EDSG ตอนที่ 3 ส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณ

"เจ้าตื่นเเล้ว"

 

เมื่อเย่เฉินเฟิงเปิดเปลือกตาขึ้นหลังจากที่สลบไปจากอาการเหนื่อยล้าเมื่อไม่นานมานี้เขาก็ได้ยินเสียงเบา ๆ จากด้านข้าง

 

"เจ้าเป็นยังไงบ้าง ?"ภาพเเห่งความหวาดกลัวได้ปรากฏขึ้นที่บนใบหน้าของ เย่เฉินเฟิง เขาจ้องมองไปที่ชายลึกลับที่หน้าอกถูกทะลวงจนเป็นรูเเละมีเลือดไหลอย่างไม่หยุด

 

เท่าที่เขาจำได้ชายคนนี้ได้นอนเสียเลือดเเละคาดว่าน่าจะเสียชีวิตไม่มีโอกาสที่เขาจะรอดกลับมาได้เลย ดังนั้นฉากอันประหลาดนี่ ได้เหนือเกินกว่าจินตนาการของเขาอย่างสมบูรณ์

 

"อะไร ? ดูจากสีหน้าเจ้าเหมือนว่าต้องการให้ข้าตายให้ได้ตายจริง ๆ ?"ดวงตาของชายลึกลับได้เปล่งประกายกลิ่นอายที่อันตรายออกมา ไม่รู้ว่าอารมณ์ของเขาตอนนี้ จะดี หรือจ จะร้าย

 

"ไม่ ข้าเพียงเเปลกใจที่ผู้อาวุโสยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้เเม้จะได้รับบาดเจ็บขนาดนั้น ข้ารู้สึกยินดีในใจจริง ๆ"เย่เฉินเฟิง ทันทีที่ได้กลิ่นอายอันตรายจากดวงตาของชายลึกลับเขาพยายามสงบสติอารมณ์เพื่ออธิบายออกมา

 

"อืม...เจ้าต้องการให้ข้าฝึกสอนเจ้าหรือไม่ ?"ชายลึกลับได้ยิ้มออกมาอย่างประหลาดเเละถาม

 

"นี่..."เย่เฉินเฟิง ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวต่อ"ท่านผู้อาวุโส ท่านต้องการให้ข้ากราบท่านเป็นอาจารย์ใช่หรือไม่ ?"

 

ถ้าเป็นคนอื่น ๆ พวกเขาคงกำลังจะตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เย่เฉินเฟิง หาได้สูญเสียสตินึกคิดของเขา ในความประหลาดใจกลับบปรากฏร่องรอยเเห่งความยินดี ชัดเจนว่า ในเมื่อมีอาหารกลางวันฟรีเช่นนี้ ไม่รับก็เเปลก เเต่ในความดีใจเหล่านั้นก็ยังมีสายตาเเห่งความระมัดระวังอยู่

 

"หากเจ้าเต็มใจกราบข้าเป็นอาจารย์ ข้าจะส่งต่อความรู้ทั้งหมดที่ข้าได้ร่ำเรียนมาตลอดทั้งชีวิตให้เจ้าเมื่อถึงเวลา เเม้เเต่ จักรพรรดิ์ของอาณาจักรเเห่งนี้ เมื่อพบเจ้า พวกเขายังคงต้องปฏิบัติต่อเจ้าด้วยความเคารพ"ชายลึกลับจ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง ด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ไม่มีใครสามารถคาดเดาจุดประสงค์ที่เเท้จริงของเขาได้

 

เเม้ว่าชายลึกลับจะพูดด้วยความจริงใจ เเต่ เย่เฉินเฟิง ก็สามารถเห็นรังสีกลิ่นอายเเห่งการฆ่าผ่านดวงตาของชายคนนี้ได้

 

"หรือว่านี่เป็นผลข้างเคียงของสมองโลหิตเเปลก ๆ ที่พยายามจะฆ่าข้า ?"

 

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เย่เฉินเฟิง ได้พยายามยันกายลุกขึ้นจากนั้นก็พยายามหันหลังเพื่อที่จะเดินออกจากที่นี่ไปให้ไกลมากที่สุด

 

"อะไร เจ้าไม่เต็มใจที่จะกราบข้าเป็นอาจารย์งั้นหรือ ?"

 

เห็นเย่เฉินเฟิง เดินล่าถอยออกไป เสียงของชายลึกลับยิ่งดังยิ่งมืดมนมากขึ้น

 

น้ำเสียงที่เย็นชาเหล่านี้เเฝงไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนเเรง จะว่าไปสายตาที่ลึกลับของชายคนนี้เเทบจะสามารถกลืนกิน เย่เฉินเฟิง ได้ทุกเวลา

 

"ผู้อาวุโสเข้าใจผิดเเล้ว ไม่ใช่ว่าข้าไม่เต็มใจที่จะกราบท่านเป็นอาจารย์ เเต่เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ ข้าขอปรึกษากับครอบครัวของข้าก่อนที่จะตัดสินใจได้หรือไม่?"

