บทที่ 60: อสนีบาต
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 60: อสนีบาต
“บอลเพลิง!” กัปตันฉือต้าฮวงตะโกนออกมาพร้อมกับปลดปล่อยลูกบอลไฟในมือพุ่งหน้าไปยังหนูตายักษ์อย่างรวดเร็ว
ความร้อนนั้นแผ่ขยายไปทั่วบริเวณ แต่หนูยักษ์นั้นฉลาดกว่าที่คิด มันวิ่งหลบไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว
โม่ฝานนั้นรู้สึกประหลาดใจกับการเคลื่อนไหวของหนูตายักษ์ตรงหน้าอย่างมาก มีสามารถรับรู้ได้อย่างรวดเร็วถึงการโจมตีของฉือต้าฮวง
แน่นอนว่าการโจมตีนี้จะต้องพลาดเป้าอย่างแน่นอน อสูรเวทจะไม่ยินยอมยืนอยู่เฉยๆให้ถูกโจมตีโดยง่าย
“ซ่อนงั้นเหรอ? ไร้ประโยชน์!” ฉือต้าฮวงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ลูกบอลไฟที่ร่วงหล่นลงไปในสถานที่ที่หนูตายักษ์ยืนอยู่ในครั้งแรก ซึ่งตอนนี้มันได้หายตัวไปแล้ว
“เผา!” เขาเปลี่ยนแปลงคาถาของตนเองเล็กน้อย
ในทันทีที่เขาตะโกน ลูกไฟเมื่อครู่นั้นระเบิดออกมาอย่างรุนแรง!!
บึ้ม!!!!
ฝุ่นคลุ้งกระจายไปทั่วพื้นที่อย่างช่วยไม่ได้ บริเวณทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยควันไฟหนาแน่น
ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยเปลวไฟสีแดงฉาน!
เปลวไฟนั้นแผ่กระจายเป็นวงกว้างกินพื้นที่ไปกว่าสามเมตรโดยรอบ หนูตายักษ์ที่คิดว่าหนีพ้นแล้วเมื่อครู่นั้นก็ไม่สามารถรอดพ้นไปได้เช่นกัน
การระเบิดเมื่อครู่นี้ทำให้มองไม่เห็นอะไรเลย ตอนนี้ร่างของหนูตายักษ์กระเด็นขึ้นมาในอากาศจากแรงระเบิด!
ในกองไฟตอนนี้หนูตายักษ์นั้นถูกฉาบไปด้วยสีแดงเข้ม ร่างกายของมันกระเด็นไปกระแทกเข้ากับผนังของโรงอาหารซึ่งอยู่ไกลออกไปกว่าห้าเมตร
ณ ตอนนี้หนูตายักษ์ที่เกรี้ยวกราดเมื่อครู่ได้ตายตกไปในเหตุการณ์สยอง ร่างกายของมันตอนนี้เป็นเพียงหนูที่อาศัยอยู่ในท่อระบายน้ำเท่านั้นเอง
ในตอนนี้ขากรรไกรของโม่ฝานนั้นไม่อาจหุบลงได้เลย “O!”
‘โอ้พระเจ้า เหลือเชื่อ!’
‘ลูกบอลเพลิง ระเบิด!’
‘การระเบิดที่รุนแรงเมื่อกี้นี้แม้แต่หนูตายักษ์ที่เร็วขนาดนั้นยังไม่สามารถหลบหนีได้ มันช่างเหลือเชื่ออะไรเช่นนี้!’
โม่ฝานนั้นไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหัวหน้าทีมของเขาจะสามารถยิงทักษะของลูกบอลเพลิงในขั้นที่สามได้ พลังเช่นนี้เกือบจะฆ่าหนูตัวนี้ให้ตายในคราวเดียว
ถ้าหากเขาสามารถใช้ทักษะนี้ได้ในการสังหารหมาป่าเวทเมื่อครั้งที่ผ่านมา แน่นอนว่าเขาจะต้องจัดการมันได้ในคราวเดียว เขาคงจะไม่ต้องดิ้นรนวิ่งเข้าไปหาหินย้อยในถ้ำแน่นอน เพราะหินย้อยนั้นไม่ได้สามารถพบเจอได้โดยทั่วไปเลย ในคราวที่แล้วมันเป็นเพียงเขาที่โชคดีเท่านั้น
‘นี่มันโคตรเท่ห์เลยโว้ย!’
เมื่อเขาได้พบเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ จิตวิญญาณของเขาลุกโชนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขากำลังคิดถึงการพัฒนาทักษะของตนเองให้ก้าวผ่านขั้นต่อไปให้ได้โดยเร็วที่สุด…
ตราบใดที่เขาสามารถใช้ทักษะระเบิดได้ แน่นอนว่าหยู่อั๋นจะไม่ใช่คู่มือของเขาอีกต่อไป ตาเฒ่ามู่โจวอวิ๋นจะต้องถูกทุบตีจนใบหน้าบวมเป่ง!
‘ใช่แล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะต้องเรียนรู้ทักษะระดับที่สามของลูกบอลเพลิงให้ได้ก่อนที่จะเรียนจบมัธยมปลาย หึ จากนั้นฉันจะทุบตีตระกูลมู่ให้หมอบคลานเป็นหมาข้างถนน!’
ด้วยทักษะและประสบการณ์การทำงานของหน่วยล่าล้างเมือง พวกเขานั้นมองเห็นในทันทีว่าหนูจะวิ่งพล่านไปมาหลังจากถูกไฟเผา เช่นนี้ทั้งเฟยฉือและไฉ่ถังได้ทำการปิดทางหนีของมันไว้จนหมดสิ้น
กรรรรรรรรร!!
หนูตายักษ์นั้นเกรี้ยวกราดและเจ็บปวดอย่างรุนแรง มันพุ่งเข้าหาไฉ่ถังอย่างไม่มีผู้ใดคาดคิดมาก่อน
ไฉ่ถังนั้นหยุดคาถาของตนเองไว้ในทันที เธอไม่คิดว่าหนูตายักษ์ตัวนี้จะสามารถทะลุเวทของเธอมาได้
“เสี่ยวเก๋อ กำแพงน้ำเดี๋ยวนี้!” กัปตันฉือต้าฮวงตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว
แต่เสี่ยวเก๋อนั้นลนลานมากเกินไป เธอเชื่อมดวงดาวทั้งเจ็ดด้วยความแตกตื่นเช่นนี้จึงทำให้ไม่สามารถร่ายคาถากำแพงน้ำได้ทันเวลา
ในขณะที่ไฉ่ถังนั้นเคยเผชิญกับอันตรายเช่นนี้มาก่อน ด้วยสันชาตยานเธอกัดฟันพร้อมกระโจนไปด้านข้างในทันที
แม้ว่ามันจะไม่สามารถหลบได้โดยสมบูรณ์แต่ทว่าการเสียแขนไปหนึ่งข้างก็ยังดีกว่าต้องตายในสถานการณ์เช่นนี้
“อสนีบาต ผ่า!”
สายฟ้ามากมายออกมาจากทุกสารทิศพร้อมกับพุ่งไปตามคำสั่งของผู้เป็นนายอย่างคล่องแคล่ว
พวกมันพุ่งเข้าหาหนูตายักษ์อย่างกล้าหาญและรวดเร็ว จากนั้นทั้งหมดทุบตีหนูตายักษ์อย่างรุนแรง ผิวหนังของหนูยักษ์ตัวนี้ฉีกขาดพร้อมทั้งโดนรัดไว้และร่อนหนังออกมา มันรัดร่างกายของหนูไว้จนกัดกินลงไปถึงกระดูก กล้ามเนื้อทุกส่วนของหนูตายักษ์ตอนนี้กระตุกอย่างบ้าคลั่ง มันไม่สามารถขยับร่างกายได้อีกต่อไป!
