CF:บทที่ 5 มือถือล้าสมัยที่ล้ำสมัยจนตะลึง

CF:บทที่ 5 มือถือล้าสมัยที่ล้ำสมัยจนตะลึง

ระบบซองแดงในหัวของอู๋ ฮ่าวเหรินได้แจ้งเตือนว่าเหรียญพลังงานของเขาลดลง 10 และตอนนี้เหลือเพียง 90 เท่านั้น

อย่างไรก็ตามเขาไม่สนเรื่องเหรียญลดลง แต่ดูมือถือสุดไฮเทคในมือเขาถึงกับค้างไปเลย สิ่งนี้มันอะไรกัน

ข้อมูลบนหน้าจอปรากฏออกมาเรื่อยๆ อู๋ ฮ่าวเหรินละสายตาไปไม่ได้เลย เขาคิดว่าของแบบนี้ในยุคนี้มันใช้ไม่ได้

แต่กลายเป็นว่าแค่ภายในเสี้ยววินาที มือถือไฮเทคนี้ก็เชื่อมต่อกับดาวเทียม ถอดรหัสมันแล้วเชื่อมต่อกับสัญญาณโดยตรง

แล้วเขาก็ปัดหน้าจอที่มีแต่ข้อมูลที่เขาไม่เข้าใจเลยสักนิดออกไป มันมีสัญลักษณ์ต่างๆ ซึ่งส่วนมากก็คือรหัสคอมพิวเตอร์ 0 กับ 1

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้เรื่องคอมพิวเตอร์มากนัก เขายังพอรู้จักเลขฐานที่โปรแกรมจะเปลี่ยนเป็นรหัสให้เครื่องจักรทำงาน

ทันทีที่อู๋ ฮ่าวเหรินปัดหน้าจอมือถือไฮเทคนั้นหน่วยป้องกันดาวเทียมประเทศต่างๆก็เสียการควบคุมดาวเทียมของพวกเขา ทั้งอเมริกา จีน รัสเซีย อังกฤษ ฝรั่งเศสและประเทศอื่นๆที่มีดาวเทียมก็เข้าสู่ภาวะฉุกเฉินทันที

ในยุคนี้ อะไรคือดาวเทียม? ดาวเทียมคือตาและอาวุธในสงคราม ถ้าไม่มีดาวเทียมอาวุธส่วนใหญ่ก็จะสูญเสียความสามารถ

หลายๆประเทศยกระดับการป้องกันแบบนี้ไปถึงความพร้อมในการสู้รบ และการป้องกันเมื่อถูกโจมตีในทุกเวลา

เมื่อประเทศเหล่านั้นอยู่ในภาวะฉุกเฉินแล้ว อู๋ ฮ่าวเหรินคนร้ายของเรายังคงมองมือถือไฮเทคด้วยความประหลาดใจ

“การค้นหาข้อมูลเสร็จสิ้น การประมวลผลข้อมูลเสร็จสิ้น การถอดรหัสเสร็จสิ้น และระบบจำลองสัญญาณเสร็จสิ้น

“อะไรนะ? ฉันเพิ่งจะถอดรหัส? มันกำลังพูดอะไรแปลกๆอีกล่ะคราวนี้”

อู๋ ฮ่าวเหรินไม่รู้เลยว่ามือถือเพิ่งจะก่อเรื่องขึ้น ตอนนี้เขากำลังศึกษามือถือของเขา หลังจากพยายามอยู่ครึ่งวัน เขาก็ไม่ได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย ดังนั้นมันเลยเหมือนเขามีมันแต่แทบจะใช้มันไม่ได้

อย่างเดียวที่ทำให้เขาพอใจคือวัสดุของมือถือนั้นทรงอำนาจสุดๆ ขนาดที่น่าจะเปลี่ยนรูปร่างได้เลยดูเหมือนจะทำจากหน่วยจำโลหะยังไงก็แล้วแต่วัสดุมันยอดมาก

เขาถือมือถือกดเข้ากับข้อมือเขามันก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นนาฬิกาข้อมือสีท้องฟ้า ดูหรูและเจ๋งสุดๆ หลังจากที่คิดอยู่สักพักเขาก็ปรับความเงาวาวเพื่อให้นาฬิกาสะดุดตาน้อยลง

หลังจากศึกษาต่อสักพักเขาก็พบว่ามันไม่น่าจะทำเงินให้เขาได้นอกจากวัสดุที่ดูดีของมัน

เพราะว่าถ้าเป็นมือถือเขาคงไม่กล้าเปิดเผย ถ้ามีคนรู้เข้า เขาน่าจะถูกจับ

อีกครั้งที่เข้าหันความสนใจมาที่ระบบซองแดง พบว่าชายที่ชื่อว่า“จ้าวเรดาร์”ส่งข้อความมาหาเขาหลายข้อความทั้งหมดคือต้องการให้ของชดเชยแก่เขา เหมือนว่าการฟ้องมันจะร้ายแรงเอามากๆ

