บทที่ 20 การโน้มน้าว

บทที่ 20 การโน้มน้าว

โจวเหวินเห็นการแสดงออกของหลี่ซวน ก็รู้ว่าการโน้มน้าวของเขาไร้ประโยชน์

ในใจเขาคิดจะรั้งอยู่โดยไม่สนใจความเป็นตายของพวกหลี่ซวน แต่ถ้าหากหลี่ซวนตายไป ผลคะแนนของเขาจะได้รับผลกระทบอย่างมากและมันจะเป็นเรื่องยากที่เขาจะเข้าเรียนในโรงเรียนชั้นนำที่มีชื่อเสียง

นอกจากนี้ยวี่ชิวไป๋ยังเป็นคนแนะนำมา และขอให้เขาช่วยให้หลี่ซวนได้รับผลสอบที่ดี แม้ว่าหลี่ซวนเองจะไม่คิดอย่างนั้นก็ตามแต่โจวเหวินไม่สามารถมองหลี่ซวนไปหาที่ตายได้ ทั้งนี้เพื่อไม่ให้ยวี่ชิวไป๋เสียหน้าและครอบครัวหลี่ก็อาจสร้างปัญหาให้แก่เขา

"หวังว่าพวกเขาจะไม่ไปไกลเกินไป ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้อยู่ใกล้กับพื้นที่ของแม่ทัพโครงกระดูกก็คงไม่มีปัญหา" โจวเหวินคิดและไม่พูดอะไรอีก เดินตามพวกหลี่ซวนและทั้งสามคนไป

ซวีเมี่ยนถูเมื่อเห็นว่าโจวเหวินไม่พูดอะไรอีก เขาคิดว่าโจวเหวินคงไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่คนเดียว เขาแค่นเสียงอย่างเย็นชา "เมื่อเป็นขวดน้ำมันก็ควรมีคำพูดของขวดน้ำมัน เรียบร้อยๆตามพวกเรามา อย่าพูดเรื่องไร้สาระ "

โจวเหวินไม่สนใจจะถกเถียง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วหยดเลือดลงในไอคอนเกมของเมืองโบราณ ก่อนอื่นเขาต้องทดสอบความแข็งแกร่งของแม่ทัพโครงกระดูกจากในเกมก่อน จะเป็นการดีที่สุดหากสามารถหาวิธีฆ่ามันหรือแม้ว่าจะไม่สามารถหาวิธีที่จะฆ่ามันได้อย่างน้อยก็หาทางรอดจากมันได้

ถึงยังไงเจียงฮ่าวและ ซวีเมี่ยนถู ก็ทำหน้าที่ฆ่าทหารโครงกระดูกเปิดทางข้างหน้า โจวเหวินจึงไม่มีเรื่องอะไรจะทำและไม่มีอันตรายอะไร ถึงแม้จะมีทหารโครงกระดูกวิ่งผ่านมา ด้วยความแข็งแกร่งของโจวเหวินก็ย่อมสามารถแก้ไขปัญหาได้

โจวเหวินเดินอยู่หลังสุดโดยไม่กลัวว่าพวกเขาจะเห็นหน้าจอเกม ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเห็น ก็ยากที่จะรับรู้ได้ หน้าจอเกมเป็นตัวการ์ตูนซึ่งดูแตกต่างจากของจริงและคนส่วนใหญ่ย่อมไม่สามารถเชื่อมโยงกันได้

หลี่ซวนและโจวเหวินไม่ต้องทำอะไร หลังจากมองดูโจวเหวินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นเกมเขาจึงพูดติดตลกว่า "นายชอบเล่นเกมจริง ๆ ขนาดอยู่ในสถานที่แบบนี้ ยังมีอารมณ์ที่จะเล่นเกมอีก"

“ยังไงซะฉันก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว เล่นเกมฆ่าเวลาดีกว่า” โจวเหวินพูดตอบโดยไม่เงยหน้า ตาของเขาจ้องอยู่ที่ภาพของตัวละครของเขาที่ขี่อยู่บนมดกลายพันธ์ตลอดทาง

