GED : 15 รอดตัว
GED : 15 รอดตัว
"ปล่อยข้าไปได้แล้ว!" เฟิงซุ่นคว้าคอเฟิงหวูจากด้านหลัง นางปัดมือไปทั่วราวกับคนที่กำลังจมน้ำ
เฟิงซุ่นแสดงสีหน้าประหลาดใจ "ทำไมแม่นางจึงรีบนัก? ต่อพวกนี้เป็นต่อโง่ พวกมันไม่แทงเหล็กในใส่ข้า แม้จะไล่ตามข้า.."
เฟิงหวูได้แต่ร้องไห้ภายในใจ แน่นอน..พวกมันไม่แทงเหล็กในใส่เจ้า เพราะพวกมันจะต้องตายไปด้วยไงเล่า!
ปัญหาก็คือพวกมันได้กลิ่นเฉพาะของนางพญาบนตัวเฟิงหวู แน่นอนว่าพวกมันจะต้องคุ้มคลั่งแน่!
“ทำไมกัน น่าแปลกจริงๆ ..ทำไมพวกมันถึงตามเจ้าแล้วพยายามจะแทงเหล็กในใส่เจ้าล่ะ?”เฟิงซุ่นอดสงสัยไม่ได้
เฟิงหวูกรอกตาไปมา ให้ตายสิ? เจ้าเพิ่งจะสังเกตรึ?
"โอ้ย.!" ต่อตัวหนึ่งแทงเฟิงหวูโดยที่นางไม่ทันตั้งตัว นางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เฟิงซุ่นใช้มือตบหน้าผากตัวเองอย่างเป็นกังวล "ขอโทษ..ความผิดข้าเอง หากข้าไม่รั้งเจ้าไว้..เจ้าคงหนีไปได้ไกลแล้ว เจ้าเป็นคนที่มีความสามารถในการดึงดูดพวกต่อเหล่านั้นงั้นสินะ?"
ไม่มีทางที่เฟิงหวูจะบอกความจริงว่านางจับตัวนางพญาไว้ นางจึงพยักหน้าซ้ำ ๆ ใช่...เจ้าพูดถูก
แม้เฟิงหวูจะไม่รู้ตัว แต่ท่าทีของนางนั้นน่ารักมาก..นางพยักหน้ารับอย่างใสซื่อ
เฟิงซุ่นรู้สึกผิดที่ทำให้นางต้องเจอสถานการณ์เช่นนี้ เขาอุ้มเฟิงหวูด้วยมือเดียว ก่อนจะหนีออกไปด้วยความเร็วเหมือนแสง
เมื่อเฟิงซุ่นรวบรวมพลัง ความเร็วของเขาก็เร็วมากจนน่าเหลือเชื่อ เฟิงซุ่นสามารถกระโดดข้ามต้นไม้ได้ในระยะเวลาเสี้ยววิ
ผ่านไปห้านาที.. เฟิงซุ่นหยุดและประคองเฟิงหวูให้นั่ง "ถ้าเป็นที่นี้ พวกต่อคงตามมาไม่ได้แน่ ข้าสัญญา ว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย.."
เฟิงหวูมองเฟิงซุ่นอย่างไม่ตั้งใจ นางตกใจไม่น้อยที่เฟิงซุ่นโตขึ้นมากหลังจากผ่านไปห้าปี ถ้าโลหิตวิหคเพลิงของนางไม่ได้ถูกจัวชิงอวิ๋นทำลายไปเมื่อห้าปีก่อน..บางทีในตอนนี้..
เฟิงหวูหยุดความคิดนั้นไว้ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย..
นางต้องหาคำตอบให้ได้ทำไมชุนหลิงเหยียถึงเข้ามาที่ป่าหิมะนำแข็ง นางจึงใช้อุบายหลอกถามเขาอย่างแนบเนียน “ที่ป่านี้เต็มไปด้วยอันตราย พวกเรารอดตายแล้วครั้งหนึ่ง แล้วตอนนี้พวกเราน่าจะออกไปจากที่นี้ได้แล้ว?”
และความพยายามของนางก็ได้ผล!
เฟิงซุ่นเหลือบมองเฟิงหวู "ออกไปจากที่นี้เหรอ ? เพื่อนของข้าและข้าท่องเที่ยวมาหมื่นลี้จากเมืองหลวงมาที่นี้ ดังนั้นพวกเราไม่มีทางจากไปโดยที่ยังไม่พบสิ่งที่ต้องการแน่!"
เฟิงหวูตั้งตาคอยคำตอบจากปากเขา..!
นางรู้ดี..
เรื่องการมาเยือนเขตชายแดนนั้นเป็นเรื่องที่ชุนหลิงเหยียกุขึ้น ความจริงพวกเขาต้องการมาที่ป่าหิมะน้ำแข็งต่างหาก!
เฟิงหวูกัดฟัน สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความสงสัยและไร้เดียงสา แล้วทำทีเป็นถามกลับ "เจ้ามาจากเมืองหลวงงั้นหรือ? แล้วเจ้ากำลังตามหาอะไรละ? ข้าเคยเห็นแผนที่ของป่าหิมะน้ำแข็ง บางทีข้าอาจจะรู้ว่าสิ่งที่เจ้าตามหาอยู่ที่ไหน"
เฟิงซุ่นหัวเราะก่อนจะตอบ "ให้ตายสิ แม่นาง..เจ้าช่างเป็นคนตลกจริง ๆ ข้ามั่นใจมากว่าเจ้าคงไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน พวกข้ากำลังตามหาอัญมณีแห่งราชันย์ของป่าแห่งนี้!!”
อัญมณีแห่งราชันย์? มีเพียงสิ่งล้ำค่าในป่าเท่านั้นที่จะถูกเรียกเช่นนั้น และผลจิตวิญญาณอมตะก็คือหนึ่งในนั้น!
เฟิงหวูรู้สึกไม่ค่อยดีกับสิ่งที่ได้ยินสักเท่าไร..!
ในขณะที่นางกำลังจะถามคำถามต่อไป เสียงเย็น ๆ ของใครบางคนดังขึ้นจากที่ ๆ พวกเขาอยู่ไม่ไกลนัก " เฟิง ลำดับสาม..ดูเหมือนเจ้าจะไม่รีบร้อนเลยนะ"
เสียงนั้นมาจากชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่กลางอากาศเหนือทั้งสอง เขาถือดาบไว้ในมือ
ท่าทางของเขาดูน่ากลัว ผ้าคลุมสีน้ำเงินพริ้วดูเหมาะกับร่างบางของเขา ชายผู้นี้ดูถือตัวและยโส..ดวงตาของเขาไร้ซึ่งความเป็นมิตร….
จบตอน