ห้องนี้กว้างขวางเป็นอย่างมาก มีขนาดประมาณ 50 ตารางเมตร มีพรมนุ่มปูอยู่บนพื้นและมีภาพหญิงสาวเร่าร้อนอยู่บนผนัง พร้อมกับมีผลไม้สดและไวน์ตั้งอยู่บนโต๊ะไม้

บนเตียงหลังใหญ่ มีม่านสีแดงกางอยู่ พร้อมกับมีหญิงสาวที่มีผิวขาวนอนอยู่บนเตียงด้วยร่างกายที่เร่าร้อน และดวงตาของนางที่ ส่องประกายระยิบระยับ เหมือนสายน้ำ นางมีไฝเล็ก ๆบนริมฝีปากของนาง ทำให้นางดูมีเสน่ห์มากขึ้น

หญิงสาวคนนี้ดูผ่อนคลาย หลังจาก เหลือบมองไป ที่ฉื่อหยานนางก็ยิ้ม " เจ้าเป็นคนลงมือกับหลี่เว่ยงั้นรึ ? "

ฉื่อหยานพยักหน้าและไม่พูดอะไร

นักพรตจูดูเหมือนจะมีอายุประมาณ 30 ปี และนางก็ดูมีเสน่ห์มากเลยทีเดียว ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยซินหยานได้เล่าเรื่องต่างๆให้เขาฟัง เขาคงจะกระโดดขึ้นเตียงไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกได้ว่านางนั้นได้ผ่านผู้ชายมามากมาย ฉื่อหยานก็รู้สึกขมขื่นทันที

เขานั้นเป็นคนช่างเลือก ล่าสุดเขาจะไม่เข้าหอนางโลมแน่นอนหากว่าพลังงานเชิงลบไม่ประทุขึ้นมา .

" เจ้าค่อนข้างดูดีนะ " สาวสวยหัวเราะหลังจากจ้องไปที่ฉื่อหยาน สักพักนางก็พูดขึ้น " เจ้านั้นได้ทำร้ายหลี่เว่ย และหากไม่มีคนปกป้อง เจ้าก็คงจะอยู่ บนเรือลำนี้ได้ไม่นาน ระดับการบ่มเพราะของเจ้าค่อยข้างสูง และดูเหมือนเจ้าจะพัฒนาได้อย่างรวดเร็วหากฝึกฝนร่วมกับวิชาของ ดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง ข้าอยากได้เจ้ามาเป็นลูกศิษย์ . . . . . . . เจ้าคิดเช่นไร ? "

ตามที่คาดไว้ !

ฉื่อหยาน นั้นไม่ได้รู้สึกมีความสุขเลย แต่เขาก็ไม่ได้แสดงมันออกมา และ เขาก็ส่ายหัว " ขอบคุณสำหรับข้อเสนอของท่าน แต่ข้านั้นชินกับการอยู่คนเดียว ข้าจะจากไปทันทีหลังจากขึ้นฝั่ง "

" โอ้ " หญิงสาวก็ประหลาดใจ และรอยยิ้มของนางก็จางหายไป " มีหญิงงดงามมากมายใน ดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง มีตั้งแต่อายุ 13 ปีขึ้นไป เด็กหนุ่มส่วนมากในทะเลไม่มีสิ้นสุดต่างก็ อยากเข้าร่วมกับเรา เจ้าแน่ใจแล้วรึที่จะปฏิเสธ ? "

ฉื่อหยานส่ายหัวด้วยสีหน้าไม่แยแส

" งั้นก็ดี ข้าเองก็ไม่อยากฝืนใจใคร " หญิงสาวชะงักลง และโบกมือของนางออกไป " ระวัง หลี่เว่ย ไว้ให้ดี เจ้ามาหาข้าได้เสมอหากเจ้าเปลี่ยนใจ ถ้าเจ้าเข้าร่วมกับข้า เจ้าเองก็จะได้รับหญิงสาวงดงามมากมาย "

ฉื่อหยานโค้งคำนับแล้วก็ออกจากห้องไป พร้อมกับห้ามปรามความปรารถนาของเขา

" ไปกันเถอะ " ฉื่อหยานคว้ามือของเซี่ยซินหยาน และเดินลงมาจากห้องบนดาดฟ้าไปชั้นล่างสุด

" โง่เง่า " เสี่ยวเฟิงถอนหายใจ แล้วก็หันไปหาหญิงสาวคนนั้น " นักพรตจู เราจะทำยังไงต่อไปดี ? "

" บอกหลี่จวงว่าไม่ให้ยุ่งกับเขา พวกเขาสามารถเป็นของขวัญให้สหายของเราในการแลกเปลี่ยนบางอย่าง ได้หากเป็นอะไรไปก็น่าเสียดาย " หญิงสาวพูดออกมาอย่างเรียบเฉย

เสี่ยวเฟิงรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย แล้วนางพยักหน้า " เข้าใจแล้วค่ะ "

