ตอนที่ 1 กลุ่มแชทต่างมิติ
“ดังนั้นน้องสาวและพี่ชายก็ตัดสินใจเป็นคนรักกัน”
ฮารุถอนหายใจและรู้สึกเหนื่อยหลังจากเขียนนิยายของเขาเสร็จ เขาได้ตรวจสอบนินายของเขาสักพักและรู้สึกค่อนข้างพึงพอใจกับนินายที่แต่ง “ค่อยสั่งให้คุณมาจิดะทีหลังแล้วกัน” จากนั้นเขาก็เดินไปที่ระเบียงในขณะที่หยิบน้ำไปขวดหนึ่ง และมองทิวทัศน์ด้านนอกพร้อมกับครุ่นคิดไปด้วย
“ผ่านมา 15 ปีแล้วสินะ”ฮารุก็คิดขึ้นมาในขณะที่ดื่มน้ำในมือ เขารู้สึกว่าตั้งแต่ที่เขาอาศัยอยู่ในโลกใบนี้เป็นเวลา 15 ปี มันก็ค่อนข้างนานทีเดียว หลังจากที่เขาตายจากอุบัติเหตุในอดีตแล้วมาเกิดใหม่นั้น เขารู้สึกค่อนข้างมึนงงทีเดียว ความทรงจำของเขานั้นคลุมเครือแต่ยังพอจำอาชีพของเขาและเรื่องอื่นๆได้บ้าง
สิ่งเดียวที่ทำให้เขาตกใจก็คือเมื่อตอนเขาได้เกิดมาในโลกใบนี้ เขาตกใจมากเมื่อครอบครัวของเขาเรียกชื่อของเขา
“ชื่อของลูกคือ คาสุกะโนะ ฮารุกะ”ฮารุกะก็พูดออกมาในขณะชมทิวทัศน์ด้านนอกไปด้วย เมื่อตอนที่เขาคิดว่าเขานั้นได้มาเกิดในร่างของตัวละครหลักในเรื่อง *Yosuga no Sora* มันทำให้เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกของเขาในตอนนั้นมันค่อนข้างจะอธิบายยากมาก เมื่อชาติก่อนเขาเป็นนักเขียนนิยายและเขายังมีงานอดิเรกในการดูอนิเมะอีกด้วย
“แต่ทำไมต้องเป็นเรื่องนี้ด้วย?”ฮารุกะก็คิดและถอนหายใจ
ทันทีเขาก็นึกถึงตอนที่พ่อแม่ของเขาตายเมื่อเดือนก่อนเพราะอุบัติเหตุเครื่องบินตก ทั้งเขาและน้องสาวรู้สึกเสียใจมากและมันเป็นจุดที่ตกต่ำที่สุดของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้ยินว่าพ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิต
ทันทีพวกก็ได้กลายเป็นเด็กกำพร้าและเกือบจะถูกแยกจากกัน เนื่องจากลุงและป้าของพวกเขานั้นไม่สามารถเลี้ยงดูทั้งสองคนพร้อมๆกันได้ พวกเขานั้นจำเป็นต้องแยกจากกันแม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องการก็ตาม
โชคดีที่ เขานั้นเคยเป็นนักเขียนนิยายมาก่อน เขาก็เลยสามารถดูและค่าใช้จ่ายในครอบครัวได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความสามารถโกงๆแบบใครๆ แต่ความทรงจำของเขานั้นดีมาก มันเลยทำให้เขาสามารถนำนิยายอันโด่งดังในชาติที่แล้วมาสร้างขึ้นใหม่ได้ อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ใช่นักเขียนนายที่โด่งดังอะไร แต่ผลงานของเขาก็ไม่เลวแถมแฟนคลับก็ค่อนข้างจะมีด้วย และด้วยผลงานที่ว่างนี้มันทำให้เขามีเงินพอจะใช้ชีวิตสุขสบายในเมืองแถมยังสามารถซื้อบ้าน อพาร์ทเม้นท์ หรือรถด้วยตัวองเองก็ยังได้
แม้ว่าจะแบบนั้น เขาก็ไม่ได้ทำเนื่องจากเขานั้นยังเป็นผู้เยาว์อยู่ เขาไม่ต้องการจะย้ายออกไปจากอพาร์ทเม้นท์ที่พ่อแม่ของเขาเหลือทิ้งไว้ให้
