ตอนที่ 7 อุปกรณ์และค่าชื่อเสียง
เชอร์ล็อกปิดคอมพิวเตอร์แล้วเดินไปที่โถงหลัก เขาตะโกนเรียกซิมบ้า มีก็อบลินอยู่ไม่มากนัก เพราะพวกเขาส่วนใหญ่กำลังหลับกันอยู่บนพื้น เชอร์ล็อกไม่ได้สนใจอะไรมากนัก อย่างแรกคือเชอร์ล็อกไม่ใช่ผู้คุมดันเจี้ยนที่โหดร้าย สองตอนแรกเขาจะจ้างแค่ห้าตัว แต่ตอนนี้เขามีก็อบลินเป็นร้อยโดยไม่เสียหินเวทสักก้อน เขาต้องเตรียมอาหาร
ซิมบ้ากำลังหลับอยู่ เมื่อได้ยินเสียงเรียกเขาลืมตาตื่นทันที ปฏิกิริยาแรกคือหันไปเตะพวกก็อบลินที่นอนอยู่ใกล้ แต่เมื่อพบว่าเป็นเชอร์ล็อกที่เรียก เขายืนขึ้นด้วยความเคารพทันที"ท่านเชอร์ล็อก เรียกข้ามีอะไรงั้นหรือ?"
"ข้าตั้งใจจะส่งก็อบลินพวกนี้ไปที่รังแมงมุมใกล้ๆ มีวัตถุดิบสำหรับทำอาวุธและชุดเกราะไหม?" เชอร์ล็อกถาม
"จัดการรังแมงมุมงั้นหรือ? ท่านเชอร์ล็อกเป็นคนแรกที่ส่งก็อบลินไปต่อสู้ อืม...จริงๆแล้วก็อบลินของท่านก็ค่อนข้างแปลก บางตัวก็เอาหัวโขกกำแพง บางตัวก็วิ่งเข้าเตาหลอมของข้า วิธีฆ่าตัวตายเหล่านี้ท่านเป็นคนสอนงั้นรึ?" ซิมบ้าขยี้ตาด้วยความงัวเงียก่อนที่จะเดินไปร้านตีเหล็ก
เชอร์ล็อกเดินตามไปและกล่าวออกมา "ความคิดและนิสัยของพวกเขาแตกต่างจากก๊อบลินทั่วไป แต่พวกเขาก็มีข้อดีเรื่องความขยัน ปล่อยให้พวกเขาไปเคลียร์รังแมงมุม มันเป็นความบันเทิงสำหรับพวกเขา" เชอร์ล็อกจำได้ว่าเกมเมอร์ดีใจแค่ไหนเมื่อได้ยินว่าจะมีการเปิดพื้นที่ใหม่ "อืม...จากที่ข้าเห็นพวกเขาดูตั้งตารอที่จะได้เข้าไปในรังแมงมุมมาก"
"ข้าไม่ขัดเรื่องความขยันของพวกเขา " ซิมบ้าเดินเข้าไปในร้านตีเหล็ก
ร้านตีเหล็กตั้งอยู่ที่โถงหลักของดันเจี้ยน มีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของสนามบาส ประกอบด้วยเตาหลอม แท่นตีเหล็ก และหน้าร้าน แม้ว่าจะเล็กแต่ก็มีทุกสิ่งที่จำเป็น ทางด้านซ้ายของร้านเป็นกองแร่ที่ขุดได้
ช่างตีเหล็กสามารถหลอมแร่ให้กลายเป็นอาวุธและชุดเกราะได้จำนวนมากจากแร่พวกนั้น
"ขอบคุณพวกก็อบลินที่ทำงานอย่างหนัก แร่ที่พวกเขาขุดมาสามารถทำเซ็ตชุดเกราะได้ถึงร้อยเซ็ต" ซิมบ้ามองไปรอบๆก่อนจะพูด "ท่านโชคดีมาก ปกติแล้วดันเจี้ยนลอร์ดจะไม่จ้างคนงานก็อบลินมากขนาดนี้ ดูเหมือนท่าตั้งใจที่จะทำให้ดันเจี้ยนของท่านเป็นสุดยอดดันเจี้ยนสินะ! ท่านอยากจะจ้างช่างตีเหล็กเพิ่มไหม? พี่ชายของข้าเขาเก่งมาก ราคาก็สมเหตุสมผล..."