อู๋ ฮ่าวเหรินคิดเรื่องนี้พร้อมมองไปที่มือถือเครื่องที่ไหม้ไป เขาแบ่งการ์ดความจำกับการ์ดมือถือเป็นสองส่วน เขาคิดว่ามือถือไฮเทคแบบนี้ใช้ไม่ได้ ก็ให้ชายคนนี้ก็อปปี้เครื่องของปลอมนี่ให้เขา มันจะใช้ได้และก็ประหยัดเงินที่จะซื้อเครื่องใหม่

ความคิดที่แปลกและระวังตัวทำให้อู๋ ฮ่าวเหรินลืมที่จะขอสินค้าเทคโนโลยีที่มีค่าจากจ้าวเรดาร์ แน่นอนมันอาจจะเพราะว่ามือถือไฮเทคทำให้เขาผิดหวังไปแล้วเขาจึงเมินมุมมองนี้ไป

เห็นว่ามือถือกลายเป็นข้อมูลแปลกๆแล้วเข้าระบบซองแดงไป อู๋ ฮ่าวเหรินยืนยันว่าเขาส่งซองแดงไปให้ชายที่ชื่อว่าจ้าวเรดาร์โดยตรง

เพิ่มเติมคือเขาส่งข้อความตามไปว่า “ช่วยผมสร้างมือถือตามแบบมือถือในซองแดงที่ผมส่งไปหน่อยแล้วส่งตัวก็อปปี้ของมือถือนั่นมาให้ผม”

ดูที่ระบบซองแดงก็พบว่ามือถือได้ถูกฉกไปแล้วโดยจ้าวเรดาร์เขาสามมารถเก็บเหรียญพลังงานได้สามเหรียญ

โชคดีเพราะเขาคิดว่าทุกอย่างในโลกนี้ไม่มีมีค่าเท่าหนึ่งเหรียญพลังงานได้ด้วยซ้ำแต่ในเมื่อซากมือถือพังๆยังมีค่าได้สามเหรียญพลังงาน มันจะต้องมีอะไรที่แลกเหรียญพลังงานได้มากกว่านี้แน่

คิดถึงเหรียญพลังงานที่เขาจะต้องจ่ายเพื่อยกระดับอู๋ ฮ่าวเหรินจะลำบากแน่ๆถ้าเขาจะแลกมือถือ 3,334 เครื่องเพื่อยกระดับไประดับที่สอง

และมันใช้ตั้ง 100,000 เหรียญพลังงานถ้าจะไปจากระดับ 2 สู่ระดับ 3 ตามด้วยหนึ่งล้าน และ 10 ล้านเมื่อขึ้นไประดับที่ 9 เราจะไม่จับทุกอย่างในโลกใส่ซองแดงแล้วส่งไปให้พวกเขาหรอกหรอ

ตรงหน้าจอใหญ่ๆล้อมไปด้วย สิ่งของไฮเทคทุกชนิด ชายหนุ่มวัยยี่สิบ กำลังนั่งมองจอใหญ่ๆอย่างภูมิใจ ณ ตอนนี้

ข้างๆเขามีชายหนุ่มรูปหล่อที่กำลังมองจอด้วยสีหน้าหดหู่

“เรดาร์ นายต้องไปโกงมาแน่ๆ ใครมันจะโง่ฉกเครื่องสื่อสารตกรุ่นของนายกัน?”

“ฮ่าฮ่า เลควิน นายน่าจะรู้ว่าคนในระบบนี้มีแต่ใครมาจากไหนก็ไม่รู้ คนที่ฉกของฉันเป็นหน้าใหม่ จะบอกว่าฉันโกงได้ยังไง ฉันแค่ส่งของให้เขา และเขาก็เสียให้ฉันในภายหน้า ขอดูก่อนว่าชายคนนี้ส่งอะไรมาให้ฉัน

เขาเห็นว่าไม่ต้องใช้เหรียญพลังงานเยอะอะไร เขาก็กดที่ซองแดงและเริ่มส่งผ่านข้อมูล เครื่องรุ่นฉานไฮ่ที่ส่งมาโดยอู๋ ฮ่าวเหรินได้อยู่ในมือเขาแล้ว

“นี่มันอะไร อิฐอย่างงั้นรึ”

เขายังมองอยู่ที่ระบบซองแดงไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ระบบยืนยัน

“ใช่มันจริงๆด้วย...”

