“ในตอนนี้ผ่านไปได้สามกลุ่มแล้ว อืม ในหมู่นักเรียนพวกนี้นั้นนักเรียนที่ชื่อจางหู่ธาตุลมนั้นมีความโดดเด่นมากกว่าใครเพื่อน!” ชายหมวกฟางกล่าวกับชายคนหนึ่งที่อยู่ในเต้นท์ด้านใน

ถ้าหากนักเรียนมาถึงที่นี่แล้วทุกคนจะต้องตกใจอย่างแน่นอน เพราะอาจารย์ทุกคนล้วนแต่นั่งอยู่ตรงนี้อย่างชื่นมื่น พวกเขากำลังผ่อนคลายกันอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม นั่งกินขนมและดื่มไวน์อย่างสบายอารมณ์

“โอ้ งั้นเหรอ?” จ้านคงขยับคิ้วเล็กน้อย

จ้านคงรู้สึกประทับใจอย่างมากเพราะว่าน้อยนักที่นักเรียนธาตุลมจะโดดเด่นกว่าใครเพื่อน อีกทั้งจางหู่ยังไม่ได้มีการฝึกฝนที่โดดเด่นมากนัก เช่นนี้เขาคงจะจับตาดูจางหู่เป็นพิเศษ

อย่างไรก็ตามระดับขั้นของการฝึกฝนเป็นเพียงสิ่งยิบย่อยเท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับนักเวทก็คือความฉลาดและความกล้าหาญ!

“จดชื่อเขาไว้ เราสามารถให้เกรดสูงแก่เขาได้” จ้านคงหันไปพูดกับพันหลี่จวินที่นั่งอยู่ถัดไปจากเขา

พันหลี่จวินพยักหน้าพร้อมกับจดชื่อจางหู่ไว้ในทันที

“ฮ่าฮ่า พวกกองทัพนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ พวกคุณรู้ว่าจะเล่นกับเด็กๆอย่างไร” ซางจิงเก่าหัวเราะออกมา

“อืม อันดับแรกเราจะต้องให้พวกเขาอยู่ท่ามกลางพลังของตนเอง ไร้ซึ่งความช่วยเหลือใดๆ จากนั้นเราจะส่งคนติดตามการทำภารกิจของพวกเขาอย่างใกล้ชิดและเหตุการณ์เหล่านี้จะช่วยให้เราสามารถค้นหานักเรียนที่โดดเด่นได้ คะแนนจะถูกจัดสรรให้อย่างยุติธรรม… นี่เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมที่สุด!” เฉินกวนเหลียงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ใช่แล้ว วิธีนี้ยอดเยี่ยมกว่าวิธีการในอดีตมากโข นี่จะทำให้เราได้เห็นประสิทธิภาพของนักเรียนอย่างแท้จริง” ถังหยู่พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ถ้าหากนักเรียนนับร้อยคนนั้นล่วงรู้ว่าอาจารย์ของพวกเขาร่วมมือกับกองทัพเพื่อกดดันพวกเขาทุกวิถีทาง ใบหน้าของพวกเขาจะเป็นเช่นไรกัน?

แต่สิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่นี้ ไม่ใช่สิ่งที่กองทัพและอาจารย์จะเพิกเฉยได้ อันตรายที่รอนักเรียนทั้งหลายอยู่ภายนอกนั้นโหดร้ายมากเกินไป อย่างไรก็ตามถ้าหากพวกเขาไม่เข้าใจถึงอันตรายและการเอาชีวิตรอดในสถานการณ์คับขัน ทั้งหมดจะไม่มีวันเข้าใจความหมายของการมีชีวิต ดังนั้นวิธีเช่นนี้แม้ว่าจะโหดร้ายเกินไปสักหน่อย แต่พวกเขาทั้งหมดจะได้เรียนรู้ถึงอันตราย แม้ว่าจะมีอันตรายที่หนักหนาเกินไป แต่ก็ยังมีคนคอยติดตามพวกเขาอยู่อย่างใกล้ชิด ซึ่งจะคอยยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเมื่อคับขันอย่างแน่นอน

