ตอนที่แล้วGED : 25 ยกเลิกหมั้น ?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปGED : 27 อ่อนแอ

GED : 26 งดงาม


GED : 26 งดงาม

"เพราะนางงดงาม" เฟิงซุ่นตอบ

"แต่นางเป็นไร้ประโยชน์"

"นางงดงาม"

"แต่นาง..."

"นางงดงาม" เฟิงซุ่นพยักหน้าให้นางฟ้ามู๋เหยียวด้วยใบหน้าจริงจัง

มู๋เหยียวไม่เคยรู้สึกพ่ายแพ้เช่นวันนี้มาก่อน

กลับกัน..เฟิงหวูโมโหก่อนจะประท้วง นางรีบจะส่ายมือปฏิเสธ " ไม่มีทาง เขาไม่มีทางหลงรัก.." ในตอนนั้นนางตั้งใจจะเถียงกลับแต่ประโยคสุดท้ายที่ว่า "เขาไม่มีทางหลงรักข้า" อาจจะทำให้ความลับเรื่องตัวตนของนางถูกเปิดเผย เฟิ่งหวูจึงรีบปิดปากเงียบ

นางตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ

วู้วววว-

สายตาทุกคนจับจ้องไปที่ชุนหลิงเหยียก่อนจะสลับไปมองเฟิงหวู

เฟิงซุ่นเองก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน

ส่วนนางฟ้ามู๋เหยียวก็นิ่งเงียบ.

“เฟิง เซี่ยวอู๋! เจ้าพูดมาสิ..ว่าเจ้าไม่ได้ชอบท่านชุน พูดออกมาสิ?!” เฟิงซุ่นแสดงท่าทีตกใจ

เฟิงหวูรู้สึกสิ้นหวังก่อนจะใช้หัวเขกโต๊ะแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ "ข้าไม่ได้อยู่ที่นี้ พวกท่านคุยเรื่องที่ค้างไว้ต่อเถอะ"

คำอธิบายของนางนั้นคงไม่เป็นผล นางจึงยอมจำนนและล้มเลิกความพยายามที่จะแก้ตัว

นางฟ้ามู๋เหยียวจ้องเฟิงหวูและก่นด่าในใจ "ฝันไปเถอะ! เชอะ!"

อย่างไรก็ตามเฟิงซุ่นก็ไม่สนใจเรื่องของเฟิงหวูอีกต่อไป เขารีบเข้าไปข้าง ๆ ชุนหลิงเหยียและถามอย่างกวนประสาท "ท่านชุน ท่านยังไม่ได้ตอบคำถามข้าเลย! ท่านปฏิเสธไม่ยอมยกเลิกการหมั้นเพราะท่านชอบเฟิงหวูใช่ไหมล่ะ? ใช่ไหม? ใช่ไหม? ใช่ไหม? อ๊าก!!"

ชุนหลิงเหยียสะบัดตัวเฟิงซุ่นออกไปด้วยท่าทีไม่ชอบใจและขมวดคิ้ว “เพราะเหตุผลอื่นต่างหาก”

เหตุผลอื่น? เฟิงซุ่นกอดอกด้วยท่าทางครุ่นคิด เขาประสานนิ้วแล้วพูดอย่างมั่นใจ "ข้ารู้แล้ว! ท่านชุนหมายความว่าตอนที่ท่านเห็นเฟิงหวูแสดงท่าทีหมกหมุ่นที่มีต่อท่าน ท่านเลยไม่อยากทำร้ายจิตใจนางเพราะอย่างนั้นท่านจึงไม่ยกเลิกการหมั้นใช่ไหม?"

ใครกันที่จะหมกหมุ่นเรื่องของชุนหลิงเหยีย? เฟิงหวูแทบจะหงายหลังตกเก้าอี้

ทว่าคำตอบที่ได้กลับทำให้เฟิงหวูแทบไม่เชื่อหู คนเจ้าระเบียบและโอหงแบบองค์รัชทายาทกลับตอบคำถามด้วยคำตอบแสนคลุมเคลือ "ฮืม.."

เขาส่งเสียง "ฮืม"!

ช่างกล้าดียังไง?

เฟิงหวูเบิกตากว้าง จนลูกกะตาแทบจะทะลักออกมา

คำตอบเช่นนั้นหมายความว่ายังไงกัน? นอกจากเฟิงหวู  นางฟ้ามู๋เหยียวเองก็ทนไม่ไหวเช่นกัน นางเม้มปากแล้วถามชุนหลิงเหยีย "ทำไมตอนนี้ท่านไม่ยกเลิกงานหมั้นล่ะ? ในเมื่อตอนนี้นางก็กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว นางฝึกฝนวิชาต่อไม่ได้และกลายเป็นคนธรรมดา ๆ นางจะแก่เหมือนผู้หญิงทั่วไป ๆ ในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า นางจะมีแต่ผมหงอกและรอยเหี่ยวย่น องค์ชาย..นางไม่คู่ควรกับคนที่สมบูรณ์แบบอย่างท่านอีกต่อไปแล้ว "

คำพูดเหล่านั้นทำให้ความเงียบปกคลุมไปทั้งโต๊ะ

เฟิงซุ่นพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง "เฟิงหวูกลายเป็นเฟิงหวูที่ไร้ความสามารถตอนนางอายุเพียงแปดปีใช่ไหม? ช่างน่าสงสาร"

เฟิงหวูมองเฟิงซุ่น เฟิงหวูที่ไร้ความสามารถ? ไร้ความสามารถ? นั่นช่างเป็นชื่อเรียกที่ไม่ดีเอาเสียเลย

เฟิงซุ่นไม่รู้ตัวเลยว่าผู้หญิงที่เขาพูดถึงกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าตนและนางกำลังเก็บกดความโกรธเคืองของนางไว้ในใจ เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาแค้นเคืองที่เฟิงหวูมองเขา

ในขณะนั้นนางฟ้ามู๋เหยียวยิ้มเยาะและพูดต่อ "ตระกูลเฟิงพยายามผลักดันลูกสาวของตระกูล ทว่านางกลับไม่สามารถฝึกฝนต่อไปได้อีก  โลหิตวิหคเพลิงของนางหายไปจนหมดและนางกลายเป็นหญิงสาวไร้ประโยชน์เพราะนางไม่สามารถฝึกฝนต่อไปได้อีก แล้วนางจะโทษใครได้นอกจากตัวเองล่ะ? นางโลภมากเอง"

เฟิงหวูกำหมัดแน่นและหัวเราะในใจ

งั้นเหรอ?..นั่นคือข่าวลือที่ตระกูลจัวแพร่ออกมาสินะ? ตระกูลผลักดันข้าเกินจำเป็นงั้นเหรอ ? พลังของข้าหายไปงั้นเหรอ ? เพราะความโลภของข้าทำให้โลหิตวิหคเพลิงหายไปงั้นเหรอ? หึ!

จบตอน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด