Chapter 51 – Count Dimitri’s Castle Ruins (7)
Chapter 51 – Count Dimitri’s Castle Ruins (7)”
เมื่อ 'พ่อค้าพเนจร' รัฟฟ์ฮานได้วิ่งออกมาจากท่อระบายน้ำและมุ่งหน้าไปที่ชั้นสอง
จากนั้นจิโอวานี่ก็เป็นคนเเรกที่ตามออกมาจากท่อระบายน้ำ สามารถพบคราบหยากใหย่ได้เต็มหัวและใบหน้าของเขา
“ว๊าว ... ฉันคิดว่าบทมันเป็นไปได้สวยมาก”
เพ่ งหลงได้ลูบถุงมือยิงธนูในขณะที่เขาตอบกลัมา
“แม้ว่ามันจะมีช่วงที่น่าตื่นเต้น แต่แล้วมันก็จบลงด้วยดีโดยที่ไม่มีใครตาย”
โดมินิค สเปนเซอร์ก็ได้กล่าวขอบคุณนักล่าคนอื่นๆ
"ขอโทษด้วย...ที่กระทำที่ใจร้อนของฉันต้องทำให้พวกนายต้องลำบากทั้งสองคน"
พวกเขาส่ายหัวของพวกเขาและกล่าวปฏิเสธ
"ไม่ มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นซักหน่อย"
"ทุกอย่างมันจบลงด้วยดี"
ซังจินเป็นคนสุดท้ายที่จะปีนออกมาจากท่อระบายน้ำ และจ้องไปที่มองคนอื่นที่กำลังคุยกัน มันเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างอบอุ่น แต่มันก็ยังไม่จบ ยังคงมีบอสลับเหลืออยู่
ซังจินเก็บกระเป๋าลึกลับใส่ไว้ในลูกบาศก์ก่อนที่จะกล่าวกับนักล่าคนอื่นๆ
"ขอโทษด้วยนะที่ต้องรบกวนทุกคนในขณะที่พวกนายกำลังพักผ่อน แต่ยังคงมีความลับในการโจมตีที่เหลืออยู่"
ทุกคนหันมาจ้องมองเขา
"มันเรียกว่า 'บอสลับ' ... ตามชื่อของมันเลยมันจะเป็นบอสที่ซ่อนอยู่ที่ไหนซักเเห่งบนเเผนที่ ฉันได้วางแผนที่จะกลับไปค้นหามัน มีใครอยากมากับฉันบ้างไหม?"
จีโอวานี่ได้ถามกลับไป
"บอสลับคือ?"
"ใช่แล้ว บอสลับมันจะเป็นสิ่งที่ที่มีพลังมากกว่าบอสทั่วไป มันควรจะถูกซ่อนอยู่ในปราสาทนี้ที่ไหนสักแห่ง"
"แต่...ในจุดนี้การฆ่ามันจะได้อะไร?"
ซังจิน ตอบเพียงแค่
“การฆ่าบอสลับจะมอบคะแนนโบนัสและเหรียญสำหรับทุกคน นอกจากนี้ก็จะเพิ่มระดับพลังอีกด้วย”
นักล่าอื่น ๆ มองกันเอง พวกเขาได้รับประโยชน์อย่างมาก จาก 'พ่อค้าพเนจร' รัฟฟ์ฮาน เเต่ระดับพลังของพวกเข้าอยู่ในเหลือต่ำมาก เพ่งหลง ถาม ซังจิน ว่า
“นั้น...จำเป็นต้องมีการช่วยไหม?”
ซังจินส่ายหัว
"ไม่ ไม่จำเป็น ฉันควรจะสามารถชนะได้ด้วยตัวคนเดียว ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันจะไม่ปฏิเสธถ้าใครตัดสินใจไปด้วย..."
