สงครามดาวศักดิ์สิทธิ์ : ตอนที่9 ตกใจมาก

ตอนที่9 ตกใจมาก

แต่สำหรับตัวหลี่มู่ยังขาดประสบการณ์ในการต่อสู้มากนัก มันไม่ง่ายเหมือนกับการต่อก้อนหิน ถ้าเกิดว่าต้องสู้กับคนระดับหม๋าจุนวูจริง โอกาสชนะของเขาก็คงอยู่ที่ 70-80%

หลี่มู่ค่อนข้างจะมั่นใจในระดับพลังของตนเอง

“แล้วในเมืองไต๋ไบ๋นี้มีกลุ่มใหญ่ๆไหนอาศํยอยู่บ้าง?”

“แล้วกลุ่มเฉินนงในเมืองเรานี่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน? พวกเขามีพวกอาจารย์ศิลปะการต่อสู้รึเปล่า?” หลี่มู่ถาม

หม๋าจุนวูคิดอะไรบางอย่างเมื่อได้ยินแบบนี้

เกิดอะไรขึ้นกันแน่ที่ศาลเมื่อวาน?

เขาถามแบบนี้เพราะต้องการจะจัดการกับกลุ่ม เฉินนงงั้นหรอ?

“เฉินนงถูกก่อตั้งมาแล้วกว่า 20ปี ซึ่งมีสมาชิกกว่าพันคนเป็นทั้งหมอ ชาวนา นักล่า ต่างๆ แต่ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นคนธรรมดา ส่วนพวกจ้อยฟอสนั้นก็มีประมาณโหลนึง จ้อยฉีอีก2คน มีชื่อว่า ซีคงจิง และ ฟานฉานกาน ส่วนกลุ่มเฉินนงนั้นก็ทำงานมานานแล้ว 20ปี จึงมีความสัมพันธิกับนักธุรกิจหรือเจ้าหน้าที่มากมาย ดังนั้นอย่าประมาทพวกเขา”

นี่เป็นคำเตือนที่ชัดเจนมาก

หม๋าจุนวู คิดว่าเขาช่วยได้เท่านี้แหละ

หลี่มู่เองก็ตกใจมากที่ได้ยินข้อมูลแบบนี้ ในกรณีแบบนี้ก็แปลว่า กลุ่มเฉินนงแข็งแกร่งเกินไปกว่าที่เขาจะรับมือไหว

หรือเขาควรจะอดทนรอสักปีนึง จนพลังของเขามากกว่านี้แล้วค่อยจัดการ?

หลี่มู่รู้ดีว่าความคิดนี้มันใช้ไม่ได้ เพราะเขาได้เปิดศึกไปเรียบร้อยแล้ว

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังเข้ามา “ท่านผู้พิพากษา ท่านผู้พิพากษา ข่าวร้ายครับ จางหลีและลูกสาวถูกพวกแก๊งค้ายาจับตัวไป”

“อะไรนะ?” หม๋าจุนวูลุกขึ้นด้วยความโกรธ

หลี่มู่เองก็รีบเดินไปหายามคนนั้นแล้วถามอีกที “พูดว่าอะไรนะ?”

“ใครสักคนจากกลุ่มเฉินนงได้โจมตีโรงพยาบาล” ผู้คุมก็ได้รับบาดเจ็บ

“แม่งเอ้ย!” หลี่มู่โกรธมาก

“กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้ คิดว่าผมเป็นแค่ผู้พิพากษากระจอกๆคนนึงงั้นหรอ?”

