บทที่ 14 หลี่ซวน

บทที่ 14 หลี่ซวน

“มดที่มีปีกสีเงินแล้วบินได้เหรอ ไม่ใช่มันอยู่ในระดับตำนานเหรอ มาโผล่ตรงนี้ได้ไงวะเนี่ย?”โจวเหวินพูดขึ้นมา

ตอนแรกเขาเองก็อยากจะชุบชีวิตตัวละครของเขาอีกครั้งแล้วออกไปตามหามดสีเงินนั้นอีกครั้ง แต่พอดูเวลาแล้วมันก็เกือบเที่ยงแล้ว โจวเหวินคงต้องหยุดเพียงเท่านี้

ถึงแม้ว่ายวี่ชิวไป๋จะยอมให้เขาไม่เข้าเรียนได้วันนี้ แต่ตอนเที่ยงของวันนี้เขานัดกับหลี่ซวนไว้ เพราะงั้นโจวเหวินต้องออกเดินทางแล้ว

ตอนแรกเขาคิดว่าพวกเขาจะนัดเจอกันที่โรงเรียน แต่ที่ไหนได้ อาจารย์ยวี่ชิวไป๋เป็นคนขับรถพาโจวเหวินออกจากโรงเรียนแล้วไปที่คลับส่วนตัวคลับนึงทางตะวันออกของเมือง

“หลี่ซวนเป็นคนที่หยิ่งนิดหน่อยนะ แต่เขาเองก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไรหรอก นายเพื่อที่จะพาเขาไปสอบ เพราะงั้นเรื่องอื่นคงไม่ต้องเป็นปัญหานะ”ก่อนที่จะเข้าคลับ ยวี่ชิวไป๋พูดย้ำกับโจวเหวิน

“อาจารย์ไม่ต้องเป็นห่วงครับผมรู้ว่าต้องทำยังไงดี

ถึงแม้ว่าโจวเหวินจะเตรียมใจมาแล้วก็เถอะ แต่พอได้เห็นห้องหรูส่วนตัวของหลี่ซวนแล้ว เขาก็ผงะไปเหมือนกัน

ชายหนุ่มอายุ16-17ปีนั่งอยู่ตรงโซฟาขนาดใหญ่ เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยและห้อมล้อมไปด้วยสาวสวยเต็มไปหมด

“ตาแก่หยู มานี้ซิ มาดื่มกันหน่อย”ชายหนุ่มเห็นหน้ายวี่ชิวไป๋แล้วพูดเสียงดังพร้อมยกแก้วไวน์

“ถ้าเหล้าขอผ่านดีกว่า ฉันยังมีสอนตอนกลางวันต่อ”ยวี่ชิวไป๋เคร่งครัดตามปรกติเหมือนกับว่าเขาไม่เห็นสาวๆแต่งตัววับๆแวมๆอยู่ตรงหน้า เขาชี้ไปที่โจวเหวิน “หลี่ซวน นี้คือโจวเหวินที่ฉันเคยบอก เขาเป็นคนมีความสามารถและจะช่วยนายผ่านการทดสอบไงละ”

“แค่ได้เห็นหน้าของอาจารย์หยู ผมก็มั่นใจได้แล้วละ ว่าถ้าให้หมอนี้ช่วย คะแนนต้องดีแน่ๆ”หลี่ซวนพูดพร้อมแก้วไวน์

“ถ้านายพูดแบบนั้นก็โอเค ฉันมีสอนต่อ เดี๋ยวฉันกลับไปที่โรงเรียนก่อน นายกับโจวเหวินคุยกันต่อเรื่องการทดสอบได้เลยนะ”ยวี่ชิวไป๋พูด

“ไม่ดื่มกันซักหน่อยเหรออาจารย์ยวี่ ไวน์กับผู้หญิงที่นี้ดีใช่ย่อยเลยนะ”หลี่ซวนยิ้ม

“รู้แล้วว่าดี แต่ฉันมีสอน ฉันกลับก่อนละ”ยวี่ชิวไป๋โบกมือแล้วหันไปหาโจวเหวินก่อนจะพูด “เดี๋ยวฉันช่วยเรื่องการสมัครให้ นายอยู่ที่นี้กับหลี่ซวนไปก่อนละกัน สนิทๆกันเข้าไว้ จะได้ซ้อมด้วยกันก่อนทดสอบได้”

