ตอนที่ 1 เกเร

“หลังจากเหตุการณ์พายุสุริยุปราคาเมื่อหลาย10ปีก่อน มิติคู่ขนานที่ทับซ้อนกันอยู่จำนวนมากก็ปรากฏขึ้นมาทั่วโลก สิ่งมีชีวิตในตำนานที่เราคิดว่าไม่มีจริง อย่างเช่นพวก เทพ ผี เทวดา ปีศาจ เอลฟ์ และอื่นๆ ต่างจู่ๆก็ถูกค้นพบ แล้วเริ่มออกตามไล่ล่าเข่นฆ่าสายพันธ์อื่นๆที่ต่างจากตนเพื่อขึ้นครองความเป็นใหญ่และเพิ่มความสามารถของตัวเอง...”ยวี่ชิวไป๋ ชายที่มีผมสีเทาหงอก มองดูไปที่มุมแถวสุดท้ายของห้องเรียนในขณะที่สอนเป็นครั้งครา

ในขณะที่นักเรียนคนอื่นๆกำลังตั้งใจฟัง แต่เด็กที่อยู่หลังห้องนั้นกลับเอาหน้าสือมาตั้งบนโต๊ะเพื่อบัง ตัวเองจากสายตาของครู แต่ก็ยังแอบได้ยินเสียงกรนบ้างเป็นครั้งคราว

หยู กั๋วไป่ ส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจเบาๆ “มีพรสวรรค์มันก็ดีอยู่หรอก แต่ขี้เกียจตัวเป็นขนสันหลังยาวแบบนี้จะไปทำการใหญ่อะไรได้ ถึงแม้จะมีพรสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ เติบโตไปเป็นคนที่เก่งกล้าก็จริง แต่มันก็น่าเสียดายคำชมจากครูใหญ่เก่าที่ชมไว้จริงๆ”

ยวี่ชิวไป๋ นึกถึงคำพูดของครูใหญ่คนเก่าก่อนที่เขาจะเกษียร จากนั้นก็มองชายหนุ่มที่นอนฝุบโต๊ะน้ำลายยืดแล้วเอือมระอา จนยวี่ชิวไป๋ต้องส่ายหัวอีกครั้งแล้วถอนหายใจ

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเจอสิ่งที่เรียกว่าอัจฉริยะมาแล้วหลายคนในช่วงชีวิตของฉัน แต่ถ้ามองดูจริงๆ อัจฉริยะมันมีอยู่แค่2แบบเท่านั้นละ” ดวงตาของครูใหญ่คนเก่าในตอนนั้นยังเปร่งประกายไปด้วยความหวังมาก

“2แบบเหรอครับ ยังไงครับ?” ในตอนนั้นยวี่ชิวไป๋ถามด้วยความสงสัยมาก

“อัจฉริยะที่เรียกว่าโจวเหวิน  กับ อัจฉริยะทั่วๆไปยังไงละ” ในตอนนั้นเอง คำของครูใหญ่คนเก่าได้ทำให้ยวี่ชิวไป๋จดจำขึ้นใจ แต่ในวันนี้ นักเรียนที่ครูใหญ่เก่าเคยชมนักชมหนานั้นกลับกลายเป็นคนที่ไม่เอาอ่าว ไม่หาประโยชน์เข้าตัวเอง วันๆเอาแต่นอนทั้งวัน ไม่ก็เล่นโทรศัพท์ระหว่างเรียน ชั่งหน้าผิดหวังเสียจริง

ยวี่ชิวไป๋พยายามกระตุ้นแรงใจของโจวเหวิน ไปแล้วตั้งหลายครั้ง พยายามเคี้ยวเข็นเขาก็แล้ว แต่หลังจากที่คุยกันไปตั้งหลายรอบ แต่โจวเหวิน ก็ยังเป็นเหมือนเดิม หลับในห้องเรียน เล่นเกมส์ตอนกำลังเรียน ไม่ฝึกฝน ไม่ทำการบ้าน ไม่ทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันซักอย่าง

“กระดิ่งดังแล้ว!”

เสียงกระดิ่งบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้น ยวี่ชิวไป๋มองโจวเหวิน ที่นอนฝุบอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเด้งตัวขึ้นนั่งตัวตรง แล้วหยิบโทรศัพท์ ก่อนจะพุ่งตรงออกจากห้องเรียนโดยไม่หันหลังกลับ ยวี่ชิวไป๋ได้แต่ถอนหายใจกับตัวเองแล้วพูด “ท่านอาจารย์ใหญ่ ผมพยายามเต็มที่แล้วนะครับ แต่โจวเหวิน มันเข็นไม่ขึ้นจริงๆ”