ทหารโครงกระดูกธรรมดาไม่สามารถทำอะไรมดกลายพันธุ์ได้ เพียงแค่โดนกัดครั้งเดียวร่างกายก็กระจัดกระจายเป็นชิ้นๆและไม่สามารถลดความเร็วของมันได้ โจวเหวินไม่ได้อยากจะฆ่าพวกมัน แต่อยากจะรีบไปยังตำแหน่งของแม่ทัพโครงกระดูก

"พูดมาก็ถูก ฉันก็จะเล่นบ้าง" หลี่ซวนกล่าว เขาหยิบโทรศัพท์ออกมากด ใช้นิ้วจิ้มไปมา ไม่รู้ว่าเขากำลังเล่นอะไรอยู่

หลี่ซวนจะเล่นเกมก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่โจวเหวินก็เล่นเกมด้วยเช่นกัน ดังนั้นซวีเมี่ยนถูจึงอารมณ์เสียมาก

“เล่นอะไรกัน อัจฉริยะอันดับหนึ่งของโรงเรียนมัธยมกุยเต๋อ? ก็แค่พวกบ้าเกม” ซวีเมี่ยนถูพูดอย่างไม่พอใจ

แม้ว่าซวีเมี่ยนถูและเจียงฮ่าวนั้นจะทรงพลังมาก อย่างไรก็ตามพวกเขาก็มีเลือดเนื้อ รู้จักเหนื่อยและรับบาดเจ็บได้ ดังนั้นเมื่อพวกเขาพบกับทหารโครงกระดูกจำนวนมาก พวกเขาจึงระมัดระวังมาก ความเร็วในการเดินทางจึงไม่เร็วมาก

ในเกมโจวเหวินรีบไปตลอดทางและความเร็วในการเดินทางนั้นเร็วกว่าพวกของหลี่ซวนมาก ใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง ก็พบกับแม่ทัพที่ขี่ม้าโครงกระดูก

เหมือนกับครั้งแรกที่เจอกัน เมื่อมันเห็นตัวละครของเขาขี่มดกลายพันธุ์ เพียงครู่เดียวก็ขี่ม้าพุ่งเข้าหาทันที ความเร็วของมันเร็วกว่าโจวเหวินและมดกลายพันธุ์มาก

ครั้งนี้โจวเหวินมีพลังถึง 12 จุด ขณะที่กำลังคิดหาวิธีจัดการกับมัน ม้าโครงกระดูกก็พุ่งเข้ามา เห็นหอกกระดูกพุ่งแทงเข้าที่หน้าอกแต่ก็ยังคงหนีไม่พ้น ไม่มีแม้โอกาสจะโต้กลับก็ตายทันที

"เป็นหอกที่เร็วมาก นี่ต้องเป็นเทคนิคชนิดหนึ่งแน่" ตอนนี้โจวเหวินมั่นใจว่าการพุ่งแทงเป็นเทคนิคพิเศษอย่างหนึ่งไม่อย่างนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่มีแม้แต่โอกาสตอบสนอง

"เทคนิคพิเศษประเภทความเร็วหรือ? เจ้าตัวนี้น่าจะสู้ด้วยยากกว่ามดปีกสีเงิน แต่มดปีกสีเงินดูเหมือนจะไม่เคยใช้เทคนิคพลัง" โจวเหวินคิด เขาคืนชีพให้ตัวละครและมดกลายพันธ์อีกครั้งและให้มันวิ่งเข้าไปยังส่วนลึกของเมืองโบราณอย่างรวดเร็ว

โจวเหวินเดินไปพลางคิดถึงรายละเอียดของการเสียชีวิตทั้งสองครั้ง โดยหวังว่าจะหาวิธีจัดการกับมันได้ เขาคิดถึงความเป็นไปได้หลายวิธีที่จะจัดการมัน แต่ความเป็นไปได้เหล่านี้ต้องให้เขาลองทดสอบดูถึงจะรู้ว่ามันได้ผลหรือไม่

เมื่อเห็นแม่ทัพโครงกระดูกอีกครั้ง โจวเหวินจงใจหลีกเลี่ยงการปะทะด้านหน้าของม้าโครงกระดูก เขาต้องการทราบว่าหอกกระดูกแข็งแกร่งเฉพาะการโจมตีจากด้านหน้าเท่านั้นหรือไม่

