ตอนที่ 6 ช่วงชิง!
ตอนที่ 6 ช่วงชิง!
ฉินยี่รู้สึกว่ามันจะง่ายขึ้นมากหลังจากเข้าใจความแข็งแกร่งของตัวเอง
ผู้คนในอาณาจักรไม่เข้าใจถึงความอันตรายในโลกของนารูโตะ แต่เขาเข้าใจมันดี อย่าพูดถึงโจนินเลย แค่เกะนินธรรมดาก็สามารถรับมือทหารในอาณาจักรได้ประมาณ 10 คน เพียงแค่อาวุธระยะประชิดนั้น ทักษะของทหารในอาณาจักรยังห่างชั้นอย่างน่าอนาถ
ฉินยี่พักผ่อนไปได้ 4 ชั่วโมงแกนดัลฟ์ก็ปลุกเขาขึ้นมา
“ฝ่าบาท มีคนกำลังมาทางนี้”
ฉินยี่ที่กึ่งหลับกึ่งตื่นก็พบว่าแกนดัลฟ์กำลังถือไม้เท้าที่ส่งแสงประกายเจิดจ้าออกมา
เขาลุกขึ้นและดับไฟอย่างรวดเร็วและตามแกนดัล์ฟไปซ่อนตัวอยู่หลังรากของต้นไม้
อีกอย่าง ที่ๆเขาตั้งแคมป์อยู่นั้นมีต้นไม้ที่มีรากใหญ่อยู่ถึง 3 ต้น รากของมันเปลือยเปล่า มีขนาดเท่าเอวของผู้ใหญ่ สามารถหลบซ่อนมันได้อย่างแนบเนียน
ทั้งสองซ่อนตัวอยู่ใต้รากไม้และผ่อนลมหายใจลง ฉินยี่มองออกไปและรอหนึ่งนาที แต่ไม่มีใครปรากฏตัวมาเลย
เขามองไปที่แกนดัล์ฟอย่างรวดเร็ว ด้วยแสงจันทร์ที่มืดมิดเขาเห็นดวงตาของชายชราช่างจริงจังและใบหน้าของเขาสงบมาก
ท่านไม่มีทางที่ใครจะสังเกตหรือสัมผัสพลังของแกนดัลฟ์ได้ แกนดัลฟ์มีรูปแค่ให้คนอื่นรู้ว่าเป็นเพียงชายชราธรรมดาเท่านั้น
ชายชรานั้นเป็นถึงครึ่งเทพ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงให้คนอื่นรู้อย่างเปล่าประโยชน์
นี้คือความคิดของฉินยี่
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบรรพบุรุษของเขาไม่สามารถมองเห็นถึงความสามารถของแกนดัลฟ์ได้ และหลงลืมชายชราผู้ในนี้ที่สุด
แกนดัลฟ์กวาดสายตามองไปรอบทิศ ร่างกายของเขาดูสงบมาก ทำให้ฉินยี่ชอบและเขาสามารถไว้วางใจชายชราผู้นี้ได้ เพราะเขารู้ว่าแกนดัลฟ์มีความสามารถที่ยอดเยี่ยม
เมื่อเขาเข้ามายังโลกนารูโตะแล้ว เขารู้ว่าทุกอย่างนั้นจะต้องพึ่งพาแกนดัลฟ์อย่างแน่นอน
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้พลังแห่งราชา หยิบยืมพลังของแกนดัลฟ์มาใช้ได้ อาจจะเป็นเพราะความแตกต่างของพลังของทั้งสองคน
แกนดัลฟ์นั้นเป็นพ่อมดที่สามารถใช้เวทย์ไฟและแสงได้ เขายังสามารถส่งเหยี่ยวแสงออกไปสอดแนมได้ด้วย
หากไม่จำเป็นจริงๆเขาจะไม่ใช้พลังของเขา หากพลังแห่งราชาถดถอยลงไปแล้วพวกเขาจะเผชิญกับอันตราย
พลังอำนาจนี้เป็นเรื่องวิเศษมากสำหรับฉินยี่ ในด้านความหลากหลายของมัน แต่มันก็หายากเช่นกัน มันตั้งอยู่บนพื้นฐานของพลังภายในร่างกายของเขา อย่างเช่น เขาใช้พลังนี้เพื่อรักษาตัวเองในสามวันก่อน
ในความทรงจำของบรรพบุรษนั้น พลังแห่งราชานั้นมีความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายที่สูง แต่รวบรวมพลังกลับมาได้ช้าเป็นอย่างมาก
หลังจากสิบนาทีในคืนที่เงียบงันตาฉินยี่ก็กระพริบตาเป็นประกาย
หลังจากนั้น สามถึงสี่ร่างก็กระโดดอยู่บนกิ่งไม้ อย่างรวดเร็ว
“พวกมันมาแล้ว!” ฉินยี่รู้สึกประหลาดใจ
ในอะนิเมะมันมีความแตกต่างในชีวิตจริง เป็นการยากที่จะเห็นความเร็วของพวกเขาด้วยตาเปล่า
ห้านาทีผ่านมา แกนดัล์ฟจับไม้เท้าของเขาขณะที่ทั้งสองปีนออกมาจากรากไม้
“พวกเขาไปแล้ว คนที่อยู่ด้านหน้าประมาณ 3 4 คนเหมือนกำลังถูกตามล่า พวกเขาสวมใส่สัญลักษณ์แถบคาดศีรษะที่แตกต่างกันและควรอยู่ในกองกำลังที่แตกต่างกัน”
แกนดัลฟ์กระซิบออกมา
พวกเขาย้ายตำแหน่งไปอย่างเงียบๆ
“แกนดัลฟ์ ท่านเห็นสัญลักษณ์ที่อยู่บนที่คาดหัวพวกเขาหรือไม่?”
