ตอนที่ 38 โต้เถียง

ผู้อาวุโสผมสีเทาเงินท่าทางเข้มงวดเดินเข้ามาอย่างเร็วราวกับสายฟ้า เคลื่อนไหวเหมือนสายลม ผมทุกเส้นของเขาตรงเหมือนดินสอ แววตาของเขาดูดุร้ายและอันตรายเหมือนเหยี่ยวที่บินอยู่บนท้องฟ้าและมองลงมาหาเหยื่อที่ด้านล่าง

"หัวหน้าพ่อบ้าน!" เขาคือสมาชิกคนนึงของตระกูลเฟิง เป็นบุคคลสำคัญที่ปกครองชะตากรรมของพวกเขาทุกคนที่ต่อคิวอยู่

ชายที่มีจมูกยาวโค้งคำนับอย่างเคารพ ไม่กล้าแม้แต่จะอ้าปากค้าง

คนที่ต่อสู้กับเฟิงหลินก็ตื่นตระหนกและหาโอกาสหลบหนีจากตรงนั้น คนอื่นๆยืนนิ่งอยู่ที่จุดเดิม

เฟิงหลินไม่โค้งคำนับ แต่ดวงตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ผู้อาวุโสผมเงิน มีการเกริ่นให้จดจำท่ามกลางความไม่คุ้นเคย

นี่คือผู้สูงอายุที่ไปสัมภาษณ์พวกเขาที่โรงงานของตระกูล

ใช่แล้วเขาคือหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลเฟิง หรือที่รู้จักในชื่อพ่อบ้านหยิง

('หยิง' ในชื่อของเขาเป็นคำเดียวกันกับที่ใช้กับคำว่า 'นกอินทรี')

จมูกโด่งแหลมและสายตาดุจเหยี่ยวนั่นสามารถทำให้คนกลัวจนตัวสั่น

"เธอสองคนมากับฉัน!" ผู้อาวุโสผมเงินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา จ้องมองพวกเขาก่อนที่จะเดินลงส้นเท้าออกไปเสียงัง เพื่อแสดงอำนาจ

เฟิงหลินและเฟิงหลางเดินตามไป

"เฮ้! สองคนนั้นทำไม่ถูกนะ!"

"มันคือการแกล้งทำ! พวกเขาแสร้งทำเป็นต่อสู้เพื่อดึงความสนใจจากหัวหน้าพ่อบ้าน ทำแบบนี้พวกเขาจึงสามารถแซงคิวแล้วได้เข้าไปก่อน!"

"ช่างเจ้าเล่ห์เหลือเกิน!

...

คนที่รอคิวมากว่าครึ่งวันตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อหน้าหัวหน้าพ่อบ้าน แต่พวกเขายังคงจ้องมองเฟิงหลินและเฟิงหลาง

พวกเขาเป็นผู้ชมที่เห็นความขัดแย้งที่เกิดขึ้นจากการแซงคิว ท้ายที่สุดพวกเขาเป็นคนที่ต้องทนทุกข์จากการถูกแซงคิว พวกเขาจะขอความยุติธรรมจากใครได้บ้าง? พวกเขาจะแสดงความไม่พอใจนี้ได้ยังไง?

เฟิงหลินไม่รู้ว่านี่คือการแซงคิว แต่เขารู้หลังจากที่เขาทำลงไปแล้ว!

ยิ่งกว่านั้น เท่าที่ดูเฟิงหลางก็ไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน

ด้วยอำนาจของหัวหน้าพ่อบ้าน คนพาลตัวสั่นไม่หยุดหย่อนขณะที่เดินตามหลัง เห็นได้ชัดว่าเขากลัวและไม่สามารถทนได้ มีเพียงสายตาที่จ้องมองเฟิงหลินอย่างไม่พอใจเป็นครั้งคราว

แต่เดิมเขามองว่าเฟิงหลินเป็นสมาชิกชั้นต่ำในตระกูล และเพียงต้องการให้ถอยออกไป

เขาคือสมาชิกระดับสูงของตระกูล มันเกิดอะไรขึ้น?

ใครจะรู้ว่าคนต่ำต้อยนี้จะกล้าตอบโต้?

ตอนนี้ชะตาของพวกเขาขาดแน่ๆ ทั้งสองคนทำให้หัวหน้าพ่อบ้านโกรธ สิ่งที่พวกเขาจะต้องได้รับคือความทุกข์ทรมาน

ดูสิ มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้าแกยอมถอยไปดีๆ

ถ้าฉันถูกหัวหน้าพ่อบ้านลงโทษ มั่นใจได้เลยว่าแกจะต้องชดใช้!

สายตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาโยนความผิดทั้งหมดและโทษเฟิงหลินคนเดียว

เฟิงหลินไม่ได้สนใจสายตาที่มองมา และแม้ว่าเขาจะเห็นเขาก็ไม่สนใจ

พวกเขาเดินตามหัวหน้าพ่อบ้าน เดินเข้าไปในห้องใหญ่โต

ผู้อาวุโสนั่งลงบนเก้าอี้ และมองดูพวกเขาสองคนจากระยะไกล ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ต้องการให้ทั้งสองคนนั่ง "ตอบมา! ทำไมพวกเธอสองคนถึงต่อสู้กันและละเมิดกฎ! ถ้าไม่มีเหตุผลที่ดีพอ ก็อย่าหาว่าฉันไร้ความเมตตา!"

รอยยิ้มอันน่าเกลียดปรากฏบนหน้าของเฟิงหลาง"ปู่สาม ผมถูกเข้าใจผิด! มันเป็นเจ้าคนพาลที่บ้าคลั่ง มันยั่วโมโหผม ท่านต้องลงโทษมันอย่างสาสม!"

ผู้ทำผิดใส่ร้ายเหยื่อของเขา

"หุบปาก! อย่าให้ฉันมองแกไม่ดี" หัวหน้าพ่อบ้านตะโกนด้วยความโกรธ จ้องมองไม่วางตา "ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วที่นี่ฉันเป็นหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลเฟิง ไม่ใช่ปู่ของแก มันไร้ประโยชน์ แม้ว่าแกจะขอร้องต่อสวรรค์ก็ตาม แกก็ไม่สามารถทำให้ฉันละเมิดกฎเพื่อช่วยแกได้! "

เฟิงหลางกลัวจนสั่น ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดัง

"เฟิงหลาง แกคิดว่าฉันไม่รู้จักแกหรือยังไง!ในเดือนนี้แกสร้างปัญหามากี่ครั้งแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะแกเป็นหลานชายคนโตของท่านปรมาจารย์ แกคงถูกจัดการไปนานแล้ว! " หัวหน้าพ่อบ้านคำรามอีกครั้ง กดให้เฟิงหลางกลัวหนักกว่าเดิม

เฟิงหลินอดคิดไม่ได้ เขาไม่คาดคิดว่าชายร่างผอมและอ่อนแอนี้จะเป็นหลานชายของท่านปรมาจารย์ เขาไม่รับรู้ถึงศักยภาพของเฟิงหลางนักในการต่อสู้เมื่อก่อนหน้า

เขาคือสายเลือดตรง?

เป็นไปได้ไหมว่าคนพาลนี้จะเป็นคนสำคัญ ผู้ที่จะเปลี่ยนชะตากรรมพวกเขาจากการเป็นผู้แพ้?!

ตระกูลเล็กๆ ลูกหลานสายตรง ไม่มีอะไรดี... คุณสมบัติเหล่านี้ทั้งหมดตรงกับเฟิงหลางเป็นอย่างดี!

เฟิงหลินจ้องมองชายร่างผอม เขาปล่อยรังสีความชั่วร้ายและความผิดหวังตั้งแต่หัวจรดเท้า ...

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่!

"แล้วเธอล่ะ?" หัวหน้าพ่อบ้านหันมาสนใจเฟิงหลิน หนาวเย็นกว่าก่อนมาก

เฟิงหลางเขารู้สึกรำคาญ ท้ายที่สุดเขาก็คือหลานชายคนโตของผู้เฒ่าสูงสุดและแม้ว่าเขาจะไม่เติบโตมาเป็นบุคคลที่น่านับถือ แต่เขาก็ไม่สามารถถูกลงโทษได้

เฟิงหลินสิแตกต่าง เขาเป็นสมาชิกระดับต่ำและไม่ต้องกังวลมากนัก

ในฐานะหัวหน้าพ่อบ้าน เขามีอำนาจควบคุมชะตากรรมของเฟิงหลิน

กับเฟิงหลินที่เป็นคนใจร้อน นาทีที่เฟิงหลินให้คำตอบผิด สิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาย่อมไม่ใช่เรื่องที่ดี

เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่กุมชะตากรรมของคนส่วนใหญ่เอาไว้ ไม่ว่าใครก็จะรู้สึกกดดัน

เฟิงหลินเลิกคิด เขาพูดว่า "ผมเข้าคิวก่อน และชายคนนี้บังคับให้ผมถอยออกไป นั่นคือเหตุผลที่เราต่อสู้กัน ถ้าหัวหน้าพ่อบ้านไม่เชื่อ ท่านจะดูวิดีโอเฝ้าระวังก็ได้! "

"หัวหน้าพ่อบ้าน อย่าฟังเรื่องไร้สาระของเด็กนี่!" เมื่อตระหนักถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น เฟิงหลางก็รีบขัดขวางทันที

"ฉันอนุญาตให้แกพูดงั้นหรอ?" หัวหน้าพ่อบ้านพูดอย่างเยือกเย็น

เฟิงหลางหยุดทันทีและไม่กล้าพูดอะไรอีก

เมื่อมองไปที่เฟิงหลินที่ยังนิ่งอยู่ได้ตั้งแต่เริ่ม หัวหน้าพ่อบ้านก็รู้สึกประหลาดใจ การแสดงออกของคนๆนี้ไม่แย่เลย ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถสงบสติอารมณ์ต่อหน้าเขาได้แบบนี้

เขาเลือกภาพการเฝ้าระวังของอาคารและฉายภาพที่บันทึกไว้ในคอมพิวเตอร์หลัก มันปรากฏชัดเจนต่อหน้าพวกเขา จากหลักฐาน ไม่มีประโยชน์ที่ต้องปฏิเสธ

หัวหน้าพ่อบ้านหันไปมองเฟิงหลางอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตัดสิน "เดือนนี้แกจะถูกหักเงินหมื่นเหรียญดารา!”

“ไม่ได้นะหัวหน้าพ่อบ้าน!ผมเหลือเพียงห้าหมื่นเหรียญเท่านั้น มันไม่พอ!” เฟิงหลางเสียใจและกำลังจะพูดต่อ แต่เมื่อเขาถูกหัวหน้าพ่อบ้านจ้อง เขาก็เงียบและหันไปหาเฟิงหลินด้วยสายตาไม่พอใจ

งี่เง่า แกทำให้ฉันเสียเหรียญดารามากมาย แกจะต้องชดใช้เมื่อเราออกจากที่นี่!

ตามที่คาดจากผู้สืบทอดของผู้เฒ่า แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายแพ้ เขาก็โดนลงโทษเพียงแค่หักเงินหลักหมื่น

เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงวิธีที่พ่อแม่ของเขาจะได้เงินห้าพันเหรียญจากการทุ่มเททำงานทั้งวัน เฟิงหลินก็กำมือแน่น ไม่เพียงแค่นั้น แต่พวกเขาต้องจ่ายภาษี70%ให้กับตระกูล!

หากนี่ไม่ใช่การเอารัดเอาเปรียบแล้วมันคืออะไร?

ด้วยความคิดที่ว่าเขาก็ต้องเจอชะตากรรมแบบไหน สายตาของเฟิงหลินจึงเปลี่ยนไปทันที มันมืดมนจนเกือบจะเหมือนจ้องมองเข้าไปในหลุมลึก

ถึงเวลาที่หนาวเย็นและไม่แยแส!

เขาถูกผู้สูงส่งเอาเปรียบ

ในขณะนั้น หัวหน้าพ่อบ้านก็ไม่มีทีท่าจะปล่อยเฟิงหลินไป ในทางกลับกันเขาพูดว่า "สมาชิกระดับต่ำเฟิงหลินฉันจำได้ว่าเธอจะไปที่โรงงานพลังงานของตระกูลเพื่อฝึกงานในอีกสามสัปดาห์!เธอมาทำอะไรที่นี่?ถ้ามันไม่สำคัญอย่ามาหาว่าฉันหยาบคาย! "

เขาเป็นสมาชิกระดับต่ำที่กำลังจะฝึกงานที่โรงงาน!

เฟิงหลางมองและหมดความสนใจ มันเป็นการลดระดับลงจริงๆ เขามองชายคนนี้ผิดไป

แต่คำต่อไปของเฟิงหลินก็ทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

"ผมขอปฏิเสธ!" เฟิงหลินพูดง่ายๆ

"ว่าไงนะ?" หลังจากได้ยิน หัวหน้าพ่อบ้านก็หน้าเปลี่ยนสีทันที

ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาในแบบนี้มาก่อน!

"ผมพูดว่าผมขอปฏิเสธการฝึกงาน!" เมื่อกลัวว่าหัวหน้าพ่อบ้านจะไม่ได้ยินเขาชัดเจน เฟิงหลินจึงยืนยันความคิดของเขาด้วยการพูดอีกครั้ง ไม่เปลี่ยนแปลง

เฟิงหลางตกใจมาก

จะมีใครกล้าพอที่จะต่อต้านหัวหน้าพ่อบ้าน

นี่คือการกบฏ!