ตอนที่ 25 - เพื่อรับ A (2)
ฮีโร่ปัจจุบันที่ชื่อกรีนตัน เขาเป็นนักรบที่ใช้ดาบยักษ์ หลินเสี่ยวรู้สึกเสมอว่าเขาสามารถเห็นเงาของกรีนตันในซีซาร์ ไม่ว่าจะเป็นตัวละครที่มีคุณธรรมหรือความกล้าหาญเลือดร้อนซีซาร์เป็นผู้สมัครที่ดีที่สุดสำหรับฮีโร่คนต่อไป
หากเขาไม่ได้ข้ามมายังโลกนี้ซีซาร์อาจไม่มีคู่แข่งเลยใช่มั้ย หลินเสี่ยวคิด
“แต่เห็นได้ชัดว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าซีซาร์พระเอกควรเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่หรือ?” เอเลน่าเหล่และถามอย่างสับสน
“ข้าไม่ได้ปฏิเสธสิ่งนั้น”
“ถ้าอย่างนั้นทำไมเจ้าไม่ต้องการเป็นฮีโร่ละ?”
“มันเป็นเพราะความฝันของข้าคือการเป็นฮีโร่สำรอง!”
“แล้วฮีโร่สำรองคืออะไร?”
ในอดีตที่ผ่านมาความรู้สึกของการดำรงอยู่ของฮีโร่สำรองนั้นเล็กมากแม้แต่หลินเสี่ยวก็ลืมสิ่งที่เรียกว่าฮีโร่สำรองปัจจุบันดังนั้นเอเลน่าก็ไม่รู้เหมือนกัน
หลังจากใช้ความพยายามอย่างมากหลินเสี่ยวก็อธิบายแนวคิดของฮีโร่สำรองและชีวิตในอุดมคติของเขาในการกินและรอความตายแต่เอเลน่ายังไม่เข้าใจ
“ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่เจ้าเข้าใจไหม? ข้าไม่ต้องการที่จะรับผิดชอบและข้าไม่ต้องการเป็นคนฝ่าห่ากระสุนปืนในสนามรบดังนั้นข้าสามารถแกล้งทำเป็นว่าข้าไม่มีความสามารถแล้วจึงมอบตำแหน่งให้กับซีซาร์”
“แล้วเจ้าจะทำอะไรหลังจากที่เจ้ากลายเป็นฮีโร่สำรอง?”
“ข้าต้องการหาแฟนที่อ่อนโยนและสวยงาม” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้หลินเสี่ยวหยุดและมองที่ตาของเอเลน่าอย่างจริงจัง“ขออภัย เจ้าเป็นราชาปีศาจเราไม่สามารถทำได้มันเป็นไปไม่ได้ระหว่างเรา”
“…” มีไฟที่ไม่รู้จักติดอยู่ในอกของเธอ แต่เธอไม่รู้วิธีการโต้แย้งและทำได้เพียงแกล้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้ยินและเปลี่ยนหัวข้อ “จากที่ฟังมาก ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนเดียวในบรรดานักเรียนที่สามารถทำได้”
“เพราะฉะนั้นเจ้าไม่ควรที่จะพูดอะไร อย่าปล่อยให้พวกเขาค้นพบละกัน”
"ใครสอนเจ้าละ?"
“ด้วยตัวเอง.”