“ขอบคุณมากครับอาจารย์”โจวเหวินพูด

การที่ยวี่ชิวไป๋เอาหน้าที่การงานไปเสี่ยงช่วยโจวเหวินจากอำนาจของอันเทียนโจนั้นทำให้โจวเหวินรู้สึกซาบซึ้งมาก

 

“ถ้านายได้เข้ามหาลัยดังๆก็ช่วยทำตัวให้สมกับที่ฉันกับอาจารย์ใหญ่คนก่อนคาดหวังไว้ทีละกัน”ยวี่ชิวไป๋ตบไหล่ของโจวเหวินก่อนจะพูด “งั้นฉันกลับโรงเรียนก่อนละ คุย”รายละเอียด“กับหลี่ซวนเองแล้วกันนะ”

หลังจากที่ยวี่ชิวไป๋ออกไป โจวเหวินก็มองหน้าหลี่ซวนที่อยู่ท่ามกลางสาวงามแล้วพูด “แล้วอีก2คนที่เหลือละอยู่ไหน เราจะเริ่มซ้อมกันก่อนทดสอบเลยดีไหม”

หลี่ซวนมองหน้าโจวเหวินแล้วพูด “โจวเหวินใช่ไหม ฉันได้ยินชื่อเสียงของนายหนาหูเลย”

“ก็แค่ข่าวลือหน่ะ ไม่จริงทั้งหมดหรอก”โจวเหวินพูด

“เมืองเล็กๆแบบนี้  แต่กลับมีอัจฉริยะตัวจริงอยู่ต่อหน้าฉัน เอ๋ แต่ถ้าเป็นอัจฉริยะจริงๆ จะโดนผู้หญิงตบซะคว้ำได้ไงกันน้า”หลี่ซวนพูดแบบขี้เกียจ “ถ้าปรกติละก็ฉันไม่ยอมให้นายมาร่วมทีมหรอก แต่นี้เห็นแก่หน้าของอาจารย์หยูนะ ฉันเลยยอมให้นายเข้าทีมได้”

“อ้อ เหรอ”โจวเหวินพูดแบบหมางเมิน

“เอาไวน์หน่อยไหมละ เดี๋ยวเปิดขวดให้ใหม่เลย เลือกสาวๆไปซักคนก็ได้นะ”หลี่ซวนหยิบขวดไวน์ขึ้นมาต่อหน้าโจวเหวิน

“ไม่ละ ฉันไม่ดื่ม”โจวเหวินส่ายหัว

“อ้องั้นตามสบาย”หลี่ซวนเบื่อนิดหน่อย เขาไม่สนใจโจวเหวินแล้วกลับมาคุยกับสาวๆอีกครั้ง

โจวเหวินเองก็หามุมสงบๆนั่งเงียบๆแล้วเปิดมือถือเล่นเกมส์ฟาร์มมอนสเตอร์ของตัวเองต่อไป

เดิมที่โจวเหวินเองก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่อยู่แล้ว แต่เพราะยวี่ชิวไป๋อาจารย์ของเขาให้อยู่ที่นี่ เขาเองก็ไม่อยากทำให้อาจารย์เสียหน้า เขาเลยคิดซะว่าเล่นเกมส์อยู่ที่นี่ก็ได้

หลี่ซวนเห็นโจวเหวินกำลังเล่นเกมส์ตรงมุมห้อง พอเห็นว่าโจวเหวินไม่ได้ลุกไปไหนซักพักใหญ่ๆแล้ว เขาก็คิด “หลังจากที่โดนผู้หญิงโค่น หมอนั้นปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอ อาจารย์หยูพาคนเก่งมาจริงปะเนี่ย”

