ตอนที่ 5 : เมืองหลวงเวนีเรียร์

ระยะทางระหว่างหมู่บ้านกับเหมืองหลวงใช้เวลาเดินทางประมาณ 5-6 วันฉะนั้นเขาจึงเริ่มสนิทกับลุงเกร์ริคหลังจากที่อยู่ด้วยกันมาระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งจากที่ได้เดินทางร่วมกันมาอเดลคาดว่าเขาคนนี้เป็นคนที่เชื่อถือได้อยู่พอสมควร ดังนั้นในระหว่างทางก่อนที่จะถึงเมืองหลวงอเดลก็ได้ถามบางอย่างกับลุงเกร์ริค

''นี่ลุงเกร์ริค ลุงพอจะรู้จักกับร้านขายโพชั่นที่ไว้ใจได้ไหมครับ ?''

ลุงเกร์ริคที่กำลังคุมม้าอยู่นั้นเมื่อได้ยินคำถามก็ถึงกับหันมามองด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยตอบ

''ก็พอจะมีอยู่บ้างนะ แต่ก็ไม่ใช่ร้านที่ใหญ่โตอะไร ว่าแต่เธอจะถามทำไมงั้นเหรอ ?''

เมื่อได้ยินคำตอบของลุงเกร์ริค อเดลก็หยิบขวดโพชั่นขึ้นมาให้กับลุงเกร์ริคดูเมื่อเขาได้ตรวจสอบขวดโพชั่นลุงเกร์ริคก็ถึงกับตกตะลึงแน่นอนว่าลุงเกร์ริคเป็นพ่อค้าย่อมต้องมีสายตาที่ดีในการประเมินสินค้า อีกทั้งโพชั่นระดับต่ำนั้นไม่ได้ประเมินยากเย็นอะไรทำให้ลุงเกร์ริคสามารถรู้ได้ทันทีว่ามันคืออะไร

''ทะ... เธอเอามันมาจากไหน ?''

อเดลยิ้มพร้อมกับตอบกลับ

''อาจารย์ของผมสอนมานะครับ''

''อาจารย์ของเธองั้นเหรอ ?''

ลุงเกร์ริคลูบคางเบาๆพร้อมกับจ้องมองขวดโพชั่นในมือก่อนที่จะพูดขึ้น

''ได้สิ เดียวฉันจะแนะนำร้านดีๆให้เมื่อไปถึงเมืองหลวงแล้ว''

''โอเคครับ''

————————————————————————————————————————————

สองวันต่อมาทั้งคู่ก็มาถึงเมืองหลวงขั้นตอนการผ่านเข้าเมืองนั้นไม่ได้มีอะไรยากนักเพียงแค่จ่ายค่าทำเนียมการเข้าเมืองสามสิบเหรียญทองแดง กับสัมผัสที่คริสตัลตรวจสอบประวัติเท่านั้นก็สามารถผ่านเข้าเมืองได้อย่างสบายๆ

เมืองหลวงเวนีเรียร์เป็นเมืองหลวงของทวีปทูริน ซึ่งถูกปกครองด้วยราชวงศ์เวนีเรียร์ตามชื่อเมืองซึ่งจากที่อเดลได้ฟังมาคร่าวๆแล้วดูเหมือนว่าราชวงศ์เวนีเรียร์จะพึ่งขึ้นมามีอำนาจเมื่อราวๆสามร้อยปีก่อนพวกเขาได้ขึ้นมามีอำนาจเพราะว่าตระกูลของเขาได้ให้กำเนิดเมกัสขึ้นมาและไต่เต้าขึ้นมาจากตระกูลชั้นล่างจนได้กลายเป็นผู้ปกครองอาณาจักรเวนีเรียร์

แต่ก็นั่นแหละทวีปทูรินนั้นยิ่งใหญ่มากเกินไปจนทำให้อาณาจักรเวนีเรียร์นั้นกลายเป็นเพียงอาณาจักรขนาดกลางแห่งหนึ่งของทวีปทูรินเท่านั้น แต่ถึงอย่างงั้นก็ใช่ว่าราชวงศ์เวนีเรียร์จะอ่อนแอ ตลอดสามร้อยปีที่ผ่านมาพวกเขาได้สร้างเมกัสมากมายหลายรุ่นทำให้พวกเขานั้นก็ถือเป็นอีกขุมอำนาจหนึ่งในทวีปเลยทีเดียว

แต่สำหรับอเดลนั้นเมกัสก็เป็นเพียงก้าวเล็กๆเท่านั้น ในทวีปกลางนั้นมีเมกัสมากมายเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้เสียอีกเหล่าตระกูลที่แข็งแกร่งในทวีปกลางสมัยก่อนต่างมีเมกัสและปรมาจารย์มากกว่าสิบคนดังนั้นกองกำลังของราชวงศ์เวนีเรียร์นั้นก็ไม่กลางอะไรกับตระกูลชั้นล่างหากพวกเขาอยู่ในทวีปกลาง