เขาค่อนข้างจะโชคดีที่มีความสามารถในการหาเงินมิฉะนั้นเขาคงต้องบังคับขายอพาร์ทเม้นท์แห่งนี้แล้วย้ายไปอยู่อาศัยแถบชนบท เขาจำได้ว่าพ่อแม่ของเขานั้นมีบ้านอยู่ในแถบชนบท
ฮารุไม่รังเกียจที่จะอาศัยอยู่ที่นั่นเนื่องจากการมันช่วยเยียวยาน้องสาวของเขาที่มีร่างกายอ่อนแอ เขาคิดว่าการย้ายไปอยู่ชนบทมันก็คงจะดีเนื่องจากอากาศที่นั่นบริสุทธิ์และมันจะช่วยทำให้สุขภาพเธอดีขึ้น อย่างไรก็ตาม น้องของเขาก็ปฎิเสธเนื่องเธอไม่อยากอาศัยอยู่ที่ที่มีแมลงเยอะและอินเทอร์เน็ตช้า
บางทีมันอาจจะเป็นความผิดของเขาที่ตามใจเธอมาเกินไป
ฮารุตัดสินใจจะหยุดพักหนึ่งปีแล้วค่อยเข้าเรียนต่อมัธยมปลายในปีต่อไป และเขายังจำเป็นต้องดูแลน้องสาวของเขาเนื่องจากอาการของเธอนั้นแย่ลงเมื่อเธอได้ยินเรื่องข่าวการตายของพ่อแม่ ตอนนี้เขาควรจะเป็นนักเรียนมัธยมปลายแล้วแต่เขาไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเลยสักนิด และเขาก็คิดว่ามันคงจะดีที่เขาจะได้เข้าเรียนปีเดียวกับน้องสาวเขาเมื่อพวกเขาได้เข้าเรียนในปีหน้า
ฮก็นึกถึงเรื่องหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นใน 15 ปีก่อน เขาสงสัยว่าเขานั้นสามารถหลบหนีจากพล็อตเรื่องของเขาได้หรือไม่ เขาจำได้ว่าในช่วงวัยเด็กตอนที่เขาอยู่ในช่วงประถม เขาได้เสียความบริสุทธิ์ของเขาให้กับพี่สาวข้างบ้าน เขาสู้เธอไม่ได้และเขาก็ไม่อยากสู้เธอด้วย เขาตัดสินใจจะปล่อยให้มันเป็นไปตามนั้น แต่ในทางตรงกันข้าม น้องสาวของเขากลับได้เห็นเขากับพี่สาวข้างบ้านทำเรื่องอย่างว่ากัน
นี่ก็อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่น้องสาวของเขาไม่อยากจะอาศัยอยู่ในที่แบบนั้น
ฮารุก็ได้เดินกลับเข้าห้องแล้ววางขวดน้ำไว้บนโต๊ะ จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อออกและเริ่มออกกำลังกายประจำวันเพราะเขาไม่อยากให้มันเหม็นเหงื่อ แม้ว่าเขาจะเกิดใหม่เป็นตัวละครเอกนี่ แต่เขานั้นแตกต่างออกไปจากในอนิเมะเนื่องจากเขานั้นดูแลร่างกายอย่างดี และเขายังเรียนว่ายน้ำด้วยเนื่องจากเขากลัวโศกนาฏกรรมที่จะเกิดขึ้นในตอนสุดท้ายของ *Yosuga no Sora*
“1 2 3.....”
ฮารุเริ่มวิดพื้นในขณะที่ครืนคิดถึงเนื้อเรื่องต่อไปของนิยายของเขา เขาอยากจะทำตัวขี้เกียจแล้วเอานิยายที่มีชื่อเสียงในชาติที่แล้วมาเขียนแต่ก็หยุดทำเมื่อเขาเห็นตัวละครหลายตัวจากอนิเมะและมังงะหลายเรื่องมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ เขากลัวว่าเขาจะเขียนเรื่องราวชีวิตของคนอื่นในนิยายของเขาและคนๆนั้นจะมาก่อปัญหาให้เขาทีหลัง
“86 87 88...”