“ข้าไม่เชื่อเจ้า”
“อืม…ข้าจะอธิบายยังไงดี” หลินเสี่ยวเกาหัว
บางทีเอเลน่ารู้สึกว่าคำตอบของเขานั้นเกินความจริงแต่มันเป็นความจริง นอกเหนือจากทักษะ Super OP ของเขาในการสะสมเวทย์มนตร์ในขณะนอนหลับเขายังมีความเข้าใจเวทมนตร์สูงมาก ท้ายที่สุดเขาเป็นโอตาคุเกมที่ลึกซึ้งในชีวิตที่ผ่านมาของเขา เนื่องจากไม่มีวิดีโอเกมในไอลีนเขาจึงนำพลังงานทั้งหมดนั้นมาสู่การเรียนรู้เวทมนตร์ เป็นผลให้มันออกมาแบบนี้
ทักษะเวทย์ระดับสูงทั้งหมดนั้นถูกบันทึกไว้ในห้องสมุดของวิทยาลัยลอรันสำหรับหลินเสี่ยวความรู้เชิงทฤษฎีที่เข้าใจยากในหนังสือโบราณเป็นเหมือนคู่มือเกมเรียบง่ายและเข้าใจง่ายทักษะที่ซับซ้อนที่คนจำนวนมากมีความยากลำบากในการเรียนรู้นั้นง่ายและสะดวกเหมือนกับการเพิ่มการอัพเกรดเกมให้เขา
'การร่ายฉับพลัน' เป็นหนึ่งในทักษะที่เขาเข้าใจก่อนใครพวกและเขายังคงมีกลอุบายมากมายซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อ ...
“เอาเป็นข้าเป็นอัจฉริยะเวทมนต์ละกัน” หลินเสี่ยวทำการประเมินตนเองอย่างไร้ยางอาย
“เหอะ.” เอเลน่าถ่มน้ำลาย
ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างและหันไปมองในทิศทางที่รถกำลังมุ่งหน้า หลังจากจ้องมองอย่างว่างเปล่าสองสามวินาทีทันใดนั้นเอเลน่าก็ก้มลงยื่นมือของเธอออกจากเสื้อคลุมและจับรถไว้แน่นเพื่อเตรียมการปะทะ
แม้ว่าหลินเสี่ยวจะไม่เข้าใจสถานการณ์แต่เขาก็รับรู้ถึงพลังของ“เรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ขับเคลื่อนด้วยตัวเอง” บางสิ่งต้องเกิดขึ้นก่อน! ดังนั้นเขาจึงคัดลอกเอเลน่าและยึดไว้ที่ด้านข้างของรถ
ฮู๊! ~~!
แน่นอนว่าหลังจากกลุ่มม้าสองสามตัวก็หยุดทันทีและนักเรียนหลายคนที่ไม่ตอบสนองทันเวลาเกือบตกจากรถม้า เอเลน่าและหลินเสี่ยวไม่ได้รับผลกระทบเพราะพวกเขาเตรียมพร้อมเต็มที่
“มันเป็นกรีนวูลฟ์! ทุกคนระวังตัวด้วย!”เสียงโห่ร้องด้วยเสียงดัง
“สัตว์ร้ายปีศาจโจมตี?”
ในการเผชิญหน้ากับการโจมตีของสัตว์ร้ายพวกนักเรียนตื่นตระหนกและนั่งอยู่ในรถม้าสั่นสะเทือนมากจนพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองดูสิ่งที่เรียกว่ากรีนวูลฟ์
ข้าไม่ได้คาดหวังว่ากลุ่มจะประสบปัญหาจั้งแต่วันแรกที่ออกมา
กรีนวูลฟ์เป็นสัตว์ปีศาจระดับต่ำคล้ายกับสัตว์ป่า พวกมันอาศัยอยู่ในป่าและอาศัยขนสีเขียวเข้มเพื่ออำพรางตัวเอง พลังการต่อสู้ของพวกมันนั้นอ่อนแอมาก ผู้ใหญ่สามารถควงดาบยาวและตัดศีรษะด้วยการฝึกฝนเล็กน้อย อย่างไรก็ตามกรีนวูลฟ์ไม่เคยมาตัวเดียว กลุ่มของพวกมันทำหน้าที่เป็นหน่วยเดียวในการล่าสัตว์ด้วยกันและต่อสู้กับศัตรูด้วยกัน พวกมันพึ่งพาพลังกลุ่มเพื่อชดเชยพลังของแต่ละบุคคล
ตามความหมายสามัญหมาป่าจะส่งหมาป่ายามสองสามตัวออกไปอย่างระมัดระวังเพื่อสังเกตการเคลื่อนไหวของเป้าหมายก่อนการล่าสัตว์จากนั้นส่งกองทัพไปล้อมรอบเป้าหมาย พวกมันจะมั่นใจในความปลอดภัยอย่างสมบูรณ์ก่อนการโจมตีโดยรวม แต่กลุ่มหมาป่าที่พวกเขาพบในวันนี้กำลังวิ่งไปตามถนนวิ่งเหยาะจากขอบฟ้าที่ห่างไกล พวกมันวิ่งตรงมาหาพวกเขาราวกับว่าพวกมันไม่สนใจชีวิตของพวกเขามันแปลกมาก
แต่มันไม่ใช่เวลาที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้!
