ตอนที่ 4 โมโหราวกับเด็ก
ฮารุกะไม่รู้ว่าในแชทนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างเนื่องจากตอนนี้เขากำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ ปกติแล้วเขานั้นมักจะเป็นคนที่ต้องดูแลเรื่องหารการกินแต่เขานั้นไม่ได้รังเกียจเท่าไหร่เนื่องจากมันค่อนข้างง่ายด้วย
“เมื่อกี้นายยุ่งอยู่หรอ?”
ฮารุกะมองน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาที่ถือหนังสือและตุ๊กตากระต่ายอยู่ในมือ เพราะเขารู้ว่าสาวน้อยคนนี้พยายามอย่างหนักเพื่อจะเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมปลายในปีหน้า มันเลยทำให้เขายิ้มขึ้นมา
“ฉันจัดการเรื่องนั้นเสร็จ ตอนนี้ฉันเลยค่อนข้างว่างหน่ะ”ฮารุกะก็พูดขึ้น
“หืม”น้องสาวตัวน้อยของเขาก็พูดออกมาในขณะที่มองดูเขาไปด้วย
เธอมีชื่อว่าคาสุกาโนะ โซระ เธอเป็นสาวน้อยที่สวยมาก เธอนั้นมีดวงตาสีเทา ผมเงินและผมขาวราวกับไข่มุก เรียกได้ว่ามีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบราวกับตุ๊กตาเลยทีเดียวแถมเธอยังดูเหมือนสาวน้อยที่เปราะบางและอ่อนแออีกด้วย แม้จะเป็นแบบนั้นแต่ร่างกายของเธอนั้นเปราะบางและอ่อนแอจริงๆ
“พรุ่งนี้อยากออกไปเดินเล่นสักหน่อยใหม?”ฮารุกะก็ถามออกมาในขณะที่จัดอาหารเย็นบนโต๊ะ
“ดีหรอ?”เมื่อเธอได้ยินว่าฮารุกะจะพาเธอไปข้างนอก โซระก็มีความสุขขึ้นมาทันที
“อืม งั้นพรุ่งนี้ไปกันเถอะ มันผ่านมานานแล้วที่พวกเราทั้งสองคนไม่ได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน”ฮารุกะก็บอกเธอ
“เยี่ยม งั้นพรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน”โซระก็พูดออกมาพร้อมยิ้ม
“งั้นก่อนอื่นมากินอาหารเย็นกันและอย่ากินขนมเยอะไปหล่ะ”ฮารุกะก็พูดออกมา
โซระก็พยักหน้าแล้วเริ่มกินอาหารเย็น จากนั้นเธอก็เริ่มหยิบขนมข้างโต๊ะแล้วคิดว่าเธอค่อยกินทีหลังแล้วกัน
ฮารุกะก็ถอนหายใจและเริ่มกิน เขาสังสัยว่าเขาตามใจเธอมาเกินไปหรือป่าว
ในขณะที่พวกเขากินข้าวนั้น พวกเขาก็พูดคุยถึงแผนการไปเที่ยวจนกระทั่งพวกเขาทั้งสองได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ของฮารุกะ
ฮารุกะก็มองโทรศัพท์ซึ่งมันเป็นสายจากมาจิดะ “ฉันไปรับสายสักแปปนะ”จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นแล้วกำลังจะเดินออกไปด้านนอกแต่ก็ต้องหยุดลง
“นายช่วยรับสายที่นี่เลยได้ใหม?”โซระก็ถามขึ้น และมองเขาด้วยสีหน้าสงสัย
ฮารุกะก็พยักหน้าแล้วรับสาย “มีอะไรคับ คุณมาจิดะ?”
“ฮารุ พรุ่งนี้มาที่นี่ออฟฟิศได้ใหม?”มาจิดะก็ถามขึ้น
“พรุ่งนี้?”ฮารุกะก็หันหน้าไปโซระที่แสดงสีหน้าโกรธเคือง
เคล้ง
โซระก็ยืนขึ้นจากเก้าอี้โดยไม่พูดอะไร จากนั้นเธอก็มองเขาอย่างโกรธเคือง
ปัง!
“เกิดอะไรขึ้นหรอ?”มาจิดะก็ถามออกมาเมื่อเธอได้ยินเสียงรบกวนดังขึ้นมาจากโทรศัพท์
ฮารุกะทำได้เพียงมองน้องสาวตัวน้อยของเขาที่โมโหและถอนหายใจ “เป็นวันมะรืนไม่ได้หรอ?”ทั้งที่เขาไดสัญญากับน้องสาวว่าจะไปเที่ยวกับเธอพรุ่งนี้
“ขอร้องหล่ะไม่นานหรอก!!”มาจิดะก็ขอร้อง
“มีเรื่องเกิดขึ้นงั้นหรอคับ?”ฮารุกะถามขึ้น
“ฉันแค่ต้องการนัดพบกับนักแต่งใหม่ของสำนักพิมพ์ของเราเท่านั้นและนักแต่งก็บอกว่าเธอต้องการพบนายด้วย”มาจิดะก็พูดออกมา
ฮารุกะก็ปากกระตุกเมื่อเขาได้ยินคำพูดของมาจิดะ “ผมปฎิเสธได้ใหม?”
