ตอนที่ 6 คะแนนรายวัน
สึนาเดะก็เปลี่ยนชื่อของเธอเป็นชื่อจริงเพราะมันแปลกที่มีคนเรียกเธอว่า คนติดพนัน
กินโทกิ “@ฮารุกะ นายคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือสึนาเดะผู้โด่งดังเหมือนกันหรือเปล่า?”
ฮารุกะ “@กินโทกิ อาจจะหล่ะนะ เพราะฉันไม่เคยเจอใครใช้ชื่อนี้นอกจากเธอเลย”
ยาจิมะ “เธอโด่งดังงั้นหรือ?”
กินโทกิ “ใช่แล้ว ในเรื่องนารูโตะ เธอเป็นคนที่โด่งดังมาก!”
ฮารุกะ “ใช่ และเธอก็เป็นโฮคาเงะด้วย”
ยาจิมะ “โฮคาเงะงั้นหรือ?”
กินโทกิ “มันหมายถึงตำแหน่งหัวหน้าของประเทศของเธอหน่ะซึ่งเธอเป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศนั้น”
ยาจิมะ “ว้าว นั่นมันสุดยอดไปเลย”
สึนาเดะก็ขมวดคิ้วเมื่อเธอเห็นว่าว่าพวกเขาพูดกันว่าเธอจะกลายเป็นโฮคาเงะ “โฮคาเงะหรอ? ไม่มีทาง!!” เธอก็ส่ายหัวอย่างแรงเมื่อเธอคิดว่าเธอจะกลายเป็นโฮคาเงะ ตอนนี้เธอก้ไม่ได้อยู่ในโคโฮะด้วยแล้วแธอจะกลาเป็นฮาเคงะได้อย่างไร
[ติ้ง! กินโทกิได้ส่งมังงะเรื่องนารูโตะ!]
กินโทกิ “สึนาเดะ เธอไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก”
สึนาเดะก็ขมวดคิ้วเพราะชื่อเรื่องมันแตกต่างกว่าเธอคิดไว้สะอีก เธอคิดว่าเธอคงจะได้เป็นตัวละครหลักแต่ดุเหมือนว่าจะไม่ใช่แบบนั้น จากนั้นเธอก็กดที่ไฟล์มังงะเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมา
“นี่–นี่มัน??”สึนาเดะมองฉากที่เก้าหางโจมตีหมู่บ้านเมื่อหลายปีก่อน เธอเห็นว่ามินาโตะและคุชินะปกป้องหมู่บ้านและผนึกเก้าหางไว้ในร่างของเด็กทารก เมื่อเธอเห็นฉากนี้และฉากการดำเนินชีวิตของทารกคนนี้ไปจนถึงที่เขาจบการศึกษาจากโรงเรียนนินจา เธอก็น้ำตาไหลออกมา
“นารูโตะสินะ?”สึนาเดะก็อ่านมังงะไปเรื่อยๆในขณะที่เธอทำเป็นไม่สนใจกินโทกิ
---
ฮารุกะ “@กินโทกิ ฉันคิดว่าเธอกำลังอ่านมังงะเรื่องนั้นอยู่นะ”
กินโทกิ “นั่นก็จริง ฉันคิดว่ามันคงทำให้เธอตกใจมากแน่”
ฮารุกะ “@กินโทกิ ที่นั่นมีโชเน็นจัมป์(นิตยสารมังงะรายสัปดาห์) ใหม?”
กินโทกิ “แน่นอน โชเน็นจัมป์เป็นเครื่องหมายว่าฉันยังเป็นวัยรุ่นอยู่”
ฮารุกะอยากจะอ้วกใส่กินโทกิที่เขาเรียกตัวเองว่าวัยรุ่น “@กินโทกิ คากุระและชินปาจิได้ทำงานอยู่ในร้านของนายใหม?”
กินโทกิ “@ฮารุกะ ยังเลย บางทีอาจจะปีหน้า ฉันยังคิดอยู่ว่าหาเงินมาจ่ายเงินเดือนให้พวกนั้นกับจ่ายค่าเช่าบ้านตอนนี้ได้อย่างไรอยู่เลย”
ฮารุกะ “ไม่ใช่ว่านายได้เงินจากที่ที่นายทำงานอยู่หรอ?”