หากหมาป่าเกาะกลุ่มได้ผลที่ตามมาก็ยากที่จะจินตนาการแม้ว่าจะไม่มีผู้เสียชีวิต แต่เสบียงและม้าที่มากับพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างปฏิเสธไม่ได้!
หมาป่าจะต้องถูกหยุด!
ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“เพื่อนร่วมห้องเตรียมลูกไฟเล็งไปข้างหน้าฟังคำสั่งของข้า!” โดยไม่รอให้รถหยุดเด็กผมบลอนด์กระโดดออกมาก่อน
ซีซาร์ดึงดาบสองคมออกมาที่เอวของเขาและยืนอยู่คนเดียวที่ด้านหน้าของกลุ่ม ต่อหน้าเขามีกรีนวูลฟ์นับหมื่นตัววิ่งเข้ามา แต่เขาก็ไม่กลัว!
“พร้อม ลูกไฟเป้าหมาย 90 เมตรข้างหน้ายิง!” ซีซาร์ถือดาบด้วยมือเดียวใครจะรู้ว่าเขากำลังคุยอยู่กับใครแต่มันก็เป็นระเบียบ
นักเรียนคนไหนละมีเวลาตอบสนองที่รวดเร็วเหมือนซีซาร์? คนส่วนใหญ่ยังคงตัวสั่นอยู่ในรถเข็นนักเรียนเพียงสองหรือสามคนทันกับจังหวะของเขาและประสบความสำเร็จในการปล่อยลูกไฟ
เมื่อรวมถึงซีซาร์แล้วลูกไฟที่น่าเวทนาเพียงสี่ลูกเท่านั้นที่บินออกไปและตกลงมาในที่โล่งห่างจากด้านหน้า 90 เมตร แต่ผลที่ออกมานั้นดีมาก ลูกไฟพุ่งลงมาจากท้องฟ้ากระแทกเข้ากับกรีนวูลฟ์ที่กำลังวิ่งไปข้างหน้า บางตัวที่โชคร้ายถูกกระแทกที่ศีรษะและกลิ้งไปสองสามครั้งเนื่องจากความเฉื่อยพวกมันกรีดร้องสองสามครั้งและไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย
เห็นได้ชัดว่าหมาป่าไม่ได้คาดหวังว่าการโจมตีจะมาถึงอย่างรวดเร็วแรงผลักดันให้พวกเขาช้าลง หมาป่าสองสามตัวแรกชะลอตัวและมองไปรอบ ๆ ราวกับมองหาที่มาของการโจมตี ในการใช้ประโยชน์จากช่องว่างนี้ในที่สุดนักเรียนก็คืนความรู้สึกอีกครั้ง
“พวกงี่เง่า หยุดตกใจแล้วลงจากรถได้แล้ว! พวกเจ้าอยากได้ E หรือไง?” ผู้ที่ยืนอยู่ด้านหลังซีซาร์ นั่นคือโรซี่
เธอใช้สายรัดผมเพื่อรัดผมหางม้าสีชมพูของเธอห้อยอยู่ด้านหลังศีรษะของเธอ เธอมีชุดต่อสู้ที่มีความสามารถและมีประสบการณ์เธอมีความไร้เดียงสาน้อยกว่าเล็กน้อย เธอตามหลังซีซาร์และเป็นนักเรียนคนที่สองที่กล้าหาญที่จะรีบไปข้างหน้า
พวกเขาควรทำอย่างไร พวกเขาควรต่อสู้? หรือหลบหนี หรือรอให้อาจารย์ช่วยพวกเขา นักเรียนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ในเวลานี้มีเพียงซีซาร์และโรซี่เท่านั้นที่ชัดเจนในสิ่งที่พวกเขาต้องทำ!