โจวเหวิน วิ่งออกไปแล้วออกจากอาคารเรียนทันที ก่อนจะตรงไปที่มุมเงียบๆของโรงเรียน

โจวเหวิน เองก็ไม่รู้ว่าครูหรือนักเรียนคนอื่นมองเขาเป็นในแง่ลบ แต่เอาเข้าจริง เขาเองก็ไม่ได้สนใจสายตาชาวบ้านชาวช่องอยู่แล้ว คนอื่นอาจจะคิดว่าโจวเหวิน นั้นยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้ เขาเลยปล่อยเนื้อปล่อยตัวทำตัวเกเร แต่ตัวโจวเหวิน เองรู้ดีที่สุดว่าเขาไม่เก็บเอาความล้มเหลวมาใส่ใจอยู่แล้ว เขาเป็นพวกไม่ค่อยเก็บคำของคนมาคิดด้วย นั้นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคนอื่นไม่เข้าใจเขา แล้วเขาเองก็ขี้เกียจอธิบายให้มากความด้วย

เขาเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดจิ้มไปที่โปรแกรมเกมส์ที่ชื่อว่า “รังมด” แล้วจากนั้นไม่นาน หน้าจอโทรศัพท์ก็มืดลง และปรากฏเป็นหลุมรังมดขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ มีมดสีดำตัวใหญ่จำนวนหนึ่งไต่อยู่ภายในรังมดนั้น

เขามองไปรอบๆตัว4รอบเพื่อเช็คให้แน่ใจว่ารอบข้างไม่มีใครแอบมองอยู่ ก่อนที่โจวเหวิน จะใช้เข็ม จิ้มไปที่นิ้วของเขา เลือดของเขา หยดลงไปบนหน้าจอโทรศัพท์

แต่แล้ว เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น เมื่อเลือดของโจวเหวิน ที่หยดลงไปนั้นทะลุเข้าไปในหน้าจอโทรศัพท์ เลือดนั้นก่อตัวขึ้นมากลายเป็นตัวละครสีแดงเลือดในหน้าจอเกมส์ รังมดนั้น ข้างๆตัวละครนั้นมีหน้าจอบอกข้อมูลของตัวละครอยู่

ชื่อ โจวเหวิน  อายุ 16ปี

ระดับของชีวิต ตัวอ่อน

พลัง 9

ความเร็ว 5

ร่างกาย 8

พลังงาน,ลมปราณ 4

วิชาลมปราณ “ลมปราณเซียนวิบาก”

สกิล ไม่มี

สัตว์อสูร ไม่มี

ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องพายุสุริยะ มิติคู่ขนานต่างๆก็ทับซ้อนกันไปหมด สิ่งมีชีวิตต่างมิติทุกรูปแบบปรากฏตัวขึ้นมา ซึ่งสิ่งมีชีวิตพวกนี้จะแบ่งแบบหยาบๆออกไปได้เป็น4ระดับ คือระดับตัวอ่อน ระดับตำนาน ระดับมหากาพย์ และ ระดับเร้นลับ ระดับของมนุษย์ทั่วๆไปนั้นจะอยู่ระดับร่างสุดของระดับตัวอ่อนอีกที แต่ถ้าผ่านการฝึกฝนแล้วละก็ คนเราก็สามารถพัฒนาร่างกายแล้วพัฒนาระดับของชีวิตได้

แต่ถึงอย่างนั้น เดิมทีการฝึกฝนทางร่างกายและวิญญาณด้วยตัวเองเพียวอย่างเดียวมันทำให้พัฒนาระดับของชีวิตได้ช้ามากๆ การล่าสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธ์แล้วช่วงชิงเอาผลึกของมันมานั้นจะช่วงเร่งความเร็วในการพัฒนาระดับชีวิตได้เป็นอย่างมาก

เพียงแต่ว่าที่ๆสิ่งมีชีวิตพวกนั้นอยู่นั้นมันอันตรายสุดๆเลย นอกเหนือจากบางพื้นที่ๆมนุษย์สำรวจและยืนยันมาแล้ว ที่อื่นๆนอกเหนือจากนั้นถ้าย่างเท้าเข้าไปก็เท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ ไม่ใช่ทุกคนที่จะอยากเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง

ยิ่งกว่านั้นทางกลุ่มสหพันธ์แห่งโลกเองก็ตั้งกฎไว้ชัดเจนเลยว่า ห้ามเด็กเข้าสู่พื้นที่ต่างมิติเป็นอันขาด

กลยุทธพลังงาน “ลมปราณเซียนวิบาก”ที่โจวเหวิน มีนั้นมันเป็นสิ่งที่ติดตัวเขามาแต่เกิด มันเป็นสกิลที่พึ่งแค่การฝึกอย่างหนักหน่วงเพื่อพัฒนาตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งอย่างอื่นเลย

ในสหพันธ์นั้น มีเพียงกลุ่มหัวกะทิ เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถฝึกฝนตัวเองจนแข็งแกร่งได้ตั้งแต่อายุ16 แต่ไม่เหมือนกับโจวเหวิน  เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งแรงเสริมอย่างอื่นเลย เขาแค่ฝึกฝน“ลมปราณเซียนวิบาก”อย่างเดียวก็สามารถฝึกฝนได้ทั้งกายและใน ในโลกทั้งใบนี้ มีเพียงเขา คนเดียว ในเมืองเล็กๆ คนเดียวในประวัติศาตร์ที่มีสกิลนี้