เหงื่อเริ่มไหลออกมาจากหน้าผากของเขาแต่มันยังห่างไกลจากกิจวัตของเขานัก เขาต้องการแร่งกายที่แข็งแกร่งพอจะปกป้องน้องสาวของตัวเอง และเขานั้นก็ไม่ใช่ซิสค่อนแต่เขานั้นเป็นห่วงเธอเพราะว่าเธอนั้นเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาและครอบครัวของเขานั้นมีเหลืออยู่เพียงพวกเขาสองคนที่อาศัยอยู่ในโลกนี้
ฮายุยืนขึ้นมาหลังจากออกกำลังกายเสร็จ เขาก็ได้หยิบผ้าขนหนูและเดินเข้าห้องน้ำไป จากนั้นเขาก็มองเงาของเขาในกระจกและพยักหน้า
เขาอายุ 15 สูงประมาณ 176cm อาจกล่าวได้ว่าเทียบกับคนในรุ่นเดียวกัน เขานั้นถือได้ว่าเป็นคนที่ค่อนข้างสูง เขารู้ว่าจากนี้เขาจะสูงขึ้นมากกว่านี้ และเขามีผมสั้นสีเงิน ดวงตาสีดำ พร้อมกับมีรูปร่างที่ดูสุภาพและร่างกายที่ดูผอมและบึกบึน
ฮารุนั้นไม่ชอบร่างกายเหมือนอย่างนักเพาะกายและน้องสาวของเขาก็เหมือนกัน เ เขาไม่ใช่คนหลงตัวเองแต่เขาก็ค่อนข้างหล่ออยู่เหมือนกัน เขาต้องขอบคุณพ่อแม่ที่ให้ยีนส์ดีๆเขามา หลังจากที่ชื่นชมตัวเองเสร็จ เขาก็ถอดกางเกงและเข้าไปอาบน้ำ ในขณะนั้นเขาก็เริ่มร้องเพลงซึ่งมันทำให้เขาไม่สังเกตเห็นว่ามีคนแอบถ้ำมองเขาผ่านรูกำแพวห้องน้ำอยู่
คนนั้นก็รีบหนีไปทันทีเมื่อคนๆนั้นเห็นว่าเขากำลังจะออกมาจากห้องน้ำ
ฮารุก็อาบน้ำเสร็จในไม่นานแล้วไปเช็ดตัวให้แห้ง จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องของตัวเองและเห็นเมลล์เด้งขึ้นมาบนจอโน้ตบุ๊ก “คุณมาจิดะงั้นหรือ?” เขาก็ได้เปิดเมลล์และอ่านข้อความที่ได้รับจากเธอ
“รีบส่ง นิยายเล่มต่อไปต่อไปมาเร็วเข้า!!!”ข้อความนี้เป็นข้อความที่คุณมาจิดะเขียนส่งมา
“ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่มีความอดทนเสียจริง”ฮารุก็ส่ายหัวและหาไฟล์นิยายของเขาแล้วส่งไปให้เธอทางเมลล์ พอเขาส่งนิยายไปในเมลล์เธอแล้วเขาก็พบว่าโทรศัพท์ของเขานั้นสั่นไหวอยู่ เขาจึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและมองเห็นการแจ้งเตือนจาการเชิญเข้ากลุ่มแชทในบัญชีใช้งานของเขา เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นและมองการแจ้งเตือนเข้ากลุ่ม
[คุณต้องการจะเข้ากลุ่มแชทต่างมิติใหม?]
“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?”ฮารุกะนั้นเคยได้รับคำเชิญจากกลุ่มแชทประเภทนี้มาหลายครั้งแต่เขามักจะกดปฏิเสธไปเนื่องจากมันรบกวนเขามาก ครั้งนี้เขาต้องการจะกดปฏิเสธแต่มันเขากลับเปลี่ยนใจขึ้นมาทันทีและตัดสินใจกดยอมรับคำเชิญ
ฮารุกะกดยอมรับคำเชิญเข้ากลุ่มและได้รับข้อความแจ้งเตือน
[กลุ่มแชทต่างมิติได้ถูกสร้างขึ้นแล้ว ขอแสดงความยิน *ซิสค่อน*ที่ได้กลายเป็นเจ้าของกลุ่ม!!]
“อะไรเนี่ย!!!”
