GE305 ดาราสมุทร (8) [ฟรี]
ทหารศิลานำทาสทั้งหมดเข้าสังหารกองทัพอสูรของเมืองมังกรสมุทร อสูรแก่นทองคำและดวงจิตแรกเริ่มราม 5 หมื่นตนถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม
ด้วยความเร็วในการสังหาร ฉิงซวน หวู่หยา และหวู่หยุน ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นกลางของเมืองมังกรสมุทรตกตะลึง หากพวกมันไม่ยอมศิโรราบต่อหนิงฝาน พวกมันคงมีชะตากรรมเหมือนกองทัพอสูรเหล่านั้น
หนิงฝานหันมองเฟิงหานและคนจากแดนอสูรที่ถูกจับ หลังจากเขาได้อ่านความทรงจำ เขารู้ว่าเฟิงหานและคนอื่นๆประสบกับชะตากรรมที่เลวร้าย
“พวกเจ้าถูกประทับตราอสูรหรือเปล่า?”
“เรียนนายกองเป่ย ถูกอย่างท่านกล่าว!”
ผู้เชี่ยวชาญอีก 3 คนที่ยอมคายความลับ ก้มหน้าด้วยความอับอาย ก้าวเข้าหาหนิงฝานพลางป้องมือคำนับ
เมื่อหวู่หยาและหวู่หยุนเห็นฉากที่เกิดขึ้น พวกมันรู้สึกถึงลางไม่ดี เพราะก่อนหน้านี้พวกมันทรมานเฟิงหยุนและคนอื่นๆ มันกลัวว่าหนิงฝานจะสังหารพวกมัน
“ข้าจะช่วยพวกเจ้าลบตราประทับอสูร… แต่ข้ามีเงื่อนไขอยู่ข้อหนึ่ง ถ้าเจ้ากลับที่เผ่าเมื่อไหร่ ให้เข้าร่วมเป็นพันธะมิตรกับเผ่าลั่วหยุน!”
“นายกองเป่ยโปรดวางใจ… หากกลับไปเมื่อไหร่ ข้าและเผ่าอื่นๆจะร่วมเป็นพันธมิตรของเผ่าลั่วหยุน...”
“อืม… เช่นนั้นพวกเจ้าก็เข้ามา”
หนิงฝานเดินเข้าหาพวกมันทั้ง 4 พับแขนเสื้อ ก่อนที่หมอกสีม่วงจะพัดพาเข้าหาพวกมันทั้ง 4 คน
พวกมันสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าตราประทับอสูรในทะเลสติกำลังสลายไป
ทั้งสี่ป้องมือให้หนิงฝานด้วยความเคารพ
ฉิงซวนและชายชราอีก 2 คนไม่อยากเชื่อสายตา
“เด็กนั่นไม่ธรรมดา! ตราประทับอสูรยากจะประทับและยากจะลบ… แต่ลู่เป่ยกลับลบมันได้ง่ายๆ!”
หนิงฝานไม่ได้สนใจคนเหล่านั้น ที่เขาช่วยเฟิงหานและคนอื่นๆไม่ใช่เพราะเขาอยากช่วย แต่เป็นเพราะเขาอยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเผ่าดีขึ้น
อีกอย่าง 4 คนนี้ก็แข็งแกร่ง ย่อมเป็นประโยชน์ในอนาคต
หลังจากการล่าสังหารเสร็จสิ้น หนิงฝานดูดซับเอาโลหิตและแก่นอสูรของผู้ที่ถูกสังหาร ผสานเข้าด้วยกันจนกลายเป็นผลึกสีโลหิต นอกจากนี้เขายังได้ผลไม้แห่งเต๋าและดวงจิตของเหล่าอสูรที่ถูกสังหารไป
“แค่นี้ยังไม่พอ...”