แกนดัลฟ์หยุดคิดเล็กน้อยก่อนที่จะวาดมันลงไปยังพื้น
“มันเป็นสัญลักษณ์ของหมู่บ้านโคโนฮะและซึนะงากุเระ”
ฉินยี่ที่เห็นสัญลักษณ์ของทั้งสองก็สามารถจำได้อย่างทันที
“ฝ่าบาท เหมือนท่านจะรู้นะ”
แกนดัลฟ์ถามด้วยความแปลกใจ
“แน่นอนข้ารู้”
ฉินยี่พูดด้วยเสียงนุ่มลึกก่อนที่จะมองหน้าแกนดัลฟ์แล้วพูดว่า
“ท่านสามารถตามคนพวกได้ไปได้หรือไม่?”
แกนดัลฟ์รู้สึกประหลาดใจก่อนที่จะกล่าว
“ฝ่าบาทดูจากความแข็งแกร่งและพลังของพวกเขาในตอนนี้ สูงกว่าเราและเป็นอันตรายอย่างมาก ข้าแนะนำให้ซ่อนสักทีแล้วเก็บรวบรวมข้อมูลดีกว่า”
“แกนดัลฟ์ พาข้าไป ข้ารู้ว่าเจ้ามีวิธี”
ฉินยี่ปฎิเสธความเห็นนั้น
เขาคิดว่าด้วยความสามารถของเขา หากว่าคนห้าคนที่พึ่งผ่านมาเมื่อครู่ มีระดับพลังเดียวกับแกนดัลฟ์ เขาอาจจะได้พลังส่วนนึงมาครอง
เขารู้ว่าเขาจะต้องมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะอยู่รอดในโลกใบนี้ให้ได้
พลังของราชานั้นไร้ที่ทัดเทียมอยู่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เขาเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีแม้แต่อาวุธ
หลังจากที่แกนดัลฟ์มองไปยังฉินยี่สักครู่แล้วในที่สุดก็พยักหน้า
“ตามข้ามาฝ่าบาท”
แกนดัล์ฟก้าวออกไปก่อนและพวกเขาก็รีบเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว
ฉินยี่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นคทาของแกนดัล์ฟสว่างขึ้นเป็นครั้งคราวและในไม่ช้าเขาก็รู้ว่าจะต้องมีศัตรูใกล้ๆ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาแกนดัล์ฟก็หยุดและกระซิบว่า
“พวกเขาอยู่ข้างหน้าเรา”
ฉินยี่มองไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ดูเหมือนว่าเขาได้ยินเสียงต่อสู้กันในป่าการระเบิดและเสียงมีดประทะกัน
ห้านาทีผ่านไป เสียงการต่อสู้พลันลดลง ฉินยี่รู้สึกอยากตรวจสอบทุกอย่างด้วยความระมัดระวัง
แกนดัล์ฟดึงเขากลับมาอยู่หลังต้นไม้ใหญ่
ในวินาทีถัดมา เงาคนหลายเงาก็ได้โลดแล่นผ่านอากาศไปอยู่ตรงนึงอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนั้นสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและหยุดเพื่อตรวจสอบ
“เจออะไร?”
หนึ่งในทีมของเขาถามออกมาอย่างรวดเร็ว
“รู้สึกได้ถึงคน แต่มันก็พึ่งหายไป”
ชายคนนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
"ไปกันเถอะ. บางทีมันอาจเป็นแค่สัตว์ตัวเล็ก ๆ เรายังคงติดตามกองกำลังได้อยู่”
ชายในทีมกล่าว
ชายคนนั้นมองกวาดสายตาไปทั่วๆ แต่ก็ไม่พบอะไรอยู่ดี ก่อนที่พวกเขาจะหายไปอย่างรวดเร็ว
ห้านาทีถัดมาแกนดัลฟ์ถึงปล่อยฉินยี่ออกมา
“ฝ่าบาท ท่านต้องการที่จะเห็นสัญลักษณ์ของผู้ที่ไล่ตามหรือไม่?”
เขารีบพาฉินยี่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ฉินยี่พยักหน้าและรีบวิ่งอย่างรีบเร่ง
ในไม่ช้าเขาก็เห็นนินจาอยู่บนพื้นพร้อมกับที่คาดผม ดวงตาของเขาปิดและดูเหมือนว่าเขาจะตาย
“เขายังไม่ตาย”
แกนดัลฟ์พูด
ฉินยี่เดินเข้ามา และทันใดนั้นภายในใจของเขาก็ดังกังวาลว่า
“ช่วงชิงมันมา!!”
แน่นอนว่าเขาอยากที่จะลองใช้ความสามารถของตนเองดู เพราะไม่รู้มันจะสามารถใช้ประโยชน์ได้ไหม
นินจาที่มีที่คาดหัวเป็นสัญลักษณ์ใบไม้นั้นกำลังนอนรอความตาย
มือขวาของฉินยี่ถูกยกมาวางไว้บนหัวของชายคนนั้น เท่านั้นเขาก็สามารถรับรู้ได้ถึงวิธีการช่วงชิงความสามารถ
“หนทางการเป็นราชาคือการช่วงชิง! หนทางการเป็นราชาคือการช่วงชิง!”
แววตาของเขาเย็นชาในทันทีและเสียงเย็นของฉินยี่ก็ดังมาเพียงหนึ่งคำ
“ช่วงชิง!”