“หัวหน้าจ้านคง ฉันเกือบจะถูกคุณหลอกซะแล้ว ฉันกำลังคิดว่าคุณนั้นใจร้ายและไม่คิดจะให้เด็กนักเรียนคนไหนผ่านบททดสอบเหล่านี้เลยซะอีก” พันหลี่จวินกล่าวอย่างงุนงง

“อ่า คุณกำลังคิดผิดนิดหน่อย คนที่ไร้ประโยชน์จริงๆจะไม่ผ่านการทดสอบน่ะ” จ้านคงกล่าวออกมาอย่างเรียบง่าย

“เรื่องนี้… มันเกี่ยวข้องกับรางวัลน่ะ ไม่มีทางที่ทุกคนจะสามารถทำสำเร็จได้”

“อ่า ฉันคิดว่ามันย่อมดีแน่นอนถ้าหากพวกเขาสามารถผ่านสมรภูมิอสูรไปได้” เฉินกวนเหลียงกล่าวออกมา

“ความจริงแล้วถ้ามันเป็นรางวัลจริงๆ พวกเขาไม่มีทางทำมันได้สำเร็จแน่นอน อย่าพูดถึงพวกเขาเลย แม้แต่ผู้พิทักษ์ที่อยู่ในที่แห่งนี้ก็ไม่อาจจะทำมันให้สำเร็จได้เช่นกัน” จ้านคงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“แม้แต่ผู้พิทักษ์ก็ไม่สามารถทำมันสำเร็จได้งั้นเหรอ? คุณหมายความว่าอะไรกัน?” ซางจิงเก่าถามออกมาอย่างมึนงง

“อ่า มันเป็นอย่างนี้ ในตอนนี้เรากำลังสร้างรังของหมาป่าตาเดียวสำหรับเด็กนักเรียนเหล่านี้ พวกเราทั้งหมดจะต้องแน่ใจว่าไม่มีพวกมันอาศัยอยู่ใกล้ๆ เราจึงวางอาคมไว้ที่ถ้ำแห่งนั้นเพื่อให้มันว่างเปล่า ภายในถ้ำจะไม่มีอสูรเวทดุร้าย มีเพียงอสูรที่ถูกอันเชิญมาเท่านั้น…” ลั่วหยุนปั๋วกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

เหล่าอาจารย์ที่ได้ยินเช่นนั้น ทั้งหมดพยักหน้าพร้อมกับสายตาที่เปล่งประกายออกมาด้วยความชื่นชม

เฉินกวนเหลียงเป็นหัวหน้าคณะอาจารย์รู้สึกประทับใจมากจนอดไม่ได้ที่จะปรบมือให้กับแผนการนี้

“ฉลาด ฉลาดมาก! นี่มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยมที่สุด!”

ชุ่ยมู่เชิงพยักหน้าในทันที “อ่า เราคงไม่สามารถปล่อยให้นักเรียนต้องเผชิญหน้ากับอสูรเวทที่แท้จริงได้ เหตุการณ์เช่นนั้นจะทำให้มีเด็กตายแน่นอน ในการสอบปฏิบัติเช่นนี้ทำให้พวกเขาตื่นตัวและปลุกหัวใจที่กล้าหาญออกมาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับอันตรายเท่านั้น ถ้าหากต้องพบเจอกับอสูรเวทจริงๆ ฉันคิดว่าการสอบนี้จะเป็นสิ่งที่เลวร้ายเกินไป การวางอาคมเวทไว้ที่ถ้ำแห่งนั้นถือว่าเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว ทั้งหมดทั้งมวลนั้นคือการรับประกันความปลอดภัยของเด็กๆ!”