“เราปล่อยให้หมาป่าทะลุมาไม่ได้! มาเข้าแถวกับซีซ่าร์และเตรียมลูกไฟของเจ้า!”
ภายใต้คำสั่งของ "นายทหารคนสนิท" โรซี่ในที่สุดนักเรียนที่วุ่นวายก็พบกระดูกสันหลังของพวกเขา ภายใต้การยั่วยุให้ได้รับการประเมินระดับ E พวกเขากระโดดออกจากรถและวิ่งไปที่โรซี่อย่างมีสติและยืนเรียงกันเป็นแถวขณะที่กำลังเตรียมคาถาอย่างประหม่า
เสียงของเวทมนตร์ที่ยุ่งเหยิงร่ายมนต์ฟัง กรีนวูลฟ์อยู่ข้างหน้าเพียงสิบเมตร! หากหมาป่าเข้ามาใกล้นักเวทหน้าใหม่เหล่านี้จะถูกกัดคอ!
เมื่อเผชิญกับวิกฤติฉับพลันนักเรียนประสาทไม่สามารถแม้แต่ร่ายมนต์ได้อย่างถูกต้อง
“ฟฟฟฟฟ...”
“กำแพงไฟ…ไม่ ฟะไฟบอล …”
"ไฟบอล!"
มีเพียงส่วนหนึ่งของนักเรียนที่ร่ายมนต์และการสร้างวงจรเสร็จสมบูรณ์และปล่อยลูกไฟออกมาสำเร็จ แม้ว่าจะมีไม่มากแต่ก็เพียงพอสำหรับช่วงเวลาสำคัญนี้ การก่อตัวดาวหกแฉกสีแดงมากกว่าสิบดวงนั้นก่อตัวขึ้นหลังโรซี่และเธอเอง
“ข้างหน้าห้าสิบเมตรลูกไฟยิง!” ซีซาร์ยกดาบขึ้นแล้วเหวี่ยงลง
ผู้บัญชาการ…ข้าไม่รู้ว่าใครเป็นคนแต่งตั้งเขา แต่ภายใต้คำสั่งของ "ผู้บัญชาการ" ซีซาร์มีการปล่อยลูกไฟออกมา!
จำนวนลูกไฟสูงกว่าคลื่นลูกแรกอย่างมีนัยสำคัญ ลูกไฟมากกว่าหนึ่งโหลถูกทุบเข้าไปในพื้นที่เปิดโล่งข้างหน้า 50 เมตร เนื่องจากมีระยะทางไม่เพียงพอมีลูกไฟเพียงไม่กี่ลูกที่ประสบความสำเร็จในการเข้ากรีนวูล์ฟ ดังนั้นหมาป่าไม่ได้รับความเสียหาย
แต่นี่เป็นจุดมุ่งหมายของซีซาร์ ลูกไฟที่ตกลงมาในพื้นที่โล่งยังคงเผาไหม้ก่อไฟจากอากาศบาง ๆ แยกหมาป่าและกลุ่มออก!
ครั้งนี้โมเมนตัมของกรีนวูลฟ์ถูกบรรจุไว้อย่างสมบูรณ์หมาป่าสามารถเดินไปรอบ ๆ กองไฟและในเวลาเดียวกันก็เห่าหอนแต่ก็ไม่กล้าที่จะรีบเร่ง
“อาจารย์ผู้สอนเราไม่ควรช่วย…”
“เดี๋ยวก่อน” วูโบกมือเพื่อหยุดยั้งครูที่กำลังจะรีบร้อนและช่วย