“เธอบอกว่าเธอเป็นแฟนเก่านายด้วยนะ”มาจิดะก็พูดออกมาด้วน้ำเสียงแปลกๆ
“แฟนเก่า?”ฮารุกะก็ตกตะลึงเมื่อเขาได้ยินคำพูดนี้ จากนั้นเขาก็ครุ่นคิดสักพักและตัดสินใจไปที่นั่น “ได้สิ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไป”
“เยี่ยม”มาจิดะพูด
“ตอนนี้นิยายของผมเป็นไงบ้าง?”ฮารุกะถามขึ้น
“ฉันได้ตรวจสอบแล้วและไม่พบปัญหาอะไรอะไร ในอีก 3 วัน นายก็จะได้เห็นหนังสือของนายในร้าหนังสือ”มาจิดะพูด
“ขอบคุณมากคับ”ฮารุกะพูด
“นายไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก นี่มันก็เป็นงานของฉันเหมือนกัน”มาจิดะรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นคนที่ดีมากๆ
พวกเขาก็คุยกันสักพักแล้ววางสายไป
“แฟนเก่าฉันงั้นหรอ?”ฮารุกะไม่มั่นใจว่าเธอเป็นใครแต่เขารู้ว่าพรุ่งนี้เขาจำเป็นต้องพบเธอคนนี้ จากนั้นเขาก็มองโต๊ะอาหารแล้วถอนหายใจเมื่อเขาเห็นว่ามันเละไปหมดเพราะน้องสาวของเขาเป็นคนก่อเรื่อง เขาจึงได้ทำความสะอาดสักพักแล้วค่อยไปเคาะประตูห้องของเธอ
“โซระ ขอฉันคุยด้วยได้ใหม?”ฮารุกะก็ถามขึ้นแต่เธอกลับไม่ตอบเขา
“ฉันรู้ว่าฉันทำผิดสัญญาแต่พรุ่งแต่วันมะรืนค่อยไปเที่ยวกันได้ใหม จริงนะ ครั้งนี้ฉันไม่ผิดสัญญาแน่นอน”ฮารุกะก็พูดออกมา จากนั้นเขาก็รออยู่ตรงนั้นสักพักและประตูห้องก็เปิดออก เขามองเห็นเธอมองเขาผ่านช่องว่างประตู
“จริงหรอ?”โซระถามขึ้น
“ใช่สิ แน่นอน” ฮารุกะก็พยักหน้า
โซระพยักหน้าแล้วถาม “เมื่อกี้ใครโทรมา?”
“บรรณาธิการของฉันเอง”ฮารุกะพูด
โซระก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเธอได้ยินเขาบอกว่าเป็นบรรณาธิการของเขา “ดี งั้นวันมะรืนแล้วกัน”
ฮารุกะก็พยักหน้าแล้วลูบหัวเธอ “เยี่ยม งั้นตอนนี้ฉันจะไปนอนหล่ะ เธอก็ควรนอนได้แล้ว” เขาก็หาวแล้วเดินเข้าห้องของเขาไป
โซระไม่ได้ปิดประตูแต่ยืนจ้องมองแผ่นหลังของฮารุกะ
----
ฮารุกะนอนลงบนเตียงในขณะที่นึกถึงหนังสือแนะนำเวทมนตร์ที่เขาได้รับมาเมื่อกี้นี้ เขาไม่มั่นใจว่ามันใช้งานได้หรือไม่เนื่องจากโลกใบนี้และโลกแฟรี่เทลมีแนวคิดที่แตกต่างกัน และเขาก็ไม่มั่นใจว่าที่แห่งนี้จะมีการคงอยู่โลกเหนือธรรมชาติหรือไม่รวมถึงเขานั้นไม่อยากจะไปเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนั้นด้วย
ฮารุกะก็หาวออกมาแล้วตัดสินใจจะใช้หนังสือแนะนำเวทมนตร์ในวันพรุ่งนี้เพราะวันนี้เขาง่วงมากแล้ว จากนั้นเขาก็หลับตาลงแต่ก็ต้องลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินคนเปิดประตูห้อง
“ฮารุ....”
ฮารุกะก็หันหน้าไปเห็นน้องสาวของเขาที่กำลังอุ้มตุ๊กตากระต่ายในขณะที่จ้องมองเขาอยู่
“เป็นอะไรไป โซระ?”
“ฉันฝันร้ายหน่ะ ขอนอนด้วยได้ใหม?”
“ได้ มาสิ”ฮารุกะก็พูด
โซระยิ้มอยู่ภายในแต่เธอยังคงแสดงสีหน้าหวาดกลัว จากนั้นเธอก็นอนข้างๆเขาในขณะที่กอดตุ๊กตากระต่ายของเธอไว้ด้วย
ฮารุกะจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มทั้งสองคน “ราตรีสวัสดิ์” ตั้งแต่เขาพบการคงอยู่ของกลุ่มแชทต่างมิติ เขารู้สึกว่าเหนื่อยใจมาก
โซระก็พยักหน้าตอบรับในขณะที่มองดูฮารุก็หลับตา จากนั้นเธอก็คิดว่าวันนี้เขาเหนื่อยมากจริงๆและรู้สึกผิดที่เธอโมโหราวกับเด็กเมื่อก่อนหน้า เธอก็เลยใช้แขนของเขาแทนหมอนข้างแล้วหลับไปในขณะที่หันหน้าไปหาเขา “อย่าทิ้งฉันนะ ฮารุ...”