 

เย่เฉินเฟิงพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกเเละเเสร้งเป็นสงบ

 

"เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีกี่คนในทวีปดวลวิญญาณแห่งนี้ต้องการให้ข้าเป็นอาจารย์ของพวกมัน ?"ชายลึกลับกล่าวพูดออกมาเบา ๆ

 

"ความสามารถของท่านผู้อาวุโส ข้าล้วนไม่กล้าตั้งข้อกังขา ดังนั้น ท่านผู้อาวุโสสามารถรั้งรออยู่ที่นี่ก่อนได้หรือไม่ ผู้เยาว์จะรีบกลับไปที่บ้านเเละรีบรายงานเรื่องนี้กับ ท่านพ่อท่านเเม่ เมื่อเสร็จสิ้นข้าจะรีบกลับมาขอท่านผู้อาวุโสกราบเป็นอาจารย์"เย่เฉินเฟิง พยายามพูดด้วยท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน

 

"เจ้ามีไหวพริบที่ดี เเต่เจ้าหาได้มีสิทธิ์ที่จะเลือกไม่ ถ้าเจ้าไม่ต้องการกราบข้าเป็นอาจารย์ ตอนนี้ เจ้าก็สามารถไปได้ เเต่จะไปได้ก็ต่อเมื่อเจ้าตายเเล้วเท่านั้น"

 

ขณะที่ชายลึกลับพูดเสร็จ เเรงดันวิญญาณของเขาก็ก่อสร้างรูปอสรพิษสามหัวขนาดใหญ่ขึ้นมามันเปล่งเเสงสีเเดงเข็มเเละขดอยู่รอบตัวเขา เเรงกดดันเหล่านี้ทำให้ เย่เฉินเฟิง เริ่มที่จะหายใจลำบาก ขาทั้งสองของเขาสั่นอย่างรุนเเรงนเเทบจะไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้เลย

 

"ผู้อาวุโสโปรดใจเย็นลงก่อน ข้ายินดีที่จะรับท่านเป็นอาจารย์ของข้า"

 

เเม้ว่าชายลึกลับจะได้รับบาดเจ็บสาหัส เเต่ความเเตกต่างทางด้านพลังระหว่างพวกเขาทั้งสองก็มีช่องว่างมากเกินไป เย่เฉินเฟิง ไม่สงสัยเลยถึงความเเข็งเเกร่งของชายลึกลับคนนี้ เพียงเเค่ อสรพิษสามหัวนั่นก็เพียงพอเเล้วที่จะฆ่าเขาได้ดังนั้น เย่เฉินเฟิงจึงไม่มีทางเลือกได้เเต่ยอมจำนน

 

"เจ้าอาจคิดสงสัยว่าทำไมข้าถึงเลือกเจ้าเป็นศิษย์ เเต่เชื่อหรือไม่ว่าข้าหาได้สนใจในตัวเจ้า มีเพียงร่างกายของเจ้าเท่านั้นที่ข้าสนใจ ดังนั้นหากข้าเห็นเจตนาของเจ้าที่ตั้งใจจะหลบหนี ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายในตอนนี้"ชายลึกลับได้ควบคุมอสรพิษสามหัว ให้ไปโอบรัดร่างกายของ เย่เฉินเฟิง เเละ ดึงมาที่เบื้องหน้าของเขา

 

ในช่วงเวลาต่อมาชายลึกลับก็ได้ใช้พลังจิตของเขาเเละเสี่ยงชีวิตเพื่อเข้าสู่จิตใจของ เย่เฉินเฟิง เพื่อที่จะกลืนกินร่างกายของเด็กคนนี้

 

เผชิญหน้ากับการบุกรุกทางจิตวิญญาณ เย่เฉินเฟิง ราวกับปลาบนเขียงที่ไม่สามารถหลบหนีจากการุกรานจิตใจของชายลึกลับคนนี้ได้

 

"เดี๋ยวก็เสร็จเเล้ว ข้าจะใช้เวลาให้น้อยที่สุด"

 

ความคิดสุดท้ายได้ปรากฏขึ้นในใจของ เย่เฉินเฟิง จากนั้นใบหน้าของเขาก็เริ่มมืดมนไม่นานเขาก็ร่วงหล่นลงกับพื้นเเละหมดสติ

 

ทันทีที่จิตวิญญาณของชายลึกลับเข้าสู่สมองของ เย่เฉินเฟิง เขาก็ต้องการที่จะกลืนกินดวงวิญญาณของเย่เฉินเฟิงเเละเข้ายึดครองร่างกายทันที

 

เเต่ทว่าก็มีบางอย่างเกิดขึ้น

 

สมองโลหิตในสมองของ เย่เฉินเฟิง ราวกับว่ากำลังถูกกระตุ้นด้วยพลังงานชีวิตมหาศาล มันปล่อยกระเเสน้ำที่เต็มไปด้วยพลังจิตวิญญาณเพื่อที่จะกลืนกินจิตวิญญาณของชายลึกลับคนนั้น

 

"ไม่ !"

 

พบการโจมตีที่รุนเเรงจากสมองโลหิต ชายคนนั้นรับรู้ได้ถึงอันตรายในทันที เขาพยายามรวบรวมจิตวิญญาณของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อหลบหนีออกจากสมองของ เย่เฉินเฟิง

 

เเต่น่าเสียดายสมองโลหิตนี่เเปลกประหลาดอย่างถึงที่สุด มันได้สร้างน้ำวนปิดกั้นเส้นทางหลบหนีของ จิตวิญญาณชายลึกลับคนนั้น

 

สมองโลหิตประหลาดนี่ไม่เปิดโอกาสให้เขาหลบหนีได้เเม้เเต่น้อย กระเเสน้ำวนเหล่านั้นได้กลืนกินจิตวิญญาณของชายลึกลับคนนั้นก่อนที่จิตวิญญาณของเขาจะเริ่มเเตกสลายลงอย่างช้า ๆ

 

ท่ามกลางเสียงโห่ร้องเเละความสิ้นหวังจิตวิญญาณของเขาถูกกลืนกินโดยทะเลน้ำวนของสมองโลหิตนั่น จากนั้น อสูรอสรพิษสามหัว ก็กลายเป็นเเสงสีเเดงเเละหายไปในเวลาต่อมา

 

หลังจากกลืนกินจิตวิญญาณของชายลึกลับนั่นสำเร็จ สมองโลหิต ก็ได้เกิดการเปลี่ยนเเปลง เซลล์สมองเหล่านั้น ได้เปลี่ยนเป็นระลอกพลังนำพาจิตวิญญาณของ เย่เฉินเฟิง เข้าสู่พื้นที่โลกเเห่งความลึกลับ

 

"ข้าอยู่ที่ไหน ? หรือว่าข้าตายไปเเล้วงั้เหรอ ?"

 

เมื่อเย่เฉินเฟิง ฟื้นคืนสติ เขาก็พบว่าเขาอยู่ในพื้นที่มืดซึ่งไม่สามารถมองเห็นเเม้เเต่นิ้วมือของเขาได้ ในพื้นที่สีดำนี้มีจุดสีขาวที่เหมือนกับ เพลิงไหม้ กำลังลุกโชนอยู่ สิ่งนี้ทำให้จิตใจของเขาเริ่มที่จะเต้นรัว

 

ขณะที่ เย่เฉินเฟิง กำลังจ้องมอง กลุ่มก้อนพลังงานเพลิงเหล่านั้น จู่ ๆ มันก็บินพุ่งตรงมาหาเขาเเละหายเข้าไปในจิตวิญญาณก่อนที่เขาจะได้ทันตอบสนองเสียอีก

 

"อั๊ก"

 

วินาทีต่อมาภาพจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นในจิตวิญญาณของเขา อย่างไรก็ตาม ภาพเหล่านี้ราวกับเเมลงที่กำลังกลืนกินจิตวิญญาณของเขา ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดมากจนเหมือนจิตวิญญาณกำลังจะพังทลายลง

 

"ข้ายังไม่ตายงั้นเหรอ ? เเต่ว่าความเจ็บปวดนี่ก็เป็นของจริง"เมื่อครู่เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ไร้มนุษยธรรม เย่เฉินเฟิง พยายามระงับความเจ็บปวดสุดท้ายก่อนที่จะอดทนมันมาได้อย่างขมขื่น

 

หลังจากผ่านไปอย่างไม่ทราบระยะเวลา เย่เฉินเฟิง ก็เริ่มที่จะผ่อนคลายมากขึ้น เเสงลึกลับนั่นเเละจิตวิญญาณของเขา กำลังหลวมรวมเข้าหากันทำให้ความเจ็บปวดของเขาเริ่มที่จะเบาบางลง

 

ร่างกายของ เย่เฉินเฟิง เปียกโชกไปด้วยเหงื่อใบหน้าของเขาซีดขาวไร้ร่องรอยของเลือดที่ไม่ได้มาหล่อเลี้ยง มือของเขาถูกปลุกคลุมไปด้วยเลือดจำนวนมาก ในที่สุดเขาก็ถูกปลุกจาอาการหลับใหลขึ้นมา

 

เขาเห็นศพของชายลึกลับที่นอนตายอยู่เบื้องหน้าของเขา จากนั้นข้อมูลจำนวนมากก็ไหลเข้ามาภายในหัวของเขาราวกับคลื่นมหาสมุทร

 

ทักษะการเเพทย์ ,ทักษะจิตวิญญาณ เเละ ทักษะลับ ...

 

"เเสงลึกลับนั่นคือส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณชองชายลึกลับคนนี้หรือไม่ ?"

 

เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ เย่เฉินเฟิง ตระหนักได้ว่า เขาได้รับความมั่งคั่งบางอย่างมาที่ไม่อาจจินตนาการได้

 

นี่คือสิ่งที่เขาต้องการมาที่สุด เเละ สิ่งที่เขาอยากได้มากที่สุด

 

ด้วยความมั่งคั่งเหล่านี้เขาสามารถเปลี่ยนสถานการณ์ปัจจุบันของตนเองเเละทะยานเข้าสู่เส้นทางสวรรค์ได้เลย