บทที่ 12: ฟาดมันเข้าไป!
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 12: ฟาดมันเข้าไป!
“พูดกันตรงๆนะ เสี่ยวปิงรสนิยมของนายน่ะดีกว่านี้ไม่ใช่เหรอ? อืมเด็กคนนั้นก็ดูดีนะแต่ว่า… อืม เราค่อยคุยกันเรื่องนี้ทีหลังไหม?” ชายหนุ่มอีกคนกล่าวออกมาพร้อมคาบบุหรี่ในปาก
“อืม ฉันก็คิดอย่างนั้นนะ”
“มีผู้หญิงมากมายในโรงเรียนนี้ ทั้งโง่และสวย ยอมให้พวกเราปอกลอกตั้งเยอะ อีกทั้งพวกเธอยังไม่มีพี่ชายที่น่ารำคาญด้วย…. ฉันไม่เข้าใจว่าเราจะไปยุ่งกับเธอทำไม”
“พวกแกกำลังพ่นอะไรออกมาน่ะ? นี่แหละที่เขาเรียกว่ารสชาติที่ยอดเยี่ยม” เสี่ยวปิงตอบกลับอย่างไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น
ในขณะที่ทุกคนกำลังรู้สึกไม่พอใจในรสนิยมของเสี่ยวปิง ทั้งหมดรู้สึกเยือกที่แผ่นหลัง พวกเขาหันไปมองที่ด้านหน้าของศาลาพบกับชายหนุ่มชุดดำคนหนึ่งกำลังเดินมา
“เฮ้ ไอ้นี่มันหน้าคุ้นๆนะว่าไหม?”
“อย่าบอกนะว่าไอ้พี่ชายของเด็กสาวคนนั้น? เป็นเขางั้นเหรอ?”
“เยี่ยม ไอ้พี่ชายที่แสนดีที่ชอบกีดขวางฉันกับผู้หญิงของฉัน วันนี้แหละฉันจะทุบตีแกให้จมดิน ฉันมีพวกพ้องที่นี่มากมาย อย่างนั้นฉันก็จะเชือดไก่ให้ลิงดู ในอนาคตจะได้ไม่มีพวกบ้ามาขัดขวางฉันอีก!”
“สวัสดีพี่ชาย หึหึ!” เสี่ยวปิงยืนขึ้นพร้อมจ้องมองที่โม่ฝานอย่างแข็งกร้าว
ชายหนุ่มในชุดคาวบอยลุกขึ้นเช่นกัน ในปากของเขาคาบบุหรี่ไว้เช่นเคย ท่าทีของเขาราวกับพร้อมแล้วสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะเกิด…
“พี่เสี่ยวปิง พวกเราไม่ได้นำคนมาด้วยนะวันนี้ อีกทั้งอาวุธก็ไม่มี!” ชายหนุ่มอีกรีบกระซิบเสี่ยวปิงอย่างร้อนรน
“ไอ้บัดซบ แกคิดว่าจำเป็นต้องใช้คนสักแค่ไหนกันเพื่อล้มไอ้กระจอกนั่น? ฉันจะต่อสู้กับเขาจนตายงั้นเหรอ? อีกอย่างถ้าหากเราเอาอาวุธมา แล้วมันชนะเราล่ะ มันก็เอาของเราไปหมดน่ะสิ แกมีสมองรึเปล่าเนี่ย?” เสี่ยวปิงก่นด่าออกมาอย่างหยาบคาย
ชายหนุ่มที่คาบบุหรี่รู้สึกผิดทันที เขาไม่คิดว่าจะถูกด่าเช่นนี้ …ก็ภาพตรงหน้ามันน่ากลัวน่ะสิ
“ฮ่าฮ่า เป็นคนที่จ้าวคุณซานก็อยากอัดอยู่งั้นเหรอ ก็น่าสนใจดี!” ชายหนุ่มถอดแจ็กเก็ตออกพร้อมกับโชว์กล้ามเนื้อที่สวยงามอย่างภาคภูมิใจ!
โม่ฝานนั้นมองเห็นแก๊งหมีเขียวราวกับอสูรกาย ร่างกายของพวกมันนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ
......
