บทที่ 12 ผลกระทบ

 

บทที่ 12 ผลกระทบ

“ทำไมกันละ”โจวเหวินถามฟางหลัวซีพร้อมมองเข้าไปในดวงตา

ฟางหลัวซีไม่กล้าสบตาโจวเหวินตรงๆ เธอส่ายหัวแล้วพูด “อย่าถามเลย ฉันขอโทษด้วยละกันนะ”

โจวเหวินยิ้มเจื่อนๆ ก่อนที่จะยื่นมือออกไปที่หัวของฟางหลัวซี ก่อนที่เขาจะลูบผมของเธอแล้วพูด “ขอโทษนะ ฉันรู้แล้วละว่าคงมีคนมีเรื่องกับฉันซิท่า ฉันคงทำให้ทั้งเธอ ทั้งที๋เฉียงตงกับหลี่ฉีลำบากละซิท่า แล้วตอนนี้ยังจะต้องให้เธอลำบากหาเพื่อนร่วมทีมใหม่อีก พวกเธอต้องทำคะแนนให้ดีๆนะ อย่าให้ฉันผิดหวัง อ้อ ฝากขอโทษที๋เฉียงตงกับหลี่ฉีด้วยนะ”

ฟางหลัวซีมองโจวเหวินด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด รู้สึกแย่ มันเป็นความรู้สึกที่ประหลาด

“เอาเถอะ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเองได้แหล่ะหน่า”โจวเหวินปล่อยมือยิ้ม ก่อนจะหันหลังจากไป

ฟางหลัวซียืนมองแผ่นหลังของโจวเหวินอยู่ตรงนั้น ตอนที่โจวเหวินเดินจากไปแล้ว เธอกำหมัดแน่นแล้วพูดออกมาด้วยร่างกายที่สั่นเทา “โจวเหวิน ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายไปหาเรื่องอะไรใครไว้ แต่คนที่นายไปมีเรื่องด้วย เป็นคนที่มีอิทธิพลมากนะ ระวังตัวให้ดีด้วย”

โจวเหวินไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมา เพียงแค่หันกลับมายิ้มให้เธอ ก่อนจะเดินจากไป

โจวเหวินรู้ดีว่าเวลาของเขาใกล้จะหมดแล้ว ตระกูลของหลี่ฉีก็ออกจะธรรมดาแต่ตระกูลของที๋เฉียงตงนั้นเป็นตระกูลใหญ่ในเมืองนี้ พ่อของฟางหลัวซีเองก็เป็นเจ้านี้ระดับสูงในเมืองนี้ ต่างก็มีเส้นสายและอิทธิพลมาก

การที่จะบังคับให้ทั้ง3คนนั้นทำอะไรซักอย่างที่ต้องการนั้น คนที่อยู่เบื้องหลังต้องเป็นคนที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

โจวเหวินไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเขาจะไปหาเรื่องใคร แต่มันก็อาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องของการย้ายโรงเรียนของแม่สาวเงียบก็ได้

พอโจวเหวินคิดได้แบบนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโทรหาพ่อ กะจะถามเรื่องที่พ่อของเขาเคยไปหาเรื่องใครไว้รึเปล่า

แต่ถึงอย่างนั้น เขากลับโทรไม่ได้ พ่อของเขาไม่ได้เปิดโทรศัพท์ เขาไม่รู้ว่าพ่อของเขากำลังทำอะไรอยู่ถึงมาปิดโทรศัพท์กลางวันแสกๆแบบนี้

โจวเหวินวางสายแล้วคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี

“ตอนนี้ ที่สำคัญที่สุดคือ หานักเรียน3คนที่จะมาเข้าร่วมทีมกับฉันในการทดสอบภาคสนามให้ได้”โจวเหวินขมวดคิ้ว

การทดสอบภาคสนามนั้นเป็นวิชาหนึ่งที่นับคะแนนในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย การทดสอบนั้นจะจัดขึ้นในพื้นที่ต่างมิติ ถึงแม้ว่าพื้นที่ต่างมิตินั้นจะถูกมนุษย์เข้าควบคุมได้แล้ว มันเลยไม่อันตรายเท่าไร แต่มันก็ยังคงมีคนบาดเจ็บและตายมากมายในการทดสอบแต่ละปี เพราะงั้นการทดสอบภาคสนามจึงเป็นไปโดยสมัครใจเท่านั้น และต้องเข้าไปเป็นทีมอีกด้วย

 