กินโทกิ “@ฮารุกะ ฉันใช้ทั้งหมดไปกับพนันหมดแล้ว”
ยาจิมะ “@กินโทกิ นายควรจะเลิกเล่นพนันนะรู้ใหม ชีวิตนายหน่ะต่างจากสึนาเดะ นายไม่ใช่หลานสาวของโฮคาเงะรุ่นที่ 1 นายควรจะเปิดร้านอาหารหรือทำอะไรที่หาเงินได้ ซึ่งฉันสามารถสอนนายเรื่องทำอาหารได้นะ”ยาจิมะนั้นได้อ่านเรื่องนารูโตะและคิดว่าโลกใบนี้ค่อนค้างจะอยู่ยากเพราะโลกใบนี้มักจะมีสงครามเกิดขึ้นบ่อย เขารู้สึกว่าประเทศของเขานั้นยังดีกว่าอีกเพราะพวกเขาก็ยังใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแม้ว่าจะเป็นแค่ผิวเผินก็ตาม แต่มันก็ยังมีพวกที่ชอบก่อปัญหาในโลกเขาอยู่ด้วย
ยาจิมะก็ส่ายหัวและคิดว่าโลกส่วนใหญ่นั้นจะมีจุดแข็งและจุดด้อยเป็นของตัวเอง แม้ว่าฮารุกะที่อาศัยอยุ่ในโลกที่สงบสุขที่สุดเขาก็ยังมีปัญหาส่วนตัวในชีวิตเหมือนกัน
กินโทกิ “อั่ก ฉันไม่อยากจะเปิดร้านอาหารเลยจริงๆ”
ฮารุกะ “หากนายเปิดร้าน นายสามารถกินของหวานได้ตามต้องการเลยนะ”
กินโทกิก็มองหน้าจอและตกตะลึงเมื่อเขารู้ว่าเขาสามารถกินขนมหวานได้มากมาย เขาคิดว่ามันน่าเย้ายวนแต่เขาก็ส่ายหัว “มะ–ไม่ ฉันไม่ทำ ฉันจะทำร้านสารพัดรับจ้างนี้ต่อไป!!”
ยาจิมะ “ดี ฉันไม่บังคับนายหรอก แต่มีใครรู้เรื่องวฟังชั่นก์เกี่ยวกับคะแนนใหม?”
“คะแนนงั้นหรอ?”ฮารุกก็มองด้านบนขวาของจอซึ่งเป็นที่ที่เขามองเห็นคะแนนของเขา “0 คะแนน นี่หน่ะหรอ?”เขาจำได้ว่าเขาสามารถได้รับคะแนนจากคะแนนรายวัลและทำเควส
กินโทกิ “นายรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง ตาเฒ่า?”
ยาจิมะ “บางทีมันอาจจะมีส่วนช่วยพวกเราในอนาคต และทำให้สามารถเดินทางไปต่างโลกก็ได้ อย่างเช่น มันทำให้ฉันสามารถเคลื่อนย้ายไปโลกของนาย @กินโทกิ อีกอย่าง ฉันก็กดคะแนนประจำวันแล้วนะซึ่งได้มาแค่ 29 คะแนน ดูเหมือ ดวงของฉันจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“เดินทางไปต่างโลกงั้นหรอ?”ฮารุกะก็ส่ายหัวและคิดว่าเขานั้นไม่ได้สนใจเลยว่าจะเดินทางไปต่างโลกได้หรือไม่เนื่องจากเขาไม่ได้คิดจะไปหาพวกนั้นด้วย เขามีน้องสาวอยู่ซึ่งไม่มีทางทีเขาจะปล่อยเธอไว้คนเดียวเนื่องจากเธอเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของเขา
ฮารุกะก็มองปุ่มคะแนนประจำวันและเข้าใจว่าเขาจะต้องเล่นล็อตเตอรี่เพื่อจะรับคะแนนจากกลุ่มแชท ล็อตเตอรี่นี้จะแจกคะแนน 1-100คะแนนซึ่งขึ้นอยู่กับโชคของเขาในการเล่นล็อตเตอรี่ จากนั้นเขาก็กดเริ่มเล่นและจนมันแจ้งเตือนซึ่งเขาได้มา 92 คะแนน
กินโทกิน “ฉันได้มา 55 คะแนน ดูเหมือนโชคของฉันค่อนข้างดีทีเดียว แล้วนายหล่ะ@ฮารุกะ?”