หนูตายักษ์มาได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น สุดท้ายมันทรุดตัวลงกับพื้นก่อนที่จะดิ้นทุรนทุรายอยู่ตรงขาของไฉ่ถัง
ไฉ่ถังมองไปที่หนูตายักษ์ตรงหน้าด้วยความอึ้งในความสามารถ ในทันทีที่เธอเห็นร่างกายของมันกระตุกอย่างสยดสยอง เธอรีบกระโดดถอยหลังไปสามเมตรก่อนจะหันไปหาโม่ฝานด้วยแววตาประหลาดใจ
“โว้ว ยอดเลยฝานโม่!”
“เฮ้ หนูตัวนี้มันกลายพันธุ์มารึไงนะทำไมมันช่างดูเกรี้ยวกราดซะยิ่งกว่าหมาป่าตาเดียวอีกล่ะ? มันตายไปครึ่งหนึ่งแล้วแต่กลับวิ่งพล่านออกมาได้เนี่ยนะ สุดยอดเลย!” เฟยฉืออุทานออกมาพร้อมกับมองไปที่อสูรตรงหน้าอย่างสงสัย
“ฉันบอกหลายรอบแล้วใช่ไหมว่าอย่าประมาท บอกว่าอย่าประมาทน่ะ เข้าใจไหมอย่าประมาท! ไฉ่ถังเกือบตายแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะนักเวทสายฟ้าช่วยเหลือเธอไว้ในวันนี้ล่ะก็…. อสูรตนนี้จะเป็นอัมพาตเช่นนี้รึเปล่า? พวกเราจะสามารถหยุดมันไว้ได้ไหม?!” กัปตันฉือต้าฮวงระเบิดอารมณ์ออกมาในทันที
“ฉะ-ฉันขอ-โทษ… ขะ-ขอโทษ ความผิดฉัน” เสี่ยวเก๋อกล่าวติดขัดพร้อมน้ำตาเอ่อล้น
“การขอโทษไม่ได้ช่วยให้ไม่มีใครตายได้ พวกเขาจะไม่มีทางได้ยินมันถ้าหากว่าต้องนอนอยู่ในหลุมศพ! เธอเป็นนักเวทธาตุน้ำที่มีความสามารถในการป้องกัน งานของเธอคือต้องระวังให้กับทุกคนในทีม! เธอจะต้องเตรียมพร้อมตลอดเวลา! ฉันบอกกี่รอบแล้ว!!!!” ฉือต้าฮวงยังคงเกรี้ยวกราดไม่หยุด
โม่ฝานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่ากัปตันฉือต้าฮวงจะโมโหร้ายเช่นนี้ อีกทั้งเขายังสามารถดุด่าหญิงสาวที่น่ารักเช่นนี้ได้ลงคอ
อย่างไรก็ตามฉือต้าฮวงไม่ผิดที่ทำเช่นนี้ นักเวททุกคนล้วนแต่มีตำแหน่งการยืนเป็นของตนเอง ทุกคนรวมกันเป็นทีมและจะต้องทำงานเป็นทีม ถ้าหากผู้ใดทำพลาดหรือประมาทนั้นหมายถึงชีวิตของเพื่อนร่วมทีม เป้าหมายของพวกเขาทั้งหมดมีเพียงอย่างเดียวคือสังหารอสูรเวทให้ตายตกไป ไม่ใช่เอาชีวิตมาทิ้งในภารกิจ!
เสี่ยวเก๋อกัดปากของตนเองอย่างรุนแรงพร้อมก้มหน้าลงต่ำอย่างยอมรับผิด
ทว่าในตอนนี้ไฉ่ถังนั้นไม่ได้ตำหนิเสี่ยวเก๋อแต่อย่างใด กลับกันเธอหันหน้ามองไปที่โม่ฝานด้วยแววตาประหลาด
เธอกำลังจะตาย แต่ไอ้ไก่อ่อนคนนี้กลับช่วยชีวิตเธอไว้งั้นเหรอ!?!
••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••
ช่วยกันกดคะแนนดาวให้กับผู้แปลเพื่อเป็นกำลังใจด้วยน้าาาา //อ้อนน
อย่าลืมกดติดตามนิยายไว้ด้วยน้า กดได้ที่หน้าปกนิยายเลยค่ะ
