บทที่ 19: พลังธาตุลม!
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 19: พลังธาตุลม!
อากาศร้อนเหนือภูเขาและลมที่พัดไปยังทิศใต้ของประเทศ กำลังถูกแทนที่ด้วยเมฆขนาดใหญ่ที่หอบเอาไอเย็นมาด้วย
ทันที เม็ดฝนมากมายร่วงหล่นจากท้องฟ้าโดยไม่มีสัญญาณแจ้งล่วงหน้า ใบไม้ใบหญ้าปลิวไหวไปตามแรงลมที่โหมกระหน่ำ!
เมืองแห่งนี้นั้นมีฤดูกาลของมันอยู่ แต่ในบางครั้งก็เอาแน่เอานอนมากไม่ได้
ในตอนเช้าที่มีพระอาทิตย์สาดส่องแสงแดดเจิดจ้า อากาศสดชื่นยามเช้านั้นอาจจะถูกแทนที่ด้วยเมฆฝนยามบ่ายและพายุกระหน่ำในตอนค่ำก็ย่อมเป็นไปได้เสมอ!
“สภาพอากาศเลวร้ายอะไรขนาดนี้นะ คงจะไม่ใช่ใต้ฝุ่นหรอกนะใช่ไหม? เฮ้อ มันสุ่มมาไม่ให้ตั้งตัวตลอดเลย ฤดูกาลช่างไร้เหตุผลจริงๆ” จางหู่บ่นขึ้นมาภายในหอพัก
“จางหู่… นายไม่ใช่นักเวทย์ธาตุลมงั้นเหรอ? ทำไมไม่ลองออกไปด้านนอกและลองใช้ทักษะขั้นแรกดูล่ะ?” ลูเซาบินกล่าวออกมา
“นายก็ธาตุน้ำไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ลองไปที่ๆมีน้ำบ้างล่ะ? เหอะๆ ถ้าออกไปด้านนอกยังไงนายก็ต้องพกร่มไปด้วยเสมอ กล่าวก็คือนายอับอายที่เป็นนักเวทย์ธาตุน้ำสินะ?” โม่ฝานตอกกลับลูเซาบินจนหน้าชากลายเป็นเนื้อย่างอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าของลูเซาบินซีดขาวทันทีด้วยความอับอาย
เพราะแท้จริงแล้วนักเวทย์ธาตุน้ำไม่จำเป็นต้องกลัวฝนหรือน้ำใดๆทั้งสิ้น พวกเขาสามารถเดินบนพื้นโลก พื้นน้ำได้อย่างอัศจรรย์โดยที่ไม่ต้องกังวลว่าจะเปียก
แต่ปัญหาในตอนนี้ก็คือลูเซาบินควบคุมดวงดาวได้เพียงสี่ดวงเท่านั้น จึงทำให้การปลดปล่อยเวทย์ในขั้นแรกของเขาอยู่ห่างไกลออกไปมาก!
