GE235 นางคือเยว่หลิงคง [ฟรี]

หนิงฝานโคจรวิชาอ่านความทรงจำ

จิตใจสงบนิ่ง ผสานเข้าไปในทะเลสติของนาง แต่วิชากลับล้มเหลวไม่อาจรับรู้สิ่งใด เขายังไม่ใช้วิชาคารมทันที ลองใช้วิชาอ่านความทรงจำกับนางอีกครั้ง

ทะเลสติของนางเหมือนกับมิติที่แยกเป็นเอกเทศน์ ทุกความทรงจำถูกเคลือบฉาบด้วยสีดำ มองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน

ในเมื่อไม่เห็นหนทาง ก็ไม่อาจเดินไปข้างหน้าต่อได้ เพราะหากมุ่งไปในมิติที่มืดสนิท หนิงฝานรู้สึกราวกับตนเองกำลังจะถูกกลืนกิน

นั่นหมายความว่ามีพลังบางอย่างผนึกความทรงจำของนางไว้

พลังที่ผนึกความทรงจำของนางไว้คือพลังไร้ลักษณ์ ไม่แปลกที่ตงสู่จะอ่านความทรงจำนางไม่ได้ เพราะผู้ที่จะอ่านได้มีเพียงผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกเท่านั้น!

หนิงฝานไม่พยายามค้นความทรงจำของนางต่อ แม้จะรู้ว่ามันซ่อนอยู่ภายในพลังไร้ลักษณ์

พลังไร้ลักษณ์หรือพลังมิติคือสิ่งเดียวกัน หากท่องไปในนั้นโดยไม่มีระฆังทะเลตะวันออกคุ้มกาย นับว่าตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง

แต่ในขณะที่เขากำลังจะกลับออกจากทะเลสติของนาง กลับมีบางสิ่งปรากฏตัวขึ้น

เมื่อแหงนหน้ามองจึงเห็นมัน

“แสงนั่น...”

ดาราทั้งสามดวงปรากฏขึ้นที่หน้าผากและดวงตาทั้งสองข้าง ทำให้หนิงฝานสามารถมองเห็นผ่านมิติอันมืดมิด สิ่งที่เขาเห็นคือแสงจันทร์

เป็นแสงจันทร์ที่ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายร้ายแรง ซึ่งอันตรายยิ่งกว่าตงสู่

แสงจันทรานั่น หากไม่มีดาราเทพก็ไม่อาจมองเห็น

ยิ่งจ้องมองแสงจันทรา ยิ่งสัมผัสได้ถึงอันตราย

แต่แสงจันทราที่เห็นดูคล้ายกับเป็นกุญแจของการไขความทรงจำนาง แต่แล้วจันทราก็อับแสง ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นบางสิ่งตรงเข้าหาหนิงฝาน!

“แย่แล้ว!” หนิงฝานขมวดคิ้ว จันทราดวงนั้นกำลังตรงเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

หากสัมผัสต้องจันทรานั่น เขาไม่รอดแน่!

แต่แล้วช่วงเวลานั้น เสียงของสตรีนางหนึ่งกลับดังขึ้นในทะเลสติ เป็นเสียงของเด็กสาว

“เจ้าเป็นใคร! เป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงที่ต่ำต้อย กลับคิดกล้าค้นความทรงจำของข้า รนหาที่ตาย!”

จันทราดวงนั้นคือสตรีนางหนึ่ง!

หนิงฝานหลุดออกจากทะเลสติของนาง คืนสู่โลกหยวนเหยา

นางลืมตาตื่นจากนิทรา แววตาแปรเปลี่ยนอาฆาต พลางเข้าประชิดหนิงฝานอย่างรวดเร็ว

เขาซัดฝ่ามือเข้าที่กลางหน้าผากของนางและใช้ดรรชนีคลายหยิน สกัดเข้าที่หน้าอกและหัวไหล่ของนางอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อดรรชนีสัมผัสกายนาง เขากลับรู้สึกราวกับสัมผัสโดนแผ่นโลหะแข็ง นางบรรลุขอบเขตกระดูกหยกที่ 2 นอกจากดรรชนีคลายหยินจะแทรกผ่านเข้าไปในร่างของนางไม่ได้แล้ว เขายังรู้สึกราวกับกระดูกจะหักเมื่อยามที่สัมผัสร่างนาง แรงสะท้อนจากการจู่โจม ผลักให้หนิงฝานกระเด็นออกไปถึงพันจ้าง

ร่างกายของนางแข็งแกร่งมาก

เรือนร่างของนางเริ่มปรากฏเด่นชัด ดวงตากระจ่างใส เย่อหยิ่ง และองอาจ

แรงดันที่รุนแรงราวกับมังกรที่ตื่นจากการหลับไหล ปะทุขึ้นจากร่างนาง

“เจ้ารุกล้ำทะเลสติข้า ยามนี้ข้าตื่นจากนิทราแล้ว ถึงเวลาแล้วที่เจ้าต้องตาย!”