การต่อสู้เพื่อแย่งชิงโลกใบเล็กในทวีปกลางนั้นรุนแรงเป็นอย่างมากทุกวันต่างมีเมกัสต่างอย่างน้อยสองถึงสามคน อเดลคาดว่าตระกูลเวนีเรียร์คงถูกกดดันอย่างหนักจากการต่อสู้ในทวีปกลางดังนั้นพวกเขาจึงกลับมาลงหลักปักฐานที่ทวีปทูรินแห่งนี้และรอคอยวันที่จะกลับไป แต่สามร้อยปีผ่านมาพวกเขาก็อาจทำได้เพียงครอบครองส่วนหนึ่งของโลกใบเล็กเท่านั้นจึงทำให้พวกเขาไม่ได้ดูยิ่งใหญ่อะไรมากนัก

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาของอเดลเพียงคนเดียวบางทีราชวงศ์เวนีเรียร์อาจไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นก็ได้

หลังจากเข้ามาในเมืองแล้วลุงเกร์ริคก็พาอเดลไปร้านค้าร้านหนึ่งที่เขาบอกไว้ก่อนนี้และแนะนำอเดลให้กับเจ้าของร้าน ซึ่งเจ้าร้านเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยไม่ธรรมดาเลยทีเดียว แต่น่าเสียดายที่เธอนั้นมีสามีเสียแล้ว

เจ้าของร้านนั้นชื่อของเธอคือเมริด้าเมื่อเธอเห็นโพชั่นที่อเดลเป็นคนสร้างก็ถึงกับตาโตและขอให้อเดลช่วยนำโพชั่นมาขายที่ร้านของเธอโดยที่เธอจะขอส่วนแบ่งเพียงแค่ 10% เท่านั้นซึ่งอเดลก็มองว่ามันโอเคและแน่นอนว่าตอบตกลงโดยแลกกับการที่เมริด้าจะไม่บอกใครเรื่องที่เขาเป็นคนทำโพชั่นเหล่านี้

หลังจากการเจรจาอันรวดเร็วแล้วอเดลก็ขอตัวเพื่อที่จะไปเยี่ยมเพื่อนของพ่อเขาตามได้ที่ตกลงกันไว้ และแน่นอนว่าเพื่อไปขอบคุณสำหรับจดหมายแนะนำเข้าเรียนด้วย

อเดลเดินมาตามแผนที่ๆพ่อของเขาให้มาสักพักก็ผ่านมาถึงย่านชนชั้นสูงของเมืองซึ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่หลังหนึ่งแบบงงๆ

เมื่อเห็นว่าอเดลมายืนเหม่ออยู่ที่หน้าประตูทหารยามก็ได้ถามเขาทันที

''เจ้าหนูมีธุระอะไรที่นี่งั้นเหรอ ?''

''เอ่อ...''

อเดลอ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนจะก้มมองไปที่จดหมายของพ่อเขา

''ผมมาหา บารอนโกแลนนะครับ''

''มีธุระอะไรกับท่านโกแลนงั้นเหรอเจ้าหนู ?''

''เอ่อ พ่อผมเป็นเพื่อนกับบารอนโกแลนนะครับ และเขาก็ฝากจดหมายนี้มาให้ผมด้วย''

อเดลยื่นจดหมายที่พ่อของเขาฝากมาให้กับทหารยามเพื่อตรวจสอบเมื่อทหารยามตรวจสอบเล็กน้อยก็หันมาบอกกับเขาว่า

''รอก่อนแล้วกันนะ''

อเดลพยักหน้าพร้อมกับจ้องมองทหารยามที่วิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ จากนั้นไม่นานก็มีชายคนรูปร่างสูงใหญ่หนึ่งเดินนำทหารยามมาเขาแต่งตัวด้วยชุดผ้าอย่างดีบ่งบอกถึงฐานะที่อยู่เหนือคนทั่วไปของเขา และที่สำคัญคือออร่าที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขานั้นอยู่เหนือคนทั่วไปรวมถึงทหารยามเหล่านี้ด้วยจากสายตาของอเดลคาดว่าชายคนนี้คงเป็นอัศวิน หรือนักรบที่อยู่ในระดับ 8 หรือ 9 หรืออาจจะมากกว่านั้นเล็กน้อย

ชายคนนั้นมองมาที่อเดลเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา

''เธอคือลูกของมาคัสสินะ ฉันขอแนะนำตัวก่อนก็แล้วกันฉันชื่อ โกแลน ฮาควิน เป็นเพื่อนของพ่อเธอและถือยศบารอนอยู่ด้วย''