ลูกน้องที่อยู่ข้างๆเขาแสดงสีหน้าเหลือเชื่อออกมา

“หมายความว่าไงที่ว่าใช่มันจริงๆน่ะ แล้วนี่นายทำหน้าอะไรอยู่เนี่ย” เรดาร์ถือสิ่งนั้นไว้ แต่ยังไม่ได้ดูว่ามันคืออะไร

ลูกน้องต่อยเขาเต็มๆแล้วพูดด้วยสีหน้าหดหู่ “ตระกูลนายผลิตของแบบนี้แท้ๆ แต่นายบอกว่าไม่รู้ว่ามันคืออะไรงั้นรึ ถ้าพ่อนายได้ยินเข้าเขาอัดนายแน่ นี่คือเครื่องสื่อสารที่เก่าแก่ที่สุดในยุคแรกๆของมนุษยชาติ เป็นเครื่องสื่อสารที่ใช้กันในสมัยยังอยู่ในดาวของบรรพบุรุษ หัดอ่านหนังสือเวลาว่างๆซะมั่งนะ”

หลังจากฟังคำอธิบายของเลควิน เรดาร์หันมาดูสิ่งที่อยู่มือเขา แล้วสะดุ้งด้วยความตะลึงทันที สีหน้าแบบที่ลูกน้องอยากจะอัดเขา

เหมือนเขาจะคิดอะไรสักอย่าง เขาดึงเรดาร์ที่ตื่นเต้นให้กลับมานั่งที่ แล้วถามว่า “นี่มันของๆคนอื่นนะ จะตื่นเต้นอะไร”

สีหน้าเรดาร์ที่ตะลึงอยู่ก็กลายเห็นหดหู่ทันที สิ่งของชิ้นนี้เป็นของชายที่เรียกว่าพ่อค้าของเก่า เขาได้มันมาจากซองแดง ตอนเด็กๆเขาถูกสอนให้ซื่อสัตย์ เขาก็ไม่ได้มีความคิดจะกรรโชกของๆใคร (ตอนนี้ระบบซองแดงเป็นแค่การเดิมพันระหว่างคนสองคน)

“อย่าเศร้าไปเลย ถามชายคนนั้นก่อนว่าเขาจะขายสิ่งนี้ได้ไหม เราจะซื้อมัน”

“ใช่ ฉันไม่ได้คาดว่าจะได้ซื้อมันเลย อีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดปีที่ห้าร้อยของพ่อ ถ้าให้สิ่งนี้กับพ่อล่ะก็ จะทำให้พวกที่เหยียดหยามฉันต้องขายหน้าแน่นอน”

หลังจากนั้นเขาก็ส่งข้อความหาอู๋ ฮ่าวเหรินและถามว่า“พี่พ่อค้าของเก่า ของที่นายส่งมามันล้ำค่ามากๆ ราคาเท่าไหร่ จะขายมันให้ได้ไหม”

อู๋ ฮ่าวเหรินเห็นข้อความที่ส่งมา ขณะที่ยังศึกษามือถือไฮเทคที่ใช้เหรียญพลังงานแลกมา ถามว่าจะขายไม่ขาย

เขาตอบราคาของเครื่องปลอมนี้ไปโดยจิตใต้สำนึก “300”

“ฉันเห็นข้อความแล้ว พี่พ่อค้าของเก่า ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวจะส่งเครื่องก็อปปี้ให้เดี๋ยวนี้เลย”

“โอ้! 300 มันถูกมากเลย รอสักครู่ จะส่งเหรียญพลังงานให้ตอนนี้เลย”

เมื่อเขาได้ยินเสียงของระบบว่าเขาได้รับ 300 เหรียญพลังงาน อู๋ ฮ่าวเหรินไม่ได้ตอบสนองอะไร แต่เจ้าถิ่นคนนั้นให้เหรียญพลังงาน 300 เหรียญแก่เขาจริงๆ (เหรียญพลังงานที่ได้รับโดยตรง จะไม่ถูกนับในจำนวนเหรียญพลังงาน 10,000 ที่ใช้ในการยกระดับ)

พอดูเหรียญพลังงาน 300 เหรียญที่ส่งมากับคำขอบคุณที่อธิบายไม่ถูกของคุณเรดาร์แล่ว เขาก็รู้ว่าสิ่งของในยุคนี้นั้นล้ำค่ามากสำหรับที่นั่น อย่างเช่นที่ของเก่าควรจะเป็น!

มือถือเก่าที่พังไปแล้วกลับถูกซื้อแถมมีมูลค่าตั้ง 300 เหรียญพลังงาน และยังทำให้เจ้าถิ่นในอนาคตตื่นเต้นอีกด้วย ความคิดที่จะหาเหรียญพลังงานด้วยวิธีการต่างๆผุดขึ้นในหัวเขา แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาใจเย็นลงเขาก็ไล่ความคิดพวกนั้นไป ถ้าของพวกนั้นมันมีค่ามากๆมันก็ต้องแพง แล้วถ้ามันกลายเป็นของที่ขายไม่ออก มันก็จะไม่มีค่าอะไรเลย

--------------------------