“เฮ้ เด็กน้อย ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนะ น้องสาวของแกก็เหมือนกับผู้หญิงของฉัน อีกอย่างฉันน่ะหลงรักเธอมานานสองสามปีแล้ว แกไม่คิดบ้างเหรอว่าจะมีคนอย่างฉัน เอ่อ คนที่หลงรักคนพิการได้น่ะ? แล้วทำไมต้องเล่นตัวให้มากความด้วยล่ะ คนพิการน่ะเพียงแค่มีคนโยนเศษเงินให้ ก็จำเป็นต้องรีบคว้าไว้แล้วไม่ใช่งั้นเหรอ? มันคือพรจากพระเจ้าน่ะ!” เสี่ยวปิงชี้นิ้วไปที่โม่ฝานพร้อมกล่าวออกมาอย่างหมดเปลือก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้นทำให้ความอดทนของเสี่ยวปิงหมดลง
ถ้าหากมองเสี่ยวปิงแล้ว แน่นอนว่าเขาเป็นลูกหลานคนรวย ทั้งหน้าตาและฐานะทางสังคม ถ้าหากว่าเหย่ซินเซียยอมตกลงคบกับเขา เธอจะได้รับการดูแลอย่างดีและมีคนรับใช้คอยเอาอกเอาใจมากมาย!
“เหอะ เลิกพล่ามเถอะ!”
“ในตอนนี้เพียงแค่เรียกฉันว่าน้องเขยซะ แล้วเราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน หนี้ที่แกติดค้างจ้าวคุณซานและมู่ไป๋ถือว่าจบกันไป แต่ถ้าหากแกยังดื้อรั้น เราก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากหักขาของแกซะแล้วปล่อยแกนั่งอยู่บนรถเข็นแบบเดียวกันกับน้องสาวแก!” ชายเสื้อขาวกล่าวออกมา
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น หน้าอกของโม่ฝานกระเพื่อมอย่างรุนแรง
เขาจ้องมองเข้าไปที่ศาลาพร้อมกับจิตสังหารที่แผ่ออกมาจากดวงตา
ภายในศาลานั้นมีรถเข็นอยู่ ซึ่งพวกเขานำมันมาตั้งเป็นเก้าอี้สำหรับวงไพ่ของตัวเอง
เมื่อเขาเห็นว่าคนเหล่านี้ใช้รถเข็นของเหย่ซินเซียเป็นเก้าอี้สำหรับเล่นไพ่ ความโกรธจุกอยู่ที่อกอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังรวมกับคำพูดเหยียดหยามของเสี่ยวปิงเมื่อครู่ทำให้เขาโกรธจนปอดแทบจะระเบิดออกมา!!!
พิการ? พิการ…. ?
พิการ!!!????
โม่ฝานสาบานอยู่ภายในอกที่ร้อนรุ่ม ถ้าหากมีใครกล้าที่จะพูดถึงเหย่ซินเซียอีกครั้ง เขาจะไม่ยกโทษให้มันคนนั้นเด็ดขาด! แน่นอนว่าเขาจะส่งให้มันไปเกิดใหม่ในโลกหน้าทันที!!!
“ไม่จำเป็นต้องกล่าวเรื่องไร้สาระกับมันหรอก สมองมันมีรึเปล่าก็ไม่รู้ ทุบมันเลย!”
“ฉันคนเดียวก็พอ พวกพี่คอยดูอย่างเดียวเถอะ!” ชายหนุ่มล่ำบึ้มกล่าวพร้อมกับเดินออกมาด้านหน้าอย่างเย่อหยิ่ง
โม่ฝานมองไปที่คนเหล่านั้นด้วยสายตาที่เย็นชา… จิตสังหารของเขาแผ่กระจายออกมากดดันทั่วเนินเขาเล็กนี้
คนเหล่านั้นกำลังวุ่นวายอยู่กับการสบประมาทโม่ฝานจนไม่ทันสังเกตว่าภายในดวงตาของโม่ฝานนั้นเต็มไปด้วยประกายสายฟ้าสีม่วง ลำแสงสีม่วงเปล่งประกายแลบออกมาจากร่างกายของเขาเป็นระยะ แม้ว่าจะบางเบาแต่อนุภาพของมันย่อมไม่ธรรมดา! พลังทั้งหมดเริ่มปะทุออกมาพร้อมกับความโกรธที่เขามีอยู่ในใจ
“แกคิดว่าฉันคนเดียวจะฆ่าแกได้รึเปล่า? หึ”
หลังจากที่คำพูดนั้นหลุดออกมา บรรยากาศโดยรอบของโม่ฝานถูกล้อมไว้ด้วยดวงดาวสายฟ้าทันที พวกเขาราวกับลูกสมุนอาวุธครบมือ ในตอนนี้เพียงแค่รอคำสั่งของผู้นำเท่านั้น!
“แน่นอน ฉันจะให้แกลิ้มรสสายฟ้าสักหน่อย!”
เมื่อได้ยินเสียงคำรามในลำคอของโม่ฝาน ขณะนั้นสายฟ้าได้แล่บออกมาทั่วร่างกายของเขาราวกับมันพร้อมจะระเบิดออกมาทุกเมื่อ ดวงดาวทั้งเจ็ดรวมกันเป็นหนึ่งเดียว จากนั้นทั้งหมดได้มองเห็นพลังที่วิ่งอยู่บนแขนขวาของโม่ฝานอย่างชัดเจน!
