AS ตอนที่ 10 - ไม่ยอมรับเหรอ? งั้นข้าก็จะบังคับให้พวกเจ้าต้องยอมรับ!
เหล่าทหารทุกคนต่างมองแดนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่มีใครแสดงมันออกมา เว้นแต่ว่า...
“ท่านแม่ทัพขอรับ! ข้าน้อยไม่เห็นด้วยกับการที่เลื่อนขั้นให้นายน้อยเป็นรองผู้บังคับบัญชาการขอรับ! รองผู้บัญชาการต้องเป็นคนที่มีความสามารถ และคอยช่วยเหลือพวกพ้อง ถ้าไม่อย่างนั้นก็อาจจะเป็นคนที่พาพวกเราไปตายขอรับ! โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นายน้อย! นายน้อยยังบ่มเพาะไม่ถึงระดับผลัดเปลี่ยนอวัยวะเลยด้วยซ้ำ!”
ไคลด์ลุกขึ้นตะโกนออกไปด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพ เหล่าทหารต่างหันไปมองที่ไคลด์ด้วยความภาคภูมิใจ
เมื่อได้ยินดังนั้น เซเลบัสหัวเราะในลำคอเล็กน้อย ก่อนจะชายตาไปมองแดน เมื่อเขาเห็นว่าไอ้เด็กนี่ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับคำพูดของไคลด์ เขาจึงพูดออกมาว่า
“ข้าเข้าใจความรู้สึกของพวกเจ้า แต่ข้าได้ตัดสินใจไปแล้ว เพราะฉะนั้น การแต่งตั้งนี้จะมีผลบังคับใช้ทันที”
ไคลด์ เบอร์ทอสยังคงจ้องมองไปที่เซเลบัส ก่อนจะสูดหายใจเข้าเพื่อรวบรวมความกล้า และพูดออกไปอีกประโยค
“ข้าน้อยมิบังอาจสงสัยในคำพูดของท่าน! แต่ถ้าเกิดท่านทำแบบนี้ สภาพจิตใจของเหล่าหทารนั้นต้องแย่แน่ๆ หากต้องมาทำตามคำสั่งเด็กที่ไร้ความสามารถเช่นนี้!”
ไคลด์เหลือบมองไปยังแดนอย่างเฉยชาก่อนจะกลับมาจ้องที่เซเลบัส
ความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งลานฝึก สายตานับร้อยคู่ของเหล่าทหารต่างจ้องมองไปที่แดนอย่างพร้อมเพรียง แดนเผยรอบยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกล่าว
“ที่เจ้าพูดมาก็มีเหตุผลนะไคลด์ เบอร์ทอส”
ไคลด์มีสีหน้าดำมืด
‘ไอ้เด็กเวรนี่กล้าดียังไงถึงเรียกชื่อเต็มของข้า! หึ คิดว่าได้รับการแต่งตั้งจากท่านแม่ทัพแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ’
แดนมองไปยังสีหน้าของไคลด์ราวกับรู้ว่าเขาคิดเช่นไร
“ข้าคิดว่าสิ่งที่เจ้าพูดมามันก็ถูก แต่เมื่อท่านพ่อแต่งตั้งข้าให้เป็นรองผู้บังคับบัญชาแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะพูดอีกกี่ร้อยกี่พันครั้ง ผลลัพธ์มันก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”
แดนยิ้มอย่างชั่วร้ายเมื่อเขาเห็นปฏิกิริยาของเหล่าทหาร และเมื่อไคลด์เห็นท่าทางที่อวดดีจากเด็กเวรที่อยู่ข้างหน้า เขาก็อดโมโหไม่ได้
“ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นลูกชายของท่านแม่ทัพก็เถอะ! แต่การบัญชาการกองทัพนั้นจะต้องอาศัยการทำงานกันเป็นทีม และต้องซื้อใจพวกทหารได้ ถ้าเจ้าพิสูจน์ให้พวกเราเห็นไม่ได้ ว่าเจ้าคู่ควรกับมันยังไง ก็กลับบ้านไปนอนซะ!”
คราวนี้ เหล่าทหารที่เอาแต่สังเกตเงียบๆ มาตลอดก็เริ่มพูดสนับสนุนไคลด์
“ใช่แล้ว! ท่านหัวหน้ากองพูดถูก!”
“ใช่! พวกเราไม่อยากได้เด็กน้อยอมมือมาเป็นผู้นำหรอก!”
“อย่างน้อยก็พิสูจน์ความแข็งแกร่งให้พวกเราดูสิ!”
เซเลบัสที่เงียบอยู่นานทนไม่ไหว จึงเอ่ยปากพูด
“ข้าเอ่ยออกไปแล้วว่าจะให้เขาเป็นของผู้บังคับบัญชาการ! พวกเจ้าบอกว่าพวกเจ้าอยากให้ข้าถอนคำพูดอย่างนั้นเหรอ!”
“มิได้ขอรับท่าแม่ทัพ... พวกเรามิบังอาจ...”
เหล่าทหารต่างก้มหัวลงด้วยความกลัว ไคลด์ถอยหลังเข้าไปอยู่ในแถวด้วยความเงียบ เซเลบัสชายตาไปมองแดน
เมื่อแดนเห็นสายตาของพ่อเขา แดนก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
‘ไอ้แก่ไคลด์นี่เล่นเอาซะหมดความอดทนเลย ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง มันไม่มีทางเชื่อฟังเราแน่...’
แดนลอบพยักหน้าอยู่สองสามครั้ง สลัดความคิดที่ไม่จำเป็นทิ้งก่อนจะกล่าว
“ในเมื่อพวกเจ้าต่อต้านคำสั่งของพ่อข้า เพราะคิดว่าข้านั้นไม่เหมาะสม...”
แดนยืดแขนทั้งสองข้างออกมายืดเส้นยืดสายเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่อ
“ถ้างั้นพวกเรามาจบเรื่องนี้กันเถอะ อยากจะทดสอบอะไรข้าก็เชิญ”
คำพูดของแดนก้องอยู่ในหัวของเหล่าทหารนับร้อย พวกเขาจ้องมาที่แดนด้วยความไม่อยากเชื่อ ไคลด์ลอบหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะรีบทำหน้าให้เป็นปกติและพูดว่า
“ข้าก็ไม่ได้อยากจะดูถูกเจ้าหรอกนะ ยังไงเจ้าก็เป็นถึงลูกชายของท่านแม่ทัพ... แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ พวกข้าทุกคนที่นี่ต่างฝึกฝนกันกว่า 20 กว่าปี! เจ้าคิดว่าเจ้าจะเหนือกว่าพวกข้าได้งั้นเหรอ ถึงเจ้าจะเริ่มฝึกตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ ความสามารถเจ้าก็ไม่มีทางเทียบกับพวกข้าได้!”
แดนไม่ได้ตอบกลับไป เขามองไปยังเซเลบัสที่ยืนเฉยอยู่ข้างๆ เซเลบัสส่ายหัวและพูดกับไคลด์ที่อยู่ในอารมณ์โกรธ
“เจ้าจงใจเย็นก่อนไคลด์... เอาเป็นว่าตอนนี้ คำสั่งแต่ตั้งแดน ลองกินุสเป็นรองผู้บังคับบัญชาถูกยกเลิกชั่วคราว จนกว่าเขาจะผ่านการทดสอบดังต่อไปนี้”
เซเลบัสยิ้มและกล่าวต่อ
“การทดสอบทักษะการยิงธนู, ทักษะดาบ และทักษะการวางกลยุทธ์!”
“การทดสอบจะเริ่มขึ้นในอีก 2 ชั่วโมง จนกว่าจะถึงเวลานั้น พวกเจ้าเตรียมลานฝึกนี้ให้พร้อมสำหรับการทดสอบด้วย”
เซเลบัสพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ
“ตอนนี้พวกเจ้าทุกคนแยกย้ายกันไปก่อน แต่จำไว้ด้วยว่าอีก 2 ชั่วโมงให้มาที่นี่ รวมถึงเจ้าด้วยนะแดน ลองกินุส”
เมื่อเซเลบัสพูดเสร็จ เขาก็หันหลังและเดินกลับไปยังที่พักของเขาทันที ทิ้งให้แดนอยู่กับพวกทหารในกองทัพเพียงลำพัง
ไคลด์ยิ้มอย่างเยือกเย็นและจ้องมองมาที่แดน ก่อนจะพูดเบาๆ ว่า
“ถึงเจ้าจะเป็นลูกชายของท่านแม่ทัพ แต่จำไว้! ข้าไม่มีทางยอมรับเจ้า! เอาเวลาไปเตรียมตัวทดสอบเถอะ”
หลับพูดจบไคลด์ก็หันหลังและค่อยๆ เดินกลับไปยังที่พักของเขา แต่ทันทีที่เขากำลังจะก้าวออกไป แดนก็เอ่ยปากขึ้นมาว่า
“ไม่ยอมรับเหรอ? งั้นข้าก็จะบังคับให้พวกเจ้าต้องยอมรับ!”