ซังจินกล่าวคำสุดท้ายก่อนที่เขาจะพูดต่อ
"บอลลับโดยทั่วไปจะอันตรายมาก และดังนั้น ฉันไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของพวกนายได้ ฉันไม่รู้อะไรที่เกี่ยวกับมันเลย"
คำพูดของซังจินทำให้นักล่าทั้งหมด ยุดเพื่อพิจารณาตัวเลือก มันไม่ได้เกินจริงเลยบอสลั เหมือนการเล่นพนันกับชีวิตของคุณเอง ซังจินได้กางเเขนเเล้วพูดขึ้นมา
“ทำตัวตามอิสระทำตามที่ใจตัวเองต้องการ นายไม่มีหน้าที่ต้องมารับผิดชอบในการที่ต้องมาช่วยเหลือเเม้มันจะดูเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก ฉันสามารถจัดการคนเดียว ถ้านายตัดสินใจที่จะไม่ช่วย นายก็สามารถถอยออกห่างในกรณีที่ฉันตาย”
มาฮาดาสได้เข้ามาใกล้ๆเเล้วพูดว่า
“ฉันตัดสินใจที่จะรับมือกับความท้าทายต่างๆที่จะเกิดขึ้น ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ในการโจมตีครั้งนี้ เเต่ด้วยการสู้รบอาจจะนำไปสู่การเปิดเผยอะไรบางอยางก็ได้”
ซันจินพยักหน้ารับ นักรบที่มีระดับความสามารถเเบบเขาจะไม่เป็นตัวถ่วง เพ่งหลงก็ยกมือขึ้นเช่นกัน
“เฮ้ ฉันก็จะไปด้วย จะค่อยสนับสนุนจากระยะไกล มันคงไม่ทำให้เจ็บตัว”
เขาพูดถูก ดีเลย ถ้าเขารักษาระยะห่างเเละโจมตีระยะไกล เพ่งหลงไม่มีอะไรต้องกลัวเลย คนที่จะมีปัญหาคือ เเทงค์ เเละคนที่โจมตีระยะใกล้ คือจิโอวานี่ เเละ โดมินิค น่ะสิ
จิโอวานี่ รู้สึกไม่ดีที่จะต้องเผชิญหน้ากับบอสรอบที่สอง สีหน้าเขาเหมือนอยากจะกรีดร้อง ‘ทำไมไม่เพียงแค่ไปที่ตลาดมืด?’
โดมินิกดูเหมือนไม่กระตือรือร้น อาจเป็นเพราะเขาพึ่งใกล้กับประสบการณ์ตายมา ซังจิน กล่าวกับทั้งสอง
“ฉันยินดีให้ทั้งสองคนอยู่ที่นี่ เเละ พักผ่อน ส่วนอีกสองคนตามฉันมา”
เเต่โดมินิกหยิบหอก เเล้วตอบกลับ
"ไม่ ฉันเป็นหนี้ชีวิตคุณทั้งสอง แม้มันจะเป็นความช่วยเหลือที่เล็กน้อยก็ตามฉันก็จะยินดีที่จะช่วยคุณ"
เนื่องจากโดมินิกประกาศความตั้งใจของเขาว่าจะตามไป จิโอวานี่จึงรู้สึกกังวลเกี่ยวกับการอยู่ที่นี่
" งั้นเดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับการต่อสู้ แต่ถ้ามันเป็นเพียงแค่การให้ความช่วยเหลือที่จะหาบางสิ่งบางอย่างก็พอได้ ..."
ดังนั้น นี่จึงเป็นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เริ่มต้น ที่ทั้งห้านักล่าออกไปด้วยกันเพื่อล่าบอสลับ ซังจินกล่าวถามลูกบาศก์
" โอเปอร์เรเตอร์ ฉันต้องการใช้งานทักษะนักล่าสมบัติบอกคำใบ้เพื่อหาที่อยู่ของบอสลับมาที"
โอเปอร์เรเตอร์บอกคำใบ้ครั้งที่สองออกมา
[อัศวินผู้ภักดีของเคาท์]
[เขาเป้ฯผู้มีชื่อเสียงในสนามรบ]
[แต่ได้ถูกทรยศและตัดหัว]
[เขาไม่ต้องการที่จะตายลง]
[เขาไม่ต้องการปล่อยบังเหียน]
[เขาได้มาวนเวียนอยู่ที่ปราสาทเพื่อที่จะค้นหา...]