‘ข้าต้องฆ่าพวกมัน!’ หลี่มู่คิดในใจ

ณ ที่ โรงพยาบาลไต๋ไบ๋

ประตูถูกพังเป็นเสี่ยงๆ สนามหญ้าเละเทะ เสียงกรีดร้องดังไปทั่ว

หมอสามในสี่คนสลบ ส่วนอีกคนนึงหัวเลือดไหล ขาหัก จนสภาพดูไม่ได้

ส่วนพวกคนของกลุ่มเฉินนงก็หายไปแล้ว

หลี่มู่และทหารยามของเขาช่วยไว้ไม่ทัน

กลิ่นเลือดลอยไปทั่ว

ทหารยามสองคนที่ตามไปดูแลแม่ลูกก็นอนหมดสติเลือดท่วม แขนหัก ขาหัก

ทหารหนุ่มคนเดียวที่หลี่มู่รู้จัก ชู่รู ก็เหมือนว่าจะไม่รอด เหล็กยาวแหลมปักคาอกอย่างน่ากลัว ในมือกำลังกำมีดเหล็ก ที่ดูเหมือนว่าจะสู้อย่างสุดชีวิตก่อนที่จะตายไป การตายของเขาทำให้หลี่มู่โกรธมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่มู่เห็นศพใกล้ขนาดนี้

แต่เขาก็ไม่กลัวอะไร

เมื่อวานชู่รูก็ยังมีชีวิตอยู่ แต่ในตอนนี้ได้ตายไปแล้ว

หลี่มู่นำมือไปปิดตาให้ชู่รูนอนตายตาหลับ

ส่วนทางด้านหม๋าจุนวูเองก็ไม่พอใจกับการกระทำของกลุ่มเฉินนงมาก

เหตุผลที่หลี่มู่ให้เวลาพวกเขาถึงสามวันนั่นก็เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มเฉินนง แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเฉินนงจะไม่สะทกสะท้านเลย!

หลี่มู่เอามีดเหล็ดออกจากมือ ชู่รู หลังจากนั้นก็หันไปถามทหารยามที่มารายงานข่าวเรื่องนี้ให้เขาทราบ “คุณอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ต้น บอกทีว่าพวกนี้เป็นฝีมือของกลุ่มเฉินนงจริงๆใช่ไหม?”

ทหารยามตัวสั่นไม่กล้ามองหน้าหลี่มู่ “ผมเห็นว่ามีคนที่แข็งแกร่งอย่างกับคิงคองสี่คนบุกเข้ามาและทำลายทุกอย่าง แล้วก็จับตัวจางหลีและลูกไป ส่วนชู่รูก็บอกให้ผมหนีไปรายงานเรื่องนี้ให้ท่านผู้พิพากษาทราบ...” หลังจากพูดเสร็จนายทหารคนนี้ก็น้ำตาใหล เพราะชู่รูเองก็เป็นเพื่อนที่แสนดีของเขามาตลอด

หลี่มู่ก็หันไปมองหม๋าจุนวู “คุณหม๋า สำนักงานใหญ่ของเฉินนงอยู่ในเมืองนี้รึเปล่า?”

“ใช่ครับ”

“คุณมีความกล้าพอที่จะพาผมไปได้ไหม?”

“อ่า...” หม๋าจุนวูลังเล เพราะว่าคนของเฉินนงแต่ละคนก็ใหญ่ๆทั้งนั้น

“คุณไม่ต้องกลัวไป ผมแค่ต้องการทางไปเท่านั้น ไม่ได้ต้องการกองทัพของคุณ”

“ผมสามารถทำให้คุณได้อย่างแน่นอน! ชู่รูเองก็เป็นทหารของผม ผมก็อยากจะล้างแค้นนี้เหมือนกัน! แต่ว่าถ้าจะให้ดี เรียกกองทัพไปด้วยดีกว่า หากท่านไปเองมันจะเสี่ยงเอานะครับ”

หลี่มู่ส่ายหัวและพูดขึ้น “คุณคิดว่าผมสามารถสั่งการคนอื่นในเมืองไต๋ไบ๋ได้งั้นหรอ?”