“จางหู่ นายสามารถใช้เวทย์ลมได้แล้วจริงๆงั้นเหรอ? โชว์มันให้ฉันดูบ้างสิ ที่จริงแล้วนอกเหนือจากผู้หญิงที่น่ากลัวคนนั้น เอ่อ ซูมินน่ะ ฉันไม่เคยเห็นใครใช้เวทมนตร์ในชั้นเรียนอีกเลย”
“พอนึกถึงเหตุการณ์วันนี้ ฉันอยากจะสัมผัสริมฝีปากของเธอจังเลย… อาจารย์น่ะ” เด็กหนุ่มอีกคนกล่าวลามกถึงอาจารย์ถังหยู่อย่างเบาๆ
“อ่า ไม่ขนาดนั้นหรอก ฉันยังไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นะ” จางหู่กล่าวออกมาอย่างถ่อมตัว
“ลิงน้อย มาๆ มานี่ ฉันอยากจะเห็นทักษะแรกของนายแล้ว” โม่ฝานกล่าวพร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกายออกมา เขาเก็บหนังสือในมืออย่างรวดเร็วพร้อมที่จะดูการแสดง
“พื้นที่มันแคบเกินไปน่ะ”
“ถ้างั้นทางเดินไหมล่ะ? ทางเดินน่ะยาวนะ”
“อ่า เยี่ยมเลย ฉันจะลองดู แต่ฉันยังไม่มั่นใจนะ…” จางหู่พยักหน้า
ในตอนนี้จางหู่นั้นมีพัฒนาการที่ยอดเยี่ยมมาก เขาสามารถควบคุมดวงดาวทั้งเจ็ดได้แล้ว ซึ่งเป็นคนกลุ่มน้อยที่สามารถทำได้ก่อนจะสอบในท้ายเทอมนี้
ทุกคนล้วนแต่อยากรู้ทักษะของผู้อื่น ซึ่งเป็นธรรมดาที่จะอยากเห็นการแสดงของจางหู่
จางหู่ค่อยๆหลับตาลงพร้อมกับเข้าสู่สถานะปลดปล่อย…
เขาเริ่มต้นอย่างช้าๆ เห็นได้ชัดว่าเขายังควบคุมมันได้ไม่เต็มที่นัก
เขาหายใจอย่างช้าๆและเป็นจังหวะ ทำให้ทุกคนได้ยินเสียงลมหายใจของเขาอย่างชัดเจน
“ฟู่… ฟู่… ฟู่~~~~~~”
ทันใดนั้นหนังสือที่ถูกเปิดไว้ ถูกพับปิดทันที!
ประตูและหน้าต่างกระแทกกับบานพับอย่างดุเดือด!
ฝุ่นที่อยู่ใต้เตียงถูกหมุนขึ้นมาด้านบนอย่างโหดร้าย กางเกงของพวกเขาที่หนีบไว้กับราวตากผ้ากำลังจะปลิวไปกับสายลมกรรโชกนี้ หัวหน้าหอพักพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะคว้ามันไว้!
“นี่หรือพลังของธาตุลม? ฉันจะแย่แล้ว!”
อารมณ์ของจางหู่ส่งผ่านสายตาที่มุ่งมั่น เสื้อผ้าของเขาโบกสะบัดจากแรงลมอย่างรุนแรง
ในตอนนี้ทุกสิ่งอย่างถูกพัดกระจุยกระจายตามแรงลม ทั้งหนังสือ แปรงสีฟัน ถ้วย แก้ว แต่ทุกสิ่งนั้นถูกพัดไปในทิศทางที่กำหนดไว้
โม่ฝานรีบปรับสายตาทันทีเนื่องจากฝุ่นเข้าตาจำนวนมาก พายุฝุ่นเหล่านี้สร้างความประหลาดใจให้เขาอย่างล้นเหลือ เขายืนมองทักษะนี้อย่างชื่นชม ลมเหล่านี้เคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบและตอนนี้มันกำลังเดินทางไปยังห้องน้ำรวม!
“เฮ้ย!!”
ทันใดนั้นร่างกายของจางหู่ก็สั่นไหว
ในตอนนี้จางหู่ยืนอยู่ตรงกลางหอพัก เขาใช้กระแสลมพัดทุกสิ่งอย่างไปที่ห้องน้ำ ปลายทางนั้นคือลมกรรโชกแรง… มันกำลังมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ!!!
“ฉิบหายแล้ว!!!” ลูเชาบินตะโกนออกมาเมื่อเห็นภาพนั้น
กลุ่มคนในหอนั้นเริ่มเปิดประตูออกมาโวยวายและไล่ล่าจางหู่ด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตามในขณะที่ทุกคนวิ่งออกมา จางหู่เคลื่อนย้ายตัวเองไปที่สุดทางเดินอย่างรวดเร็ว!
เร็วเกินไปแล้ว!
เขาสามารถกระโดดได้ไกลกว่าร้อยเมตรในก้าวเดียว ความเร็วนี้มันอะไรกัน!!!
หัวใจของโม่ฝานพองโตขึ้นมา ทักษะแรกของธาตุลมนั้นเท่ห์จับใจในสายตาของเขา มันให้ความรู้สึกว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกับสายลม คงจะต้องรู้สึกดีอย่างมากแน่ๆ
“อ่า อ๊า… ช่วยชีวิต… ช่วยฉัน…”
โครม… ตู้ม… ปัง!!!!
ทันใดนั้นทั่วทั้งทางเดินสั่นไหวอย่างรุนแรงจากพลังเมื่อครู่ โม่ฝานรู้สึกว่าจางหู่ปะทะกับอะไรสักอย่างไกลออกไป เขารีบมองทันที… สายตาพลันเห็นว่าประตูห้องน้ำรวมได้ถูกเปิดออก!!!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ก็อกน้ำถูกทุบแตก สายน้ำมากมายไหลออกมาราวกับน้ำพุ แน่นอนว่าชักโครกล้วนแตกกระจุย กลิ่นไม่พึงประสงค์และสิ่งเหม็นเน่าต่างๆได้พุ่งออกมากองอยู่ที่ประตู ความเลวร้ายที่สุดคือ กลิ่น… ในตอนนี้มันแผ่กระจายไปทั้งชั้นอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้พายุหมุนได้สลายไปแล้วและจางหู่นอนกองอยู่บนพื้นอันโสโครก จมูกของเขามีเลือดไหลออกมาจากแรงกระแทกเมื่อครู่
การปรากฏตัวของเขาช่างน่าหดหู่เกินกว่าจะมองได้ กางเกงในที่ลอยตามลมมากับเขาในตอนต้น ในขณะนี้มันหล่นลงมาแปะอยู่บนหน้าเขาอย่างเหมาะเจาะ
ลูเซาบินและหัวหน้าหอพักรีบลากจางหู่กลับเข้าห้องอย่างรวดเร็ว
หัวหน้าหอพักหยิบเอากางเกงในออกจากใบหน้าของเขาและพบว่ามีคราบเลือดติดอยู่
“เฮ้ จางหู่ นายมีประจำเดือนงั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า” ลูเซาบินหัวเราะออกมา
“ไป รีบไป!” หัวหน้าหอพักรีบโยนกางเกงในลงถังขยะ
ส่วนโม่ฝานนั้นรีบหันหลังเข้าห้องทันทีเมื่อได้ยินเสียงคำรามของอาจารย์
ทักษะของธาตุลมนับได้ว่ายอดเยี่ยม ความเร็วของมันเทียบเท่ากับรถยนต์ได้เลย แต่ถ้าหากจางหู่ไม่ได้รับการยอมรับเพราะไม่สามารถควบคุมพลังได้ดีพอ เขาจะสามารถช่วยได้อย่างไรกันนะ…
“พวกเธอ! ตัวแสบ! กำลังจะมีการสอบประจำปีอยู่แล้ว อย่าเพิ่งสร้างปัญหาให้กับฉันมากนักจะได้ไหม? ถ้าหากมีครั้งต่อไปฉันถลกหนังพวกเธอออกมาทำผ้าเช็ดเท้าแน่!” เสียงคำรามดังขึ้นหลังจากพายุสงบลง
......