" อืม ไปสะอย่าได้รบกวนข้าอีก " หญิงสาวคนนั้นก็โบกมือ " ถ้าเขาเปลี่ยนใจเมื่อใด ก็เอาตัวเขามาให้ข้า ข้าจะยอมรับเขาตราบเท่าที่เขามาก่อนที่เราจะถึงปลายทางของเรา"

" ค่ะ " เสี่ยวเฟิงรู้สึกโล่งใจ

ฉื่อหยานนั้นระวังตัวอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกโล่งใจทันทีเมื่อพวกเขากลับถึงห้องอย่างปลอดภัย

" หญิงสาวคนนั้นไม่งดงามพองั้นรึ ? " เซี่ยซินหยาน นั่งลงบนเตียง พร้อมกับนั่งขัดสมาธและถามออกไป

" งดงามไม่พองั้นรึ หึหึ นางนั้นน่าลิ้มลองเฉกเช่นลูกพีช ข้านั้นอยากจะลิ้มบองนางจะตายไป " ฉื่อหยานกล่าวออกไปตามตรง

" แล้วทำไมเจ้าถึงปฏิเสธข้อเสนอของนางหละ เจ้าก็รู้ หากเราปฏิเสธนาง ภายหลังหลี่เว่ยต้องหาทางเอาคืนเราแน่นอน . "

" ข้ามีมาตรฐานของตัวเอง " ฉื่อหยาน ถอนหายใจออกมา และสบถออกมา " เจ้าก็รู้หญิงสาวเหล่านั้นไร้ยางอายจะตาย เหตุใดข้าจึงต้องสนใจ ข้าดูง่านเช่นนั้นเลยรึ ! "

" ถูกต้อง ! "

ฉื่อหยานขบฟันของเขาและจ้องมองไปที่นางด้วยความโกรธ " วันนี้เจ้ากล้าเถียงกับข้า เจ้าอยากให้ข้าสอนบทเรียนให้เจ้างั้นรึ ! ? "

" เจ้าไม่กล้าหลอก "

" ทำไมข้าจะไม่กล้า "

ฉื่อหยานยิ้มพร้อมกับทิ้งตัวลงไปกอดเซี่ยซินหยานบนเตียง และจูบไปที่คอของนาง จากนั้นเขาก็ลงจากเตียง " นี่เป็นเพียงบทลงโทษเล็กๆเท่านั้น . "

" ฉื่อหยาน ! เจ้าสารเลว ! ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆแน่ " เซี่ยซินหยานพูดออกมาอย่างหงุดหงิด

" ข้าจะหนีเจ้าก่อนที่เจ้าจะฟื้นฟูสมบูรณ์ หึหึ " ฉื่อหยานยิ้มอย่างมั่นใจ " ถ้าขืนเจ้ากล้ายั่วโมโหข้าอีก ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าแน่นอนและจะทำให้เจ้ารู้ว่าเป็นผู้หญิงควรทำตัวเช่นไร "

" ข้าจะจำไว้ ! " เซี่ยซินหยานนอนลงและขบฟันแน่น

" เป็นเกียรติมากที่เจ้าจะจำไว้ แทบไม่มีผู้ใดเลยสินะที่ทำให้เจ้าสามารถจดจำได้ในทะเลไม่มีสิ้นสุด ? " ฉื่อหยานยังคงพูดหยอกล้อนางอยู่

ดวงตาของเซี่ยซินหยาน เต็มไปด้วยความเย็นชาและนางไม่ตอบใดๆ

ฉื่อหยาน เองก็แอบยินดีอย่างลับๆ

ในงานประลองครั้งนั้น เซี่ยซินหยาน ลอยไปในอากาศ เหมือนกับเทพธิดา

ตอนนั้นเอง ฉื่อหยาน ก็ได้ตกหลุมรักนางไปแล้ว และหลังจากที่เขาได้เห็นใบหน้าของนางที่ทะเลสาบพระจันทร์แล้ว เขาก็ไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของนางได้อีกต่อไป

ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยซินหยานบาดเจ็บสาหัส เขาก็คงไม่มีโอกาสที่จะได้จูบนาง ดังนั้นเขาจึงต้องฉวยโอกาสนี้ไว้

เมื่อเขาคิดถึงหญิงคนนี้ คนที่มีใบหน้าที่แสนงดงามและบอบบาง อีกทั้งนางยังมีจิตวิญญานจุติที่น่าทึ่ง เขานั้นก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย

เซี่ยซินหยาน เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกเช่นนี้หลังจากที่เขามายังโลกแปลกประหลาดแห่งนี้

เมื่เห็นเซี่ยซินหยาน เอาแต่เงียบ ดังนั้น ฉื่อหยานก็หยุดพูดลง

ฉื่อหยานปิดตาลงและฝึกฝนต่อไป

ทันทีเขาก็นึกถึงแหวนสายโลหิตที่อยู่บนนิ้วของเขา

ฉื่อหยาน ก็เริ่มโคจรพลังปราณลึกลับของเขาทะลวงไปที่แหวนสายโลหิต

พลังปราณลึกซึ้งไหลผ่านแขนของเขาเหมือนกับสายน้ำไม่นานมันก็โคจรมายังฝ่ามือของเขา แล้วเขาก็ควบคุมให้มันทะลวงไปยังแหวนสายโลหิต

