บทที่ 23 มิสเตอร์เอ็กซ์
เมืองเวินเทอร์เลส
การฝึกซ้อมการต่อสู้จริงใกล้เข้ามาแล้ว
วิทยาลัยลอรันให้เวลาพักกับนักเรียนสองสามวันอาจารย์ วูและเจ้าหน้าที่โรงเรียนคนอื่น ๆ อยู่ภายใต้ความเครียดหนักเพราะการฝึกฝนการต่อสู้จริง
นักเรียนทุกคนของแผนกเวทย์มนตร์นั้นมีค่าทั้งหมดแม้ว่าจุดประสงค์ของการฝึกฝนการต่อสู้ที่แท้จริงคือเพื่อให้เหล่านักชิมเหล่านี้ได้ลิ้มรสความโหดร้ายของสนามรบแต่พวกเขาไม่สามารถไปไกลได้ มาตรการป้องกันขั้นพื้นฐานจะต้องอยู่ในสถานที่กระเป๋าเดินทางประกอบจะต้องเตรียมอย่างเหมาะสม
การใช้ประโยชน์จากการพักผ่อนหลินเสี่ยวก็ไม่ได้ใช้งานเช่นกัน เขาพาเอเลน่าทำสองสิ่งที่สำคัญ
สิ่งแรกคือการตรวจสอบต้นกำเนิดของเอเลน่า
เอเลน่าถูกยัดเข้าไปในกล่องแล้วส่งไปที่บ้านของเขา มันไม่สมเหตุสมผลเลย สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นก็คือบัตรลงนามปลอมตัวเป็นสัญญาทาสเหมือนสคริปต์ที่เขียนขึ้นมาอย่างดี หลินเสี่ยวอยู่ในความมืดมิดอย่างสมบูรณ์
ใครทำ? แม้ว่ามันจะไม่ใช่ของเอเลน่าแต่หลินเสี่ยวก็ต้องระบุตัวตนของบุคคลที่เคลื่อนไหวอยู่เบื้องหลัง!
เช้าตรู่หลินเสี่ยวลากเอเลน่าไปที่ Clouding Courier Winterless City Branch เขาไปรอบ ๆ ในศูนย์เพื่อหมุนเวียนสินค้าและพยายามดูว่ามีใครจำเธอได้ไหม แต่เขาก็ลงเอยด้วยมือเปล่า มันสมเหตุสมผลแล้วพวกเขาเข้มงวดมากกับการจัดการของพนักงานดังนั้นจะไม่มีการรั่วไหลของข้อมูลที่ไม่ได้รับอนุญาต
หลินเสี่ยวทำอะไรไม่ถูกทำได้แค่ถามผู้จัดการได้เท่านั้น
“หลินเสี่ยว ท่านบอกว่าท่านได้รับพัสดุแปลก ๆ เมื่อไม่กี่วันก่อน? ท่านสามารถระบุหมายเลขใบนำส่งสินค้าได้มั้ย?”
“หมายเลขใบนำส่งสินค้า? ข้าไม่มีสิ่งนั้น”
“ใบเซ็นละ?”
“ไม่มีเหมือนกัน”
“งั้นกล่องพัสดุท่านเก็บไว้ไหม?”
“อืม…ไม่” หลินเสี่ยวกล่าวเศร้าโศกอย่างยิ่ง
เขาไม่ทราบหมายเลขใบนำส่งสินค้าคืออะไร บัตรลงนามก็กลายเป็นหนังแกะเมื่อเขาเซ็นชื่อและกล่องโลงศพขนาดใหญ่ก็กลายเป็นกองขยะไปแล้ว
คนที่อยู่เบื้องหลังเราเรียกเขาว่า มิสเตอร์เอ็กซ์ มิสเตอร์เอ็กซ์ เป็นคนระมัดระวังมากและไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ให้กับหลินเสี่ยว
“เป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะหาเจอถ้าไม่มีสิ่งเหล่านั้นเหรอ?”
“ไม่จำเป็นหรอครับ ถ้าเป็นสินค้าขนาดใหญ่เราอาจมีสถิติ โปรดรอสักครู่ข้าจะให้คนตรวจสอบ”
คำตอบของผู้จัดการทำให้หลินเสี่ยวมองไปข้างหน้า เขาจำได้ว่ามันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่เหมือนโลงศพและรูปร่างแปลกมาก มันเป็นสินค้าขนาดใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย แน่นอนผู้จัดการได้พบบันทึกที่เกี่ยวข้องตามคำอธิบายของเขาอย่างรวดเร็ว
ตามบันทึกแล้วกล่องนี้มีใบตราส่งสินค้าที่เข้ารหัสซึ่งหมายความว่าข้อมูลทั้งหมดรวมถึงผู้ส่งถูกซ่อนอยู่ ผู้จัดการพบได้เพียงว่ามีใบตราส่งทางนี้ แต่ไม่สามารถให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์อื่น ๆ กับหลินเสี่ยวได้
“พวกเราส่งไปยังที่ผิดหรือเปล่า? ข้าเสียใจอย่างยิ่งที่ทำให้ท่านลำบาก” ผู้จัดการได้ข้อสรุปของเขาเอง
“นั่นเป็นไปไม่ได้มันไม่น่าพลาด!” หลินเสี่ยวปฏิเสธ
เขาจำได้ว่าชื่อของเขาเขียนไว้อย่างชัดเจนบนบัตรลงนาม -“หลินเสี่ยวที่เคารพนับถือโปรดลงชื่อและยืนยัน” ถ้ามันพลาดชื่อของเขาคงไม่ควรอยู่ในบัตรรับเลย!
มิสเตอร์เอ็กซ์ คนนั้นรู้ชื่อของหลินเสี่ยวเขาก็จงใจเอาเอเลน่าใส่กล่องแล้วส่งไปให้เขา!
“ไม่มีเบาะแสอีก?”
ภายใต้คำถามที่จริงจังของหลินเสี่ยวในที่สุดผู้จัดการก็เผยเบาะแสที่มีประโยชน์ ——
ก่อนที่กล่องจะมาถึงเมืองวินเทอร์เรส มันถูกกักตัวที่เมืองเวสต์วินด์เป็นเวลาสองวัน!
จากความสอดคล้องของ Cloud Courier ที่สม่ำเสมอพัสดุไม่เคยอยู่ในที่เดียวกันนานกว่าหนึ่งวัน บางสิ่งบางอย่างต้องเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น
“เมือง เวสต์วินด์…เจ้าเคยได้ยินไหม?”
“ไม่” เอเลน่าส่ายหัวและปฏิเสธ
การสืบสวนถึงการหยุดชะงักอีกครั้ง
ความเป็นตัวตนและวัตถุประสงค์ของมิสเตอร์เอ็กซ์ไม่ทราบ เมืองเวสต์วินด์เป็นเบาะแสเดียวของพวกเขา อย่างไรก็ตามการฝึกฝนการต่อสู้จริงใกล้เข้ามาพวกเขาไม่มีเวลาออกไปสำรวจพวกเขาสามารถรอจนกว่าพวกเขาจะมีเวลามากขึ้น
สิ่งที่ดีคือการสอบสวนข้อสงสัยของเอเลน่าเกี่ยวกับหลินเสี่ยวอย่างมากขึ้นหรือน้อยลง
อย่างน้อยมิสเตอร์เอ็กซ์ที่ทำงานอยู่เบื้องหลังไม่ควรเป็นหลินเสี่ยวและเธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปกป้องเขามากเกินไป
การสอบสวนสิ้นสุดลงแล้วสิ่งต่อไปคือสิ่งที่สำคัญที่สุดลำดับที่สอง ——
"อะไร? เจ้าต้องการพาข้าไปซื้อเสื้อผ้า?” เอเลน่าอุทาน
“ในฐานะแม่บ้านเจ้าต้องมีชุดแม่บ้านที่เหมาะสมชุดก่อนหน้านั้นดูเชยเกินไป!”
“...”
เมื่อมองไปที่ชายมนุษย์ผู้ซึ่งกำลังสับสนกับความตื่นเต้นเอเลน่าอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน หลินเสี่ยวสัญญากับเธอว่าตราบใดที่เธอเชื่อฟังในฐานะสาวใช้เขาจะไม่ทำสิ่งที่น่าอับอายให้กับเธออีกเลย
อย่างไรก็ตามมนุษย์ผู้ชายที่คิดกับร่างกายส่วนล่างของเขาสามารถรักษาสัญญาของเขาได้จริงหรือ? เอเลน่ามีความสงสัยของเธอตอนนี้ความสงสัยของเธอก็ลึกซึ้งขึ้น
ขณะนี้เธอกำลังไตร่ตรองว่าเธอควรจะเขี่ยคนที่น่าสาปแช่งคนนี้ลงไปด้วย ...
เธอถูกบังคับให้ไปที่ร้านขายเสื้อผ้าแปลก ๆ - ตามที่หลินเสี่ยวร้านขายเสื้อผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองวินเทอร์เรสเรียกว่า Good Clothes Wares เสื้อผ้าหลากหลายชนิดสามารถพบได้ที่นี่และพวกเขาก็ทำเสื้อผ้าตามแบบ!
“ลองตัวนี้เร็ว ๆ !” หลินเสี่ยวนำชุดตัวเล็กคล้ายบิกินี่มามอบให้กับเอเลน่าซึ่งอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
เอเลน่าเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอด้วยความงุนงงและเดินออกจากห้องแต่งตัวแล้วร่างกายทั้งหมดของเธอก็เกร็ง
ถัดจากเธอคำสรรเสริญของหลินเสี่ยวก็ดังขึ้นในหูของเธอ
“ว้าวหีบที่น่ากลัวนี่คือที่มาของพลังของราชาปีศาจใช่ไหม?”
“ลามก! เสื้อผ้านี้…มันแตกต่างจากการไม่ใส่อะไรเลยเหรอ!?” เอเลน่าวิ่งกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวที่มีใบหน้าสีแดง
“แน่นอนว่ามีความแตกต่าง 3 คะแนนของเจ้าจะได้รับการคุ้มครองหลังจากใส่มันดังนั้นมันจึงไม่ใช่ 18+ อีกต่อไปแล้ว!” หลินเสี่ยวตอบโต้อย่างจริงจัง
“เจ้าล้อเล่นกับข้าหรือไง? มนุษย์ต่ำต้อย!”
“อย่าใจร้อนลองนี่อีกครั้ง” หลินเซียวส่งเสื้อผ้าเจ้าหญิงที่งดงาม
เอเลน่าคว้ามันแล้วเปลี่ยนมันอย่างรวดเร็ว
“อ่าเจ้าหญิงที่รักผมสีเงินโปร่งแสงของท่านช่างน่าหลงใหลอารมณ์อันสูงส่งของท่านทำให้ข้าเป็นบ้า ขอให้ข้าผู้ต่ำต้อยจูบเท้าของท่านได้มั้ย?”
