บทที่ 26 การเดิมพัน

บทที่ 26 การเดิมพัน

 

ใบหน้าตูมู่กลายเป็นหมองคล้ำทันทีที่เห็นเงาของคินโม่ลอยเข้ามา มันทั้งประหลาดใจและหวาดกลัว

เงาวิญญานนั้นไม่มีแก่นสารใด ๆมันเป็นเหมือนกับพวกภูติผี และมันก็สามารถทำให้ตูมู่ผู้เป็นทหารรับจ้างที่กล้าหาญและเชียวชาญการต่อสู้ รู้สึกกลัวได้ มันพยายามจะเรียกสติขอตัวเองให้กลับมาจากเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นนี้และพยายามที่จะวิเคราะห์สถานการณ์

ในทันที เมื่อฉื่อหยานเห็นตูมู่หวาดกลัวและก้าวถอยหลัง เขาก็ฉวยโอกาศนี้และวิ่งออกไปด้วยที่ตูมู่เหมือนกับเสือดาว ในเวลาเดียวกัน เขาก็หันไปถามตี่ย่าหลานว่า ต้องการที่จะร่วมมือกันสู้ด้วยกันกับเขาหรือไม่

ตี่ย่าหลานนั้นรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก เนื่องจากนางไม่รู้ว่าเงาวิญญานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากฉื่อหยานคือสิ่งใด แต่นางลุกขึ้นอย่างกล้าหาญและเดินไปล้อมรอบ ตูมู่ ไว้ .

ใบหน้าของตูมู่ซีดเซียว เนื่องจากมีควันสีขาวที่เต็มไปด้วยพลังงานด้านลบกำลังขดพันรอบตัวมันอยู่ .และยังมีเงาวิญญานของคินโม่อยู่ด้านหน้าของมันอีก

ใบหน้าตูมู่เปลี่ยนเป็นจริงจัง โดยไม่ลังเลใด ๆ มันเริ่มที่จะโคจรพลังปราณลึกลับของมันที่อยู่นภาที่สามในระดับก่อตั้ง มันโคจรพลังปราณลึกลับของมันให้เข้าไปในมือข้างซ้าย จากนั้นก็เกิดระเบิดออกมา เป็นประกายไฟสีแดง

ในทันที ก็ปรากฏโล่ป้องกันสีแดงเป็นพลังปราณลึกลับที่เข้มข้นขึ้น อยู่ที่มือข้างซ้ายของตูมู่ โล่ป้องกันสีแดงนี้ ส่องแสงประกายออกมาและเต็มไปด้วยความร้อน แม้ว่ามันจะมีขนาดเพียงแค่อ่างล้างหน้า

แต่โล่นี้ก็สร้างจากพลังปราณลึกลับที่เข้มข้น มันย่อมเป็นวิชาลับของตูมู่แน่นอน และวิชานี้ก็ต้องใช้พลังงานมากปกตินัก

เพียงแค่ตูมู่สร้างโล่สีแดงขึ้นมา ก็ทำให้เม็ดเหงื่อปรากฏที่บนหน้าผากของมันเป็นจำนวนมากแล้ว นั่นย่อมหมายความว่ามันจะต้องใช้พลังปราณลึกลับไปเป็นจำนวนมากแน่นอน

ตู่มู่ยื่นโล่ป้องกันที่มือซ้ายออกไป และกระแทกมันไปที่พลังงานด้านลบที่ฉื่อหยานปลดปล่อยออกมา ตอนนั้นเอง โล่ของตูมู่ก็ประทะกับพลังงานเชิงลบและเงาวิญญานคินโม่ เกิดเป็นเสียงดังขึ้นมา

" ชี่ ชี่ ชี่ ! "

หมอกสีขาวที่มีอารมณ์ด้านลบผสมอยู่ พร้อมกับเงาปีศาจคินโม่ ก็ส่องแสงประกายขึ้นมาหลังจากที่เข้าประทะกับโล่สีแดง

เป็นแสงสองสีสาดประกายไปทั่ว , จากนั้นหมอกสีขาวก็เริ่มจางหายไป ส่วนเงาวิญญานคินโม่นั้นดูเหมือนมันจะบิดไปมาในอากาศสักพักจากนั้นก็สลายไปทันที

เมื่อมันสังเกตุเห็นว่าโล่สีแดงของมันสามารถทำลายหมอกสีขาวและเงาวิญญานคินโม่ได้ ตูมู่ ก็ค่อยๆโล่งใจขึ้น และมันก็แสยะยิ้มออกมา และพูดอย่างดูถูก "เจ้าเด็กน้อย มาดูกันว่าเจ้าทำอะไรได้บ้าง ! "

ในตอนนั้นเองอากาศเย็นยะเยียบก็กระจายปกคลุมไปทั่วจากนั้นก็มีเสียงดังต่อเนื่องออกมา " ชี่ ! ชี่ !" โดยที่ตูมู่ไม่ได้สังเกตุ อากาศเย็นยะเยียบเหล่านั้นก็ลอยเข้าไปในร่างกายของมันผ่านรูขุมขน

หลังจากที่แสยะยิ้มได้ไม่นาน ใบหน้าของตูมู่ก็กลายเป็นเงียบงันและความหวาดกลัวก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของมัน

และตอนนั้นเอง ประกายแสงก็เกิดขึ้นในดวงตาของฉื่อหยาน

ทันทีที่ตูมู่แสดงสีหน้าเช่นนั้นออกมา นั่นย่อมแปลว่ามันกำลังถูกครอบงำด้วยพลังงานเชิงลบอยู่

ถึงแม้ตูมู่จะยายามที่จะกำจัดพลังงานด้านลบเหล่านั้นออกไปเท่าใด แต่มันก็ไม่สามารถกำจัดมันออกไปได้ทั้งหมด และมีบางส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่และได้แทรกซึมเข้าไปในจิตใจและความคิดของมัน

" ตอนนี้แหละ ! "

หลังจากตะโกนเสียงดัง ฉื่อหยานก็เร่งความเร็วของเขาให้สูงสุด ปรากฏเป็นเงาแสงตามทางที่เขาพุ่งผ่านมา และร่างของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าของตูมู่ทันที

มีดในมือของเขาส่องแสงสีฟ้าส่องออกมา และเขาก็แทงมันออกไปที่คอของตูมู่อย่างรวดเร็วเหมือนสายฟ้าฟาด

จู่ๆ โล่ป้องกันในมือข้างซ้ายของตูมู่ ก็ร้อนขึ้นและมันร้อนขึ้นเรื่อยๆ อุณหภูมิที่ร้อนแรงนี้ได้ปลุกสติของตูมู่ให้กลับคืนมาอีกครั้ง และมันลืมตาขึ้น !

" ฮ๊า ! '

ตูมู่ตะโกนเสียงดังลากยาวออกมา พลันอารมณ์เชิงลบในจิตใจของมันทั้งหมดก็ได้จางหายไป ในเวลาเดียวกัน มันก็ฟันขวานที่อยู่ในมือขวาของมันออกไปเป็นครึ่งวงกลมในอากาศ

" เช้งๆ ! "

ขณะที่ฉื่อหยา แทงมีดลงไปที่ขวานของมัน ในตอนนั้นเองก็ระเบิดพลังที่น่ารังเกียจออกมาและควันนั่นก็ได้ลอยเข้าไปสู่ขวานมัน ด้วยความประหลาดใจ ตูมู่รีบแยกห่างออกจากฉื่อหยานและมีดของเขาทันที

แขนของฉื่อหยานกลายเป็นเหน็บชา ในตอนนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าตู่มู่นั้นแข็งแกร่งเพียงใด โชคดี เมื่อตอนที่มันได้สติเขาเลือกที่จะเปลี่ยนทิศทางของมีดให้ไปประทะกับขวานได้ทัน มิเช่นนั้น เขาคงขาดเป็นสองส่วนไปแล้ว

