

การได้กลับมาฝึกฝน.. นางจะได้กลับไปเป็นหญิงสาวนักสู้ที่เก่งกาจ ถือเป็นสิ่งยั่วยวนใจนางเหลือเกิน นางอดใจรอแทบไม่ไหวแล้ว!

ดวงตาของนางเป็นประกาย เฟิงหวูกำหมัดแน่นภายใต้แขนเสื้อยาว ๆ ของนาง

ในเวลาถัดมา..เฟิงหวูรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างแปลกไป

จากการเฝ้าสังเกตของนาง..บริเวณนี้จะมีงูยักษ์เทวะมรกตที่ดุร้ายคอยวนเวียนรอบ ๆ ผลจิตวิญญาณอมตะเสมอ..

เพราะทุกครั้งที่นางพยายามเข้าใกล้ผลจิตวิญญาณอมตะ นางก็มักจะทำไม่สำเร็จเพราะมีงูยักษ์เทวะมรกตคอยออกมาขัดขวาง เฟิงหวูจึงไม่สามารถลงมือได้

อย่างไรก็ตามเฟิงหวูไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนของงงูยักษ์เทวะมรกตได้ในตอนนี้.. ซึ่งนี่ถือเป็นเรื่องผิดปกติ

ตอนนั้นเอง..ชุนหลิงเหยียพูดขึ้นเบา ๆ "เจ้านั่นก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ไปเสียทีเดียว"

"อะไรนะ?"เฟิงซุ่นงุนงงในตอนแรก ก่อนดวงตาของเขาจะเบิกกว้าง "ท่านชุน..นี่ฝีมือท่านหรอกเหรอ!? ท่านหลอกล่ออวี๋ หมิงเหยี่ยอีกแล้วเหรอ? ท่านสร้างกับดักให้พวกนั้นหลอกล่องูยักษ์เทวะมรกตไปที่อื่นงั้นหรือ?"

ชุนหลิงเหยียตอบอย่างเคย "อืม.."

เฟิงซุ่นอดสงสารอีกฝ่ายไปได้....

อวี๋ หมิงเหยี่ยหลงกลกับดักของชุนหลิงเหยียอีกแล้ว..และดูเหมือนจะถูกหลอกใช้อยู่อย่างนี้ไปเรื่อย ๆ

เฟิงซุ่นพูดต่อ "แต่แปลกมาก หากคนของอวี๋ หมิงเหยี่ยหลอกล่องูยักษ์ไปทางอื่นแล้ว...แล้วทำไมเขาถึงยังไม่ได้ผลจิตวิญญาณอมตะมาไว้ในครอบครองละ?"

ชุนหลิงเหยียเปรยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าทรงเสน่ห์ของเขา โดยที่ไม่พูดอะไร..

ในเวลาถัดมา—

ชุนหลิงเหยียดีดตัวขึ้นแล้วกระโดดไปตามโขดหินบนหน้าผา เขามุ่งหน้าไปเรื่อย ๆ

ในเวลาไม่กี่วินาที ชุนหลิงเหยียก็ขึ้นไปถึงครึ่งทางของหน้าผาแล้ว..

เฟิงซุ่นมองอย่างอิจฉา ก่อนจะหันไปหาซุ้น อี้ "พวกเราก็ไปกันเถอะ!"

หลังจากนั้น..ทั้งสองเขย่งปลายเท้าและดีดตัวขึ้นไปตรง ๆ ราวกับลูกธนู

พวกเขารวดเร็วมาก!

เฟิงหวูมองทั้งสามโดยไม่กระพริบตา ..พวกเขาค่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ จนหายไปจากสายตาของนาง เฟิงหวูกระพริบตาอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น ก่อนนางจะกำหมัดไว้แน่น..พลางคิดในใจ..

ผลจิตวิญญาณอมตะ… ผลจิตวิญญาณอมตะจะต้องเป็นของข้า!

จบตอน