“อย่านะ เจ้าหนอนตัวร้าย” เอเลน่ามีสีหน้าเย็นชา
“ฮิฮิแค่ล้อเล่นน่า ตกลงชุดสุดท้ายละ…”
ในที่สุดด้วยการข่มขู่ของหลินเสี่ยวเอเลน่าเปลี่ยนเป็นชุดแม่บ้านรุ่นใหม่ล่าสุดที่คัดสรรมาอย่างพิถีพิถันโดยหลินเสี่ยว
เอเลน่าเปลี่ยนแปลงและเดินออกจากห้องไป ใบหน้าของเธอแดงเขินแขนข้างหนึ่งคลุมหน้าอกและแขนข้างหนึ่งกดกระโปรงลงเธอกลัวว่าเธอจะเปิดเผยบางสิ่งโดยไม่ตั้งใจและได้รับผลประโยชน์จากหลินเสี่ยวที่ฉวยโอกาส
สีของชุดแม่บ้านรุ่นใหม่ล่าสุดนั้นคล้ายคลึงกับรุ่นก่อนหน้าทั้งคู่เป็นสีดำและขาว แต่สไตล์นั้นแตกต่างกันอย่างมาก
การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือมีผ้าชิ้นใหญ่หายไปจากหน้าอก การออกแบบดั้งเดิมที่ห่อหุ้มหน้าอกอย่างสมบูรณ์กลายเป็นสไตล์ที่ดูเย้ายวนใจแสดงความภาคภูมิใจของเอเลน่าโดยไม่รั้งอะไรไว้ นอกจากนี้กระโปรงยาวถึงเข่าดั้งเดิมก็กลายเป็นกระโปรงสั้นซึ่งแทบจะไม่ครอบคลุมส่วนที่ใกล้ชิดของร่างกายส่วนล่าง เธอสวมถุงน่องสีขาวที่หัวเข่าเผยให้เห็นผิวสีชมพูของเธออย่างแผ่วเบา แถบเล็ก ๆ สี่เส้นยื่นขึ้นไปจนถึงชุดชั้นในสร้างภาพเงาเย้ายวนใจต่อกระโปรงสั้น
“นี่คือสิ่งที่หญิงสาวควรมี!” หลินเสี่ยวบีบจมูกของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดไหลออกมา
ทันใดนั้นเขาจำคำพูดที่โด่งดังได้
อีโรติกเป็นหนึ่งในบริการที่สาวใช้บริการหากไม่จ้าง – ผู้ข้ามมิติ หลินเสี่ยว
“ลามก!” เอเลน่าตะคอก“ข้าจะออกไปแบบนี้ได้อย่างไร”
“ทำไมเจ้าถึงทำไม่ได้”
“ข้าไม่ใช่ตุ๊กตาของเจ้า! ไม่มีทางข้าจะใส่ไปข้างนอกแน่ ๆ !”
“โอ้เจ้าไม่ต้องการสวมมันข้างนอก…แล้วนั่นหมายความว่าเจ้าเต็มใจที่จะสวมมันที่บ้านเพื่อข้าเหรอ?”
“อึก …ไม่!” เอเลน่ารู้สึกเหมือนเธอถูกล้อเล่น
“เฮ้เอเลน่าอย่าบอกข้าว่าเจ้าตกหลุมรักข้าเหรอ? นั่นไม่ดีเลยนะ เจ้าเป็นปีศาจและข้าเป็นมนุษย์เราจะไม่มีอนาคตด้วยกัน…”
“เจ้ากำลังพูดว่าอะไร เจ้าคนต่ำต้อย! กล้าแค่ไหน…”
“งั้น? เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ”
“fafwewrwfsad…นายท่าน! เจ้าพอใจไหม”
“ใช่ข้าพอใจแล้ว”
"อะไรนะ….!'
เธอกำลังจะสาปแช่งเขา แต่ทันใดนั้นเอเลน่าก็สังเกตเห็นว่าหลินเสี่ยวขว้างอะไรให้เธอ ดูเหมือนเป็นเสื้อคลุมสีเทาธรรมดา
เสื้อคลุมไม่มีแขนเสื้อและสวมใส่ง่าย ตราบใดที่คุณวางมันไว้บนหัวของคุณมันจะถูกคลุมทับคุณ จากนั้นถ้าคุณติดปุ่มด้านหน้าคุณสามารถซ่อนตัวเองไว้ได้อย่างสมบูรณ์
“สวมใส่เมื่อเราไปฝึกซ้อมการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงในวันพรุ่งนี้ด้วยวิธีนี้เราสามารถหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจได้” หลินเสี่ยวยังหยิบเสื้อคลุมสีดำและสวมมันไว้เหนือร่างของเขา
เมื่อมองไปที่เสื้อคลุมในอ้อมแขนของเธอเอเลน่ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นี่หลินเสี่ยวกังวลตัวเธอ? บังคับให้เธอใส่เสื้อผ้าที่เปิดเผยนั่นเป็นเพียงเรื่องล้อเล่น?
มนุษย์คนนี้บางทีเขาอาจจะไม่เลว
คำพูดต่อไปนี้ของหลินเสี่ยวทำให้เธอต้องการตบตัวเอง
“อย่างไรก็ตามเจ้าต้องสวมชุดแม่บ้าน! เมื่อเราอยู่คนเดียวเจ้าไม่สามารถสวมใส่เสื้อคลุมและต้องสวมชุดแม่บ้านให้ข้า!”
“ไอ้ลามก!”
เอเลน่าพร้อมแล้วที่จะสังหารเขา
พวกเขาจัดการเรื่องสำคัญสองเรื่องเสร็จแล้ว การฝึกซ้อมการต่อสู้ที่แท้จริงเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ดังนั้นพวกเขาควรกลับบ้านก่อนเพื่อเตรียมตัว
ทั้งสองเดินออกจากร้านทันใดนั้นรถม้าก็วิ่งผ่านมาพร้อมกับยกฝุ่นผง คนเดินถนนทุกคนหนีออกไปอย่างหวาดกลัว แต่รถก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะชะลอความเร็วลง แต่มันวิ่งได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นและหายไปจากสายตาของพวกเขาในพริบตา
“เอ๊ะ, รถม้าโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์อีกคัน”
ทหารรับจ้างสองคนที่เพิ่งซื้อเสื้อผ้ากระซิบซึ่งกันและกันด้วย
“เกิดอะไรขึ้นในสองวันนี้? เหตุใดผู้คนในคริสตจักรแสงศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ จึงพากันกลับไปทางใต้ ปีศาจได้กลับมาอีกครั้ง?”
“ไม่ เจ้าไม่เคยได้ยิน? ทหารสองคนเสียชีวิตในเมืองเวสต์วินด์ มันโหดร้ายมากข้าได้ยินมาว่าหนึ่งในนั้นถูกตัดเป็นส่วน!”
“ไม่กี่วันที่ผ่านมามีคนไม่กี่คนที่ตายในหมู่บ้านเล็ก ๆ ทางใต้ของเมืองเวสต์วินด์? ไม่มีอะไรพิเศษข้าคิดว่าคนบ้าทำมันใช่มั้ย”
“คนบ้า? เหอะเหอะ ถ้าข้าพูดว่าฆาตกรไม่ใช่คนบ้า ถ้ามันไม่ใช่มนุษย์ล่ะ?”
“ไม่ใช่มนุษย์เป็นปีศาจอย่างนั้นเหรอ…ถ้าฆาตกรมาจากปีศาจ พวกเขาอาจส่งให้นักบุญไปจับฆาตกรใช่มั้ย”
“ฮิฮิใครจะรู้ แต่ข้าอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าฆาตกรเป็นปีศาจคริสตจักรมีการตอบสนองมากเกินไปข้าได้ยินมาว่าพวกเขาส่งผู้คุมกราฟิกซ์ไป!”
“เจ้ากำลังพูดกำลังทหารที่แข็งแกร่งที่สุดของคริสตจักร —— ผู้คุมกางเขนนั้น? พระเจ้า…”
บทสนทนาของพวกเขาได้รับความสนใจจากหลินเสี่ยว
เขาไม่สนใจคำตอบของโบสถ์สิ่งที่เขากังวลคือคดีฆาตกรรม
เมืองเวสต์วินด์
เมืองเวสต์วินด์อีกครั้งมันเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่? —— พัสดุเอเลน่าอยู่ที่เมืองเวสต์วินด์เป็นเวลาสองวันการเก็บรักษาพัสดุและการฆ่าต่อเนื่องในเมืองเวสต์วินด์ พวกเขาเกี่ยวข้องกันยังไงบ้าง?
“เฮ้เจ้า…” หลินเสี่ยวอยากถามเอเลน่าบางทีราชาปีศาจรู้อะไรบางอย่างแต่เอเลน่าไม่ได้ยินคำถามของเขา แต่เธอกำลังจ้องมองทหารรับจ้างสองคนที่กำลังคุยกันอยู่และดูเหมือนจะสนใจมากเกี่ยวกับ“ฆาตกร” ที่พวกเขาพูดถึง