จ้างเพิ่มอีกคน? เขาก็ต้องจ่ายหินเวทเพิ่มนะสิ? เชอร์ล็อกค่อนข้างยากจน แล้วเขาจะจ้างช่างตีเหล็กคนอื่นได้ยังไง? หากเขาหาหินเวทมาจ่ายซิมบ้าไม่ได้ เขาต้องถูกฟ้องร้องแน่นอน จากนั้นเขาก็จะขึ้นไปซื้อขายของที่เมืองได้ยากขึ้น!
"เราจะคุยเรื่องพี่ชายของเจ้าภายหลัง มาพูดคุยเกี่ยวกับอุปกรณ์กันก่อน ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถสร้างชุดเกราะและอาวุธได้หนึ่งร้อยเซ็ต เจ้าหลอมแค่ดาบตามมาตรฐานทั่วไปก็พอ"
ซิมบ้าพูดอย่างรวดเร็ว"ท่านเชอร์ล็อก เกี่ยวกับอุปกรณ์ ข้ามีเรื่องจะรายงานให้ท่านทราบ" เมื่อซิมบ้าพูดจบ เขาค่อยๆหยิบสมุดเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเขา "หลังจากที่ก็อบลินเริ่มทำงานเมื่อวาน พวกบอกให้ข้าขายอาวุธให้พวกเขาตลอดเวลา ข้าได้อธิบายให้พวกเขาฟังว่าในดันเจี้ยนยังไม่มีอุปกรณ์ขายให้พวกเขา เพราะพวกเขาน่ารำคาญเกินไป ข้าเลยทิ้งสมุดไว้ด้านหน้าร้านให้พวกเขาเขียนสิ่งที่พวกเขาต้องการ ข้าคิดว่าท่านควรลองดูสักหน่อย"
เชอร์ล็อกรับสมุดเล่มนั้นมาและอ่านอย่างละเอียด
[ไซตามะเซนเซ: ฉันอยากได้ถุงมือชกมวย ผู้พัฒนาเกมจะอ่านความคิดเห็นของพวกเราไหม?]
[แม่ข้าเป็นครีลิค: ผมอยากเป็นนักเวท ขอซื้อไม้เท้าหน่อยได้ไหม?] ฉันจะ ซื้อไม้กายสิทธิ์ได้ไหม]
...
คำขอส่วนใหญ่เต็มไปด้วยอาวุธไร้สาระ เหล่าเกมเมอร์พยายามขออาวุธที่ทำให้พวกเขาดูเท่ห์ที่สุด
เชอร์ล็อกตัดสินใจปฏิเสธคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลทั้งหมด!
เขาบอกให้ซิมบ้าไม่ต้องไปสนใจคำขอแปลกๆพวกนี้ แค่สร้างชุดเกราะและอาวุธธรรมดาก็พอ ซิมบ้าพยักหน้า และเริ่มจุดไฟทันที เกมเมอร์จำนวนมากถูกรบกวนด้วยเสียงตีเหล็ก พวกเขาจึงมายืนล้อมรอบและมุงดูในทันที เชอร์ล็อกไม่ได้สนใจเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาอยากรู้อยากเห็น เขาสั่งให้พวกเกมเมอร์ไปทำงานขนแร่และพูดกับซิมบ้าต่อ "ข้าจะตั้งราคาอาวุธและชุดเกราะ เจ้าไปสร้างป้ายราคาที่ทางเข้าร้าน ก็อบลินต้องใช้เงินเหรียญซื้อมัน"
"ไม่ได้จะแจกพวกเขาฟรีๆงั้นรึ?" ซิมบ้าถามด้วยความงงงวย
"อย่างที่เจ้ารู้ดันเจี้ยนของพวกเราใช้เงินเพื่อล่อให้ก็อบลินขยัน เงินพวกนี้ข้าได้รับมาจากย่านบาซ่า แม้พวกมันจะไม่มีค่า แต่มันก็เป็นการสิ้นเปลืองเช่นกันถ้าต้องให้พวกก็อบลินทุกวัน ข้าต้องหาทางเอาเงินพวกนี้กลับมาบ้าง การขายอาวุธและชุดเกราะก็เป็นตัวเลือกที่ดี"
เชอร์ล็อกและบรูได้คุยเรื่องนี้กันแล้ง เกมเมอร์จากต่างโลกนั้นชอบทำงานเพื่อแลกของรางวัล พวกเขาไม่ชอบอะไรที่ได้มาฟรีๆจากเชอร์ล็อก พวกชุดเกราะและอาวุธจะช่วยกระตุ้นความอยากทำงานของพวกเขา พวกเขาจะรู้สึกว่าสิ่งที่พวกเขาทำได้ของตอบแทนที่มีโอกาสทำให้ชีวิตของพวกเขานั้นดีขึ้น
ถึงแม้เชอร์ล็อกจะไม่เข้าใจว่าพวกเขาต้องการมีชีวิตที่ดีขึ้นแบบไหน แต่เขาก็ไม่สามารถใช้ตรรกะของโลกนี้ทำความเข้าใจได้ พวกเขาไม่ต้องการเงินเดือน แต่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง เมื่อได้รับเงินพวกเขาดีใจมากและใช้พวกมันเพื่อซื้อขาย พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของดันเจี้ยนและต้องช่วยกันพัฒนาดันเจี้ยน
ที่สำคัญที่สุด พวกเขาขยันทำงานโดยที่เขาไม่ต้องเสียหินเวทสักก้อน
ในที่สุดซิมบ้าก็สร้างชุดเกราะและอาวุธเซตแรกเสร็จ
เชอร์ล็อกตรวจสอบดาบสั้นในมืออย่างระมัดระวัง มันไม่มีด้าบจับเพราะไม่มีไม้ในดันเจี้ยน คุณภาพค่อนข้างแย่เล็กน้อย หากไม่มีด้ามจับประสิทธิภาพและพลังจะลดลง
อาวุธมีขนาดนี้เหมาะสมกับพวกก็อบลินมาก แต่ไม่ใช่สำหรับเชอร์ล็อก เพราะเขามีตัวที่ใหญ่กว่าพวกก็อบลินมาก
"ท่านลอร์ดเชอร์ล็อก ข้าแนะนำว่าพวกเราควรใส่คำแนะนำให้อุปกรณ์ พวกเกมเมอร์จะได้เข้าใจอุปกรณ์ของโลกเรามากขึ้น" ขณะที่เชอร์ล็อกกำลังตรวจสอบดาบสั้น บรูก็พูดขึ้นมา"ข้าได้ร่างไว้คร่าวๆแล้ว ท่านลองเอาไปดูสิ" "
เชอร์ล็อกรับกระดาษระบุคุณสมบัติอุปกรณ์มาจากบรู ก่อนที่แผงข้อมูลโปร่งแสงจะปรากฏขึ้นข้างๆดาบ
[ดาบสั้นไร้ด้าม(อุปกรณ์สีขาวระดับNormal)
ควาพลังโจมตี: 0–10
น้ำหนัก: 10
ความทนทาน: 10
ผู้สร้าง: ช่างตีเหล็ก ซิมบ้า
ระดับค่าชื่อเสียงที่ต้องการ: ค่าชื่อเสียงของดันเจี้ยน: อาณาจักรนิรันดร์ ระดับ1 (ระดับพื้นฐาน)
อาวุธที่พบเห็นได้บ่อยที่สุด ดันเจี้ยนอาณาจักรนิรันดร์
แผงข้อมูลปรากฏอยู่ข้างเกราะเช่นกัน:
[เกราะเพชร (อุปกรณ์สีขาวระดับNormal)
การป้องกัน: 10
น้ำหนัก: 20
ความทนทาน: 10
ผู้สร้าง: ช่างตีเหล็ก ซิมบ้า
ระดับค่าชื่อเสียงที่ต้องการ: ค่าชื่อเสียงของดันเจี้ยน: อาณาจักรนิรันดร์ ระดับ1 (ระดับพื้นฐาน)
อุปกรณ์ที่พบเห็นได้ทั่วไปในดันเจี้ยนอาณาจักรนิรันดร์]
รายละเอียดที่บรูใส่ลงไปนั้นมีค่อนข้างมาก สำหรับค่าชื่อเสียงนั้น บรูได้ทำการอธิบายว่ามันเป็นวิธีที่เกมเมอร์ใช้แสดงความเคารพต่อเชอร์ล็อก รวมถึงสร้างความรู้สึกหนึ่งว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของดันเจี้ยน ใครก็ตามที่ทำประโยชน์ให้ดันเจี้ยนมาก ย่อมได้ค่าชื่อเสียงมาก ค่าชื่อเสียงจะถูกคำนวณแบบเรียล์ไทม์หลังจากพื้นที่ใหม่เปิดให้เขาไป หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจและส่งภารกิจของ ผู้เล่นจะได้รับชื่อเสียงที่ทำให้พวกเขาสามารถซื้ออุปกรณ์ที่ดีขึ้นได้
เชอร์ล็อกสนับสนุนวิธีที่บรูใช้อย่างเต็มที่
หลังจากเชอร์ล็อกจัดการเรื่องเล็กน้อยเสร็จแล้ว เขาก็เดินไปเปิดคอมพิวเตอร์และเข้าไปยังบอร์ดสนทนา โพสต์ใหม่ๆเกี่ยวกับดันเจี้ยนของเขาโผล่ขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน การจัดการรังแมงมุมให้พวกเกมเมอร์ทำให้เขานึกถึงตอนเด็กๆที่เคยเล่นกับปีศาจตัวอื่น...
เวลาเจ็ดโมงเช้า เกมเมอร์จากต่างโลกค่อยๆตื่นขึ้น พวกเขาไปรวมตัวกันที่ร้านตีเหล็กทันที มองดูซิมบ้าที่กำลังสร้างอุปกรณ์อย่างขมักเขม้น
"ว้าว?! ซิมบ้ากำลังสร้างอาวุธ?!"
"พวกเราสามารถสร้างอุปกรณ์ได้ด้วยตัวเองไหม? พวกเราจะไปเรียนสกิลได้ที่ไหน?"
"ดูไง พวกเราแค่ดูจากเขาก็ได้!"
"มีรายการราคาอาวุธและชุดเกราะอยู่ด้วย!"
"พวกเขาไม่ต้องปิดเซิร์ฟตอนอัพเดตแมพใหม่งั้นหรือ? พวกเขาสามารถอัพเดตขณะที่เกมกำลังเปิดอยูได้ด้วย?"
"เทคโนโลยีของพวกเขาล้ำหน้าไปมาก!"
"เฮ้! ลองดูภารกิจที่ได้ค่าชื่อเสียงสิ !"
"อุปกรณ์ใหม่ พื้นที่ใหม่และค่าชื่อเสียง วันนี้มีเนื้อหาอัพเดตเกมเยอะมาก ฉันแทบรอออกไปผจญภัยไม่ไหวแล้ว!"
...
ขณะที่เหล่าเกมเมอร์กำลังส่งเสียงเอะอะอยู่หน้าร้านของซิมบ้า เชอร์ล็อกก็เดินไปหาพวกเขา เขากระแอมพร้อมกับยืดตัวตรง ทุกสายตาจับจ้องมาที่เชอร์ล็อก "พลเมืองของอาณาจักรนิรันดร์! ข้าลอร์ดเชอร์ล็อก มีภารกิจใหม่ให้ทุกคนได้ทำ เคลียร์รังแมงมุม!"
เพจหลัก : Double gate TH