GED : 30 คนขี้โกง
GED : 30 คนขี้โกง
ซุ้น อี้นั่งลงและตรวจดูร่างกายของนาง ใบหน้าที่เคยเรียบเฉยของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย
"เจ้า..." ซุ้น อี้ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
ทันใดนั้นเอง!
ดวงตาเขม็งของนางฟ้ามู๋เหยียวขยับไปมาและจ้องไปที่ดวงตาของซุ้นอี้
นางดูไม่ต่างจากซอมบี้ที่กลับมามีชีวิต คนกล้าหาญอย่างซุ้น อี้ยังสะดุ้ง
"ซุ้น อี้!“นางฟ้ามู๋เหยียวคว้าเสื้อคลุมของเขาไว้”นางโกหก! นางไม่ได้อ่อนแออย่างที่ข้าคิด! นางเรียนวิชามาก่อนและนางก็เป็นอันตรายมากด้วย! นางเป็นคนขี้โกง! สังหารนางซะ! สังหารนาง!"
ซุ้น อี้พูดไม่ออก..เขาคิดว่านางอาจจะกำลังหลอนจากอาการตกใจ
ในตอนนั้นเองชุนหลิงเหยียและคนรับใช้เฟิงก็ปรากฏตัวขึ้น
เสื้อผ้าของทั้งสองยังคงเป็นระเบียบและไม่มีรอยยับและพวกเขาดูไม่เหมือนที่ผ่านการต่อสู้มาแต่พวกเขาดูเหมือนคนที่เพิ่งกลับมาจากเดินเล่นหลังอาหารเย็น
เมื่อเห็นชุนหลิงเหยีย มู๋เหยียวผลักซุ้นอี้และพุ่งเข้าไปหาองค์รัชทายาท
ชุนหลิงเหยียขมวดคิ้วและถอยห่างจากนางฟ้ามู๋เหยียว ดวงตางดงามไร้ที่ติของชุนหลิงเหยียเปลี่ยนไปกลายเป็นสายตาที่แหลมคมเหมือนใบมีดทันที!
นางฟ้ามู๋เหยียวเสียการทรงตัวและร่วงลงไปบนพื้น นางทั้งเจ็บตัว ทั้งโกรธและเจ็บใจ นางทุบกำปั้นบนดินและร้องไห้ออกมา "ข้าพูดความจริง ข้าเห็นนางใช้พลัง! นางผลักข้าลงไปในฝูงหมาป่า! ดูสิ เราทั้งสองอยู่ท่ามกลางฝูงหมาป่าแต่นางไม่มีแม้แต่รอยข่วน! หมาป่าหินทมิฬกัดข้าเพียงคนเดียว พวกมันโจมตีแค่ข้า! ฮือ..."
ในตอนแรกไม่มีใครเชื่อที่นางฟ้ามู๋เหยียวพูด แต่เมื่อหันไปมองเฟิงหวูและนางก็ไม่มีรอยขีดข่วนจริงๆ –
ทั้งสองอยู่ท่ามกลางฝูงหมาป่าแต่เมื่อเทียบกับนางฟ้ามู๋เหยียวที่มีทั้งรอยข่วน รอยกัดตามตัวและแขน แม้กระทั่งบนใบหน้าก็ยังมีแต่เฟิง เซี่ยวอู๋ไม่บาดเจ็บที่ใดเลย ร่างของนางมีเพียงฝุ่นกับเศษหญ้าเท่านั้น
นั่นดูจะโชคดีเกินกว่าจะเกิดขึ้นได้
ซุ้น อี้สงสัยเกี่ยวกับเฟิงหวูตั้งแต่แรกแล้ว เขาจึงเดินออกมาแล้วคว้าข้อมือเฟิงหวู ซุ้นอี้จ้องนางด้วยสายตาเย็นชา "เจ้าเป็นคนขี้โกงนั้นเหรอ?!
เฟิงซุ่นก็เดินเข้ามาเช่นกัน
ในตอนที่ซุ้นอี้จับข้อมือของหนึ่งของเฟิงหวู เฟิงซุ่นก็จับข้อมืออีกข้างของนางไว้
เฟิงซุ่นจ้องซุ้น อี้ "เจ้ากำลังคิดจะทำอะไร?! เซี่ยวอู๋ ไม่รู้วิชาอะไรทั้งนั้น เจ้าคว้าข้อมือนางแรงเกินไปแล้ว นางอาจจะเจ็บก็ได้!"
เฟิงหวูซาบซึ้งใจและมองเฟิงซุ่นในเวลาเช่นนี้เขายังเป็นห่วงนาง ทั้ง ๆ ที่นางอาจจะโกหกก็ได้ ...นางบอกเขาแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่าทำตัวใจดีกับนางเช่นนี้เลย..
"นายน้อยเฟิง เลิกปกป้องนางได้แล้ว! นางผลักข้าลงไปในฝูงหมาป่าและพยายามจะฆ่าข้า! นางคือนางมารร้าย!"นางฟ้ามู๋เหยียววิ่งเข้ามาผสมโรงและตะโกนใส่เขา
เฟิงหวูยิ้มและหันไปมองนางฟ้ามู๋เหยียว. “ข้าผลักท่านลงไปในฝูงหมาป่างั้นหรือ? มีพยานอยู่ทั่วทุกที่ ท่านควรจะพูดความจริงบรรดาผู้ที่อยุติธรรมจะต้องถูกสวรรค์ลงทัณฑ์”
ซุ้นอี้ยังคงมองเฟิงหวูเขม็งและพยายามคุมสติ
“โอ้ย…” เฟิงหวูร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เส้นเลือดบนหน้าผากของเฟิงซุ่นปูดออกมาและกำลังจะโจมตีก่อนเสียงหนึ่งจะดังขึ้นจากข้างหลังพวกเขา
"ปล่อยนางได้แล้ว"
จบตอน