บทที่ 28 ตูม !

บทที่ 28 ตูม !

 

มู่หยู่เตี๋ยร่างบางของนางล้มลงพิงกับต้นไม้ พร้อมกับน้ำตาเอ่อล้นอยู่ในดวงตาก็ไหลเต็มไปทั่วใบหน้าของนาง

ตลอดการเดินทาง ลั่วฮ่าว และจ้าวซินนั้นได้ปกป้องนางด้วยใจจริง ที่นางรอดมาจนถึงตอนนี้เพราะ ลั่วฮ่าว ที่เป็นเหมือนผู้ที่คอยปกป้องดวงวิญญานของนาง

เมื่อได้ยินว่า ลั่วฮ่าว และจ้าวซินทั้งคู่ได้ตกตายไป มู่หยู่เตี๋ยก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศกมาก นางเสียใจที่ตัดสินใจให้พวกเขาไปต่อสู้

ส่วนตี่ย่าหลานนั้น ปรากฏเปลวเพลิงขึ้นในดวงตา ขณะที่นางกัดฟันแน่นและถามด้วยเสียงสั่น " มันฝีมือของใคร ? "

หู้หลงสำลักกับเสียงสะอื้น แล้วรีบอธิบาย รายละเอียดเพิ่มเติม , " คนจากโลกทมิฬและทหารรับจ้าง แล้วก็มีคนจากตระกูลโม่จากสมาคมการค้า เจ้านั่นมันปล่อยพลังของสายฟ้าออกมาจากพลังปราณลึกลับ มันควรเป็นจิตวิญญานสายฟ้าของตระกูลโม่”

" มีทหารรับจ้าง ! โลกทมิฬ ! ตระกูลของโม่ " ตี่ย่าหลาน กัดฟันแน่นของนางแนน และเปิดปากเริ่มพูด ! ตะโกน " พวกมันต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกมันทำ ! "

ฉื่อหยานขมวดคิ้วทันนที เมื่อเขาได้ยินเรื่องจิตวิญญานสายฟ้า เขาตระหนักอย่างรวดเร็วเลยว่าเป้าหมายของตระกูลโม่นั้นต้องเป็นเขาแน่นอน !

ในตอนนั้นจู่ๆมีกลิ่นแปลกๆ เข้าไปในปากและจมูกของฉื่อหยาน ซึ่งทำให้เขาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว และเดินไปรอบ ๆหู้หลง พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มซีดและบอกว่า " พี่หู้หลง มีกลิ่นหอมแปลก ๆบนร่างกายของท่าน . . . ตามปกติแล้วท่านไม่สมควรหนีรอดมาได้ . . . . . . . ฮ้ายย  !!. . . . . . . "

" นี่ เจ้าหมายความว่าอย่างไร ? " ตี่ย่าหลาน จ้องมองไปที่เขา " เจ้าต้องการให้หู้หลงถูกฆ่างั้นรึ ? "

แต่หู้หลงตระหนักถึงสิ่งที่เขาพูด หลังจากคิดได้ เขาก็ตอบพร้อมรอยยิ้มขมขื่น " ต้นเหตุที่พวกมันไม่ฆ่าข้าเพราะพวกมันต้องการที่จะตามข้ามาหาพวกเจ้าไงหละ ข้าคิดว่าตัวข้านั้นโชคดีที่หลบหนีมาได้เสียอีก หึหึ "ก่อนที่ ตี่ย่าหลานจะได้หยุดเขา  หู้หลงก็ลงไปคุกเข่าต่อหน้า มู่หยู่เตี๋ยและ โข่กศีรษะ สามครั้ง เขากล่าวว่า " แม่นางมู่ ข้าขอร้อง เจ้าจงมีชีวิตรอด และกลับมาล้างแค้นให้กับพวกเราด้วย ! "

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และเปร่งเสียงออกมาขณะที่พุ่งห่างออกไป " หนีไปส๊ะ ! หาวิธีรอดชีวิตให้ได้ ! ข้าจะดึงความสนใจพวกมันให้มากที่สุดเอง พวกเจ้าจงหนีไปส๊ะ ! "

" หู้หลง ! " ตี่ย่าหลาน และมู่หยู่เตี๋ยร้องออกมาเสียงดัง

" เราต้องไปเดี๋ยวนี้ ! แม่นางมู่ โปรดเก็บความโศกเศร้าของเจ้าไว้ก่อนเถอะ " ฉื่อหยาน ดูจริงจัง เขาชูมือขึ้นไปที่ ตี่ย่าหลาน " ส่งระเบิดดารามาให้ข้า แล้วเจ้าก็หนีไปกับแม่นางมู่สะ สักพักข้าจะตามพวกเจ้าไป ! . "

ตี่ย่าหลาน จิตใจกลายว่างเปล่า ด้วยการตายของสหายนาง นางตะลึงจนพูดไม่ออก สักพักนางก็ส่งระเบิดดาราสามลูกให้ฉื่อหยาน และถามด้วยเสียงแหบ , " เจ้าคิดจะทำอะไร ? "

" ตอนนี้ข้าจะล้างแค้นให้กับลุงลั่วเอง ! "

ฉื่อหยานเคลื่อนไหวไปที่ร่างของตูมู่ อย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่เย็นชา และผ่าท้องของตูมู่ออก ด้วยมีดของเขา จากนั้นก็ใส่ระเบิดดาราสองลูกไว้ข้างใน ต่อมา ฉื่อหยานก็ถาน้ำลายเจ็ดอสรพิษไปที่ระเบิดดารา และเย็บปิดปากแผลที่ฉื่อหยานผ่าเข้าด้วยกัน และจับร่างของตูมู่นอนคว่ำหน้า

" พวกมันจะได้เห็นดีกัน ! เมื่อพวกทหารรับจ้างมาถึง ช่วยไม่ได้แน่ที่มันจะต้องเดินมาสำรวจร่างกายของตููมู่ เมื่อเห็นศพของมัน เมื่อพวกมันผลิกศพของตูมู่ให้หงายขึ้น ระเบิดดาราก็จะทำงาน คิดดูสิอะไรจะเกิดขึ้น  " ฉื่อหยาน แสยะยิ้ม

" ข้าจะจัดการเอง " ตี่ย่าหลานแววตากลายเป็นชั่วร้าย " ข้าอยากจะสังหารพวกมันยิ่งนัก ! "

" ข้านำเอาพิษไปถาในร่างของมันแล้ว หลังจากที่ระเบิดดาราระเบิดออก น้ำลายเจ็ดอสรพิษจะติดกับใบมีดที่อยู่ด้านใน และเมื่อใบมีดได้ตัดผ่านพวกมัน พวกมันจะตกตายทันที " ฉื่อหยานพูดพร้อมกับแววตาที่เย็นชา " ไปกันเถอะ เราต้องมีชีวิตรอดต่อไป ไม่อย่างงั้นเราก็ไม่สามารถที่จะล้างแค้นให้ลุงลั่วได้ ! "

" ข้าหวังว่าหู้หลงจะรอดชีวิตนะ " มู่หยู่เตี๋ยพึมพำพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

ฉื่อหยาน ดูเศร้าเล็กน้อย เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีทางที่หู้หลงจะหนีรอดได้แน่นอน เขาจึงพูดปลอบนาง " อย่าได้กังวล กับดักของเรานั้นต้องสร้างความเสียหายให้พวกมันได้อย่างมากแน่นอน และบางทีหู้หลงอาจจะรอดและเราสามารถพบเขาอีก ก็เป็นได้  "

" เจ้าพูดจริงงั้นรึ ? "

มู่หยู่เตี๋ยถามอย่างอ่อนโยน แม้ว่านางจะรู้ว่ามันมีโอกาสเพียงน้อยนิด แต่นางยังต้องการได้ยินคำตอบนั่น  ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องโกหกก็ตาม

" แน่นอน เขาจะต้องไม่เป็นไรแน่ ! " ฉื่อหยานพยักหน้าด้วยความมั่นใจ และสบตากับ ตี่ย่าหลาน .

ตี่ย่าหลาน เข้าใจว่าเขานั้นหมายถึงอะไร นางเดินอุ้มมู่หยู่เตี๋ย และวิ่งเข้าไปในป่า

ฉื่อหยาน สูดหายใจลึกๆ รวบรวมพลังทั้งหมดของเขาและวิ่งตามไปอย่างเร่งรีบ

. . . . .

สองชั่วโมงต่อมา

ทั้งสามฝ่าย โลกทมิฬ ตระกูลโม่และทหารรับจ้าง ก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน พวกมันมาถึงที่นี่เพราะตามกลิ่นที่ติดอยู่กับหู้หลงมา

" ตูมู่ ! "

เมื่อเบอร์นาร์ดเห็นร่างที่นอนคว่ำอยู่ มันตระหนักได้ทันทีว่านั่นคือ ตูมู่ ! มันตกใจเป็นอย่างมากมาก ถึงกับร้องออกมา "นี่เป็นไปไม่ได้ ! ไม่มีทางที่พวกมันจะฆ่าตูมู่ได้ !  "

" เจ้าไม่ได้บอกหลอกรึว่าเราจะสามารถพบคนที่เราตามหา หากเราตามเจ้ามาที่นี่ " นักฆ่าจันทร์เสี้ยวคำรามออกมาด้วยสายตาเย็นชา " โชคดีที่ข้าได้ทิ้งกลิ่นติดไปที่ร่างกายของมันไว้ ไม่อย่างนั้นเราคงได้หามันไปทั่วป่านี่แน่ " .

เบอร์นาร์ด ค่อนข้างสับสน และเขาก็สั่งออกไป " สั่วซ้งไปตรวจสอบร่างของตูมู่ " .

" เจ้านั้นจะต้องเป็นคนลงมือฆ่าแน่นอน " โม่หยานหยู่เตือน โม่ช่าวเกอด้วยเสียงต่ำมาก " ทุกคนที่ถูกฆ่าต่างถูกดูดพลังไป มันจะต้องเป็นเพราะยาพิษนั่น "

 

" มันจะต้องเป็นของเจ้าเด็กนั่นแน่นอน " โม่ช่าวเกอ พยักหน้าและเตือน " ระวังตัวไว้ อย่าได้ประมาท .

" ได้เลย "

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ สัวซ้งและทหารับจ้างจึงวิ่งไปที่ร่างของ ตูมู่ ด้วยคำสั่งของเบอร์นาร์ด

สัวซ้งคว้าจับไปที่บ่าของตูมู่และผลิกร่างกายของมัน และตรวจสอบมันอย่างระเอียด . . . . . . .

" ตุ้บ ! "

แผ่นหลังของ  ตูมู่ ก็กระแทกลงบนพื้นดินอย่างหนัก

" ปัง ! ปัง ! "

ในตอนนั้นเอง ก็เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง !

ร่างของตูมู่ แตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ

ใบมีดนับพันที่ผสมอยู่ในเลือดและเนื้อก็ระเบิดออกมาทันที ใบมีดเหล่านั้นพุ่งออกมาจากร่างกายของตูมู่เหมือนกับดาวตก

เกิดระเบิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง , ใบมีดที่ปกถูกคลุมไปด้วยเลือดเนื้อก็พุ่งไปยังทุกคนโดยตรง

เป็นทหารับจ้างที่ยืนอยู่ใกล้กับร่างของ ตูมู่ ที่โดนโจมตีก่อน

ด้วยใบมีดที่พุ่งออกไปยังร่างของทหารรับจ้าง ทำให้มันทั้งสามคนในตอนนี้พรุนเหมือนรังผึ้ง และปรากฏหลุมอยู่เต็มทั่วร่างกายของพวกมัน

ส่วนสัวซ้งที่อยู่ใกล้กับตูมู่ที่สุด ร่างของมันนั้นถูกระเบิดออกมาพร้อมกับร่างของ ตูมู่ , ทำให้เลือดและเนื้อของมันกระจายไปทั่ว

เหล่านักฆ่าจากโลกทมิฬและผู้คนจากตระกูลโม่นั้น ไม่ได้คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น พวกมันจึงไม่สามารถหลบใบมีดเหล่านั้นได้พ้น

นักรบที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรต่างก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าคนที่อยู่ในระดับเริ่มต้นจากตระกูลโม่ ร่างของพวกมันต่างถูกตัดด้วยใบมีด ก่อนที่พวกมันจะได้ตอบสนองสิ่งใด

เกิดเป็นเสียงร้องโหยหวนดังออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อระเบิดดาราสองลูกระเบิดออกมา เลือดและเนื้อต่างก็กระจายเต็มไปในอากาศ ทั้งแขนขาและเครื่องใน กระจายไปทั่วบนพื้นดิน

ท่ามกลางเสียงระเบิดที่ดังทและน่ากลัว ทุกคนต่างกลายเป็นแตกตื่น .

โม่หยานหยู่มองไปที่ร่างของโม่ช่าวเกอที่ยืนปกป้องนางอยู่ด้านหน้า และเมื่อนางมองไปที่เหตุการที่เกิดขึ้นมนางก็ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป ใบหน้าของนางเริ่มซีดและอาเจียนออกมา

นักรบจากโลกทมิฬ และคนจากตระกูลโม่ต่างถูกตัดด้วยใบมีด พวกมันต่างก็คิดว่าตนเองนั้นโชคดีที่ไม่ถูกระเบิดไปด้วย แต่ไม่นานนักพวกมันก็รู้สึกได้ ถึงอาการปวดในร่างกายของพวกมันและดวงตาของพวกมันก็เริ่มพลามัว . . . . . . .

" บัดซบ ! มียาพิษบนใบมีด ! " โม่ช่าวเกอ ดูราวกับว่าถูกเหยียบบนใบหน้า มันจ้องไปที่เหล่านักรบจากตระกูลโมและตะโกนออกมา , " ตัดเนื้อส่วนที่ติดพิษของพวกเจ้าออกสะ เร็วเข้า ! "

แขนใหญ่ของชายที่ชื่อจอห์นสันเองก็ถูกคมมีดด้วยเช่นกัน มีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก

จอห์นสันขบฟันด้วยความกลัวและตัดไปที่แขนซ้ายของมันที่ติดพิษออกทันที มันร้องโหยหวนออกมาและคุกเข่าลง " แม่น่างโม่ ช่วยมัดห้ามเลือดให้ข้าที ! "

" อะ…อ้า ! "

โม่หยานหยู่ลุกขึ้นยืนแล้วจ้องไปที่แขนที่ถูกตัดออกของจอห์รสัน ไม่นานใบหน้าของนางหน้าซีดลงและเริ่มอาเจียนออกมา

เมื่อมองไปที่เลือด เนื้อ เครื่องใน แขนขาและร่างกายที่กระจายเต็มพื้นดิน เบอร์นาร์ดรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก และดวงตาของมันก็ปรากฏจิตสังหารออกมาอย่างรุนแรง มันจะต้องสังหารคนที่ทำเรื่องทั้งหมดนี้ให้จงได้ !

คนจากโลกทมิฬได้ตกตายไปทั้งหมด 3 คน ส่วนตระกูลโม่นั้นตกตายไป 5 คน

แต่เบอร์นาร์ดกับลูกน้องนั้นอยู่ใกล้กับร่างของตูมู่ที่สุด มันจึงได้รับความสูญเสียมากที่สุด เพราะคนของมันต่างก็ตกตายไปเพราะคำสั่งของมัน

" ข้าจะฆ่าพวกมัน ! ข้าจะฆ่าพวกมัน ! ข้าจะฆ่าพวกมัน ! " เบอร์นาร์ด เอาแต่เห่าหอนออกมาเหมือนสัตว์อสูรบ้าที่บ้าคลั่งและพุ่งไปตามทิศทางที่ได้กลิ่นของจันทร์หอม

" หึ ! " นักฆ่าจันทร์เสี้ยวถอนหายใจออกมา และโม่ช่าวเกอก็พูด " ปล่อยมันไป อย่าพึ่งไปยุ่งกับมัน "

มันเองก็สูญเสียผู้คนเช่นกัน มันเองก็ตำหนิเบอร์นาร์ดสำหรับเรื่องที่เกิด ถ้าเบอร์นาร์ดไม่ได้สั่งสัวซ้งให้ผลิกร่าง ตูมู่ ระเบิดบ้านั่นก็จะไม่ระเบิดออกมา

 

" ตามมันไป ! " โม่ช่าวเกอ พยักหน้าให้กับนักฆ่าจันทร์เสี้ยวที่อยู่ด้านซ้าย และไม่สนใจ เบอร์นาร์ด ที่บ้าคลั่งเหมือนสัตว์ป่า อีก

" ข้าจะฆ่าพวกมัน ! " เบอร์นาร์ดยังคงตะโกนออกมาด้วยเสียงสั่นแฮกๆ ขณะที่เขามองไปยัง คนจากโลกทมิฬ และคนในตระกูลโม่ ที่พุ่งออกไป จากนั้นมันก็มันก็ไล่ตามไปด้วยแววตาที่บ้าคลั่ง

 

––––––––––––––––––––––––

ห่างหายไปนานในการลงเว็ปนี้ ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1183 แล้วนะคะ หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/  ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