ตอนที่ 1 เบต้าเทส

 

เชอร์ล็อกเป็นดันเจี้ยนลอร์ดรุ่นเยาว์ ตอนนี้เขายังไม่ได้เริ่มทำอะไรสักอย่างเพราะดันเจี้ยนคอร์เสียหาย

เขาไม่ได้คิดจะซื้อดันเจี้ยนที่มีปัญหาแบบนี้ แต่เพราะเขาดันไปเจอคนขายที่เป็นซัคคิวบัสสาวที่พยายามล่อลวงและโน้มน้าวให้เขาซื้อดันเจี้ยนนี้ให้ได้ รอบๆดันเจี้ยนคอร์นั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอับและเหม็นเน่า

 

จากพื้นผิวโลกเขาใช้เวลาเดินทางมาที่ดันเจี้ยนของตัวเองเพียงหนึ่งวันเท่านั้น แต่ในทางกลับกันมันก็หมายความว่าเผ่าพันธุ์ใดๆที่ต้องการเดินทางมาโจมตีดันเจี้ยนของเขาก็ใช้เวลาเพียงหนึ่งวันเท่ากัน

สภาพแวดล้อมภายในดันเจี้ยนของเชอร์ล็อกนั้นแย่และอันตรายมาก เพราะงั้นมันเลยถูกทิ้งร้าง การที่จะปรับปรุงที่นี่ได้เขาต้องเสียค่าใช้จ่ายอีกมาก ไม่ใช่เพราะเขาชอบความท้าทาย

เขาซื้อดันเจี้ยนนี้มาอย่างไม่คิดมากเพราะมันเป็นดันเจี้ยนที่ถูกที่สุดแล้วในใต้พิภพ

 

ช่างมันเถอะบ่นไปก็เท่านั้น เขาเป็นคนที่มีความทะเยอะทะยาน แทนที่จะมานั่งบ่น เขาพยายามหาวิธีซ่อมแซมดันเจี้ยนคอร์และเริ่มแผนการอันรุ่งโรจน์ของเขาดีกว่า!

"ใส่มานาลงไปจากนั้นประทับตราประจำตัวของข้า..."เชอร์ล็อกกำลังยืนอยู่หน้าดันเจี้ยร์คอร์หน้าตาโง่ๆ ขณะที่ในมือของเขาถือ'คู่มือดันเจี้ยน'ที่เขาได้รับมาจากคนขาย

หลังจากมานาถูกดูดซึมไปเกือบหมดแล้ว เขาค่อยๆหยิบตราประจำตัวออกมาและจุ่มลงไปในเลือดของเขาที่เตรียมไว้ ก่อนที่จะประทับตราลงไปที่ดันเจี้ยนคอร์ทันที

 

เมื่อคำว่า'เชอร์ล็อก' ถูกประทับลงไป ดันเจี้ยนคอร์ก็ส่องแสงออกมาทันที เขาได้ยินเสียงเบาๆดังขึ้นมาจากดันเจี้ยนคอร์: "ข้าคือเซอร์แวนท์เซเบอร์ ข้าขอถามท่านคือมาสเตอร์ของข้าใช่หรือไม่?"

เชอร์ล็อกขมวดคิ้ว ก่อนจะรีบพลิกคู่มือดันเจี้ยนในมือดูทันที ไม่มีตรงไหนบอกว่าดันเจี้ยนคอร์พูดได้  เขาเงยหน้ามองดันเจี้ยนคอร์ด้วยความงุนงง เขาควรทำยังไง?  หรือเขาได้ดันเจี้ยนคอร์ของปลอมมา?

 

ดันเจี้ยนคอร์หยุดรอสักพัก ก่อนจะพูดต่อเมื่อไม่เห็นเชอร์ล็อกตอบอะไร "หรือท่านได้กลับมาเกิดใหม่? หรือว่าจะมาจากตระกูลที่ต่ำต้อย?"

เชอร์ล็อกขมวดคิ้ว "ดันเจี้ยนคอร์นี้อันนี้ต้องเสียแน่ๆ  ข้าต้องไปเอาเงินคืน  ข้าไม่น่าสนแต่ของถูกเลยจริงๆ!"