หนิงฝานหันมองไปทางตัวเมืองมังกรสมุทร พลางกล่าวกับตนเอง
“ถึงเจ้าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญกึ่งไร้ดัดแปลง ถึงเจ้าจะมีขุมกำลังยิ่งใหญ่ แต่เจ้าไม่ควรข่มเหงผู้อื่น ไม่อย่างนั้น เจ้าต้องรับผลที่ตามมา”
เส้นทางของการฝึกตนนั้นเต็มไปด้วยการต่อสู้ การต่อสู้ไม่เคยมีถูกผิด มีเพียงแพ้หรือชนะ... รอดหรือตาย… ที่เมืองแห่งนี้มีผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งอย่างมังกรสมุทรอยู่ แม้หนิงฝานจะมีมังกรทมิฬ เขายังไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะมันได้ แต่เมื่อก้าวมาจุดนี้แล้ว ย่อมไม่อาจถอยกลับได้อีก
เมื่ออีกฝ่ายเป็นผู้เริ่มก่อน เขาต้องเอาคืนให้สาสม ไม่อย่างนั้น คนอื่นๆย่อมคิดว่าเขาเป็นผู้ที่ข่มเหงได้ง่าย
ยามนี้ ร่างกายหนิงฝานแผ่ไอเย็นที่รุนแรงยิ่งขึ้น จนทำให้ซีหลานที่อยู่ข้างกายสั่นเทา แม้เขาจะดูดซับโลหิตอสูรเข้าไปเพื่อชำระพิษออกได้บ้างแล้ว แต่ดูเหมือนความเย็นในร่างกายของเขากลับเพิ่มขึ้น ราวกับพิษรู้ตัวว่าหนิงฝานกำลังดูดซับมัน มันจึงต่อต้านเต็มที่
ยามนี้หนิงฝานรู้สึกหนาว และเจ็บปวดทะเลสติเป็นอย่างมาก แต่เขากลับไม่ยอมปริปาก
“ลู่เป่ย… ถ้าเจ้าเจ็บก็บอกข้า อย่าได้อดกลั้นไว้...” ซีหลานเป็นห่วงหนิงฝาน
“ไม่เจ็บหรอก!” หนิงฝานกล่าว
ต่อให้บอกกล่าวออกไป ใครเล่าจะช่วยได้?
ยามนี้หนิงฝานเข้าใจความรู้สึกของตนในชาติก่อน แม้ตนเองจะเป็นผีเสื้อตัวน้อย แต่หากตนเองถอยแม้เพียงเล็กน้อย เหว่ยเหลียงก็ต้องตาย
เขาต้องทนให้ได้ ไม่ว่าจะต้องทำเช่นใด เขาก็ต้องช่วยนางให้ได้!
หากยอมถอยก็เท่ากับยอมทิ้งความหวังทั้งหมด
“ยามนี้ เจ้าหลับตาไว้ก่อนนะ!”
หนิงฝานเก็บรถเพลิงทองคำ ปีกคู่ยักษ์ปรากฏขึ้นที่แผ่นหลังก่อนหันกล่าวกับฉิงซวนด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนมันไม่กล้ากล่าว
“นำทางข้าไป”
หนิงฝานนำเหล่าทาสและคนอื่นๆมุ่งตรงไปยังเมืองมังกรสมุทร
เหล่าทหารที่อยู่ภายในเมืองสังเกตุเห็น พวกมันกระตุ้นข่ายอาคม ระดมจู่โจมเข้าใส่หนิงฝานและคนอื่นๆ
แต่ก่อนที่การจู่โจมจะเข้าประชิดหนิงฝาน เหล่าทาสได้ปัดป้องออกทั้งหมด
ทหารอสูรภายในเมืองมีจำนวนกว่าแสนตน พวกมันเร่งแปรกระบวนทัพเป็นค่ายกลตั้งรับ เปล่งเสียงคำรามอย่าฮึกเหิม เมื่อหนิงฝานและคนอื่นๆเข้าใกล้ พวกมันเปล่งคำว่า ‘ฆ่า’ พร้อมกัน ก่อนผสานพลังจู่โจมใส่หนิงฝาน
เมื่อการจู่โจมเข้าประชิด หนิงฝานซัดฝ่ามือเข้าปะทะ แต่ด้วยแรงปะทะที่รุนแรง ทำให้หนิงฝานเกือบจะชงักฝีเท้าไป
พวกมันผสานพลังจู่โจมได้เป็นอย่างดี การจู่โจมของพวกมันทรงพลังเทียบเท่าการจู่โจมของขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง
ไม่อาจถอย… แม้ครึ่งก้าวก็ไม่อาจถอย!
“ทำลาย!”