โจวเหวินเองก็ไม่รู้ว่าทำไมสมาพันธ์แห่งโลกถึงเลือกใช้วิธีการทดสอบแบบนี้ เพราะในเมื่อการทดสอบทุกปีมีคนตายทุกปี ทางสมาพันธ์ก็โดนสื่อต่างๆโจมตีรอบด้าน แต่การทดสอบก็ยังคงดำเนินต่อไปในทุกๆปีไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนแปลงอย่างใด

โจวเหวินนั้นไม่แคร์เรื่องอันตรายอยู่แล้ว ด้วยกำลังของเขาในตอนนี้ ถ้าเขาได้เข้าร่วมการทดสอบ ยังไงเขาก็ได้คะแนนดีแน่ๆ

แต่ถึงอย่างนั้น ข้อกำหนดบอกไว้ชัดเจนว่าต้องมีทีม4คนเท่านั้นถึงจะเข้าร่วมการทดสอบได้ เพราะงั้นก่อนที่จะถึงวันสอบ เขาต้องหานักเรียนมาเพิ่มอีก3คนที่จะยอมมาร่วมทีมกับเขาให้ได้

“ตอนนี้เหลือเวลาแค่ไม่กี่วันแล้ว นักเรียนที่มีอยู่ตอนนี้ก็น่าจะมีทีมของตัวเองหมดแล้วด้วย แล้วฉันจะไปคนจากไหนเพิ่มมาอีก3คนวะ”โจวเหวินเริ่มเครียด

เดิมทีเขาแค่อยากได้มหาลัยดีๆ งานที่มั่นคตง แล้วก็ได้เล่นเกมส์อย่างสงบสุขไปวันๆเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนไม่อยากให้เขาสงบสุขเท่าไร

“โจวเหวิน มากับครูหน่อย” โจวเหวินเปิดประตูเข้าห้องเรียนมาก่อนจะโดนหยุดด้วยอาจารย์ยวี่ชิวไป๋

สีหน้าของยวี่ชิวไป๋ดูเครียดๆ เขากลับไปที่ออฟฟิศของเขาพร้อมกับโจวเหวิน แล้วล๊อกประตูห้องปิดหน้าต่างให้แน่นก่อนจะพูดกับโจวเหวิน “โจวเหวิน นายรู้จัก อันโดจุนไหม”

“ใครกันครับ”โจวเหวินถาม

“อันโดจุนเป็นตำแหน่งอันทรงเกียรติในระบบราชการ ชื่อจริงๆของเขา คือ อันเทียนโจ นายรู้จักเขารึเปล่า”

“ไม่รู้จักครับ”โจวเหวินส่ายหัวทันที

หยูกั่วไป่มองหน้าโจวเหวิน แล้วรู้ทันทีว่าเขาไม่ได้โกหก ยวี่ชิวไป๋ทำหน้าสงสัยก่อนจะพูด “นี้ไม่แปลกเกินไปแล้ว นายไม่รู้จักอันโดจุน แล้วทำไมเขาถึงพูดถึงนายตอนที่เขามาเยี่ยมเมืองนี้ละ?”

“เขาพูดว่าไงเหรอครับ”โจวเหวินเริ่มพอจะเข้าใจสถานการณ์ว่าทำไมทั้ง3คนนั้นจู่ๆถึงออกจากทีมไป มันต้องเกี่ยวข้องกับ อันเทียนโจนี้แน่ๆ

ยวี่ชิวไป๋ยิ้มแห้งๆ “ฉันเป็นแค่อาจารย์ ฉันเข้าถึงคนพวกนั้นไม่ได้หรอก ฉันก็แค่ได้ยินผอ.พูดถึงคนๆนั้นขึ้นมา สมาพันธ์โลกนั้นแบ่งออกเป็น4เขตแดนใหญ่ๆ ตั้งแต่ตะวันออกเฉียงใต้ไล่ไปถึงตะวันตกเฉียงเหนือ เมืองของเราเป็นแค่พื้นที่เล็กๆในเขตตะวันออกเท่านั้น อันโดจุน ไม่ซิ อันเทียนโจเองก็หนุ่มมาก แต่เขาเกิดในตระกูลชื่อดัง เขามีตำแหน่งสูงๆตั้งแต่อายุ20 แล้วเขาเองก็เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงในเขตทหารตะวันออกอีกด้วย เรียกได้ว่าเป็นคนใหญ่คนโตเลย แล้วทำไมเขาถึงมาระบุเจาะจงกับเด็กในเมืองเล็กๆแบบนี้ละ”

“อาจารย์หมายความว่า อันเทียนโจคนนั้นกำลังหมายหัวผมอยู่งั้นเหรอครับ?”โจวเหวินขมวดคิ้ว