เมื่อเห็นเชอร์ล็อกเตรียมจะเดินจากไป ดันเจี้ยนคอร์เริ่มกังวลและตะโกนออกมาทันที "ท่านราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่! นั่นเป็นศัพท์ที่ข้าเรียนรู้มาจากต่างโลก ข้าไม่ได้เสียแต่อย่างใด

โปรดใจเย็นและอย่าพึ่งเอาข้าไปคืน  ดันเจี้ยนคอร์แบบข้าสักล้านปีจะหาได้ครั้งหนึ่ง!"

เชอร์ล็อกหยุดเท้า ไม่ใช่เพราะข้อมูลที่ดันเจี้ยนคอร์ให้  แต่เพราะดันเจี้ยนคอร์บอกว่าเขาเป็น'ราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่' ซึ่งแน่นอนมันเป็นความจริง!

 

มันเหลือเชื่อมากที่ดันเจี้ยนคอร์สามารถพูดได้ เขาเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์ในการเป็นดันเจี้ยนลอร์ดมาก่อนจริงๆแล้วอาจจะมีดันเจี้ยนคอร์ที่พูดได้อยู่อีกหลายอันก็ได้

เช่นนั้นมันจึงไม่ได้เป็นเรื่องเสียหาย มันกลับทำให้เขาสามารถทำอะไรได้ง่ายขึ้นด้วยซ้ำ!

"ขุดดันเจี้ยนมอนสเตอร์จำนวนหนึ่งร้อยดันเจี้ยน , สร้างห้องครัวสิบห้อง, ห้องสืบสวนสิบห้อง, ห้องทรมานสิบห้อง, ห้องฝึกขนาดใหญ่สองห้อง และเขาวงกตที่มีห้องสมุดและห้องสมบัติอยู่ด้านในเพื่อล่อนักพจญที่อยู่บนผิวโลก  อ้อใช่ ข้าต้องการห้องนอนสุดหรูและห้องสมบัติชั้นยอด!"

งานแรกสำหรับเขาตอนนี้คือจ้างแรงงานชุดแรก ก็อบลิน!

ในคู่มือระบุไว้ว่าการจะซัมมอนก็อบลินต้องใช้มานาและขึ้นอยู่กับระดับดันเจี้ยน

ดันเจี้ยนของเชอร์ล็อกนั้นเป็นดันเจี้ยนระดับต่ำสุดเขาเลยซัมมอนได้แค่ก็อบลินเท่านั้น ถ้าจะอัปเกรดดันเจี้ยนเขาต้องใช้เงิน หรือทำการซื้อหรือขโมยดันเจี้ยนคอร์อื่นก็ได้  เมื่อดันเจี้ยนคอร์ของเขากลืนกินดันเจี้ยนคอร์อื่นจะทำการเพิ่มระดับหนึ่งเลเวล

 

หลังจากอ่านคู่มือเสร็จ เขาตัดสินใจที่ใส่มานาเข้าไปเพิ่มเพื่อซัมมอนก็อบลินออกมา นี่คือจุดเริ่มต้นในการเป็นดันเจียนลอร์ดที่ยิ่งใหญ่ของเขา!

ขณะที่เชอร์ล็อกกำลังจะซัมมอนก็อบลิน ดันเจี้ยนคอร์ได้ส่งเสียงตะโกนออกมาทันที "เดี๋ยวก่อน! ถ้าท่านจะทำตามขั้นตอนปกติเพื่อซัมมอนก็อบลิน ท่านต้องจ่ายหินเวทถึงห้าก้อนต่อเดือนสำหรับก็อบลินหนึ่งตัว  ทำไมท่านไม่ลองทำสัญญากับก็อบลินจากต่างโลกดูล่ะ? พวกเขาไม่ต้องการเงินเดือน แต่ทั้งขยันและยังช่วยหาเงินให้ท่านอีก!"

"ให้เงินกับข้าหรือ?ทำไมกัน?"  เชอร์ล็อกเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา  เขาไม่เคยพบก็อบลินแปลกๆแบบนี้มาก่อน

"เพราะพวกเขาเป็นหมูตัวอ้วนยังไงล่ะ!" ดันเจี้ยนคอร์ตอบ

เชอร์ล็อกไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ดันเจี้ยนคอร์พูดเท่าไรนัก แต่เขาพึ่งถูกล่อลวงไป เขาไม่มีหินเวทพอที่จะซัมมอนก็อบลินออกมาได้ แม้ว่าเขาจะสามารถได้รับหินเวทจากการพัฒนาดันเจี้ยนแต่มันก็มีจำนวนจำกัดเพราะตำแหน่งที่ตั้งดันเจี้ยนของเขาไม่ได้ดีเท่าไรนัก

หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เชอร์ล็อกตัดสินใจใช้ก็อบลินจากต่างโลก ตามที่ดันเจี้ยนคอร์บอกเขาต้องสร้างจุดวาร์ปโดยใช้มานานก่อน

 

สัปดาห์ต่อมาจุดวาร์ปได้ถูกสร้างเสร็จสิ้น  ระหว่างนั้นดันเจี้ยนคอร์ไม่ได้พูดคุยกับเขาเท่าไรนัก  หลังจากจุดวาร์ปถูกสร้างเสร็จ ดันเจี้ยนคอร์ได้อธิบายเกี่ยวกับต่างโลกให้เขาฟัง

เพราะวัฒนธรรมที่ต่างกัน ก็อบลินจากต่างโลกอาจจะพูดอะไรแปลกๆ เรียกเขาด้วยชื่อแปลกๆ ค้าขายกันเอง ต่อสู้กันเอง ฆ่ากันเองหรือทำเรื่องโง่ๆอะไรก็ตาม เชอร์ล็อกต้องเตรียมใจไว้ก่อน

เนื่องจากพวกเขามาจากโลกที่ต่างออกไป เขาในฐานะดันเจี้ยนลอร์ดต้องเปลี่ยนสไตล์การจัดการบริหารดันเจี้ยนของเขา  ใช้กำลังข่มขู่พวกเขาไม่ใช่วิธีที่ดีเท่าไร บริหารดันเจี้ยนตามเว็บไซต์นั้นเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด

ดันเจี้ยนคอร์ยังอธิบายอีกว่าเว็บไซต์นั้นเป็นเหมือนฑูตระหว่างสองโลก

ซึ่งเชอร์ล็อกก็พอทำความเข้าใจได้ แม้ก็อบลินจากโลกอื่นจะแปลก แต่ถ้าไม่ต้องจ่ายเงินจ้างเขาก็ไม่มีปัญหาอะไร เขาไม่สามารถอดใจรอที่จะเรียกพวกก็อบลินออกมาและเริ่มงานในดันเจี้ยนไม่ไหวแล้ว

ดันเจี้ยนคอร์ไม่ได้ซัมมอนก็อบลินออกมาเอง  แต่กลับปล่อยให้เชอร์ล็อกต้องประกาศในออฟฟิเชียลเว็บไซต์แทน

 

วิธีการใช้เว็บนั้นดันเจี้ยนคอร์ทำหน้าที่เป็นตัวกลางสอนเขา หน้าจอ คีย์บอร์ดและเม์าส์ปรากฎขึ้นที่ดันเจี้ยนคอร์  หลังจากที่ดันเจี้ยนคอร์สอนวิธีใช้พวกมันขั้นพื้นฐานให้แล้ว เชอร์ล็อกก็ได้รับภารกิจใหม่: หน้าที่ของเขาคือรับสมัครมอนสเตอร์ดันเจียนชุดแรก หรือในอีกโลกหนึ่งพวกเขาเรียกกันว่า'ผู้เข้าทดสอบในช่วงเบต้าเทส'

เมื่อเชอร์ล็อกเข้าสู่เว็บไซต์มันเต็มไปด้วยภาษาของโลกอื่น  สำหรับปีศาจชั้นสูงอย่างเขาแล้วเรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปัญหา การเรียนภาษาใหม่นั้นไม่ใช่เรื่องยาก เขาเรียนรู้มันอย่างรวดเร็วก่อนที่จะทำตามคำแนะนำของดันเจี้ยนคอร์ ตั้งโฆษณาบนเว็บ!

[เกมส์ออนไลน์เสมือนจริงระดับโลกเกมแรก "ดันเจี้ยน: อาณาจักรนิรันดร์" จะเริ่มเปิดทดสอบโคลสเบต้าเร็วๆนี้ รับสมัครเหล่าเกมเมอร์ที่สนใจ!]

เนื้อหาถูกสร้างขึ้นตามคำแนะนำของดันเจี้ยนคอร์  เขาได้ตั้งชื่อที่น่าขนลุกให้กับดันเจี้ยนเขาเรียบร้อย 'อาณาจักรนิรันดร์!'

หลังจากนั้นเขาก็ได้ตั้งชื่ออันสูงส่งให้ดันเจี้ยนคอร์ 'บรู!'

แม้ว่าดันเจี้ยคอร์จะพยายามคั้ดค้านทั้งสองชื่อนั้น แต่ทำไมเข้าต้องเปลี่ยนใจ? เขาได้ตัดสินใจไปแล้ว

ขณะที่เขากำลังเถียงกับบรูเกี่ยวกับชื่ออยู่นั้น บนเว็บไซต์ได้มีข้อความแสดงความคิดเห็นปรากฎขึ้นมากมาย

[ดอกไม้สีม่วง: "ดันเจี้ยน : อาณาจักรนิรันดร์"? บ้ายบาย!  กลับไปเล่น"ดันเจี้ยน ไฟท์เตอร์" ต่อดีกว่า!]

[ผู้นำผาแห่งสายฟ้า: เกมออนไลน์เสมือนหรอ ดูน่าสนใจดีนะ!  ดูที่ภาพโปรโมทสิ ฉันคิดว่าเขาเอาภาพมาจากกล้องวิดีโอด้วยซ้ำ!]

[ดอกเตอร์เนส: ฉันได้กดสมัครไปแล้ว  หวังว่าเกมจะเลือกฉันให้เข้าร่วมทดสอบเบต้าเทสนะ ฉันสัญญาจะออนไลน์ตลอดเวลาและจะรายงานบักที่พบทันที!]

[เพิ่มน้ำตาลไม่กี่ช้อน: โฆษณาและเรื่องย่อค่อนข้างดี แต่อาชีพในเกมยังมีแค่ก็อบลิน หวังว่าพวกคุณจะเพิ่มอาชีพใหม่เข้ามาเร็วๆนี้ มันจะช่วยดึงดูดผู้เล่นใหม่ได้เป็นอย่างมาก!]

 

ข้อความแสดงความคิดเห็นตอบโต้กันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  ทุกครั้งที่เขากดรีเฟรชหน้าใหม่และข้อความใหม่จะปรากฎขึ้นมาเสมอ จำนวนผู้ลงทะเบียนก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว  ภายในไม่กี่น่าทีก็ถึงร้อยคน

เชอร์ล็อกตกตะลึง เขาไม่เคยเห็นก็อบลินอยากทำงานฟรีมากมายแบบนี้มาก่อน ตอนแรกเขาไม่ได้คิดจะรับสมัครจำนวนมากขนาดนี้เท่านั้น!

เชอร์ล็อกมองไปที่บรูและถามขึ้นมาทันที "บรู โลกนั้นเป็นโลกของก็อบลินงั้นหรือ?"

บรู ตอบทันที "ใช่ เกือบจะ... พวกเขามีทั้งหมดแปดพันล้าน แต่พวกเราไม่ได้ต้องการมากมายนัก  ดันเจี้ยนของพวกเราไม่สามารถรองรับพวกเขาทั้งหมดได้  เลือกแต่ก็อบลินที่มีความคิดดีๆก็พอ พวกเราจะได้จัดการพวกเขาง่ายๆ

เชอร์ล็อกมีความรู้สึกแบบเดียวกัน ขณะที่มองไปที่ข้อความที่ปรากฎขึ้นมาบนเว็บไซต์มากขึ้นเรื่อยๆ

ภายในวันเดียวมีผู้สมัครมากกว่าห้าพันคน  ตอนนี้อาณาจักรนิรันดร์สามารถรับก็อบลินได้ห้าร้อยตัวเท่านั้น

เขาไม่สามารถรับมาเกินความจุที่ได้รับอณุญาติ  แม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องการค่าจ้างแต่ก็ต้องการอาหารและน้ำ ซึ่งมันต้องใช้หินเวทในการซื้อ  ตอนนี้เขามีหินเวทเพียงพอสำหรับอาหารสามวันเท่านั้น  หลังจากนั้นพวกเขาต้องไปล่าหารอาหารกันเอง

เชอร์ล็อกเลือกหนึ่งร้อยคน ผู้เข้าทดสอบช่วงเบต้าชุดแรกในทันที  ก่อนที่จะได้เจอพวกก็อบลิน เขายังมีงานอื่นต้องทำอีก

ซื้ออีเต้อ(pickaxe)ให้พวกเขาสำหรับการขุดเหมือง!

 

 

เพจหลัก : Double gate TH