บทที่ 16: อาจารย์คนใหม่
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 16: อาจารย์คนใหม่
“เขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกนั้น ทำไมถึงไปที่ภูเขาล่ะ?” โม่ฝานถาม
“ใครจะไปรู้ว่ามีคำเตือนสีเหลืองรอบเมืองในตอนนี้ ซึ่งมันเป็นการบอกประชาชนว่าไม่ให้ออกไปนอกกำแพงสุ่มสี่สุ่มห้า! แต่พวกเขาไม่ได้บอกกล่าวกับประชาชนว่าในตอนนี้ทีมนักล่ากำลังไล่ตามหมาป่าตาเดียวอยู่ กลุ่มพันธมิตรนักล่าทั้งหมดกำลังระดมทีมล่าพวกมันอย่างหนัก แต่ลุงของเธอนั้นไม่กลัวอะไรเลย เขายังทำงานส่งของอย่างนี้เหมือนเดิมและพ่อเธอก็เหมือนกัน ไม่ว่าฉันจะพูดยังไง ก็ไม่มีใครฟังฉันสักคน!!!” โม่ชิงกล่าวอย่างหงุดหงิด
“พ่อของผมก็ด้วยงั้นเหรอ?” สีหน้าของโม่ฝานเปลี่ยนไปทันที
“ใช่น่ะสิ เขาเพียงพูดว่าได้ค่าตอบแทนที่สูงมาก เพราะนักเวทย์สองคนนั้นไม่ยินดีที่จะรับงานนี้ แต่เขาสองคนเป็นเพียงคนธรรมดา แน่นอนว่ามันย่อมไม่ปลอดภัย ถ้าหากต้องพบเจอกับเหล่าอสูรเวทย์ ทั้งสองคนจะทำยังไงล่ะ?” โม่ชิงบ่น
“คุณป้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้หรอก ฉันว่ามันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งสองคนจะไปในสถานที่ที่ถูกกำหนดไว้เท่านั้น ถนนที่นอกตัวเมืองย่อมปลอดภัย” เหย่ซินเซียกล่าวขึ้นมา
“ขอให้เป็นเช่นนั้น ฉันหวังว่าทั้งสองคนจะวิ่งอยู่ใกล้ๆเมืองอย่างแท้จริง หวังว่าคงไม่โลภมากจนต้องออกไปนอกกำแพง” โม่ชิงถอนหายใจยาวอีกครั้ง
หลังจากที่ได้ยินโม่ชิงบ่นยืดยาวเช่นนั้น โม่ฝานรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังสั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก
นี่ก็ผ่านมาหกเดือนแล้ว โม่เซี่ยจิงพ่อของเขาไม่เคยมาเยี่ยมเขาที่โรงเรียนเลย เพราะว่าเขาทำงานส่งของให้กับกลุ่มพันธมิตรนักฆ่านั่นเองสินะ มันเป็นธุรกิจของคนรวยซึ่งแน่นอนว่ามันอันตรายมาก
......
โม่ฝานอาศัยอยู่ที่บ้านของโม่ชิงเพียงสามสี่วันเท่านั้น จากนั้นเขากลับไปยังห้องสมุดของโรงเรียนเวทมนตร์เทียนหลาน
มีเรื่องมากมายที่เขาพลาดไป อย่างเช่นเรื่องของเวทมนตร์สายดำ
หลังจากที่ทำความเข้าใจอยู่สักพักใหญ่ๆ โม่ฝานได้ตระหนักแล้วว่าเวทมนตร์สายดำคืออะไร
มันคล้ายกับองค์กรอะไรสักอย่าง เหมือนกับลัทธิใหญ่ซึ่งพวกเขามักจะก่อการร้ายและเป็นอันตรายต่อผู้คน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเองพวกเขาสามารถนำชีวิตคนเพื่อสังเวยต่อพระเจ้าได้อย่างไม่รู้สึกผิด ความบ้าคลั่งเหล่านี้มันเกินกว่าความหลงใหลในเวทมนตร์ไปแล้ว!
โม่ฝานอุทิศเวลาทั้งหมดของเขาให้กับการทำสมาธิตลอดเดือนนี้
หลังจากที่ได้รู้ว่าพลังของดวงดาวธาตุสายฟ้าหมดไปหลังจากเขาปลดปล่อยมันสองครั้ง โม่ฝานก็เข้าใจการทำสมาธิมากขึ้นถึงประโยชน์ของมัน
ดังนั้นในตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา แม้ว่าโม่ฝานจะพยายามจัดการกับธาตุไฟแต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลย เขาจะต้องเรียนรู้พื้นฐานของมันให้มากกว่านี้เพื่อจัดการกับมัน
เมื่อไหร่ที่จดจ่อกับสมาธิและทำมันเป็นประจำทุกวัน วันเวลาจะยิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ภาคเรียนใหม่ได้มาถึงแล้ว
ภายในห้องสมุด โม่ฝานปัดกวาดหยากใย่ที่ติดอยู่ออกโดยรอบเพื่อต้อนรับเทอมใหม่ที่กำลังจะมาถึง
เมื่อเข้าไปในชั้นเรียนโม่ฝานเดินไปนั่งที่หลังห้องตามปกติ
‘หืม?’