หม๋าจุนวูเองก็ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะเขารู้ดีว่าโจววูกุมอำนาจทั้งหมดไว้อยู่ เหล่าตำแหน่งใหญ่ๆทั้งสามก็หนุนโจววูกันหมด

“ไปกันเถอะ” หลี่มู่หยิบมีดเหล็กขึ้นมาและเดินออกไปจากโรงพยาบาลทันที

ที่บ้านของโจววู

โจววูเองก็กำลังนั่งยิ้มมีความสุขอยู่

“นึกไม่ออกเลยว่ามันจะเป็นยังไง ถึงขนาดนี้เจ้าผู้พิพากษาเด็กนี่ต้องมาที่สำนักงานของเฉินนงด้วยตัวเอง พระเจ้ากำลังช่วยเหลือข้าอยู่งั้นหรอ...”

เขาได้รับข่าวสารทุกอย่างแบบเรียลไทม์เพราะทุกคนอยู่ภายใต้เขาหมด

ส่วนอีกด้านนึง เลขาธิการ เฟงหยวนชิงก็ยิ้มและพูด “กลุ่มเฉินนงที่ดูแลโดยเดียนฉี ซึ่งเป็นลูกน้องของเจงลองซิงนี่มันหลอกใช้ง่ายจริงๆ พวกเขาไม่รู้เลยสินะว่าผมส่งสปายเข้าไปและส่งให้สปายเหล่านี้โจมตีโรงพยาลบาล ฮ่าๆ นี่มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากจริงๆ”

โจววูเองก็ยิ้มและพูดขึ้น “นั่นมันก็ไม่น่าสนใจเท่าไหร่หรอกนะ”

“ทำไมกันหรอ?...”

“ผมหมายความว่าผู้พิพากษาหนุ่มนี้จะตายโดยไม่ได้ตั้งตัวในกลุ่มเฉินนงหน่ะสิ!”

ทั้งสองมองหน้ากันอย่างมีความสุข

เป็นกลยุทธิ์ที่เลวร้ายจริงๆ

ถ้าหากผู้พิพากษาถูกฆ่าตาย ระบบเมืองก็จะถูกล้มล้างทันที

ท้ายที่สุดหลี่มู่ที่ตายเพราะพวกกลุ่มเฉินนง ก็จะโดนรัฐบาลของจักรวรรดิเพ่งเล็ง เรื่องนี้ต้องมีคนผิด จนสุดท้ายพวกเขาก็จะโยงมาถึง เจงลองซิง และเมื่อเป็นแบบนี้ เขาก็จะหมดอำนาจทันที

ด้วยวิธีแบบนี้โจววูก็จะมีสิทธิ์ขึ้นเป็นผู้พิพากษาอย่างสมบูรณ์แน่นอน

ในขณะเดียวกัน

ที่บ้านของ เดียนฉี

เจงลองซิงกำลังมีความสุข “ฮ่าๆ ในที่สุดไอเต่านั่นก็ออกมาจากออฟิศรัฐบาลสักที แต่ว่านะทำไมทหารยามถึงตาย? ข้าไม่ได้สั่งแบบนั้นนิ?”

“บางที พวกกลุ่มเฉินนงอาจจะแข็งแกร่งเกินไป จนคุมแรงตัวเองไม่อยู่ก็ได้” ลูกน้องของเขาคุกเข่าลงและพูดอย่างกังวล

“ไม่เป็นไร เป้าหมายเราบรรลุแล้ว” เจงลองซิงโบกมือ

“บางทีการให้ ซีคงจิงฆ่าเด็กนั่นทิ้งก็น่าจะดีกับพวกเรานะ”

“เหลวไหล!” เจงลองซิงดุ “ใครๆก็รู้ว่าข้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มเฉินนง ถ้าหากผู้พิพากษานั่นตายไป ข้าก็เป็นคนผิดสิ! ตอนนี้เจ้ารีบไปบอก ซีคงจิงส้ะว่าไม่ต้องออกไปเจอผู้พิพากษานั่น แต่ถ้าผู้พิพากษานั่นมันหัวรั้นมากก็จับตัวมันมาให้ข้า ทำให้มันเสื่อมเสียเกียรติ ต่อสาธารณะชน หลังจากนั้นมันจะได้ไม่เหลืออำนาจอีก”

“ได้ครับหัวหน้า” ลูกน้องคนสนิทลุกขึ้นและเดินออกไปทันที