ในที่สุดการประเมินประจำปีก็มาถึง ในวันนี้สำหรับใครหลายคนต่างก็เป็นฝันร้าย พวกเขาไม่สามารถควบคุมดาวทั้งเจ็ดดวงได้เลย ดังนั้นพวกเขาจึงมีแนวโน้มที่จะถูกขับไล่ออกจากโรงเรียน สิ่งที่พอจะทำได้หลังจากนั้นคือกลับไปหาครอบครัวเท่านั้น…
การเรียนเวทมนตร์ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ระบบที่เคร่งครัดของโรงเรียนเวทมนตร์มักจะเป็นเช่นนี้เสมอ ผู้ใดที่ไม่เหมาะกับการเรียนเวทมนตร์จะต้องออกจากโรงเรียนไปอย่างด่วนที่สุด พวกเขาจะบีบให้ออกอย่างง่ายดายเพื่อให้เป็นการไม่เสียเวลาสำหรับการฝึกสอนนักเรียนที่พร้อมกว่า
สำหรับนักเรียนที่ฝึกฝนอย่างหนักหน่วงในช่วงหนึ่งปีที่ผ่าน วันนี้จะเป็นวันที่พวกเขาทั้งหมดจะได้พิสูจน์ตัวเอง โดยเฉพาะผู้ที่สามารถใช้ทักษะแรกได้แล้ว!
ในวันนี้ใต้ฝุ่นได้ผ่านพ้นไปแล้ว อากาศในตอนเช้าแจ่มใสและสดชื่นกว่าที่เคย
มู่ไป๋สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีส้มอ่อนเพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นถึงชาติกำเนิดที่ยอดเยี่ยม แม้ว่าเขาจะไม่ปริปากโอ้อวดใดๆ แต่การกระทำของเขานั้นสื่อไปทางความสุขุมและเย่อหยิ่ง
ด้วยรูปร่างที่สูงโปร่งและใบหน้าที่หล่อเหล่า การแต่งตัวที่สะอาดสะอ้านเช่นนั้นทำให้เขาได้รับความสนใจจากหญิงสาวมากมาย
แต่สำหรับเขาที่อยู่ในตระกูลมู่ที่สูงส่ง เขาจะชายตามองหญิงสาวเหล่านี้ได้อย่างไรล่ะ? เพราะเป้าหมายของเขามีเพียงมู่หนิงเซวียเท่านั้น อ่า! แน่นอนว่าถ้าถังหยู่ต้องการเสนอตัว เขาก็ยินดีรับไว้เช่นกัน!
“มู่ไป๋ วันนี้แกจะต้องแสดงความสามารถให้เต็มที่ สิ่งที่แกควรจะรู้ไว้ก็คือตระกูลมู่นั้นจัดหาหนุ่มสาวที่ควรค่าแก่การสนับสนุนอยู่ทุกปี ทรัพยากรเหล่านี้ที่ได้รับมาล้วนแต่เป็นสิ่งของที่ประเมินว่าแกควรค่าที่จะได้รับหรือไม่ ในทางกลับกันเมื่อเขาให้มาแล้ว เขาย่อมเฝ้าดูความสำเร็จของแกอยู่ตลอด อย่าลืมว่าแกจะต้องต่อสู้ให้กับครอบครัวเล็กๆในตระกูลมู่ให้กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งให้ได้ เข้าใจไหม?” มู่เห่อมาส่งเขาด้วยตนเองในเช้าวันนี้พร้อมกับกำชับสิ่งสำคัญต่างๆด้วยตนเอง
มู่เห่อนั้นเป็นคณบดีของโรงเรียนเทียนหลาน ภายในวันนี้เขาจะเข้าร่วมเป็นคณะกรรมการด้วย
อีกทั้งมู่ไป๋นั้นเป็นหลานชายของเขา แน่นอนว่ามู่เห่อจะต้องคาดหวังว่ามู่ไป๋จะแสดงความสามารถให้เต็มที่เพื่อกลบลูกหลานของคณบดีคนอื่นๆ!!!
“คุณลุงโปรดวางใจเถอะ!” มู่ไป๋กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ
หลังจากนั้นมู่ไป๋นึกบางสิ่งออก เขาหันไปหาลุงของตนทันทีพร้อมกล่าวออกมาว่า “ลุงครับ… ผมได้ยินมาว่าวันนี้มู่หนิงเซวียจะมาที่โรงเรียนเทียนหลานงั้นเหรอ?”
••••••••••••••••••••
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