หนิงฝานเปล่งพลังบดขยี้การจู่โจมผสานของพวกมัน แต่แม้จะสลายการจู่โจมได้ แต่ปราณสังหารที่แฝงมากลับเข้าจู่โจมหนิงฝาน
หนิงฝานรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่าง ราวกับร่างกายกำลังจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แต่นั่นกลับทำให้แววตาของเขาดุดันมากขึ้น
เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า โลหิตอสูรในร่างกำลังเดือดพร่าน แม้ความเย็นในร่างกายจะทวีความรุนแรง แต่จิตใจของหนิงฝานกลับร้อนรุ่ม เขาคิดว่าตนเองคือเพลิง แผดเผาสยบความรุนแรงของพิษหนอนม่วง
หนิงฝานเปลี่ยนร่างเป็นร่างฟู่ลี่ ผมดำขลับเงางาม เขาสองเขางอกจากศีรษะ ร่างกายปกคลุมไปด้วยเกร็ดสีม่วง
ตาข้างซ้ายหนิงฝานแปรเปลี่ยนเป็นสีม่วง ปราณที่ทรงพลังปะทุ... เขาคำรามลั่น ราวกับต้องการปลดปล่อยการเข่นฆ่าสังหาร
ผู้ติดตามของหนิงฝานหวาดกลัว แม้ทั้งหมดจะเป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ แต่มันไม่เคยเห็นผู้ใดที่มีปราณสังหารมากขนาดนี้
เสียงคำรามของหนิงฝานแฝงด้วยพลังที่รุนแรง กวาดผ่านไปยังกองทัพอสูร จนทำให้ข่ายอาคมและค่ายกลที่พวกมันร่วมผสานถูกทำลาย
หนิงฝานไม่ปราณี ก้าวเท้าไปเบื้องหน้าหนึ่งก้าว ปราณอสูรมหาศาลปะทะ เส้นแสงสีดำกวาดผ่านกองทัพอสูรเส้นแล้วเส้นเล่า แต่เมื่อครบ 3 เส้น เปลวเพลิงสีดำทมิฬลุกโหม แผดเผากองทัพและนายกองของพวกมัน เสียงร้องโหยหวนดังสนั่น ซีหลานไม่กล้าลืมตามอง แต่ด้วยความสงสัย นางค่อยๆลืมตา แต่ชั่วลมหายใจนั้น หนิงฝานย้อนกลับมาหานาง โอบกอดนางแนบกายที่เย็นเฉียบ แต่รอบข้างกลับร้อนแรงด้วยอานุภาพของทะเลเพลิง
“เป็นเพลิงที่รุนแรงมาก มิน่าเขาถึงต้านพิษหนอนม่วงได้...”
ผ่านไปไม่นาน กองทัพอสูรทั้งหมดได้ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน
ไม่นานนัก เสียงอสูรคำรามลั่นด้วยความโกรธดังมา เส้นแสงสีดำทะยานออกมาจากสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นชายชราในเกาะดำ บนหน้าผากมีสองเขา จ้องมองหนิงฝานด้วยสายตาเย็นชา
“เจ้าคงเป็นลู่เป่ย ผู้ที่ถูกราชาหมึกตามล่า ข้าคิดว่าเจ้าจะหนี แต่คาดไม่ถึงว่าจะกล้าบุกมาถึงที่นี่… ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนี้ ข้า ‘ซางหลง’ จะสนองเจ้าเอง!”
ตาซ้ายของมันปรากฏดาราสีดำ 2 ดวง กลิ่นอายมังกรที่ทรงพลังปะทุ
แรงกดดันที่ชายชราปะทุนั้นรุนแรง ฉิงซวน เฟิงหาน และคนอื่นๆไม่อาจต้านรับ
เพราะนั่นคืออำนาจของโลหิตบรรพบุรุษ!
“100 ปีมานี้ ดูท่าเจ้าคงดูดซับโลหิตได้เพียงครึ่งหยด ยังเหลืออีกหยดครึ่งใช่มั้ยหล่ะ?”