“บางทีอาจจะไม่ใช่นายโดยตรงหรอก แต่การที่คนที่เกี่ยวข้องกับกองทัพพูดแบบนั้น มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่”ยวี่ชิวไป๋พูด

“เจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองทัพเขาจะไม่รู้เลยเหรอครับว่าคำพูดของตัวเองมันอาจจะทำลายอนาคตของเด็กมัธยมคนนึงได้หน่ะ” โจวเหวินพูด “หรือว่าอันโดจุนคนนั้นจะเกี่ยวข้องกับอันจิ้งนั้น”

“ดูเหมือนว่าจะใช่แล้วแหล่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกันยังไงหรอกนะ”ยวี่ชิวไป๋คิด แล้วพูด “เดี๋ยวค่อยหาเรื่องนี้ทีหลังก็ยังทัน ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือให้นายหาทีมเข้าร่วมการทดสอบให้ได้ก่อน อีกแค่2วันก็จะหมดเขตรับสมัครแล้ว เดี๋ยวจะไม่ทันการเอา”

โจวเหวินพูดแบบช่วยไม่ได้ “มันก็ควรจะเป็นแบบนั้นแหล่ะครับ แต่ตอนนี้คนที่จะเข้าทดสอบน่าจะมีทีมกันหมดแล้ว ผมจะไปหาคนมาจากไหนกันละครับ แล้วถึงแม้จะหาคนได้ก็มีโอกาสที่จะเทสูงมากด้วย ทีมล้มรอบที่2ไม่ได้แล้วนะครับ”

“เพราะงั้นเพื่อนร่วมทีมที่นายต้องการเลยเป็นนักเรียนธรรมดาๆไม่ได้ไง”ยวี่ชิวไป๋ออกความคิดเห็น

“ไม่ใช่นักเรียนธรรมดาเหรอครับ”โจวเหวินหันกลับมามองเหมือนกับว่าไม่เข้าใจที่ยวี่ชิวไป๋พูด

ยวี่ชิวไป๋ถอนหายใจ “การทดสอบปรกติต้องใช้นักเรียน4คนแบบสมัครใจ กฎนี้มันมีมันมีช่องโหว่ในตัวมันเองอยู่หน่ะ แต่ทางรัฐก็ยังยืนยันที่จะใช้กฎนี้ต่อไป มันไม่เคยเปลี่ยนมาเป็น10ปีแล้ว ด้วยกฎแบบนี้ ทำให้นักเรียนที่ไม่ค่อยเก่งหลายๆคนถ้ามีเพื่อนร่วมทีมเก่งมากๆคอยแบก พวกเขาก็จะได้คะแนนออกมาดีตามไปด้วยโดยไม่ได้พึ่งแรงตัวเองเลย เรามีนักเรียนที่ชื่อหลี่ซวนอยู่ในโรงเรียน เขายอมร่วมทีมกับนายแน่ๆ แต่แลกมาด้วยการที่นายจะต้องแบกเขาให้ได้คะแนนดีๆ แล้วนายต้องทำให้เขาโดดเด่นที่สุดในทีมให้ได้”

“จารย์หมายความว่าให้ผมหาคะแนนมาป้อนให้หลี่ซวนงั้นเหรอครับ?”โจวเหวินไม่ได้โง่ เขาเลยเข้าใจที่ยวี่ชิวไป๋พูดดี

“ถ้าเป็นปรกตินายไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลย แต่ตอนนี้นายหาทีมไม่ได้ เพราะงั้นทางนี้เป็นทางเลือกสุดท้าย อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้เข้าสอบเลยนะ”ยวี่ชิวไป๋พูด

โจวเหวินเองก็ไม่ใช่คนที่ขี้ลังเล เขาเลยไม่ได้ติดใจอะไร เขาพูดหลังจากคิด “ขอบคุณที่ช่วยครับ แต่เรามีนักเรียนที่ชื่อหลี่ซวนจริงเหรอครับ”

โรงเรียนนี้ก็ไม่ได้ใหญ่อะไร แต่ทำไมโจวเหวินไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย

“หลี่ซวนเป็นนักเรียนของเราแหล่ะ แต่เขากำลังจะลาออก ส่งใบลาออกมาแล้ว เขาเลยไม่ได้มาโรงเรียนอีก นายไม่รู้จักก็ไม่แปลก แม้แต่ครูเองยังรู้จักกันน้อยมากเลย”ยวี่ชิวไป๋ยิ้ม“เอาง่ายๆ การหาทีมคนแรกเนี่ยละที่ยากสุด ที่เหลือเดี๋ยวมันก็ตามมาเอง”