ทันใดนั้นเอง หลี่ฉวนก็ขยับตัวไปกระซิบกับผู้หญิงทรงงามเซ็กซี้ที่อยู่ข้างๆ

“ร้ายกาจจริงๆเลยนะ”ผู้หญิงคนนั้นยิ้มก่อนจะบิดเอวและเดินไปหาโจวเหวิน

โจวเหวินตอนนี้ยังคงฟาร์มอย่างบ้าคลั่ง พยายามจะย้อนกลับไปจุดที่เขาเจอมดปีกเงิน เขาอยากจะเห็นด้วยตาตัวเองว่ามันอยู่ในระดับไหนกันแน่

ในตอนที่เขาเล่นเกมส์อยู่นั้นเองจู่ๆเขาก็รู้สึกนุ่มๆที่แขนพร้อมกับเสียงหวานๆดังขึ้นข้างๆหู “นี้ๆ เกมส์นั้นสนุกรึเปล่าอะ”

“สนุก”โจวเหวินยังคงไม่ละสายตาจากการฟาร์มมด ยังไงก็ตาม ถ้าคนอื่นเห็นภาพในเกมส์ ด้วยกราฟฟิกที่ออกจะดูน่ารักของเกมส์ทำให้คนนึกไม่ถึงหรอกว่ามันเป็นพื้นที่ต่างมิติที่โหดร้าย

ยิ่งกว่านั้น โจวเหวินเองก็ยังไม่เคยได้ยินเลยด้วยว่ามีพื้นที่ต่างมิติในรูปแบบของรังมดด้วย

พอผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าโจวเหวินเมินเธอ เธอเลยกัดริมฝีปากก่อนจะยื่นมือไปจับแก้มของโจวเหวิน ก่อนจะใช้แรงดันหน้าของเขาเข้าหาเธอ แล้วกระซิบข้างๆหูว่า “ถ้าเกมส์นั้นสนุกอะ มาลองเราไหม เราสนุกกว่านะ”

หลี่ซวนที่กำลังดื่มไวน์นั้นมองท่าทีของโจวเหวินด้วยความสนใจ เขาพูดในใจ “หมอนั้นไม่น่าจะเคยได้แอ่มผู้หญิงแน่ๆ อย่าว่าแต่ผู้หญิงงามๆอย่างเสี่ยวหยาเลย แค่เห็นก็กำเดาจะพุ่งละมั่ง?”

เสี่ยวหยานั้นตอนแรกตั้งใจจะใช้มือดึงแก้มเบาๆให้ผู้ชายคนนั้นหันมาหาเธอ แต่รอบนี้ เธอกลับรู้สึกเหมือนกับว่าหน้าของโจวเหวินนั้นแข็งอย่างกับหิน ตาของเขายังคงจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์

เสี่ยวหยาหงุดหงิดใจเล็กน้อย เธอใช้มือของเธอออกแรงดันหน้าของโจวเหวินให้หันมา หน้าของโจวเหวินบิดไปตามแรงนั้นแต่ตาของโจวเหวินยังคงต้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์

โจวเหวินกำลังฟาร์มอยู่ เขายังไม่อยากถูกขัดจังหวะตอนนี้ ตัวละครของเขานั้นถึงจะแกร่งมากในรังมดก็จริง แต่ถ้าเขาถูกขัดจังหว่ะนิดเดียวเขาอาจจะตายได้ เขาเสียดายเลือดที่หยดไป

เดือนกว่าๆที่ผ่านมานั้น โจวเหวินเล่นเกมส์นี้โดยแลกกับเลือดของเขาเอง  เขาใช้เลือดตัวเองเยอะเกินไปจนแทบจะเป็นโลหิตจางแล้ว เพราะงั้นเลือดแต่ละหยดมีค่าสำหรับเขา

เสี่ยวหยาพอบิดหน้าของโจวเหวินมาได้สำเร็จแต่ดวงตาของโจวเหวินนั้นยังคงบิดไปตรงขอบตาเพื่อมองโทรศัพท์ เธอก็เริ่มโมโหขึ้นกว่าเดิม มืออีกข้างของเธอเอื้อมไปจับแก้มของเขาแล้วบิดหน้าของเขามาหาเธอจนสายตาของโจวเหวินนั้นต้องมองที่เธอ ก่อนที่เธอจะยิ้มอย่างมีเสน่ห์แล้วพูดหวานๆ “เลิกเล่นเกมส์แล้วมาดื่มกันดีกว่าน้า?”