DND.925 - ภูติผีตัวประหลาด
ดวงตาซือหยูเยือกเย็น เขาสะบัดแขน เส้นไหมที่มองไม่เห็นได้สะบั้นหนามกระดูกจนแตก มั่วหยางกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมาน “อ๊ากก! มือข้า! เจ้าตัดมันได้ยังไง? สมบัติวิญญาณชั้นสูงยังตัดมันไม่ได้เลย!” แต่ซือหยูก็ไม่สนใจ ซือหยูร่อนลงดั่งแมลง เส้นไหมตัดหนามกระดูกไปทีละคืบ มั่วหยางกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมานไม่หยุด...