"ซี่… ซี่~~~~~~~~~~~~~~"
สายฟ้าแล่บออกมาทั่วร่างกายของโม่ฝาน วินาทีถัดมามันอยู่บนแขนขวาของเขา พลังของมันนั้นไม่สามารถที่จะประมาทหรือมองข้ามได้เลย!
“มันคืออะไรน่ะ?”
“ทำไมร่างกายของมันถึงมีไฟฟ้าวิ่งไปทั่วอย่างนั้น!”
“โอ้… สวรรค์แกล้ง! มันเป็นนักเวทย์!!!” เสี่ยวปิงเห็นฉากตรงหน้าเขารู้ได้ทันที เขาคือคนที่ได้เห็นโลกภายนอกมากที่สุด โลกของเวทมนตร์ที่น่าตื่นเต้น!!!
พวกเขาเป็นกลุ่มอันธพาลที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเขตนี้ แต่ทว่าพวกเขาแข็งแกร่งในเรื่องของหมัดและลูกเตะเท่านั้น ถ้าหากตรงหน้าเป็นนักเวทย์ แน่นอนว่าพวกเขาก็เป็นเพียงขยะ!
“มันเป็นนักเวทย์ได้ยังไงกัน!!!!”
กลุ่มของเสี่ยวปิงทั้งห้าตกใจเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า!
ในความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งห้านั้นทำได้เพียงฝากรอยบุบไว้บนต้นไม้ได้ด้วยพละกำลังของตนเอง แต่ในตอนนี้พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับคนที่ถูกห่อหุ้มด้วยสายฟ้า! โม่ฝานค่อยๆเดินเข้ามาพร้อมแรงกดดัน ทำให้ทั้งห้าคนรู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรง ทั้งหมดตกอยู่ในสภาพโง่งมทันทีเมื่อเห็นเช่นนี้!
“อสนีฟาด!”
ในตอนนี้โม่ฝานสามารถฝึกทักษะสายฟ้าขั้นต้นสำเร็จแล้ว!
เขายกแขนขึ้นพร้อมกับค่อยๆโบกเป็นวงกลม
ท่าทีของเหล่าดวงดาวสายฟ้านั้นคมชัด พวกมันส่งเสียงออกมา แปล๊บ… แปล๊บ… ราวกับกองกำลังทหารเกราะม่วงพร้อมรบ
“ฆ่ามันให้ฉัน!!!” โม่ฝานตะโกนออกมาด้วยความโกรธทั้งหมดที่มี ความโกรธของเขาแปรเปลี่ยนเป็นพลังและเริ่มออกคำสั่ง!
ลูกบอลสายฟ้าในมือของเขาขยายใหญ่ขึ้น!
สายฟ้าถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ มันพุ่งไปที่เสี่ยวปิงอย่างบ้าคลั่ง!
การฟาดของสายฟ้าที่โจมตีเข้ามาราวกับร่างกายของเขาถูกแส้ขนาดใหญ่ทุบตี ร่างกายที่น่าภูมิใจของเสี่ยวปิงตอนนี้ลงไปกองอยู่บนพื้นอย่างน่าสมเพช
“อ๊ากกกก~~~~~~~~~~”
เสี่ยวปิงและกล้ามเนื้อที่สวยงามของเขาในตอนนี้ไหม้เกรียมอยู่บนพื้นหญ้า สภาพของเขาราวกับหมาข้างถนน ซึ่งผิวหนังบางส่วนถูกเปิดออกให้เห็นเนื้อแดงฉ่ำข้างในอย่างชัดเจน!
เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะกรีดร้องออกมา ความบ้าคลั่งของสายฟ้าเมื่อครู่น่ากลัวเกินกว่าจะประมาท ในตอนนี้ร่างกายของเสี่ยวปิงกำลังกระตุกอย่างรุนแรง กล้ามเนื้อถูกส่วนของเขากำลังดีดดิ้นอย่างทรมาน!
“เฮ้ย!!” ทั้งหมดร้องออกมาหลังจากได้เห็นพลังที่น่ากลัวราวกับปีศาจ แม้แต่ร่างกายขนาดยักษ์ก็ยังไม่สามารถต้านทานได้ไหว!
เหล่าอันธพาลเมื่อครู่ที่ดูแข็งแกร่งได้แต่ยืนมึนงง พวกเขากลายเป็นแมลงสาบตัวน้อยอย่างรวดเร็ว
เหล่าชายอีกสี่คนนั้นยืนมองเหตุการณ์อยู่ตลอดเวลา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบเจอกับสายฟ้าด้วยตนเอง แต่กางเกงของทุกคนล้วนแต่เปียกปอน…
••••••••••••••••••••
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