ในตอนนั้น ทั้งครูและเพื่อนร่วมห้องในโรงเรียนต่างคิดว่า โจวเหวิน  จะมีอนาคตที่รุ่งโรจน์ แต่ใครมันจะไปรู้ว่าจู่ๆ จะมีนักเรียนที่ย้านเข้ามาใหม่ แล้วท้าโจวเหวิน สู้ ก่อนจะชนะโจวเหวิน ไปได้ ทั้งๆที่เธอเป็นแค่เด็กสาวธรรมดาเท่านั้น

หลังจากนั้น โจวเหวิน ก็เลิกฝึกหนัก แล้วเปลี่ยนตัวเองไปเป็นคนละคน หลายๆคนคิดว่าโจวเหวิน ๆนั้นจิตใจบอบบาง ไม่สามารถทำใจกับความพ่ายแพ้ในตอนนั้นได้ แต่มีเพียงโจวเหวิน คนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าความพ่ายแพ้ตอนนั้นมันไม่เกี่ยวอะไรเลย ที่เขาเปลี่ยนไปนั้น มันเป็นเพราะโทรศัพท์ปริศนาในมือเขาตอนนี้มากกว่า

โจวเหวิน มองลงไปในโทรศัพท์ แล้วควบคุมตัวละครในโทรศัพท์ของเขา ฆ่ามดสีดำในรังมด

“ทำการฆ่ามดที่แข็งแกร่ง ... ทำการฆ่ามดที่แข็งแกร่ง ... ทำการฆ่ามดที่แข็งแกร่ง ....ทำการฆ่ามดที่แข็งแกร่ง”ทุกๆครั้งที่โจวเหวิน ทำการฆ่ามด หน้าจอหนึ่งจะปรากฏขึ้นมาพร้อมแสงวาบและข้อความนี้ขึ้นเสมอ

“ติ้ง”

เขาไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ฆ่ามดไปกี่ตัวแล้ว แต่ทันใดนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนพิเศษพร้อมกับข้อความ “ทำการฆ่ามดที่แข็งแกร่ง และค้นพบผลึก

โจวเหวิน มองไปที่มดที่เขาพึ่งฆ่า แล้วผลึกใสคล้ายเพรชก็ปรากฏขึ้นมา ด้านบนของผลึกนั้นมีเลข5เขียนอยู่

โจวเหวิน ดีใจมาก เขารีบควบคุมตัวละคร แล้วใช้งานผลึกแห่งพลังงานที่เขาพึ่งได้มาทันที ทันทีที่ผลึกนั้นแตะโดนนิ้วของตัวละครบรรยากาศรอบๆตัวก็เปลี่ยนไป ก่อนที่พลังงานจะไหลเข้าสู่ร่างกายสีแดงของตัวละครนั้น

และในเวลาเดียวกันนั้นเอง โจวเหวิน ก็รู้สึกได้ว่ามีพลังงานไหลเข้ามาจากโทรศัพท์สู่ร่างกายของเขา เหมือนกับไฟฟ้าสถิติ รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังวังชาในร่างกายของเขาถูกเติมเต็มเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ในหน้าข้อมูลตัวละครนั้น ค่าพลังงานจากเดิมมีอยู่ 4แต้ม ตอนนี้เพิ่มเป็น5แต้มแล้ว

โดยปรกติแล้วหลังจากที่ฆ่าสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธ์ไปแล้ว มันจะมีโอกาสที่ผลึกชนิดต่างๆจะปรากฏออกมา โดยปรกติแล้วจะมีอยู่4ผลึก ก็คือ ผลึกแห่งพลัง ผลึกแห่งความเร็ว ผลึกแห่งร่างกาย และผลึกแห่งพลังงาน

ถ้าใช้ผลึกแห่งพลัง มันก็จะเพิ่มพลังให้กับมนุษย์ ถ้าใช้ผลึกความเร็ว มันก็จะเสริมความเร็วให้ ใช้ผลึกอะไรก็จะได้ผลแบบนั้น

แต่ในความเป็นจริงแล้ว เราไม่สามารถรู้ค่าของผลึกได้ มนุษย์เองก็ไม่สามารถมองเห็นค่าความสามารถของตัวเองได้ด้วยเช่นกัน หลังจากที่ใช้ผลึกไปแล้ว พวกเขาก็จะรู้แค่ว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นนะ แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันเพิ่มขึ้นมาแค่ไหน

และโทรศัพท์ลึกลับที่อยู่ในมือของโจวเหวิน ตอนนี้ ไม่เพียงจะทำให้เขาสามารถเก็บผลึกจากที่ไหนก็ได้ ในขณะที่คนอื่นๆต้องเสี่ยงชีวิตไปผจญภัยในต่างมิติ มันยังสามารถทำให้เขาเห็นค่าความสามารถของตัวเอง รวมไปถึงเห็นมิติต่างๆ และค่าของผลึกอีกด้วย