‘เหมือนวันนี้จะมีอะไรผิดปกตินะ’
โม่ฝานหันไปทางที่นั่งของจางหู่ถัดจากเขาและพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
โดยปกติแล้วเจ้าลิงนี่มักจะพูดจาเจื้อยแจ้วอยู่เสมอ อีกทั้งวันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่ เขาย่อมมีเรื่องเล่ามากมายมาพล่ามให้โม่ฝานฟังแน่นอน
แต่ในวันนี้ดวงตาของจางหู่เหม่อลอย ปากของเขาอ้าค้างไว้นิดหน่อย ใบหน้าไม่มีความสดชื่นราวกับคนที่เมาเหล้ามาอย่างหนัก
โม่ฝานมองไปรอบๆพร้อมกับเห็นว่าผู้คนโดยรอบนั้นมีลักษณะคล้ายกับจางหู่ พวกเขานั้นเหมือนกับผีดิบ!
‘โอ้ มันคงไม่จริงใช่ไหมที่ป้าโม่ชิงบอกว่ามีปีศาจร้ายแฝงตัวอยู่ในเมืองนี้ด้วย!’
“อรุณสวัสดิ์ ในวิชาการฝึกฝนเวทมนตร์นั้นหลังจากนี้ไปฉันจะเป็นคนสอนพวกเธอเองทั้งหมด ชื่อของฉันคือถังหยู่!” เสียงสดใสดังขึ้นมาจากด้านหน้าห้องเรียน
โม่ฝานนั้นคุ้นเคยกับเสียงของผู้ชายมากกว่า ดังนั้นเมื่อเสียงหวานดังขึ้นทำให้เขาตื่นตระหนกและเบนความสนใจไปยังทิศทางของเสียงทันที ทันใดนั้นเขาพบกับหญิงสาวที่มีใบหน้าสดใสและให้อารมณ์เหมือนกับว่ายืนอยู่ท่ามกลางฤดูใบไม้พลิ โม่ฝานที่ง่วงซึมอยู่เมื่อครู่กลายเป็นตื่นตัวอย่างรวดเร็ว!
ในขณะที่มองไปยังต้นเสียง ดวงตาของโม่ฝานจากที่เคยเบื่อหน่าย ในตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้นกับหญิงสาวตรงหน้าอย่างมาก!
ในตอนนี้ร่างกายของเขาตื่นขึ้นมาจากการปลุกของอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ ฮอร์โมนของเขาพุ่งพล่านเมื่อได้พบกับใบหน้าและร่างกายที่โค้งเว้าของหญิงสาว
วันนี้ถังหยู่สวมเสื้อเชิ้ตและใส่ประโปรงสั้นสีดำ ชุดสูทที่เข้ากันกับรูปร่างเผยให้เห็นทรวดทรงอันโอ่อ่าของเธอ มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นสำหรับโม่ฝานอย่างมากเพราะที่ผ่านมาเขาได้พบแต่ภูเขาลูกเล็กเท่านั้น ในตอนนี้ร่างกายของเขาเริ่มทรยศอยากจะที่เดินออกจากประตูที่ปิดกั้นไว้ แต่ก็ไม่อาจทำเช่นนั้นได้ ดังนั้นในฤดูใบไม้ผลิอย่างนี้ก็ต้องยอมให้มีฝนตกสักหน่อย… ภายใต้กางเกงของเขาเอง!
ยอดอกที่ชูชันเช่นนั้นมันน่ากลัวจริงๆ!
ในเช้าวันนี้ชายหนุ่มทั้งหลายถูกกระตุ้นโดยครูสาวอย่างรุนแรง ซึ่งนับได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่พวกเขาเขินอายอย่างมาก
“หลังจากที่ผ่านมาแล้วเป็นเวลาครึ่งปี ยังไม่มีใครสามารถใช้เวทมนตร์ได้ แต่ฉันหวังว่าพวกเธอจะเข้าใจการควบคุมพลัง ซึ่งมันไม่จำเป็นว่าจะต้องใช้มันได้ในวันนี้ แต่ถ้าหากพวกเธอไม่สามารถควบคุมพลังเหล่านั้นได้ แน่นอนว่ามันย่อมเกิดผลลัพธ์ที่แย่ตามมา” อาจารย์ถังหยู่เข้าสู่การเรียนการสอนอย่างรวดเร็ว
เธอจริงจังกับการเรียนการสอนอย่างมาก พร้อมหันไปที่กระดานดำและเริ่มเขียน แต่ใครเล่าจะรู้ว่าเมื่อเธอหันหลังกลับมาจากกระดาน เธอจะพบว่านักเรียนของเธอนั้นเลือดกำเดาไหลแล้ว…
บรรยากาศที่น่าอึดอัดโดยรอบนี้เกิดขึ้นกับเหล่าบุรุษทั้งหลาย โม่ฝานเห็นเช่นนั้นเขารู้สึกว่านี่คงเป็นเรื่องปกติในหมู่เด็กชายแล้วหละ!
อิอิ!
แม้ว่าสถานการณ์เช่นนี้จะดูน่ากลัวไปบ้าง แต่โม่ฝานก็ไม่ได้แตกต่างจากเด็กผู้ชายเหล่านั้นแม้แต่น้อย เขาก็ยังต้องอยู่ในสภาพตัวงอเช่นกัน ดูเหมือนกับว่าทุกคนจะมีปัญหากับช่วงล่างของตัวเอง เช่นนี้ทำให้เขารู้สึกว่าไม่ควรจะใส่กางเกงรัดรูปเพื่อมาฝึกเวทมนตร์ ซึ่งในตอนนี้ทุกคนล้วนแต่หายใจไม่ออกเพราะไม้เลื้อยของพวกเขาไม่มีหนทางจะขยับไปไหนได้เลย
เช้าวันนี้ของการเรียนควบคุมเวทมนตร์ หลังจากที่สอนทฤษฎีเสร็จแล้ว ถังหยู่พานักเรียนของเธอไปที่สนามเพื่อจะสอนการควบคุมเวทย์ตัวต่อตัว
ในขณะที่เธอกำลังสอนเรื่องเวทมนตร์ ทุกคนในชั้นเรียนต่างตั้งใจฟังอย่างไม่ดื้อรั้น มีเพียงโม่ฝานที่ยังคิดถึงยอดของหน้าอกที่ชูชันอยู่ตรงนั้นว่ามันจะสามารถอดทนกับการบดขยี้ได้มากแค่ไหนกันนะ?
สนามของโรงเรียนไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้ใครออกกำลังกาย
มันมีลักษณะราวกับสนามกอล์ฟ ทั้งหมดถูกจัดสรรและแบ่งออกเป็นสัดส่วนด้วยเวทมนตร์ที่โม่ฝานไม่รู้จัก พลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาจะถูกดูดซับเข้าไปในอากาศซึ่งมันจะลดอุบัติเหตุและการบาดเจ็บที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ เช่นนี้ก็เหมือนกับว่ามันเป็นเกราะป้องกันสำหรับนักเรียนนั่นเอง
“เอาล่ะ ฉันจะแสดงให้พวกเธอดูในวันนี้ มันคือทักษะแรกของธาตุไฟ!!” ถังหยู่ยืนขึ้นตรงกลางกลุ่มนักเรียนพร้อมกล่าวออกมา
นักเรียนทุกคนนั่งเป็นครึ่งวงกลม พวกเขาไม่อาจละสายตาไปจากอาจารย์ได้เลย ในตอนนี้กล่าวได้ว่าทุกคนกำลังจ้องมองถังหยู่ด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้นและเร้าใจกับการแสดงที่อาจารย์กำลังจะโชว์ให้ดูอย่างมาก!
“ว้าว ธาตุไฟงั้นเหรอเนี่ย นี่พี่โม่! ช่วยเช็ดน้ำลายหน่อยดีไหม? อ่า เธอธาตุไฟนี่นา ธาตุเดียวกับพี่โม่เลย โธ่… ฉันไม่คิดเลยว่าอาจารย์ทั้งสาว ทั้งสวย อ่อนโยนเช่นนี้จะเป็นหญิงสาวธาตุไฟไปได้!!!” จางหู่กล่าวออกมาพร้อมต่อยโม่ฝานเบาๆอย่างอิจฉา
“ว้าว สุดยอดเลย ฉันอยากจะเรียนจริงๆแล้ว!” โม่ฝานพยักหน้ารับอย่างตื่นเต้น ดวงตาของเขาเป็นประกายเมื่อจับจ้องไปที่ร่างกายของอาจารย์สาว….
••••••••••••••••••••
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