“ฉันต้องขอบคุณนายน้อยจ้านคงจริงๆ ที่คิดค้นแผนการที่สวยงามเช่นนี้ออกมา การสอบนี้เต็มไปด้วยความหมายและความปลอดภัย ฉันคิดว่านักเรียนจะสามารถจัดการกับการสอบในครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน!” ชุ่ยมู่เชิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มสดใส

“มันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วน่ะ”

“เมื่อพูดถึงอสูรเวทอัญเชิญแล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากนักเรียนของเรานั้นดุร้ายเสียยิ่งกว่าอสูรเหล่านั้น ถ้าพวกเขาเกิดรวมพลังกันและกำจัดมันได้อย่างง่ายดายล่ะ?” ถังหยู่ถามออกมาอย่างสงสัย

“เฮ้อ ถังหยู่ เธอคิดมากเกินไปรึเปล่า… ในยี่สิบปีที่เป็นอาจารย์ของโรงเรียนเวทเทียนหลานแห่งนี้ ไม่เคยมีนักเรียนคนไหนเลยที่จะใช้เวทมนตร์ได้อย่างถูกต้องเมื่อต้องพบเจอกับอสูรเวทจริงๆ ถ้าหากพวกเขาสามารถใช้เวทมนตร์ได้จริงๆ เราก็เพียงถอยห่างออกไปสักหน่อย แต่ทว่านักเรียนก็คงจะสามารถใช้ได้เพียงแค่เวทมนตร์พื้นฐานเท่านั้น ซึ่งมันไม่อาจขีดข่วนเนื้อหนังของอสูรอัญเชิญได้เลย” ซางจิงเก่ากล่าวออกมาอย่างหมายมั่น

“อ่า ธาตุที่แข็งแกร่งที่สุดคือไฟกับสายฟ้า มีเพียงฉื่อจ้าวติงที่เป็นนักเวทธาตุสายฟ้าเท่านั้นที่จะสามารถต่อกรกับอสูรอัญเชิญได้สักหน่อย ในขณะที่ธาตุไฟอาจจะทำให้ผิวหนังของมันไหม้เกรียมเล็กน้อย” เฉินกวงเหลียงกล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะ

จากนั้นอาจารย์และคณะของกองทัพหัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างสนุกสนาน

แน่นอนว่าทุกคนย่อมรู้ว่านักเรียนของตนนั้นโดดเด่นในธาตุใด ภารกิจในครั้งนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้สำเร็จ สิ่งที่พวกเขามุ่งหวังนั้นเป็นเพียงการเติบโตขึ้นของนักเรียนในระหว่างภารกิจ อย่างน้อยที่สุดทุกคนจะได้รับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมกลับบ้านไปอย่างแน่นอน!

ถังหยู่นั้นไม่ได้ร่วมหัวเราะกับผู้คนในกลุ่มนี้ เธอมองออกไปด้านนอกของทุ่งหญ้า สายตาจับจ้องไปในกลุ่มหมอกที่อยู่ไกลออกไป

‘โม่ฝานนั้นได้ครอบครองอุปกรณ์เวทละอองดาราตลอดทั้งปี ฉันอยากรู้จริงๆว่าทักษะไฟของเขาเป็นอย่างไรบ้างในตอนนี้ ถ้าหากเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ แน่นอนว่าเขาจะเป็นคนเดียวที่สามารถทำร้ายอสูรเวทอัญเชิญได้ หากเป็นเช่นนั้นเกรดเอสจะต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน’ ถังหยู่คิดกับตนเองในใจ

หลังจากคิดเช่นนั้น ถังหยู่ได้แต่ส่ายหัวอย่างปล่อยวาง

แน่นอนว่าการร่ายเวทมนตร์เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอสูรเวทได้นั้นเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมที่สุด

ในตอนนี้ถังหยู่ต้องการให้นักเรียนทั้งร้อยคนสามารถผ่านด่านอสูรเวทอัญเชิญไปได้ เพราะนี่เป็นภาคปฏิบัติ ถ้าหากผู้ใดสามารถร่ายเวทมนตร์ได้ขณะที่ต้องพบเจอกับอสูรเวท แน่นอนว่าจ้านคงจะมอบเกรดเอให้กับนักเรียนคนนั้น!

แน่นอนว่าเกรดเอเป็นเกรดสูงสุดของนักเรียนที่สอบปฏิบัติในรอบหลายปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีมากกว่านั้น!

••••••••••••••••••••

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

ช่วยกันกดคะแนนดาวให้กับผู้แปลเพื่อเป็นกำลังใจด้วยน้าาาา

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด