ตอนที่ 162 ครึ่งก้าวขั้นระเบิดหยินหยาง

มันดูเหมือนกับจะเป็นกระบวนท่าเดิม แต่เมื่อหอกปะทะกับดาบสะบั้นชีพ เจียงวู่เฉิงรู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาลที่ส่งผ่านมาถึงมือของเขา ทำให้แขนของเขางอลงและบังคับให้เขาต้องถอยอย่างรวดเร็ว

เจียงวู่เฉิงชนเข้ากับต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้ร่างของเขาไม่หยุดลงเมื่อชนเข้ากับต้นไม้ กว่าที่ร่างของเขาจะหยุดก็ต่อเมื่อเขาทำลายต้นไม้ไปถึงสามต้น

เจียงวู่เฉิงคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับขมวดคิ้ว โลหิตภายในร่างของเขาปั่นป่วนลงเล็กน้อย

"พละกำลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก?"เจียงวู่เฉิงมองไปที่โอวหยางห่าวเทียนอีกครั้ง เขาสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในพลังลมปราณของโอวหยางห่าวเทียนอีกครั้ง

"พลังของเขา..."ดวงตาเจียงวู่เฉิงเย็นชา

เขารู้สึกได้ว่าพลังที่เปล่งออกมาจากร่างของโอวหยางห่าวเทียนนั้นไปไกลเกินกว่าอาณาแก่นทองคำขั้นสูงสุด แต่ก็ยังคงต่ำกว่าขั้นระเบิดหยินหยางเล็กน้อย

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นครึ่งก้าวกลางระหว่างอาณาแก่นทองคำและขั้นระเบิดหยินหยาง

"ครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง"เจียงวู่เฉิงเข้าใจในทันที

ระหว่างอาณาแก่นทองคำและระเบิดหยินหยางนั้นจะถูกเรียกว่าครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง

มันจะเกิดขึ้นเมื่อนักรบอาณาแก่นทองคำนั้นบังคับพลังภายในร่างเพื่อที่จะก้าวข้ามไปขั้นระเบิดหยินหยาง

แต่ภายใต้สถานการณ์ปกติไม่มีใครเลือกที่จะทำเช่นนั้น ท้ายที่สุดนักรบขั้นอาณาแก่นทองคำย่อมพยายามจะฝ่าฟัน ใครจะยอมจมอยู่ในขั้นนี้แทนที่จะก้าวเข้าสู่ระดับต่อไป

ดังนั้นครึ่งก้าวระเบิดหยินหยางจึงไม่ค่อยปรากฏให้เห็นในราชวงศ์เทียนซ่ง

โอวหยางห่าวเทียนเห็นได้ชัดว่าเป็นครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง

"หืมม เจ้าสังเกตถึงมัน?"โอวหยางห่าวเทียนเย้ยหยันในขณะที่มองเจียงวู่เฉิง จากนั้นก็กล่าวต่อว่า"หากไม่มีเทศกาลไล่ล่าสุดตะวันออก ในไม่ช้าข้าจะก้าวเข้าสู่ขั้นระเบิดหยินหยางได้เมื่อครึ่งปีที่แล้ว แต่ข้าได้กดพลังเอาไว้ ดังนั้นข้าจึงสามารถเข้าร่วมเทศกาลนี้ได้"

"เจียงวู่เฉิง เจ้าคงไม่เข้าใจถึงความเจ็บปวดจากการยับยั้งพลังที่จะทวงเข้าสู่ระดับใหม่ใช่ไหม?"

"ข้ายอมเสียหลายสิ่งหลายอย่างไปเพื่อความแข็งแกร่งที่มากขึ้นในเทศกาลไล่ล่าสุดตะวันออก และเจ้าจะเป็นเป้าหมายแรกของข้า หลังจากที่ฆ่าเจ้า เป้าหมายต่อไปคือเสวี่ยหยุน"

เสียงของโอวหยางห่าวเทียนนั้นเยือกเย็นขณะที่เขาเดินเข้าหาเจียงวู่เฉิงอย่างช้าๆ

บนอากาศเหนือภูเขา ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำเหล่านั้นตกอยู่ในความวุ่นวายเช่นกัน

"ครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง?"

"มันคือครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง?"

"เด็กหนุ่มที่มาจากตระกูลโอวหยางนั้นน่าทึ่งอย่างมาก"

ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ค่อนข้างที่จะตกใจ

ครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ขั้นระเบิดหยินหยาง แต่มันก็แข็งแกร่งกว่าอาณาแก่นทองคำมาก

"ท่านโอวหยาง คราวนี้ตระกูลโอวหยางได้สร้างรุ่นเยาว์ที่พิเศษขึ้นมา ข้ายินดีด้วย!"

"ด้วยพลังบ่มเพาะครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง และสามารถเข้าใจแก่นแท้แห่งปฐพีและน้ำที่ผสานเข้าด้วยกันได้ เสวี่ยหยุนอาจเป็นเพียงคนเดียวที่มีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะชนะเขาได้ท่ามกลางนักรบอาณาแก่นทองคำทั้งหมดในการคัดเลือกนี้"

"มันสมควรมีตำแหน่งที่ว่างสำหรับเด็กหนุ่มคนนี้ใน15อัจฉริยะจากการคัดเลือกครั้งนี้ เขาอาจจะได้รับการคัดเลือกจากนิกายเก่าแก่เหล่านั้น ถ้าเป็นเช่นนั้นตระกูลโอวหยางทั้งหมดจะได้รับผลประโยชน์มากมาย"

ผู้เชี่ยวชาญต่างพากันชมเชย

บุคคลที่ได้รับคำชมเป็นคนแก่ที่มีผมสีขาว เขาคือประมุขของตระกูลโอวหยาง ใบหน้าของเขายิ้มกว้างจนปากแทบจะถึงหูขณะที่ได้ฟังคำเยินยอเหล่านี้

หากอัจฉริยะจากตระกูลสามารถเข้าร่วมนิกายเก่าแก่ได้ ตระกูลทั้งหมดจะได้รับอิทธิพลอย่างมาก

ศิษย์หลักของนิกายเหล่านั้นจะถูกเสาะหามาจากอาณาจักรเล็กๆเช่นราชวงศ์เทียนซ่ง

บนยอดของภูเขา เจียงวู่เฉิงยังคงดิ้นรนที่จะสู้กับโอวหยางห่าวเทียน

ฟุบ!ฟุบ!ฟุบ!ฟุบ!

มีเงาหอกเย็นยะเยือกพุ่งเข้าหาเจียงวู่เฉิงอย่างรุนแรง เงาหอกแต่ละอันทะลวงอากาศด้วยพลังมหาศาล เจียงวู่เฉิงสามารถป้องกันเงาหอกเหล่านี้ด้วยเพลงดาบก่อเกิด แต่ช่องว่างระหว่างพลังของพวกเขามีมากเกินไป มันกำลังทำให้เขาเหนื่อยล้า

"การบ่มเพาะของข้าซึ่งอยู่ในอาณาแก่นทองคำขั้นกลางนั้นมีพลังเท่ากับอาณาแก่นทองคำขั้นสูงสุดเพราะแก่นแท้ทองคำของข้าสามารถเพิ่มพลังให้ข้าได้เป็นร้อยเท่า แต่ก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับครึ่งก้าวระเบิดหยินหยาง"เจียงวู่เฉิงส่ายหัว

ระดับการบ่มเพาะของเขาแข็งแกร่งไม่พอ

หากเขาสามารถไปถึงอาณาแก่นทองคำขั้นสูงได้ ด้วยการสนับสนุนจากแก่นแท้ทองคำของเขา เขาจะสามารถสู้กับขั้นระเบิดหยินหยางได้ ซึ่งขั้นระเบิดหยินหยางนั้นแข็งแกร่งกว่าโอวหยางห่าวเทียน

"เนื่องจากข้าไม่สามารถเอาชนะด้วยพละกำลัง ดังนั้นข้าจึงต้องใช้ความเข้าใจของข้าในการเอาชนะ"เจตนาต่อสู้เต็มอยู่ภายในแววตาของเจียงวู่เฉิง

ภายในเจ็ดวันนี้จะมีการต่อสู้ระหว่างเขาและเสวี่ยหยุน และเสวี่ยหยุนนั้นแข็งแกร่งกว่าโอวหยางห่าวเทียนอย่างมาก

หากเขาไม่สามารถชนะโอวหยางห่าวเทียนได้ การต่อสู้กับเสวี่ยหยุนก็เหมือนกับการที่เอาหัวไปขึ้นเขียง

"ฮ่าฮ่า ไปตายซะ"

โอวหยางห่าวเทียนหัวเราะขณะที่หอกในมือของเขาเริ่มเปลี่ยนการเคลื่อนไหว

หอกบางครั้งก็พุ่งออกเหวี่ยงไปข้างบนและแทงไปข้างหน้าเป็นครั้งคราว

การเคลื่อนไหวของหอกที่ผสานกันระหว่างแก่นแท้แห่งน้ำและปฐพีนั้นทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

"หืม?"

ในขณะที่เขาพยายามที่จะป้องกันการโจมตี ใบหน้าของเจียงวู่เฉิงก็เปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่การเคลื่อนไหวของโอวหยางห่าวเทียนและดวงของเขาก็เปล่งประกายสว่างเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังที่อยู่ในหอก

"หอกนี่มันขยับ..."

"แก่นแท้แห่งน้ำ!แก่นแท้แห่งน้ำสามารถใช้ออกด้วยวิธีนี้?"

ในขณะนี้เจียงวู่เฉิงมีความรู้สึกยินดี

ในสองปีที่เขาอยู่ในสุสานดาบ เขาใช้เวลาเพียงหนึ่งปีกับอีกสามเดือนเพื่อผสานแก่นแท้แห่งไฟและลม เขาใช้เวลาที่เหลือเพื่อผสานแก่นแท้ทั้งสามชนิด

เขาประสบความรู้แจ้งบางอย่างในช่วงเวลาหลายเดือนนั้น

แต่ไม่ว่าจะเป็นแก่นแท้แห่งน้ำหรือปฐพี เขานั้นก็ขาดสิ่งสำคัญที่ทำให้เขาไม่สามารถผสานพวกมันเข้ากับแก่นแท้แห่งลมและไฟได้

มันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่เขาพลาดไป ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เขาลำบากมาเป็นเวลานาน

แต่ตอนนี้เมื่อเขาเห็นแก่นแท้แห่งน้ำที่ไร้ที่สิ้นสุดซึ่งพุ่งออกมาจากหอกของโอวหยางห่าวเทียน และเจียงวู่เฉิงก็ได้รับแรงบันดาลใจและสิ่งที่เขาขาดหาย

ตูม!

หอกยาวที่มืดสนิทพุ่งออกมาราวกับภูเขาที่สง่างาม เจียงวู่เฉิงแทบจะไม่สามารถปัดมันออกไปได้ เสียงดังขึ้นเมื่อพลังระเบิดออกมา และร่างของเจียงวู่เฉิงก็ล้มลงไปที่พื้น

"เตรียมตัวตายซะเจ้าเด็กน้อย!"โอวหยางห่าวเทียนหัวเราะและแทงหอกไปข้างหน้าที่ตำแหน่งหัวใจของเจียงวู่เฉิง

แต่เจียงวู่เฉิงก็ฟันดาบของเขาออกไปทำให้โอวหยางห่าวเทียนต้องถอยไปทันที

"อะไร?"โอวหยางห่าวเทียนมองดูเจียงวู่เฉิงด้วยความประหลาดใจ

ในเวลานี้เจียงวู่เฉิงได้พยายามอย่างหนักที่จะเงยหน้าขึ้นหลังจากที่ล้มหลงพื้น รอยยิ้มแปลกๆปรากฏบนใบหน้าเย็นชาของเขา

"ข้าต้องขอบคุณเจ้าโอวหยางห่าวเทียน!"

"ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าคงไม่ก้าวหน้าถึงขนาดนี้"

ดวงตาของเจียงวู่เฉิงเป็นประกาย ในขณะนั้นดาบสะบั้นชีพในมือของเขาปรากฏ...แก่นแท้แห่ลม,แก่นแท้แห่งไฟและแก่นแท้แห่งน้ำที่ผสานกันอย่างสมบูรณ์!

...