[...หัวของเขาและกลับไปรบอีกครั้งหนึ่ง]
ซังจินมองไปรอบๆ ที่นักล่าอื่นๆอยู่ หลังจากที่ได้ยินคำใบ้ ทุกคนดูสับสน ซังจินได้ร้องขอไปยังโอเปอร์เรเตอร์
“โอเปอร์เรเตอร์ ทวนอีกครั้ง”
โอเปอร์เรเตอร์พูดคำใบ้ซ้ำอีกครั้งและนักล่าทั้งหมดก็ได้ไตร่ตรองความหมาย
“ตัดศีรษะ ..”
จิโอวานี่ได้พูดออกมาคนเเรก
“ดังนั้นมันน่าจะเป็นเป็นสิ่งซักสิ่งที่เกี่ยวกับผีหัวขาด?”
เพ่งหลงได้ตอบกลับมาเช่นกัน
“ผมรู้สึกว่า 'เขาไม่ต้องการปล่อยบังเหียน' เป็นกุญแจสำคัญ.”
มาฮาดาสให้ความเห็นออกมา
“รอบปราสาท ... นั่นไม่ใช่ส่วนที่สำคัญที่สุด?”
หลังจากฟังความคิดของนักล่าทั้งหมด ซังจิน โต้ตอบว่า
“ถ้าอย่างนั้นเราควรจะไปดูรอบๆปราสาทกันไหม?”
“ไปกันเถอะ”
มาถึงข้อสรุปของพวกเขาได้มาที่ลิฟท์และกลับลงไปที่ระดับพื้นดิน พวกแวมไพร์ที่กำลังเต้นในห้องโถงก็กลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว
พวกนักล่าเดินผ่านเถ้าถ่าน และกลับมาอยู่ข้างนอก เมื่อพวกเขาผ่านสองซอมบี้สุนัขที่นอนข้างนอก ทุกคนก็นึกอะไรขึ้นมาได้
" คนขับรถม้าหัวขาด ! "
จิโอวานี่นึกขึ้นก่อนจะตะโกนออกมา
" อ๊ะ จริงด้วย ! "
โดมินิก ตะโกนออกมา ห้านักล่าออกจากประตูปราสาทอย่างระมัดระวัง รถม้าที่ยังยืนอยู่ในจุดเดียวกับที่พวกเขาได้ทิ้งไว้
มีม้าที่นำพวกเขาไปยังปราสาทที่จุดเริ่มต้น นักล่าได้ย่องอย่างช้าๆเข้าหารถม้า
ม้ายืนในสถานที่หายใจออกหมอกในตอนกลางคืนอากาศเย็น และคนขับรถม้านั่งอยู่บนรถม้ายังอยู่
" เดี๋ยวก่อน "
ซังจิน มีนักล่าคอยอยู่ข้างหลังเขา เขาดึงดาบของเขา และใกล้คนขับรถม้า คนขับรถม้าหัวขาดไม่ตอบสนองอะไร
ซังจินกำลังพยายามจะเหวี่ยงดาบใส่คนขับรถม้าด้วยมูนสเปคแต่โอเปอร์เรเตอร์ได้เตือน
[ เตือนภัย ]
ซังจิน ก้าวกลับและเตรียมความพร้อมสำหรับการต่อสู้
[ การโจมตีสิ่งที่เป็นพันธมิตจะได้รับโทษจากการจู่โจม]
มันเป็นข้อความแจ้งเตือนที่ต่างกับสิ่งที่พวกเขาคาดหวังว่า มันเป็นเช่นเดียวกับเวลาที่เขากำลังพยายามที่จะต่อสู้กับ 'พ่อค้าพเนจรอินเดล'
'พวกเรามากันผิดที่หรือเปล่า?'