ฮารุกะ “ฉันก็พอได้ ได้มา 92 คะแนน”
ยาจิมะ “...”
กินโทกิ “....”
กินโทกิ “โฮ่ ดูเหมือนว่าหมอนี่จะไม่มีเพียงโชคเรื่องผู้หญิงแต่ยังมีดวงในกลุ่มแชทด้วยแหะ”
ฮารุกะ “นายพูแบบนั้นแต่นายก็มีแฟนไม่ใช่หรอ”
กินโทกิ “แฟน? ใหนหล่ะ? ตอนนี้ฉันเห็นเพียงคุณยายเอง!!”กินโทกิตอบแชทและสั่นสะท้านเมื่อคิดว่าตัวเขามักจะมีโดนผู้หญิงแปลกตามติดเสมอ
“แต่พวกนั้นก็ไม่เลว”กินโทกิก็ครุ่นคิดจนกระทั่งมีคนเปิดประตูบ้านของเขา
“จ่ายเงินค่าเช่ามาซะ ไอ้สารเลว”
“โทดที!! ขอฉันจ่ายเดือนหน้าเถอะ!!!”กินโทกิคิดว่าเขาควรจะคิดเรื่องหาเงนจ่ายค่าเช่าบ้านอย่างจริงจังแล้วสิ
ฮารุกะและยาจิมะไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับเขา
ยาจิมะ “@ฮารุกะ เจ้าลองฝึกเวทมนตร์หรือยัง?”
ฮารุกะ “@ยาจิมะ ยังเลย ก่อหน้านี้ฉันค่อนข้างจะเหนื่อยอยู่ และเรื่องกลุ่มแชททำฉันตกใจมากจนเพลีย”
ยาจิมะ “นั่นก็จริง งั้นบอกข้าด้วยนะว่าเจ้าฝึกเวทมนตร์ได้หรือไม่เพราะโลกของพวกเรานั้นแตกต่างกัน แต่ข้าค่อนข้างจะสนใจเรื่องจักระในโลกของสีนาเดะ เพราะมันมีแนวคิดเหมือนกับเวทมนตร์ในโลกของข้าแต่มันก็แตกต่างกันอยู่ดี”
ฮารุกะก็ครุ่นคิดว่าพลังเวทย์และจักระนั้นมาจากร่างกายของผู้ใช้ ดังนั้นเขาก็ควรจะลองฝึกดูว่าเขาสามารถใช้ได้หรือไม่
ฮารุกะ “@ยาจิมะ คืนนี้ฉันจะลองดูแล้วกันว่าทำได้หรือเปล่า”
ยาจิมะที่มองหน้าจอและจู่ๆเขาก็คิดถึงเรื่องของชายหนุ่มคนนี้ที่แม้ว่าชีวิตของเขาจะรายล้อมไปด้วยผู้หญิงมากมายแต่เขานั้นสูญเสียพ่อแม่ไปและเหลือเพียงเขากับน้องสาวสองคนเพียงเท่านั้น มันเลยทำให้เขาเริ่มน้ำตาไหลขึ้นมาพร้อมคิดว่าเขาจะช่วยฮารุกะอย่างไรดีเพราะยาจิมะนั้นไม่เคยมีหลาน
---
“ฮารุ?”
ฮารุก็มองน้องสาวตัวน้อยของเขาแล้วยิ้มออกมา “มากินข้าวเช้ากันเถอะ ฉันเตรียมส่วนของเธอไว้ให้แล้ว”
โซระก็ยิ้มแล้วนั่งลงบนโต๊ะอาหาร
“วันนี้เธอมีแผนจะทำอะไรใหม?”ฮารุกะก็ถามออกมา
“ก็คงเป็นอ่านหนังสืออย่างเดียวหล่ะนะ ต้องขอบคุณใครบางคนที่ผิดสัญญา” โซระก็พูดออกมาในขณะที่มองเขา
ฮารุกะก็ถูจมูก “ฉันบอกว่าขอโทษไปแล้วไม่ใช่หรอ? อดทนหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะพาไปเที่ยว”เขาก็พูดออกมาในขณะที่ลูบหัวโซระ
โซระไม่ได้ขัดฮารุกะและยิ้มอยู่ภายในใจ จากนั้นเธอก็กินข้าวไปพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข
