ตอนที่ 8 เมดคาเฟ่

“ขอร้องเรื่องอะไรหล่ะ?”ฮารุกะถามออกมาอย่างสงสัย

 

“หนังสือของฉันจะวางขายในอีก 2 อาทิตย์ และตอนนั้นฉันจะต้องไปงาน Meet & Greet เพื่อโปรโมทหนังสือของฉัน วันนั้นนายช่วยไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหม?  พอดีฉันรู้สึกกลัวว่าเวลามีคนแปลกหน้าเข้ามาร่วมงาน”  คาซูมิกะโอกะพูดให้ฮารุกะฟัง ซึ่งเธอรู้ว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยและเธอมั่นใจว่าที่นั่นจะต้องมีเหล่าแฟนๆน่ารำคาญที่พยายามจะทำร้ายหรือตามจีบเธอ เธอเลยต้องการคนที่สามารถปกป้องเธอในเวลานั้นได้

 

ฮารุกะก็พยักหน้า “ได้สิ ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวถึงวันนั้นแล้วฉันจะไปช่วยแล้วกัน”

 

“ขอบใจนะ”คาซูมิกะโอกะก็ถอนหายใจโล่งอก เธอรู้ว่าเขาสามารถปกป้องเธอได้เพราะเธอเคยเห็นเขาเคยมีเรื่องต่อสู้กับคนอื่นมาก่อน

 

“ฉันขอเบอร์มือถือเธอหน่อยได้ไหม?  ถ้าไม่มีเบอร์มือถือของเธอแล้วทีหลังมันจะลักบาหน่ะ”ฮารุกะพูดออกไป

 

“ว้าว นายจีบฉันงั้นหรอ?”คาซูมิกะโอกะพูดออกมา

 

“อืม เธอจะคิดยังงั้นก็ได้หากเธอต้องการ”ฮารุกะตอบออกไป

 

“หืม นายนี่ไม่มีอารมณ์ขันเลยนะ!! นายหน่ะควรจะทำตัวอย่างกับพวกเวอร์จิ้นแล้วหน้าแดงเพราะนายมีโอกาสได้แลกเบอร์กับสาวสวยเลยนะ!!”คาซูมิกะโอกะก็บ่นออกมา

 

ฮารุกะก็ทำได้เพียงถูจมูกฟังเธอบ่นออกมา เขาอยากจะอ้วกออกมาเมื่อตอนที่เธอเรียกตัวเองว่าสาวสวย “อืม เธอก็สวยจริงๆนั่นแหละ” เขาไม่อยากจะมีความสัมพันธ์กับใครจนกว่าน้องสาวของเขาจะอยู่ดีมีสุขโดยที่ไม่มีเขาได้ เขารู้ว่าเขาควรจะแข่งเวลาเมื่อเขาแฟน เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนสวยและใจดี และเขาก็รู้จักเธอมานานแล้วด้วย เขานั้นไม่อยากจะเล่นกับความรู้สึกของเธอเนื่องจากเขายังไม่พร้อมจะมีความสัมพันธ์กับใคร

 

คาซูมิกะโอกะก็เริ่มสาธยายไป 10นาที ทำให้เขาต้องยืนฟังแธอไปในขณะที่หลับตาลง เขาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดได้เยอะขนาดนี้

 

“ไงก็ตาม นี่บัญชีติดต่อ เมล์และเบอร์โทร”คาซูมิกะโอกะพูด

 

“อืม อันนี้ของฉัน”ฮารุกะพูดออกมา

 

คาซูมิกะโอกะดูค่อนข้างจะพอใจเมื่อเธอได้เบอร์เขามา แม้จะเป็นแบบนั้นเธอก็ยังไม่พอใจที่เขาเรียกนามสุกลของเธอ

 

“คาซูมิกะโอกะ”ฮารุกะต้องจะบอกว่าเขาจะกลับบ้านแล้ว

 

“อูตะฮะ...”

 

“หืม?”

 

“เรียกฉันว่าอูตะฮะ! แล้วฉันจะเรียกนายว่า ฮารุกะแล้วกัน”คาซูมิกะโอกะพูดกับเขา

 

ฮารุกะก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักจริงๆ “ได้สิอูตะฮะจัง!”

 

“ไม่ต้องเติมคำว่า *จัง*!!”อูตะฮะพูด

 

“ได้ ได้ เธอไม่เห็นต้องโมโหเลย งั้นตั้งแต่นี้ไปฉันจะเรียกเธอว่าอูตะฮะแล้วกัน”ฮารุกะพูด

 

“ดี นายควรจะสำนึกบุญคุณที่ฉันให้สิทธิพิเศษกับนายในการเรียกชื่อฉันเลยนะ”อูตะฮะ

 

“อืม ฉันรู้สึกโชคดีจริงๆที่ได้สิทธิพิเศษแบบนี้”ฮารุกะพูด

 

พวกเขาก็พูดคุยกันไปสักพักและตัดสินใจออกไปเที่ยวด้วยกันเองเนื่องจากมันนานมากแล้วที่พวกเขาไม่ได้คุยกัน พวกเขาก็บอกลามาจิดะที่มองพวกเขาอย่างประหลาดในขณะที่พวกเดินออกไปจากตึก

 

“นายสนิทกับคุณมาจิดะขนาดใหนกันหะ?”อูตะฮะถามออกมา

 

“ตอนนั้นเธอช่วยฉันไว้หน่ะ เธอก้เหมือนพี่สาวสำหรับฉัน”ฮารุกะพูดออกมา

 

“หืม”อูตะฮะก็หันไปจ้องฮารุกะ

 

ฮารุกะสัมผัสได้ว่าบรรยากาศมันแปลกๆ เขารู้ว่าเขามาที่นี่ก็เพราะเธอเรียกเขามาคุย “จากนี้เราจะไปที่ใหนกันดี?”

 

อูตะฮะก็ยิ้มแล้วพูดออกมาว่า “สรวงสวรรค์ของชายหนุ่ม”

 

ฮารุกะปากกระตุกซึ่งเขาไม่มั่นใจว่าเธอหมายถึงสิ่งนั้นหรือเปล่า

 

----

ฮารุก็มองคาเฟ่แปลกๆที่อยู่ตรงหน้า เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับร้านนี้มาก่อนแต่เขาไม่เคยมาเลย เขารู้สึกว่ามันค่อนข้างสนใจในสถานที่แบบนี้และอยากจะมาด้วย แต่เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะมาสถานที่แบบนี้ครั้งแรกพร้อมกับผู้หญิง

 

“ที่นี่คือ?”ฮารุกะหันไปมองเธอ

“ที่นี่คือร้านเมดคาเฟ่ เป็นไงหล่ะ? ตื่นเต้นใหมหล่ะ?”อูตะฮะก็ถามออกมา

 

“เวลาฉันอยู่กับเอฉันรู้สึกตื่นเต้นกว่าอีก”ฮารุก็แกล้งเธอ

 

อูตะฮะก็หน้าแดง “อยะ–อย่าพูดเรื่องบ้าๆแบบนั้นออกมา  เข้าไปกันเถอะ”

 

“อืม”ฮารุกะก็ยิ้มแล้วเดินตามเธอไป

 

พอพวกเขาเดินเข้าไปในร้านก็มีสาวสวยใส่ชุดเมดเข้ามาต้อนรับ

 

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ! นายท่าน! คุณหนู!”

 

ผู้หญิงคนนี้มีผมยาวสีกากีพร้อมกับไว้ทรงหางม้าสองข้างและดวงตาสีเหลืองขุ่น  เธอสวมชุดเมดซึ่งประกอบไปด้วยเสื้อดำ ผ้ากันเปื้อนสีขาวสวมทับทั้งตัวและถุงเท้ายาวสีขาวพร้อมกับรองเท้าสีดำ

 

เธอมองทั้งสองคนและคิดว่าพวกเขาทั้งสองนั้นเป็นคู่รัก เธอก็เขินหน้าแดงแล้วพูดออกมาว่า “โปรดให้ฉันพานายท่านและคุณหนูโต๊ะด้วยคะ”

 

“ขอบคุณ”ฮารุกะพูด

 

อูตะฮะก็พยักหน้าตอบ เธอมองเขาแล้วหันไปมองเมดตรงหน้า เธอยอมรับว่าเมดคนนี้สวยมากจริงๆและเมดคนนี้ก็ยังปล่อยกลิ่นอายที่ทำให้ทุกคนต่างต้องการปกป้องเธอ และอีกอย่างอูตะฮะนั้นก็สนใจในชุดเมดนี้เหมือนกันและเธอก็คิดว่าใส่เขาดูนั้นก็น่าสนใจอยู่

 

“นายชอบชุดเมดงั้นหรอ?”อูตะฮะถามออกมา

 

“ฉันก็ไม่ได้เกลียด”ฮารุกะพูด จากนั้นเขาก็หันไปมองรอบๆและพบว่าในที่แห่งนี้มีคนเต็มไปหมด เขาคิดว่าการทำร้านเมดคาเฟ่นี้เป็นความคิดที่ดีอยู่เหมือนกันเนื่องจากมันเป็นกิจการที่ดีทีเดียว เขาแค่จำเป็นต้องซื้อบ้านเพื่อทำร้านเมดคาเฟ่

 

“นายอยากให้ฉันใส่ใหมหล่ะ?”อูตะฮะก็ถามขึ้นมาในขณะที่แหย่เขาไปด้วย

 

ฮารุกะก็ขมวดคิ้ว “เธอจะใส่งั้นหรอ?”

 

อูตะฮะก็ยิ้ม “แน่นอน ฉันทำได้ เพราะมันจะเป็นรางวัลให้นายหลังจากที่นายมาช่วยฉันไง”

 

“ของรางวัลแบบนั้นหน่ะไม่จำเป็นสำหรับฉันหรอก!!”ฮารุกะพูด

 

“จริงหรอ? ฉันจะบริการให้นายหลายๆอย่างเลยนะ รู้ใหม?”อูตะฮะก็ถามออกมาพร้อมกับยิ้ม เนื่องจากพอเธอทำแล้วเธอจะได้สนิทกับเขามากขึ้นและจะทำให้เขาทนเสน่ห์ของเธอไม่ได้อีกด้วย

 

ฮารุกะรู้สึกว่าเขาถูกล่อลวงให้ยอมรับข้อเสนอของเธอเพราะเขาก็ต้องการเห็นเธอในชุดเมดเหมือนกัน

 

“ถึงโต๊ะแล้วค่ะ นายท่าน คุณหนู”

 

ทั้งสองคนลืมไปเลยว่าพวกเขายังอยู่ในที่สาธารณะ พวกเขาหันไปมองเมดผมสีกากีคนนี้ที่กำลังหน้าแดงอย่างเขิน จากนั้นพวกเขาก็มองกันและกันแล้วนั่งลง