TQF:บทที่ 229 ความรักลับๆ,เลือกระหว่างผิดถูก (3)
TQF:บทที่ 229 ความรักลับๆ,เลือกระหว่างผิดถูก (3)
ครอบครัวเฉิงยุ่งมากและตระกูลลั่วในหยานเฉิงก็ยุ่งมากเช่นกันในวันนี้
นายน้อยตระกูลลั่วซึ่งออกจากบ้านไปนานนับ 10 ปีได้กลับมาแล้ว
คราวนี้ไม่ได้จำกัดอยู่ในตระกูลลั่วแม้กระทั่งในหยานเฉิงไม่มีใครที่ไม่รู้ว่านายน้อยตระกูลลั่วคนนี้เป็น ศิษย์ นิกายดาบสวรรค์ ชายหนุ่มเป็นคนเดียวในหยานเฉิงที่เป็นอัจฉริยะในรอบ 100 ปี
วันนี้ชายคนนั้นได้กลับมาบ้านแล้ว!
ลั่ว เจิ้งเต๋อ และภรรยาของเขารู้สึกมีความสุขจนแทบน้ำตาไหลเขาไม่ได้พบลูกชายของเขามานานกว่า 20 ปี โดยเฉพาะหญิงชราการกอดลูกชายตัวเองด้วยน้ำตา การกลับมาของนายน้อยลั่วคนนี้ทำให้ตระกูลเทียนมีความสุขมากราวกับพวกเขาจะได้มีโอกาสในการเข้าร่วมนิกายดาบสวรรค์
ลั่ว หยูเจี่ย ซึ่งเป็นพี่สาวใหญ่มีแผนที่จะคุยกับน้องชายของเธอ ตราบใดที่น้องชายของเธอพาลูกชายทั้ง 2 คนของเธอกลับไปยังนิกายดาบสวรรค์พวกเขาจะต้องมีโอกาสที่ดีอย่างแน่นอน
(ความสัมพันธ์น่าจะเป็น หยูเจี่ยลูกสาวคนโต จุนฮ่าวลูกชายคนโต(คนที่2) หยูฉินลูกสาวคนเล็ก)
เมื่อคิดได้ดังนี้ ลั่วหยูเจี่ย เริ่มพูดกับพ่อแม่ของเธอ และก็เตือนลูกชายทั้งสองคนของเธอว่าให้พยายามอย่างหนักเพื่อที่จะสร้างความประทับใจให้กับน้าของพวกเขา และได้มีโอกาสติดตามน้าของพวกเขาไปยังนิกายดาบสวรรค์
เพื่อที่จะเข้าสู่นิกายดาบสวรรค์พี่น้องตระกูลเทียนประพฤติตัวราวกับพวกเขาเป็นวัยรุ่นที่ซื่อสัตย์และมั่นคงเขาพยายามแสดงตัวตนที่ดีต่อหน้าน้าของเขา
แต่ไม่ว่าพี่น้องตระกูลเทียนจะทำตัวดีอย่างไรแต่สาวใช้ในตระกูลลั่วต่างซ่อนตัวเมื่อพบเห็นพวกเขา ชายทั้งสองคนนี้เต็มไปด้วยตัณหาและความร้ายกาจราวกับงูพิษ
หลังจากผ่านไปหลายวันความวุ่นวายของตระกูลลั่วก็เงียบสงบลงในที่สุดพวกเขาก็มีเวลาพูดคุยกัน
ในห้องหนังสือมี ลั่ว เจิ้งเต๋อ ฮูหยินลั่วและลั่วจุนฮ่าวเท่านั้น สำหรับครอบครัวของ ลั่ว หยูเจี่ย พวกเขาถูกกีดกันออกไปภายในห้องหนังสือผู้เฒ่าทั้งสองคนเริ่มสอบถามลูกชายของเขาในการใช้ชีวิตอยู่ในนิกายดาบสวรรค์
ลั่ว จุนฮ่าว ไม่ได้ปกปิดพ่อแม่ของเขาเขายังคงเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการฝึกฝนของตัวเองแล้ววันเวลาที่เขาใช้เวลาอยู่กับอาจารย์ของเขา
โดยทั่วไปแล้ว ลั่ว จุนฮ่าว เป็นคนสันโดษดังนั้นเขาจึงไม่ได้เป็นที่สนใจของใครต่อใคร แต่การฝึกฝนของเขาทำให้ผู้อาวุโสของนิกายดาบสวรรค์นั้นให้ความสำคัญ
“ท่านพ่อ ท่านแม่ ทำไมน้องเล็กจึงไม่กลับมา”
หลังจากที่ ลั่ว จุนฮ่าว เข้าสู่นิกาย เขาได้ตัดการติดต่อจากโลกภายนอกทั้งหมดรวมทั้งภายใต้การปกปิดของพ่อแม่ทำให้เขาไม่รู้เกี่ยวกับน้องสาวคนเล็ก อาจกล่าวได้ว่าเขาไม่เคยรู้เลยว่าลั่วหยูฉินต้องประสบเคราะห์กรรมใดบ้าง
อย่างไรก็ตามด้วยความสัมพันธ์ของเขา เขารักน้องสาวของเขาคนนี้มาก ในทางตรงกันข้ามเขาไม่ค่อยมีความสุขเมื่ออยู่กับพี่สาวคนโต
วันนี้เมื่อเขากลับมาถึงบ้านเขาพบกับครอบครัวของพี่สาวเท่านั้นและไม่เห็นน้องสาวคนเล็กของเขา ในใจของเขารู้สึกสงสัย ว่าอาจมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น
ใน 2 วันแรกที่เขามาถึงเขายังไม่มีโอกาสได้ซักถามเพราะมีคนจำนวนมากมาเยี่ยมเยียนครอบครัวของเขา แต่วันนี้เขาได้มีโอกาสได้ซักถามแล้ว
หลังจากได้ยินคำพูดของลูกชาย ลั่ว เจิ้งเต๋อ แสดงออกอย่างขมขื่นเขาหันหน้าไปทางอื่นและไม่พูดอะไร
ฮูหยินลั่วรับรู้ความคิดของชายชราอย่างเป็นธรรมชาติดังนั้นเธอจึงเป็นคนเล่าเรื่องเกี่ยวกับลูกสาวคนเล็กของเธอเอง ตั้งแต่ต้นจนถูกขับไล่ออกจากตระกูลเฉิงในเมืองจักรพรรดิ
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ลั่ว จุนฮ่าว แสดงออกอย่างเย็นชาดวงตาของเขาเป็นประกายการทำลายล้าง
“ตระกูลเฉิง ไม่สมควรที่จะมีอยู่อีกต่อไป!”
จากนั้นเขาก็ถามพ่อของเขาด้วยความสงสัยว่า
“ท่านพ่อทำไมท่านต้องคัดค้านเรื่องที่น้องเล็กอยู่กับน้องเขยด้วย?ตราบใดที่พวกเขารักกันทำไมท่านจึงขัดขวางและไม่ให้น้องเล็กกลับมาบ้านนานกว่า 10 ปีแล้ว?”
แม้ว่าลั่วจุนฮ่าว ไม่ต้องการที่จะตำหนิพ่อของเขา แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเกี่ยวกับน้องสาวคนเล็กที่เขารัก
“จุนฮ่าวท่านพ่อทำเรื่องนี้ก็เพราะเจ้า!” ฮูหยินลั่วพูดขึ้น
“โดยการ บังคับให้น้องเล็กแต่งงานกับคนจากนิกายดาบสวรรค์อย่างนั้นหรอ?”
ลั่ว จุนฮ่าว พูดไม่ออก เขาไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ สุดท้ายแล้วพ่อของเขาก็คงยังคัดค้านเรื่องที่น้องสาวคนเล็กของเขาอยู่กับน้องเขย มันทำให้เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
และเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ของนิกายดาบสวรรค์ ลั่ว จุนฮ่าว ถึงเปิดปากพูดออกมาว่า
“ท่านพ่อ โชคดีแล้วที่ท่านไม่ได้ส่งน้องเล็กไปยังนิกายดาบสวรรค์ไม่เช่นนั้นไม่รู้ว่าน้องเล็กจะมีชีวิตได้อยู่กี่ปี!”
“เจ้าหมายความว่ายังไง?” ลั่ว เจิ้งเต๋อ หัน หน้ามาถามทันที
ฮูหยินลั่วเองก็ตกใจและถามขึ้นว่า
“จุนฮ่าวทำไมเจ้าถึงพูดแบบนั้น?”
“ท่านแม่ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะสาปแช่งน้องสาวของข้า!”
จากนั้น ลั่ว จุนฮ่าว ก็พูดว่า
“ท่านแม่ท่านอาจไม่รู้ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นภายในนิกายดาบสวรรค์ ท่านอาจไม่รู้ว่าภายในนั้นมีการต่อสู้ที่โหดเหี้ยมแค่ไหน ข้างในเต็มไปด้วยสงครามที่แลกเปลี่ยนระหว่างชีวิตกับความตาย หากผู้ใดแข็งแกร่งถึงจะได้ความเคารพภายในนิกายอย่างแท้จริง ตราบใดที่ไม่มีความแข็งแกร่งเข้าไปก็เหมือนต้องตกตาย หากมีความแข็งแกร่งไม่ว่าจะทำสิ่งใดก็จะไม่มีใครต่อต้านและกลายเป็นที่เคารพของคนอื่น..”
“สิ่งเหล่านี้พวกเรารู้อยู่แล้วแต่พวกเราหวังพึ่งความสัมพันธ์ของเจ้ากับน้องสาว”เดิมที ลั่ว เจิ้งเต๋อ รู้ถึงปัญหานี้แต่เขาหวังพึ่งบารมีของลูกชายที่จะทำให้ชีวิตของลูกสาวของเขาอยู่รอดต่อไป
“ความสัมพันธ์อย่างนั้นหรอ!”
ลั่ว จุนฮ่าว สูดลมหายใจลึกและพูดกับพ่อของเขาอย่างระมัดระวัง
“ท่านพ่อ ท่านคิดว่าอะไรคือความแตกต่างระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงในสถานที่แห่งนั้น พวกเราทุกคนคือผู้ฝึกตน พวกเราทุกคนต้องการทรัพยากรในการบบ่มเพราะของตัวเอง ยิ่งเรามีทรัพยากรมากเท่าไหร่เราก็จะได้รับประโยชน์มากเท่านั้น ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยการแข่งขันเช่นนี้ท่านพ่อคิดว่าน้องเล็กจะเอาชีวิตรอดได้หรือไม่?”
“...” ลั่ว เจิ้งเต๋อ ได้แต่เงียบงัน
“ไม่ต้องพูดถึงว่าน้องเล็กจะได้รับความรักจากศิษย์เหล่านั้น ถึงแม้ว่านางจะได้เป็นนางสนมของลูกศิษย์นิกายดาบสวรรค์จริงๆ แต่นางจะสามารถเอาชีวิตรอดจากนางสนมคนอื่นๆได้หรือไม่ มีบรรดาสาวกตายในทุกปีแม้แต่นางสนมที่อยู่ในระดับเทพยุทธ์ก็ตกตายอย่างไม่มีเหตุผล พวกเขาจะตายอย่างธรรมชาติได้อย่างไรความจริงแล้วก็คือพวกเขาถูกฆ่า!”
“ท่านพ่อ ท่านคิดว่าน้องเล็กจะสามารถต่อสู้กับผู้หญิงเหล่านั้นได้หรือไม่ อย่าพูดถึงเกี่ยวกับการแข่งขันกับผู้หญิง 8-10 คนเลย แม้แต่เพียงจัดสรรทรัพยากรน้องเล็กก็ไม่สามารถเก็บรักษาทรัพยากรเหล่านั้นได้ และยิ่งน้องสาวได้รับความโปรดปรานจากศิษย์ภายในนิกายดาบสวรรค์ พวกผู้หญิงก็ยิ่งต้องการฆ่านางมากยิ่งขึ้น กว่าข้าจะรู้ตัวนางคงตายไปแล้ว!”
---------------------------