ซังจินเริ่มสงสัยกับตัวเอง แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงดังออกมา
"ท่านนักล่า"
ซังจิน ได้ยินเสียงใครสักคนพูดออกมา จากทิศทางของคนขับรถม้า มันเป็นเสียงของผี ในขณะที่ ซังจินตัวแข็งตึงขึ้น คนขับรถม้าหัวขาดถาม
“คุณได้ฆ่าเคาท์เดมิทรีไหม?”
ซังจินได้ตอบกลับเขาไปตามตรง
“ใช่ฉันฆ่าเขา ...”
จากนั้นก็ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตตรงหน้าเขาจะหัวเราะอย่างมีความสุข
" หัวขาด...ฮ่า ๆ ๆ...ในที่สุดเจ้าก็เป็นเหมือนกับฆ่า"
'ทรยศและตัดหัว'
เขามีเบื้องหลังราวกับจะเหมือนกับในคำใบ้ พื่อจะช่วยเข้าจากการคุกคามของบอสลับ ซังจินไม่แน่ในสิ่งที่คนขับรถม้าพูด เขาจึงมองไป แต่คนขับรถม้าก็ยังคงมีคำถาม
" ขอโทษนะ แต่ . . . . . . . เจ้าเห็นหัวของฉันในปราสาทไหม? ช่วยหาหัวให้ข้าที ข้าไม่สามารถจะกลับไปในสนามรบได้โดยไม่มีหัว . . . "
" อ่า ก็ได้ "
ซันจินเเละนักล่าคนอื่น ๆกล่าวหลังจากได้รับคำใบ้
" มีใครพอจะสังเกตุเห็นหัวในปราสาทไหม?"
ทุกคนส่ายศีรษะของพวกเขา
" ที่ที่เขาอาจจะเก็บรักษาหัวไว้ ? "
จิโอวานี่ ตบเข่าของเขา และตอบ
" ตอนที่คุณถามจำ ชั้น 3 ได้ไหม? ถ้าหัวถูกซ่อนอยู่ในชุดเกราะพวกนั้นละ "
ทุกคนพยักหน้าตามคำแนะนำของเขา เเถมมีชุดเกราะมากพอที่จะเป็นสถานที่ที่ซ่อนและแน่นอนนักล่าจะไปค้นหา
มันก็ไม่แปลกหรอกถ้าหัวจะขาดอยู่ในหมวก เเล้วนักล่าก็ได้กลับไปที่ปราสาท
ยกเว้น มาฮาดาส นักล่าที่เหลือทั้งสามดูจะไม่มีความสุขที่จะต้องไปค้นภายในปราสาท นักล่าขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 3 ที่ๆเต็มไปด้วยชุดเกราะ
"ช่วยแบ่งกันค้นหาหมวกที่ตกอยู่"
ทุกคนเริ่มมองหาหมวกสำหรับที่จะเป็นหัว
“ทั้งหมดนี่มันว่างเปล่า”
“ตรงนี้ก็เช่นกัน.”
“ทั้งหมดนี่ว่างเปล่า.”
หมวกทั้งหมดได้ถูกค้นหาแล้ว ซังจินได้นวดศีรษะของเขาและคิดอย่างรอบคอบ
“หัว ...หัว”
ไม่ว่าเค้าจะคิดยังไงห้องนี้ก็ไม่มีหัว
'ชั้น 1 เต็มไปด้วยแวมไพร์ที่เป็นเถ้าหลังจากที่ถูกตัดศีรษะ ... ชั้น 5 ว่างเปล่า ชั้น 2 มีแมงมุม 3 มีชุดเกราะ และ ชั้น 4 มีเพียงมอนสเตอร์ของแฟรงเก็นสไตน์....'