ตูมู่ไม่โต้ตอบฉื่อหยานกลับในทันที มันหมุ่นร่างกายของมันวนไปมาอย่างรวดเร็วเหมือนกับพายุ เพื่อป้องกัน ดาบสั้นของตี่ย่าหลานที่แทงมาจากด้านหลัง จากนั้นมัน็พูดด้วยใบหน้าเย็นชา" นังหมาตัวเมีย ข้าจะข่มขืนเจ้าให้หนักจนกว่าร่างของเจ้าจะแหลกสลายไปเลยคอยดู ! " .

ฉื่อหยานใบหน้ากลายเป็นจริงจังและความกระหายเลือดก็พรั่งพรูขึ้นในจิตใจของเขา

ขณะที่เขากวัดแกว่งมีดออกไป กล้ามเนื้อที่ขาของเขาก็เริ่มหดตัวอย่างช้าๆ จากนั้นพลังงานด้านลบก็ทะลักออกมาจากทุกรูขุมขนบนขาของเขาและจากนั้นมันก็ถูกปกคลุมด้วยหมอกสีขาว

ในตอนนั้นเองมือกับเท้าของเขาทั้งหมดก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น ฉื่อหยานไม่สามารถควบคุมความกระหายเลือด ของเขาอีกต่อไป

ตอนนี้เขาตกอยู่ในความปรารถนาที่จะฆ่าฟัน และดวงตาของเขาก็กลายเป็นสีแดงเข้ม ใบหน้าของเขากลายเป็นน่ากลัวเหมือนปีศาจผู้มาจากนรก แม้แต่มู่หยู๋เตี๋ย ที่ยืนอยู่ข้างๆ เองก็ตกใจเช่นกัน นางเอามือของนางปิดไปที่ปาก

" หู้ววววหู้วววว ! "

ลมหายใจของฉื่อหยานกลายเป็นหนักหน่วงขึ้น ตอนนี้เขาสามารถรู้สึกได้ถึงพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดมันกำลังไหลอยู่ภายในตัวของเขาและเมื่อเขาก็กระแทกเท้าของเขาไปลงไปพื้น มันก็ส่งให้ร่างกายผอมแห้งของเขาให้พุ่งสูงขึ้นไปสิบเมตรในเวลาเพียง 1 วินาที !

เหมือนกับลูกศรที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและหนักหน่วง

ตูมู่ ปาขวานของมันออกไปในอากาศและจากนั้นก็เกิดเสีนงประทะกันของเหล็กดังขึ้นมา มันจู่โจมไปที่ตี่ย่าหลานและบังคับให้ นางต้องถอยล้นและล้มลง นางรู้สึกปวดชาที่มือข้างที่ถือดาบเป็นมาก นางรู้สึกอ่อนล้ายิ่งนักด้วยผลของการจู่โจมของตูมู่

หลังจากที่นางล้มลงได้ไม่นาน ในตอนนั้นเอง , ก็มีจิตสังหารก็พุ่งมาจากด้านหลังของนาง และเมื่อหันไปนางก็เจอเข้ากับ สายตาที่ดุร้ายของตูมู่ทันที มันฟันขวานของมันลงมาอีกครั้ง ทำให้ ตี่ย่าหลาน ต้องกลิ้งหลบด้วยร่างกายที่สั่นเทา

 

"ปัง ! "

ตูมู่ เตะขาของมันออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว มันกระแทกไปที่หน้าท้องที่ราบเรียบของตี่ย่าหลาน และส่งนางกระเด็นไปไกลถึง 7 เมตร

เมื่อตี่ย่าหลาน กระเด็นลอยตกลงมา หลังของนางก็กระแทกลงบนพื้นดิน และนางก็กระอักเลือดออกมาจากปากอย่างรุนแรง พลังปราณลึกลับของนางกลายเป็นแตกซ่านจากนั้นนางก็สูญเสียพลังของนางทั้งหมดของนางไป

ลูกเตะของตูมู่นั้นอัดแน่นไปด้วยพลังปราณลึกลับที่ระเบิดออกมา มันมีความคิดว่า จะจัดการกับศัตรูคนอื่นก่อน และหลังจากนั้นก็ค่อยไปจัดการกับฉื่อหยานที่หลัง

จากนั้น ตูมู่หันกลับมาที่ฉื่อหยานและกวัดแกว่งขวานของมันด้วยใบหน้าที่ชั่วร้าย " เจ้าเด็กน้อย ข้าจะหักกระดูกเจ้าเป็นร้อยๆชิ้น ! "

ทันที ฉื่อหยานก็พุ่งไปที่ตูมู่เหมือนกับลูกศร ด้วยความช่วยเหลือจากแรงกระตุ้นในร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็โคจรพลังปราณลึกลับของเขาทั้งหมดเข้าไปในมีดของเขาทันที

เขาแทงมีดของเขาออกไป ปรากฏเป็นเงาของมีดพุ่งไปเหมือนกับดาวตก ; ในตอนนั้นเองก็มีพลังที่เย็นยะเยียบพุ่งออกมาจากมีดและมันก็ได้เข้าไปเพื่อที่จะล้อมไปรอบๆ ตูมู่.

" หึ ! "

ตูมู่พ้นลมหายใจออกมาและเริ่มที่จะใช้โล่ในมือซ้ายของเขาป้องกัน จากนั้นก็ปรากฏกระแสลมอุ่นๆลอยออกมาจากโล่ป้องกันของมันอย่างไม่รู้จบ และเมื่อพลังงานทั้งสองประทะกัน ก็ส่งผลให้พลังงานที่เย็นยะเยียบจางหายไปทันที เมื่อมันเห็นดังนั้น มันก็ใช้ขวานของมันฟันออกไปและกระแทกไปที่มีดของฉื่อหยานอีกครั้งด้วยความแม่นยำ

" ปัง ! "

ด้วยแรงกระแทกอย่างหนักหน่วง ฉื่อหยานรู้สึกปวดอย่างรุนแรงที่ข้อมือของเขา มีดของเขากระเด็นออกไปและปักลงบนพื้นดินห่างไกลออกไปทางด้านหลังของเขาหลายสิบเมตร

ตูมู่ ก็ลำบากเช่นกัน พลังที่พุ่งออกมาจากมีดของฉื่อหยานนั้นร้ายกาจเป็นอย่างมาก หลังจากที่เขาป้องกันมันได้เขาก็ถึงกับถอยเซ

และในตอนนั้น , พลังเย็นยะเยียบ ที่ชั่วร้ายและน่าหวาดกลัว ก็ได้พุ่งผ่านเข้าไปในแขนของมันและเลื้อยไปที่สมองเหมือนกับงูตัวเล็กๆ จากนั้นวิสัยทัศของตูมู่ก็เปลี่ยนไปบรรยากาศที่มันสัมพัสได้นั้นก็เต็มไปด้วยการนองเลือด

ฉื่อหยานที่กำลังยืนนิ่งอยู่ เมื่อเขาเห็นดวงตาของตูมู่กลายเป็นสับสนและมันกำลังถอยล้นอย่างกระสับกระส่ายไปทางของตี่ย่าหลาน.