และข้อเท็จจริงก็พิสูจน์ได้ว่าข้อสันนิษฐานของโจวเหวินนั้นผิด เมื่อโจวเหวินให้ตัวละครของเขาพุ่งไปที่ด้านข้างของม้าโครงกระดูก หอกของแม่ทัพโครงกระดูกก็โค้งเป็นรูปจันทร์เสี้ยวและฟันตัวละครของเขาขาดเป็นสองท่อนทันที

แน่นอนว่าการทำผิดพลาดไม่ใช่สิ่งน่ากลัว แต่ที่น่ากลัวคือการไม่มีโอกาสแก้ไขและความสามารถของโทรศัพท์มือถือลึกลับคือเปิดโอกาสให้โจวเหวินได้ทำการแก้ไขความผิดพลาดนั่นเอง

“ความแข็งแกร่งของมันไม่เพียงแค่การแทง แต่ยังสามารถฟันจากด้านข้างได้ด้วย ค่อนข้างยากที่จะรับมือกับมัน” โจวเหวินไม่ท้อและหยดเลือดลงบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง

และอาจเป็นเพราะเสียเลือดมากเกินไปในเดือนที่ผ่านมา ทำให้โจวเหวินรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

“ฉันต้องหาวิธีที่จะเติมเลือดในอนาคต ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะเสียเลือดมากเกินไปและตายได้” โจวเหวินรู้สึกปวดหัวมาก แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้ได้

เมื่อการทดลองครั้งแรกล้มเหลว โจวเหวินได้แต่คิดหาวิธีอื่น โชคดีที่มันเป็นแค่เกมเท่านั้น ถ้าเป็นชีวิตจริงเขาจะไม่มีวันทำอะไรเกินความสามารถเด็ดขาด เขามีเพียงชีวิตเดียวเท่านั้นและเขาก็ไม่ต้องการที่จะเสี่ยงด้วย ขณะที่โจวเหวินพยายามต่อไป ซวีเมี่ยนถูก็ยังคงเดินหน้าต่อไป

สิ่งมีชีวิตต่างมิติในสนามมิตินั้นมีไม่สิ้นสุดเพราะสนามมิตินั้นเชื่อมต่อกับรอยแตกขนาดใหญ่ เมื่อเวลาผ่านไปจะมีสิ่งมีชีวิตต่างมิติอื่นมาถึงสนามมิติผ่านรอยแตกมิติ ดังนั้นถึงตอนนี้จะฆ่าจนหมด หลังจากนั้นก็จะมีสิ่งมีชีวิตต่างมิติอื่นๆมาให้ฆ่าไม่หมดไม่สิ้น

อย่างไรก็ตามรอยร้าวในมิตินั้นไม่มั่นคงและไม่ได้มีสิ่งมีชีวิตตลอดเวลา ดังนั้นหลังจากการกวาดล้างก็จะไม่มีทหารโครงกระดูกมาในเวลาอันสั้น ทำให้ความเร็วในการไปข้างหน้าของพวกซวีเมี่ยนถูนั้นไม่เลวเลย

โอกาสที่ทหารโครงกระดูกจะเกิดการตกผลึกนั้นค่อนข้างต่ำจริง ๆแม้พวกเขาจะฆ่าทหารโครงกระดูกสองถึงสามร้อยตนแต่พวกเขาก็เก็บผลึกได้เพียงแค่ชิ้นเดียว

น่าเสียดายที่นี่ไม่ใช่เกม พวกเขาสามารถบอกได้เพียงว่ามันเป็นผลึกพลังงานชนิดหนึ่ง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเป็นผลึกระดับใด

ผลึกชิ้นแรกย่อมเป็นของหลี่ซวน ซึ่งความจริงนั้นก็เพิ่งมีการตกของผลึกชิ้นเดียว ชิ้นแรกย่อมเป็นของหลี่ซวนอยู่แล้ว

“ที่นี่มีทหารโครงกระดูกเพียงพอให้พวกเราฆ่าแล้วและตอนนี้พวกเราอยู่ไกลจากพื้นที่ทดสอบมาก เราควรจะหยุดเข้าไปข้างในได้แล้ว” โจวเหวินมองเห็นระยะห่างกับแม่ทัพโครงกระดูกไกล้เข้ามา จึงถามหลี่ซวนอีกครั้ง