ซังจิน คิดขึ้นได้ว่า
'หัวของมอนสเตอร์อย่างแฟรงเก็นสไตน์.'
แฟรงเก็นสไตน์สร้างขึ้นโดยการเย็บชิ้นส่วนของกันศพเข้าด้วยกันและใช้ชิ้นส่วนของหลายๆคน ซังจิน เรียกนักล่ามารวมกัน
“ตามมา.”
เขานำนักล่าขึ้นลิฟท์กลับไปที่ชั้น 4 เขาตรวจสอบแฟรงเก็นสไตน์ที่พ่ายแพ้ให้กับพวกเขาก่อนหน้านี้ เขาดึงเสื้อของมอนสเตอร์และเห็นว่าคอถูกเย็บลงบนร่างกาย เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด สีผิวที่ลำคอได้รับการเย็บการที่แตกต่างกันกว่าส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย มันเป็นที่น่าสยดสยอง แต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเเบบนี้
'วู้วว'
ซังจิน หั่นที่เย็บแผลในหนึ่งในหัวของมอนสเตอร์ออก เเละยกศีรษะกลับไปที่ลิฟท์ที่ๆนักล่าอื่น ๆ รออยู่ เขาดูมีความสุขในการหากุญแจสำคัญในการหาบอสลับเจอ ซังจินได้ยิ้มออกมา
นักล่าจ้องมองเขาด้วยความระแวง ' ฉันคิดว่าเขาเป็นคนแปลกๆน่ะแต่ว่าเขาก็จิตใจดี . . . แต่เขาก็แค่เพี้ยน'
ซังจินไม่ได้สนใจภาพพจณ์ตัวเองเลย เมื่อเหล่านักล่ากลับไปชั้น 1 ซังจิน ยืนอยู่ในด้านหน้าของปราสาทประตู เขาหันไปรอบ ๆสักพัก และกล่าวกับคนอื่น
"โปรดเตรียมตัวให้พร้อม ใครที่ไม่อยากเข้าร่วมควรกลับไปที่ชั้น 1 "
เสร็จเเล้ว ซังจิน เอาหัวมาให้คนขับรถม้าหัวขาด
" ขอโทษนะ แต่นี่ . . . "
ก่อนที่ ซังจิน ยังพูดไม่จบ ผีของคนขับรถม้าหัวขาดตะโกน
" ใช่ ! นี่มัน ! หัวของฉัน ! เร็วเข้า ! เอามาให้ฉัน "
ซังจินได้ถือมูนสเปคของเขาในขณะที่เขากลับมาหัวคนขับรถม้า
เมื่อคนขับรถม้าได้รับมันมา ตัวของเขาก็ได้รวมตัวกับศีรษะของเขา เขาไม่ได้ติดมันกลับบนร่างกายของเขา แต่ถือไว้ที่มือของเขาและหัวเราะเสียงดัง
"ฮ่าๆๆๆๆ หัวของข้า ! หัวของข้า ! "
หัวปล่อยไฟเขียว และเสียงหัวเราะก็ได้เริ่มมาจากศีรษะแทน
" ฮา ฮา ฮา ! มา ! การต่อสู้ ! "
คนขับรถม้าหัวขาดจับหัวของเขาในมือข้างหนึ่งและดึงดาบยาวที่ซ่อนไว้บนหลังม้าออกมา และทำลายรถม้าในทีดียว
ซังจินล้วงมือซ้ายข้างในเสื้อของเขาเมื่อเห็นการกระทำของคนขับรถม้า เขากำลังเตรียมตัวที่จะใช้พงศาวดารสามก๊ก และแล้วโอเปอร์เรเตอร์ได้เตือนออกมา
[คำเตือน! บอสลับ ]
[ อัศวินดูลาฮานเบสโกโร่ปรากฎตัว ! ]
เรื่องนี้แปลจนจบแล้วนะครับ สามารถติดต่ออ่านก่อนใครได้ที่เพจนี้เลยครับ > จิ้มเลย <