เขาก็คิดบางอย่างและ มองไปที่มีดของเขาตกอยู่ไกลไปทางด้านหลังหลายสิบเมตร หากเขาพุ่งไปหยิบมีดหละก็ นั่นจะทำให้เขาพลาดโอกาศที่ดีที่สุดไป เพราะถ้าเขาไปหยิบมีดและกลับมาบางทีตูมู่อาจจะฟื้นสติแล้วก็เป็นได้

ความคิดบางอย่างแว้บขึ้นมาในใจของเขาเหมือนสายฟ้าที่ผ่าลงมาและดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา เขารีบพุ่งไปที่ตูมู่อย่างสุดกำลัง และจับเอวของ ตูมู่ ไว้ในอ้อมแขนของเขา เขากระแทกเท้าอย่างรุนแรง และพุ่งไปทางตี่ย่าหลาน ร่างของเขาพุ่งไปพร้อมกับตูมู่ที่อยู่ในอ้อมแขน เขาพุ่งไปด้วยด้วยกำลังทั้งหมด และตะโกนว่า " ยกดาบขึ้นและแทงมันสะ ! ! ! ! "

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเขา ตี่ย่าหลาน ที่กำลังนอนอ่อนล้าอยู่ที่พื้น ก็ลุกขึ้นมาและนางก็เห็นเงาดำขนาดพุ่งมาและกำลังจะล้มทับนาง

โดยไม่ลังเล, ตี่ย่าหลานโคจรพลังทั้งหมดของนางทั้งหมด นางยกดาบสั้นของนางขึ้น และแทงมันออกไปอย่างสุดแขน

" ฉึกกก ! "

ก่อนที่ดาบจะแทงเข้าไปถึงหัวใจของมัน ตูมู่ก็ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดอย่างรุนแรง มันผลิกตัวอย่างบ้าคลั่งและพยายามที่จะรักษาความสมดุลของมันไว้

ดาบที่แทงทะลุจากด้านหลังของมันส่งผลให้ร่างกายของมันก็โอนเอียงไปในอากาศ แต่มันนั้นไม่ได้ล้มลงทับตี่ย่าหลาน

ด้วยความน่าอัศจรรย์ มันสามารถเอียงหลบดาบที่แทงเข้ามาไม่ให้จุดสำคัญได้ และร่างของมันยังคงยืนอยู่ ได้ราวกับว่าขาของมันเป็นรากที่ฝังลึกอยู่ในดิน

ตูมู่ เริ่มตอบโต้ด้วยกำลังทั้งหมดของมันทันที มันจับไปที่มือของฉื่อหยานอย่างแน่นหนา

ฉื่อหยานดูค่อนข้างใจเย็น และเขาแสยะยิ้ม " เจ้าหมาบ้า , เจ้าคิดจะทำอะไร ! "

ด้วยสภาพที่ยังจับร่างฉื่อหยานไว้ ตูมู่ก็ ตะโกนออกมา " เจ้าบัดซบ ! ปล่อยมือของเจ้าสะ ! หากดาบนั้นแทงมาที่ข้า ; มันเองก็จะแทงเจ้าด้วยเช่นกัน ! ปล่อยมือของเจ้าสะ ! หากเจ้ากลัวที่จะตายไปพร้อมกับข้า ! "

ตูมู่นั้นทนทานเป็นอย่างมาก เพราะตอนนี้มันได้ยกขาของมันขึ้นและกระแทกไปที่ฉื่อหยาน มันกระแทกเข่าของมันเข้าไปที่ท้องของฉื่อหยานอย่างรุนแรง

ฉื่อหยานโคจรพลังปราณลึกลับของเขาอย่างบ้าคลั่ง และโคจรให้มันไหลไปที่แขนและขา . ตั้งแต่ที่ [ โล่แสงมืด ] ของเขาถูกทำลายไป เขาก็พยายามที่จะใช้จิตวิญญานกายาแข็งแทน

ตูมู่กระแทกเข่าของเขาไปที่ฉื่อหยาน อีกครั้งและอีกครั้ง ระหว่างการกระแทกที่นักหน่วงนี้ พลังของจิตวิญญานกายาแข็งก็ปรากฏขึ้นที่ท้องของเขา ในขณะที่ส่วนอื่น ๆของร่างกายนั้นยังคงเป็นปกติดีอยู่

ท้องของเขากลายเป็นหนาขึ้น จากนั้นมันก็กลายเป็นสีเทาและแข็งเหมือนกับหิน

ภายใต้การโจมตีของ ตูมู่ ที่อยู่ในนภาที่สามของระดับก่อตั้ง , ฉื่อหยานยังคงสามารถรับมือได้ ด้วยจิตวิญญานกายาแข็งของเขา  ถึงแม้ว่าเขาจะยังคงรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากมากที่ท้องของเขาก็ตาม แต่ก็ไม่มีส่วนไหนของเขาเลยที่มีเลือดไหลออกมา พลังป้องกันของเขาตอนนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก !

ตี่ย่าหลานที่ล้มลงอยู่ด้านล่างก็ได้สังเกตุไปที่ฉื่อหยานกับตู่มู่ที่กอดกันแน่น และคิดบางอย่าง ถ้านางแทงดาบสั้นของนางออกไป ดาบสั้นจะต้องแทงทะลุผ่านร่างกายของตูมู่แล้วหลังจากนั้นมันก็ทะลุไปที่ร่างของฉื่อหยานแน่นอน

ด้วยกลัวว่าดาบจะแทงไปถูกฉื่อหยาน , ตี่ย่าหลานจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามออกไป แต่นางกลับพูดร้องออกมา " เจ้าบัดซบ ปล่อยเขาเดียวนี้นะ ! "

เมื่อเห็นตี่ย่าหลานพูดเช่นนั้นฉื่อหยานก็รู้ได้ทันที ว่านางกังวลสิ่งใด เขาจึงพูดบางอย่างออกไป" เจ้าหมาบ้า ข้านั้นตัวเตี้ยกว่าเจ้า ! หากนางแทงมาเจ้าจะตกตายทันที ส่วนข้าอย่างมากก็แค่สูญเสียแขนเพียงข้างเดียวเท่านั้น " เมื่อตี่ย่าหลานได้ยินเช่นนั้นนางจึงยกดาบสั้นขึ้นและยื่นออกไปอีกครั้ง

ฉื่อหยานมองไปที่ตูมู่อย่างเย็นชาพร้อมกับรอยยิ้ม หลังจากได้ยินดังนั้นดวงตาของตูมู่ก็ปรากฏความหวาดกลัวออกมา ไม่รอช้า ฉื่อหยานก็ผลักตูมู่และตัวของเขาเองลงไปที่ตี่ย่าหลานอย่างสุดแรงเกิดทันที .

" พุช ! พุช ! "

เสียงของอาวุธตัดผ่านเนื้อและกระดูกดังออกมา ตี่ย่าหลานก็ล้มลงนอนอยู่บนพื้น ในขณะที่มีตูมู่ ทับอยู่บนตัวของนาง และก็มีฉื่อหยานทับอยู่บนตัวตูมู่อีกที .

ดาบในมือของนางแทงทะลุผ่านพวกเขาทั้งคู่ มันได้แทงทะลุหัวใจของตูมู่ และทะลุออกไปที่ไหล่ขวาของฉื่อหยาน

 

ทันทีที่หัวใจของ ตูมู่ ถูกแทงทะลุ ร่างกายของมันสั่นไหวอย่างรุนแรง และมันก็ตกตายในทันทีพร้อมกับความสิ้นหวังที่อยู่บนใบหน้าของมัน

แม้ว่าไหล่ของเขาจะถูกแทงทะลุไปแล้ว ฉื่อหยานก็ยังจ้องอย่างน่ากลัวไปที่ตูมู่และยังคงไม่ปล่อยมือออกจากมัน .

หลังจากนั้น พลังปราณลึกลับของตูมู่ก็ได้ไหลออกมาจากร่างกายของมัน ตอนนั้นเองฉื่อหยานก็มั่นใจแล้วว่าตูมู่ได้ตกตายแล้ว เขาจึงปลดมือของเขาออกจากร่างของตูมู่ด้วยความเหนื่อยล้า

––––––––––––––––––––––––

ห่างหายไปนานในการลงเว็ปนี้ ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1183 แล้วนะคะ หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่ กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