หนิงฝานเย้ยหยัน เขาแผ่แรงกดดันปกคลุมพื้นที่กว่าแสนลี้ เข้าหักล้างแรงกดดันของซางหลง
ชายชราสีหน้าแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง “เป็นไปไม่ได้! เจ้าก็มีโลหิตโบราณ! ทั้งยังมีมากกว่าข้าอีก! เจ้าเป็นใครกันแน่! หากเจ้าบอกกล่าว ข้าจะไม่ติดใจเอาความเรื่องนี้”
ชายชราเริ่มหวาดกลัว
หากมีแรงกดดันและโลหิตโบราณ สมควรมีขุมกำลังใหญ่คอยหนุนหลัง
แม้หนิงฝานจะเป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นต้น แต่คนผู้นี้ไม่สมควรยั่วยุ
ยิ่งเมื่อมันเหลือบไปเจอมังกรทมิฬ มันยิ่งตกตะลึง
ศพปีศาจระดับกึ่งไร้ดัดแปลง!
“เด็กนี่ถึงกับกล้าเอามังกรทมิฬมาเปลี่ยนให้เป็นศพปีศาจ … ช่างโหดเหี้ยม”
มันไม่แน่ใจเรื่องตัวตนของหนิงฝาน มันจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามลงมือ
มันหันมองฉิงซวนด้วยความโกรธแค้น มันไม่ได้แค้นที่ฉิงซวนทรยศ แต่แค้นที่ฉิงซวนชักนำศัตรูที่ทรงพลังมาทำลายเมือง
“วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า แล้วชิงโลหิตบรรพบุรุษจากเจ้า!” หนิงฝานกล่าว เพราะยามนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการสังหารซางหลง
“บังอาจ!”
ผู้ติดตามซางหลงคำราม พลางทะยานเข้าจู่โจมหนิงฝานเต็มกำลัง
“ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นต้น… ยังใช้ไม่ได้”
หนิงฝานซัดฝ่ามือเข้าใส่พวกมันทั้งสอง จนร่างระเบิดเป็นหมอกโลหิตในพริบตา
ยิ่งเห็นความแข็งแกร่งของหนิงฝาน ซางหลงก็ยิ่งหวาดกลัว และไม่กล้าสู้กับหนิงฝาน
แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่อาจมอบโลหิตบรรพบุรุษได้เช่นดัน
หากมีเวลาอีก 500 ปี มันอาจดูดซับโลหิตบรรพบุรุษจนหมด และเมื่อนั้น มันย่อมทรงพลังขึ้น และเป็นอิสระจากสถานที่แห่งนี้
บางทีมันอาจได้เข้าร่วมกับเผ่ามังกร มีสถานะสูงส่ง ดังนั้น หากข่มขู่ให้มันยอมมอบโลหิตบรรพบุรุษให้ มันย่อมไม่ยอม!
“ฮ่าฮ่า… คาดไม่ถึงว่ามังกรสมุทรจะกล้าหาญ… ท่านอยากให้พวกข้าทั้ง 3 ช่วยหรือเปล่า?”
“3 เฒ่าแห่งเมืองนักโทษตอนใต้! พวกเจ้าต้องการอะไร?”
“โลหิตบรรพบุรุษ… หากเจ้ายอมมอบให้ พวกข้าทั้งสามจะช่วยสังหารเด็กนั่นให้!” หนึ่งในสามชายชรากล่าว
พวกมันแต่ละคนอยู่ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูงสุด
“ถ้าพวกเรา 4 คนร่วมมือ ต่อให้เด็กนั่นมีศพปีศาจกึ่งไร้ดัดแปลงก็ทำอะไรเราไม่ได้ อีกอย่าง หากเจ้าได้ดูดซับโลหิตของมัน พลังของเจ้าจะเพิ่มพูนไม่น้อย แต่หากเจ้าปฏิเสธพวกข้า เจ้าอาจสิ้นชีวิตและถูกชิงโลหิตบรรพบุรุษไป… เจ้าคิดทบทวนเองก็แล้วกัน” หนึ่งในชายชราทั้งสามกล่าว
คำกล่าวของพวกมันทำให้มังกรสมุทรขมวดคิ้ว
“ก็ได้! ในเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้ ข้าจะยกโลหิตให้พวกเจ้า 1 หยด!”
มังกรสมุทรขมวดติ้ว มันไร้หนทางเพราะมันไม่อาจเอาชนะหนิงฝานได้ด้วยตัวคนเดียว
ชายชราทั้ง 3 มองหน้ากัน พวกมันต้องร่วมมือสังหารหนิงฝาน เพื่อให้ได้มาซึ่งโลหิตบรรพบุรุษ
แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา ทั้งผู้เชี่ยวชาญ ทั้งเมืองมังกรสมุทร เขาจะทำลายให้หมด!...