แสงสีแดงส่องออกมาจากแหวนสายโลหิต

ฉื่อหยานนั้นค่อนข้างมีความสุขและพลังของเขาก็กลายเป็นเข้มข้นขึ้น โดยไม่สนใจเซี่ยซินหยาน คนที่นั่งอยู่ข้างๆเขา

พลังปราณลึกลับของเขาทะลวงไปยังแหวนสายโลหิตเหมือนกับคมดาบที่แหลมคม

และแสงสีแดงก็ส่องสว่างขึ้นมาจากแหวนสายโลหิต จากนั้นม่านพลังที่อยู่ภายในแหวนก็เริ่มแตกร้าวไปตามพลังปราณลึกซึ้งที่เชือดเฉือน

สัญลักษณ์แปลกประหลาดลอยออกมาจากแหวนของเขา และมันก็ได้หลอมรวมเข้ากับจิตใจของเขา

นภาที่สองของบ้าคลั่ง !

สัญลักษณ์แปลกประหลาดเหล่านี้เป็นขั้นตอนการฝึกของบ้าคลั่งในนภาที่สอง และมันก็ได้ตราตรึงอยู่ในจิตใจของฉื่อหยาน .

วิธีการฝึกฝน บ้าคลั่งในนภาที่สอง เขาต้องหลอมรวมพลังงานเชิงลบเข้ากับเลือดของเขา

ด้วยเลือดของเขา พลังที่เขาได้รับจากพลังงานเชิงลบก็จะแข็งแกร่งมากขึ้น

ทันใดนั้น ฉื่อหยานก็ตกใจ และจู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมา

เซี่ยซินหยานนั้นตาของนางจ้องอยู่ที่แหวนสายโลหิตที่ส่องแสงแวววาวออกมา เมื่อฉื่อหยานตื่นขึ้นมา นางก็ถามทันที " แหวนของเจ้าดูเหมือนจะมีอะไรพิเศษนะ มันสัญลักษณ์โบราณลอยออกมาจากมันก่อนหน้านี้ เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ ? "

" ไม่มีอะไร " ฉื่อหยาน นั้นไม่ต้องการที่จะบอกเรื่องต่างๆของแหวน " แหวนวงนี้เป็นสมบัติลับ ข้าเองก็ยังตรวจสอบมันอยู่ "

" มันมีอะไรงั้นรึ ? " เซี่ยซินหยานถามออกไปด้วยความสนใจ

" ไม่มีอะไรทั้งนั้น " ฉื่อหยานส่ายหัว " มีพลังปราณศพหนาแน่นมากในกล่องพวกนั้น ข้ารู้สึกได้ ไปตรวจสอบกันเถอะ "

เมื่อ บ้าคลั่ง ของฉื่อหยานได้บรรลุสู่นภาที่สอง ประสาทสัมผัสของเขาก็แหลมคมยิ่งขึ้น เขารู้สึกได้ถึงพลังปราณศพจากกล่อเหล่านั้น

" ตกลง " เซี่ยซินหยาน พยักหน้า แล้วลงจากเตียง นางเดินตามฉื่อหยานไป ช่วงกลางของดาดฟ้าเพื่อตรวจสอบกล่อง

กล่องนั่นดูค่อนข้างหนัก

ฉื่อหยานก้าวเดินเข้าไปอย่างระมัดระวังและเรียกใช้ ดรรชนีย์ทะลวง แทงไปที่กล่องไม้ และมันก็ถูกเปิดอย่างรวดเร็ว

พลังปราณศพที่เย็นยะเยือกก็ลอยออกมา ฉื่อหยานจ้องมองไปที่มันและตะโกนออกมา , " นั่นมันศพหนิ "

มีศพของชายชรา อายุประมาณ 50 ปี อยู่ในกล่องนั่น

ร่างของเขาบางและผอมแห้ง แต่กลับมีสีหน้าที่ดูหน้ากลัว

หน้าฉื่อหยานก็เริ่มหน้าซีด เขารีบมองไปยังอีกกล่อง

แล้วเขาก็พบกับศพอีกศพหนึ่ง

" มีด้วยกันทั้งหมดทั้ง 32 กล่อง . . . . . . . พวกมันทั้งหมดมีศพอยู่รึนี่ ? " หน้าฉื่อหยานก็มืดมนลงอย่างรวดเร็วตระหนักได้ถึงเหตุผลที่เสี่ยวเฟิงไม่อยากอยู่บนดาดฟ้านานนัก

" นี่เป็นศพทาสจากนิกายซากศพนี่นา ! " ปาก เซี่ยซินหยาน สั่นเทา ด้วยความขยะแขยง " พวกมันกล้าให้เราอาศัยอยู่ที่นี่ได้ยังไง พวกมันต้องชดใช้ ! "_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1195 แล้วนะคะ หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด