ตอนที่แล้วGED : 19 ทนความเจ็บปวด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปGED : 21 จัวชิงหลวน?

GED : 20 ศัตรูหัวใจ


GED : 20 ศัตรูหัวใจ

ตอนนั้นเองเฟิงซุ่นมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเรียกคนรับใช้เฟิงออกมา "เฟิง ข้ามีเรื่องให้เจ้าช่วย!"

เฟิงเคยเป็นผู้ดูแลธุระต่าง ๆ ภายในพระราชวัง เขาดูแลชุนหลิงเหยียตั้งแต่ยังเล็ก ก่อนเขาจะเกษียณหลังจากชุนหลิงเหยียเกิดและคอยอยู่ดูแลเขาตั้งแต่ตอนนั้นมา ดังนั้นคนรับใช้ของชุนหลิงเหยียจึงเปรียบเสมือนคนรับใช้ของเพื่อน ๆ เขาเช่นกัน

ไม่มีใครรู้ว่าระดับพลังของเฟิงอยู่ในขั้นไหน และไม่มีใครเคยเห็นเขาต่อสู้

แต่ก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเฟิง เพราะคนที่พยายามจะลองดีก็สิ้นลมหายใจไปหมดแล้ว

คนรับใช้เฟิงค่อย ๆ เดินเข้ามาพร้อมน้ำอุ่นและขี้ผึ้ง

เมื่อเลือดแห้งกรัง ผิวของนางจึงติดกับรองเท้า หากจะดึงเท้าของนางออกมาจะต้องใช้แรงและจะทำให้ผิวของนางหลุดออกมาด้วย

เฟิงซุ่นตั้งใจจะตัดรองเท้านั้นออก แต่เฟิงหวูปฏิเสธทันควัน

ดังนั้นเฟิงซุ่นจึงได้แต่เทน้ำอุ่นลงไปในรองเท้าของนางก่อน เขาเห็นเฟิงหวูขมวดคิ้ว เมื่อน้ำอุ่นไหลเข้าไป

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ทุกอย่างจะเรียบร้อยในอีกไม่ช้า ถ้าเราไม่ดูแลแผลวันนี้ พรุ่งนี้เจ้าคงเดินไม่ได้แน่"เฟิงซุ่นปลอบเฟิงหวูราวกับเป็นพี่ชายของนาง

เมื่อรองเท้าชุ่มไปด้วยน้ำอุ่น เฟิงหวูค่อย ๆ ถอดรองเท้าของนางออกอย่างระมัดระวังแต่ก็เป็นไปอย่างยากลำบาก เพราะเท้าของนางก็พันไว้ด้วยผ้าอีกชั้น

อีกทั้ง..เท้าของนางก็ยังบวมด้วย

ทุกคนสลดเล็กน้อยเมื่อเห็นเท้าของเฟิงหวู

เท้าของนางดูเจ็บแสบและเต็มไปด้วยเลือด และตอนนี้ก็ยังบวมอย่างเห็นได้ชัด

เฟิงซุ่นยิ่งสงสารนางเข้าไปใหญ่

ในขณะที่ซุ้นอี้กลับขมวดคิ้ว "พรุ่งนี้นางเดินไม่ไหวแน่ เราควรทิ้งนางไว้"

ทำไมเขาถึงพูดเช่นนั้น? เฟิงซุ่นหันไปจ้องซุ้นอี้ทันที "ซุ้น ลำดับสอง!"

"อะไรล่ะ?"

"เจ้าลองวางมือขวาเหนือหัวใจเจ้าแล้วบอกข้าหน่อยว่ามันยังเต้นอยู่รึไหม!"

ซุ้น อี้ตอบ “ข้าไม่สนใจคำถามไร้สาระเช่นนั้นหรอก ข้าจะออกไปล่าสัตว์!”

ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี้ นอกจากใบหน้าบูดบึ้ง ชุนหลิงเหยียก็ไม่แสดงสีหน้าอื่น ๆ ให้เฟิงหวูเห็นเลย

เฟิงซุ่นทาขี้ผึ้งให้นาง ก่อนจะสั่งให้นางนั่งอยู่บนเก้าอี้ ห้ามลุกไปไหน

ในตอนนั้นซุ้น อี้กลับมาพร้อมกับกวางป่า พร้อมกับหญิงงามอีกนาง

“นางฟ้ามู๋เหยียว?” เฟิงซุ่นร้องทักเมื่อเขาสังเกตเห็นผู้มาใหม่ก่อนเขาจะสลับไปมองซุ้น อี้ "ทำไมเจ้าถึงพานางกลับมาล่ะ?"

ทำไมเฟิงซุ่นจะจำนางฟ้ามู๋เหยียวไม่ได้? เพราะเฟิงซุ่นสังเกตเห็นนางตั้งแต่ตอนที่อยู่ที่ตึกหยวนไหล แม้นางจะใส่หมวกที่มีบดบังใบหน้าไปเกือบทั้งหน้าแล้วก็ตาม

ซุ้น อี้ส่งกวางไปให้คนรับใช้เฟิงก่อนจะมองเฟิงซุ่น "ทำไม..เจ้าเป็นคนเดียวที่พาผู้หญิงกลับมาได้งั้นเหรอ?"

เฟิงซุ่นเกือบจะโมโหเพราะคำพูดนั้น ก่อนเขาจะชี้นิ้วไปที่ซุ้น อี้แล้วกล่าว " เจ้า! มานี่เดี๋ยวนี้เลย!"

เฟิงซุ่นลากซุ้น อี้ออกมาในที่เงียบ ๆ ก่อนจะกระซิบเป็นเสียงเบา ๆ ลอดไรฟัน "ซุ้น อี้ เจ้าบ้าไปแล้วรึไง ? เจ้าก็รู้เรื่องของนางไม่ใช่หรือ ? นางหลงรักท่านชุน..แล้วท่านชุนก็ไม่ชอบให้มีผู้หญิงเช่นนั้นวนเวียนอยู่รอบ  ๆ! เจ้าทำเช่นนั้นได้ยังไง!?"

ซุ้น อี้ถอนหายใจ "ข้าทำให้แขนนางบาดเจ็บตอนออกไปล่าสัตว์ อีกอย่างนางก็เป็นลูกพี่ลูกน้องฝ่ายแม่ของข้าเอง"

เฟิงซุ่นสูดหายใจลึกๆ " ...ในเมื่อเจ้าพานางมา ก็เป็นความรับผิดชอบของเจ้าก็แล้วกัน!"

ในขณะที่ซุ้น อี้และเฟิงซุ่นกำลังคุยกันอย่างลับ ๆ นางฟ้ามู๋เหยียวก็หันมาสนใจเฟิงหวูแทน

เพราะการพบกันก่อนหน้านี้ที่ตึกหยวนไหล นางฟ้ามู๋เหยียวจำเฟิงหวูได้ทันที นางเชื่อว่าเฟิงหวูเป็นหญิงสาวธรรมดา ๆ ที่จัดฉากว่าถูกอินทรีย์เมฆาเพลิงยักษ์พาตัวไปเพื่อหลอกล่อให้ชุนหลิงเหยียไปช่วยนาง แล้วจากนั้นจึงสามารถเกาะติดชุนหลิงเหยียได้!

เจ้าคิดว่าชุนหลิงเหยียจะปฏิบัติต่อเจ้าอย่างเห็นอกเห็นใจงั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!

จบตอน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด