บทที่ 27 การพบกันของทั้งสามฝ่าย
บทที่ 27 การพบกันของทั้งสามฝ่าย
ภายในป่า
แสงสีเงินบนมือเหล็กของของเบอร์นาร์ดพุ่งออกไปราบเรียบเหมือนผ้าไหม ขดพันกันอย่างแน่นหนา กลายเป็นตระข่ายแสงสีเงิน ลอบครอบคลุมไปที่ ลั่วฮ่าว .
ในพื้นที่ [ สนามแรงโน้มถ่วง10เท่า ] , ลั่วฮ่าวกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาเคลื่อนไหวอย่างพิศดารในอากาศ เขาฟันออกไปด้วยดาบใหญ่ของเขา เพื่อตัดฉีกตาข่ายสีเงินที่อยู่ด้านหน้าของเขาให้ออกเป็นชิ้นๆ
เบอร์นาร์ด ยังมีท่าทีปกติเช่นเดิมและไม่แสดงความหวาดกลัวอันใดออกมา แต่มันก็ยังคงรักษาระยะห่างจาก ลั่วฮ่าวไว้ และเรียกตาข่ายแสงสีเงินมาอีกครั้ง จากนั้นก็โยนไปที่ลั่วฮ่าว .
ตาข่ายแสงสีเงินนั้นไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากแรงโน้มถ่วง มันลอยอยู่ในอากาศ ในขณะที่มันลอยไปมา รอบๆตัวของลั่วฮ่าว มันก็ถูกตัดขาดด้วยดาบใหญ่ของลั่วฮ่าวอีกครั้ง
หากมองจากที่ไกลๆ , จะเห็นได้ว่า ลั่วฮ่าวกำลังยืนอยู่ในจุดศูนย์กลางตาข่าย และเขากำลังฟันดาบของเขาไปมา ตัดตะข่ายเหล่านั้นซ้ำไปซ้ำมา เพราะหลักจากที่เขาตัดมันไปรอบหนุ่งแล้ว มันก็จะเชื่อมต่อกันกลับมาใหม่อีกครั้ง
ในเวลาเดียวกัน , เบอร์นาร์ด ยังคงทิ้งระยะห่างจากลั่วฮ่าวอยู่พอสมควร มันเรียกตาข่ายออกมาเรื่อยๆ ปรากฏเป็นแสงสีเงินมากมายห่อหุ้มลั่วฮ่าว , ไม่นาน ตาข่ายแสงสีเงินเหล่านั้นก็ห่อหุ้มไปที่เขามากขึ้นเรื่อยๆ
เห็นได้ชัดว่า เบอร์นาร์ดไม่ปล่อยลั่วฮ่าวให้รอดไปได้ง่ายๆแน่นอน,เพราะเขาไม่อยากเสียเวลาที่จะวิ่งไล่ตามลั่วฮ่าวมากนัก สักพักเขาก็แสยะยิ้มให้ ลั่วฮ่าว . " สหายข้า ทำไมเจ้าถึงต้องมาประลองกับข้าตัวต่อตัวเล่า ? ข้าต้องการแค่หญิงสาวทั้งสองนั่นเท่านั้น คนของข้าได้ไล่ตามพวกนางไปแล้ว และข้ามั่นใจว่าคนของข้าจะต้องจัดการกับพวกนางได้อย่างแน่นอน อีกทั้งเจ้าเองก็ไม่สามารถหลบหนีจาก [ ตาข่ายเงิน ] ไปได้ นั่นมันเป็นผลลัพที่ชัดเจนอยู่แล้วนิหนา เหตุใดเจ้าต้องพยายามอีก ? . "
" ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ข้าสาบานได้เลยว่า ข้าจะฆ่าล้างโคตรสมาคมทหารรับจ้างของเจ้าสะ ! " ด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยงของลั่วฮ่าว เขาพูดขึ้นมาขณะอยู่ท่ามกลางตาข่ายสีเงิน , " แ ข้าจะใช้เวลาทั้งชีวิตของข้าตามหาเจ้ากับลูกสมุนของเจ้า และเมื่อข้าหาพบ ข้าก็จะฆ่าพวกเจ้าให้หมดสิ้นสะ ! "
เบอร์นาร์ด ประหลาดใจ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้า " ดูเหมือนว่าข้าจะต้องสังหารเจ้าในตอนนี้จริงๆสินะ ! "
"หัวหน้า หัวหน้า " จู่ก็มีทหารคนหนึ่งวิ่งมาและตะโกนร้อง " ยอร์ก ตายแล้ว ! เขาถูกฟันด้วยดาบ และถูกวางยาพิษตาย "
เบอร์นาร์ด ก็โกรธเป็นอย่างมาก และเขาก็ตะโกนออกมา " ฆ่าพวกมันสะ ! ฆ่าพวกมันให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ! บัดซบ ! ! ! ! ! พวกมันใช้ยาพิษ ! ข้าจะตัดพวกเจ้าออกเป็นชิ้นๆและเอาไปให้อาหารสัตว์อสูร ! ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าหลงเหลือแม้แต่ศพของพวกเจ้าเลยคอยดู ! "
พวกมันตะโกนออกมาพร้อมกันและเริ่มไล่ตามจ้าวฉิน และหู้หลง ไปในเวลาเดียวกัน
เบอร์นาร์ดนั้นโกรธเป็นอย่างมาก และเขาก็ได้เพิ่มปริมาณ [ ตาข่ายเงิน ] อย่างรวดเร็ว ไม่นานมันก็ครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดรอบๆ ลั่วฮ่าว , จากนั้นมันก็พุ่งไปเพื่อโจมตีเผด็จศึก
จู่ๆ เหนือตาข่ายเงินก็ปรากฏเป็นสายฟ้ารูปนิ้วมือหนา มันตกลงมาจากท้องฟ้า และพุ่งไปที่ ลั่วฮ่าวทันที .
ลั่วฮ่าว ตกใจมาก ใบหน้าของเขาซีดเซียว แม้ว่าเขาจะพยายามฟันดาบใหญ่ของเขาออกไปแล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถตัดตาข่ายสาฟ้าที่พุ่งมาได้
มันเป็นสายฟ้าที่มีความหนาเท่าสิบนิ้วมือมันเรืองแสงออกมาพร้อมกับปล่อยกระแสไฟฟ้าประหลาด มันรัดไปที่ลั่วฮ่าวเหมือนกับอสรพิษ
ด้วยความกลัว , ลั่วฮ่าว จึงโคจรพลังปราณลึกลับให้เข้าไปผสานกับดาบใหญ่ของเขา ในทันทีก็เกิดเป็นแสงสีขาววงกลมขยายใหญ่ขึ้นและล้อมลอบไปที่ร่างกายลั่วฮ่าว .
" ชี่ ! ชี่ ! "
นิ้วมือสายฟ้าที่พุ่งมาหาลั่วฮ่าว . พวกมันได้รวมตักับวงกลมสีขาวที่ลั่วฮ่าวเรียกออกมาและเมื่อประทะกัน สายฟ้าก็ระเบิดออกมาทันที
ลั่วฮ่าวนั้นสูญเสียพลังปราณลึกลับไปเป็นจำนวนมากนัก หากเทียบกับก่อนหน้านี้
ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของสายฟ้า โล่พลังปราณของเขาถูกทำลายอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวลงอย่างมาก
จากนั้นไม่นานก็ปรากฏดาบคมขึ้นเหนือหัวของเขา มันเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง และมันก็ฟันเป็นวงกลมไปรอบๆร่างของ ลั่วฮ่าว .
" ปัง ! "
ร่างของ ลั่วฮ่าว สั่นสะเทือนอย่างมาก และเลือดสีแดงเข้มก็ทะลักออกมาจากปากของเขา เขาซวนเซและก้าวถอยหลังไป
เบอร์นาร์ดเห็นดังนั้นจึงใช้ [ ตาข่ายเงิน ] ห่อหุ้มไปที่ลั่วฮ่าวอย่างแน่นหนาทันที จนเขาไม่สามารถขยับได้
" วั่งงงง ! "
จากนั้นก็มีดาบคมตัดผ่านไปที่ร่างกายของ ลั่วฮ่าว มันเป็นนักฆ่าจันทร์เสี้ยวที่สวมหน้ากากสีขาว ปรากฏขึ้นด้านหน้าของเขา
ข้างๆมันคือโม่ช่าวเกอ จากตระกูลโม่ ที่เดินออกมาจากหลังต้นไม้เก่าแก่พร้อมกับสายฟ้าที่แล่นไปรอบๆนิ้วมือของมัน
" ปุ ! ปุ ! ปุ ! "
นักฆ่าจันทร์เสี้ยวแววตาของมันกลายเป็นโหดร้ายทันที และมันก็ฟันดาบของมันลงไปที่ร่างของ ลั่วฮ่าว ถึงสามครั้ง
จากนั้นสนามแรงโน้มถ่วงจึงค่อยๆจางหายไปช้าๆ . . . . . . .
" ลุงลั่ว ! "
ดวงตาของจ้าวชินกลายเป็นสีแดงพร้อมกับน้ำตาของเขาที่ไหลออกมาด้วยความโศกเศร้า
ทันทีที่จ้าวชินหันไป ก็มีลูกศรจำนวนมากพุ่งมาที่เขา และร่างกายของเขากลายเป็นเหมือนเม่นจากนั้นเขาก็ล้มลงบนพื้นและตกตายไปทันที พร้อมกับความเศร้าโศก
ในตอนนั้นเองก็มีลูกศรก็พุ่งไปทางด้านข้างของหู้หลงที่กำลังหลบหนี เช่นกัน แต่ดูเหมือนพวกมันจะไม่ได้พุ่งไปทางร่างของเขา มันกลับพุ่งไปปิดกั้นเหล่าทหารรับจ้างที่ไล่ตามหู้หลงแทน
หู้หลงฉกฉวยโอกาสนี้และวิ่หนีไปอย่างบ้าคลั่งด้วยดวงตาสีแดง " ลุงลั่ว และ จ้าวชินได้ตกตายไปแล้ว มีเพียงแม่นางมู่เท่านั้นที่สามารถแก้แค้นให้พวกเขาได้ ข้าจะต้องไปบอกแม่นางมู่ . . . . . . . "
" จับมัน ! " คนจากสมาคมทหารรับจ้างตะโกนออกมาและเริ่มไล่ตามเขาไป แต่ก่อนที่จะไล่ตามไป ก็ปรากฏมีลูกศรมากมายพุ่งมาปิดกั้นขวางทางพวกมันไว้
พวกมันกลายเป็นแข็งทื่อทันทีและตระหนักได้ว่ามีใครบางคนไม่ต้องการให้พวกมันไล่ตามหู้หลงไป ดังนั้น พวกมันจึงต้องหาคนที่ยิงลูกธนูเหล่านั้นเสียก่อน
เหล่าคนที่สวมหน้ากากสีขาวซีดกำลังยืนอยู่ในป่า พร้อมกับมีนักรบจากตระกูลโม่ยื่นอยู่ในหมู่พวกมันด้วย พวกมันทั้งหมดง้างลูกศรไว้ด้วยสายตาที่จริงจัง
" ทำไมเจ้าถึงช่วยข้าสังหารมัน ? " เบอร์นาร์ดถาม ม่ช่าวเกอ กับ นักฆ่าคนอื่น ๆ " ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าสองคนเป็นใคร และไม่รู้ว่าเจ้าต้องการอะไรถึงช่วยข้าสังหารมัน "
" พวกข้าไม่ได้ช่วยเจ้า " เป็นนักฆ่าจันทร์เสี้ยวที่เดินขึ้นมาและมองไปที่มันด้วยสายตาเย็นชา " ลั่วฮ่าว คือศัตรูของโลกทมิฬ ซึ่งเราได้ตามล่ามันมาตลอดเวลา ดังนั้นเจ้าตางหากจึงถือได้ว่าเป็นคนที่ช่วยข้า "
โม่ช่าวเกอ ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ก้าวเข้ามาเช่นกัน จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า " ท่านนักฆ่า ท่านบอกว่าชายคนนี้เป็นคนมี่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ผู้ที่กำลังปกป้องไอ้เจ้าสารเลวนั่น และตอนนี้มันก็ได้ตกตายแล้ว เหตุใดเราถึงไม่ตามมันไปเล่า ? "
" อืม " นักฆ่าจันทร์เสี้ยวพยักหน้า " อย่าได้กังวลไป ข้าได้ปล่อยกลิ่นจันทร์หอมทมิฬไปที่หู้หลงแล้วและข้าก็ได้สั่งให้คนของข้าปล่อยให้มันหลบหนีไป เพื่อที่มันจะได้เป็นคนนำทางแก่เรา เราสามารถติดตามไปตามเส้นทางหลบหนีของมันได้ด้วยการตามกลิ่นของจันทร์หอมทมิฬ และเมื่อเราตามมันไป เราก็จะเจอพวกมันในที่สุด " .
" ยอดเยี่ยม ! " โม่ช่าวเกอ เริ่มยิ้ม " ที่นี่อยู่ไกลจากสมาคมการค้าของเรานัก หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว ข้าขอเชิญท่านทูตมาร่วมดื่มชาที่ตระกูลโม่เพื่อหารือรายละเอียดเรื่องการร่วมมือระหว่างเรา "
" ไม่มีปัญหา " นักฆ่าจันทร์เสี้ยวพยักหน้า
ในสองวันที่ผ่านมา นักฆ่าจากโลกมืดได้รวมตัวอยู่กับพวกของโม่ช่าวเกอ และพวกมันได้ทำข้อตกลงลับบางอย่างร่วมกัน
" แล้วเจ้าหละเหตุใดจึงช่วยฆ่าสังหารมัน ? " เบอร์นาร์ด โบกมือ และในไม่ช้า ทหารรับจ้างของมันก็รุมล้อมไปที่พวกนักฆ่า
" ข้ากำลังตามหาเด็กหนุ่มที่มีร่างกายผอมแห้งคนหนึ่ง " โม่ช่าวเกอ ยิ้ม " ข้าได้ยินชื่อของสมาคมทหารรับจ้างมาเป็นเวลานาน ตอนนี้ข้าได้รู้แล้วว่าทำไมพวกท่านถึงได้มีชื่อเสียง ข้าโม่ช่าวเกอ จากตระกูลโม่ของสมาคมการค้า ข้าสงสัยว่าท่านสนใจที่จะร่วมทำธุรกิจบางอย่างกับตระกูลโม่หรือไม่ ? "
" ธุรกิจอะไร ? " เบอร์นาร์ด ขมวดคิ้วเข้าหากัน .
" แน่นอนว่า ผลตอบแทนจะต้องเป็นเงินจำนวนมหาศาล ! ฮ่า ฮ่า หากเจ้าสนใจก็สามารถคุยรายละเอียดได้ ข้ารับรองเลยว่าเจ้าจะไม่เสียใจ . " โม่ช่าวเกอ หัวเราะ
" ไว้คุยกันทีหลัง " เบอร์นาร์ด หยุดชั่วคราว และพูดต่อว่า " ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนของข้าคงจะกำลังทำสังหารคนที่เจ้ากำลังตามหาอยู่ ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เจ้าสามารถนำตัวเด็กผู้หญิงและเจ้าหนุ่มนั้นไปได้ แต่สำหรับ สมาคมทหารรับจ้างของเรา , เราต้องการเพียงแค่หญิงสาวที่มีรูปร่างที่เร่าร้อนเท่านั้น ตกลงหรือไม่ ? "
เบอร์นาร์ด นั้นรู้ดีว่าพวกมันเป็นพวกที่รับมือได้ยาก ไม่ว่าจะโลกทมิฒหรือตระกูลโม่จากสมาคมการค้า พวกมันต่างก็มีอิทธิพลเป็นอย่างมาก
โม่ช่าวเกอ และ นักฆ่าจันทร์เสี้ยว พวกมันทั้งสองต่างอยู่ในระดับหายนะ ซึ่งพลังของพกวมันไม่ต่างกันนัก . หลังจากการคิดคำนวณ , เบอร์นาร์ด ก็มั่นใจว่า เขาไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้ หากมันร่วมมือกัน
โม่ช่าวเกอ ไม่ตอบอย่างใด แต่กลับมองไปที่นักฆ่าจันทร์เสี้ยวจากโลกทมิฬแทน
นักฆ่าจันทร์เสี้ยวดวงตาของัมนส่องประกายออกมาและมันพยักหน้าช้าๆ " ไม่มีปัญหา "
" เช่นนั้น ข้าจะนำพวกมันมาให้เอง " เห็นพวกมันพยักหน้า เบอร์นาร์ดก็โล่งใจ มันนั้นได้เห็นความโหดเหี้ยมของทั้งสองคนแล้ว และมันเองก็ไม่อยากที่จะสร้างปัญหาให้กับตัวเอง
. . . . .
มู่หยู่เตี๋ยกำลังนั่งพันแผลให้ฉื่อหยานอย่างระมัดระวังด้วยใบหน้าที่จริงจัง
ฉื่อหยานนั่งลงบนพื้นเงียบๆและไม่ได้พูดอะไร เขาตรวจสอบไปที่การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับบาดแผลบนไหล่ของเขา และกำลังทำการกลั่นพลังปราณลึกลับของตูมู่ที่อยู่ในเส้นชีพจรของเขา เขากำลังสนใจไปที่การกลั่นอย่างเดียวและไม่ได้มองไปที่มู่หยู่เตี๋ยเลย
" บางครั้งเขาก็เป็นคนประหลาด และบางครั้งเขาครั้งเขาก็เป็นคนมีคุณธรรม นี่มันแปลกยิ่งนัก . . . . . . . "
มู่หยู่เตี๋ยสำรวจอย่างลับๆและคิดอยู่ในใจ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉื่อหยานมักจะมองมาที่นางอย่าลามกโดยไม่ปิดบัง
แต่ในตอนนี้พวกเขาอยู่ใกล้กันเป็นอย่างมาก ใกล้ขนาดนางยังได้กลิ่นของฉื่อหยานได้ แต่ฉื่อหยานกลับไม่แม้จะมองมาที่นางเลย นางค่อนข้างสับสนเป็นอย่างมาก
มู่หยู่เตี๋ยกลายเป็นมึนงงและสับสน นางไม่รู้ได้ว่าจริงๆแล้วฉื่อหยานนั้นเป็นคนเช่นไรกันแน่
แววตาของฉื่อหยานกลายเป็นจริงจัง เขากำลังจดจ่ออยู่กับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในร่างกายของเขา
เซลล์ที่บาดแผลบนไหล่ของเขา ค่อยๆเริ่มกลับมามีชีวิตอีกครั้ง โดยที่เขาไม่ต้องทำสิ่งใดเลย เขารู้สึกว่าพวกมันกำลังค่อยๆฟื้นฟูบาดแผลของเขา นี่ย่อมเป็นการช่วยเหลือจากจิตวิญญาณอมตะแน่นอน !
ขณะที่กำลังกลั่นพลังปราณลึกลับของตููมู่ในเส้นชีพจร , ก็มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น อารมณ์เชิงลบก่อตัวขึ้นมาอย่างลับๆ จากภายในจิตใจของเขา
หลังจากที่ใช้ [ บ้าคลั่ง ] เขาก็สูญเสียความแข็งแกร่งที่แขนและขาของเขาไปไม่ใช่น้อย และมันยังเจ็บปวดเป็นอย่างมากอีกด้วย ดูเหมือนว่ามันจะไม่ฟื้นฟูในเวลาอันสั้นนี้ ผลข้างเคียงที่คุ้นเคยเหล่านี้ทำให้เขาอึดอีดยิ่งนัก แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับพวกมันได้เลย
เป็นตี่ย่าหลาน , ที่กำลังนั่งพักอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา นางกำลังฟื้นฟูพลังปราณของนางเองและเริ่มที่จะค้นไปที่ร่างของตูมู่ .
นาทีต่อมา ตี่ย่าหยาน เดินไปหามู่หยู่เตี๋ยและฉื่อหยาน โดยมีถุงเล็ก ๆอยู่ในมือ " ในนี้ มีอาหารบางส่วน ชิ้นส่วนของสัตว์อสูรและยังมีระเบิดดาราอีกด้วย ทั้งสามอย่างนี้ ชิ้นส่วนสัตว์อสูรนั้นไม่จำกับเรา แต่ระเบิดดารานั้นมีอนุภาพร้ายแรงเป็นอย่างมาก เราควรทำเช่นไรกับมัน ? "
" ระเบิดดารา " ประกายแสงปรากฏขึ้นในดวงตาของฉื่อหยานเขาจ้องไปที่ลูกบอลสีเขียวที่ใหญ่เท่ากำปั้น และถามด้วยความสนใจ " สิ่งนั้นมันทำอะไรได้บ้าง ? "
" มันจะทำงานก็ต่อเมื่อเราเขย่า จากนั้นมันก็จะระเบิดเป็นคมมีดออกมาเหมือนประสายแสจากดวงดาว ซึ่งมันมีความคมเป็นอย่างมาก และมันจะพุ่งไปทุกเส้นทางรอบๆ พลังของมันนั้นสามารถที่จะทะลวงโล่พลังปราณ จากนักรบในระดับมนุษย์ได้เลย และยังไม่สามารถป้องกันมันได้อีกด้วย อีกทั้งมันเป็นสิ่งของที่มีค่ามากๆ ของสามอย่างนี้รวมกันแล้วอาจจะขายได้ 5000 เหรียญคริสตัลสีดำ " ตี่ย่าหยาน อธิบาย
" ร้ายกาจยิ่งนัก ! ส่งมันมาให้ข้า " ฉื่อหยาน ยื่นมือของเขาไปที่ตี่ย่าหลาน
" ทัดทัด! ทัดทัดทัด ! " จู่ๆก็เกิดเสียงประหลาดขึ้น
และเป็นสิ่งที่ยุ่งยากกำลังจะมาถึง
ตี่ย่าหยานหน้าซีดและกระชับดาบสั้นของนางอย่างระมัดระวัง
ฉื่อหยานผละออกจากมู่หยู่เตี๋ยเล็กน้อยอย่างบุ่มบ่าม และเขาลุกขึ้นยืนพร้อมเมื่อได้ยินเสียงดังออกมาพร้อมกับมีดในมือของเขา จากนั้นก็เริ่มที่จะมองทิศทางที่มาของเสียง
เมื่อมองไปก็ปรากฏเป็นหู้หลงที่มีเลือดโฉลมไปทั่วใบหน้าและร่างกายกำลังเดินโงนเงนมาทางพวกเขา
ในสายตาของตี่ย่าหยาน หู้หลงกำลังร้องไห้และพูดออกมา " ลุงลั่ว และ จ้าวชิน ตายแล้ว แม่นางมู่พวกเขาตายแล้ว ตายอย่างอนาถ ! เจ้าต้องแก้แค้นให้กับพวกเขานะ "
––––––––––––––––––––––––
ห่างหายไปนานในการลงเว็ปนี้ ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1183 แล้วนะคะ หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่ กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