นางมองหนิงฝานด้วยสายตาเย้ยหยัน เขาปลุกนางตื่นจากนิทราโดยบังเอิญ นางจึงโกรธแค้นและคิดว่าเขาเป็นศัตรู

นางก้าวเท้าไปเบื้องหน้าหนึ่งก้าว ร่างสลายเป็นหมอกควัน เคลื่อนเข้าประชิดหนิงฝานในชั่วพริบตา พร้อมใช้ดรรชนีจู่โจมเข้าใส่

ดรรชนีของนางไม่ได้ด้อยไปกว่าดรรชนีกระบี่ที่ 2 ของหนิงฝาน

แต่ก่อนที่ดรรชนีของนางจะสัมผัสร่างหนิงฝาน สตรีในอาภรณ์ขาวกลับปรากฏตัวขวางหน้า พร้อมกับชกหมัดโต้ใส่

“อย่า...ทำร้าย...แสง...”

ดวงตาของนางเปล่งแสงสีเขียวเข้ม แม้สตรีนางนั้นจะมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่าหนิงฝาน แต่นางกลับถูกหมัดของศพนางสวรรค์ซัดปลิวและกระอักโลหิต

“ศพปีศาจ! ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลาง!”

สตรีนางโคจรพลังรวมไว้ที่เท้า กระทืบลงกลางนภาจนเกิดเป็นรอยมิติเพื่อรั้งร่างของนางให้หยุดปลิว

นางได้รับบาดเจ็บไม่น้อย

เมื่อนางคืนสติ หันมองสำรวจรอบๆกาย นางไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ใด รู้แค่เพียงมีผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง และผู้คุ้มกันในขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลาง

แววตานางแปรเปลี่ยนเย็นชา เมื่อแผ่สัมผัสเทพสำรวจรอบๆอย่างละเอียด นางก็ตกตะลึง

“ที่นี่คือ...สมบัติที่อยู่อาศัย!”

ดาราสุกสกาวที่เกิดจากสมบัติบนท้องนภา ไกลออกไปมีข่ายอาคมระดับตัดวิญญาณขั้นสูงสุดกางเป็นเขตแดน

“เจ้าจับตัวข้าเข้ามาที่นี่ใช่หรือไม่?!”

จริงๆแล้วนางเคยไปสถานที่ต่างๆมากมายในทะเลส่วนนอก เพียงแต่นางจำไม่ได้

หนิงฝานกระตุ้นสร้อยหยินหยาง เพื่อจะใช้วิชาคารมถามว่านางเป็นใคร

แม้นางจะเป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นต้น แต่ร่างกายของนางกลับบรรลุขอบเขตกระดูกหยกที่ 2 ที่สำคัญ เมื่อยามเข้าไปในทะเลสติของนาง รูปทรงที่แท้จริงของทะเลสตินางคือรูปจันทรา

ทะเลสติจันทรา!

เป็นทะเลสติพิเศษที่มีเพียงเซียนเท่านั้นที่ได้ครอบครอง แต่ทะเลสติชนิดนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับพลัง แต่มันคือโชคชะตาและพรสวรรค์

นั่นหมายความว่า เมื่อครั้งที่นางอยู่ในเกาะมิติเทพ นางสมควรเป็นศิษย์ระดับสูง

“เจ้าเป็นใคร?” หนิงฝานไม่ตอบคำถามนาง

“ฮึ่ม เจ้ายังไม่ตอบคำถามข้า... รีบปล่อยข้าไปซะแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!”

“ข้าคือ ‘ประมุขเกาะมิติเทพ’ เยว่หลิงคง”

หนิงฝานขมวดคิ้ว เขาคาดไม่ถึงว่าคำตอบที่ได้จะเป็นแบบนี้

เยว่หลิงคง… เยว่หลิงคง… กลับกลายเป็นว่าสตรีนางนี้คือเยว่หลิงคง

นางไม่ใช่ศิษย์ของเกาะมิติเทพ แต่เป็น...ท่านเยว่ ผู้ที่ทรงพลังที่สุดในเหล่าผู้เชี่ยวชาญของทะเลส่วนใน! ผู้เชี่ยวชาญกึ่งไร้ดัดแปลง!

กระถางขัดเกลาที่หนิงฝานได้ กลับกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดของทะเลส่วนใน

“ที่แท้เจ้าคือเยว่หลิงคง! แต่ตอนนี้เจ้าไม่ใช้ประมุขเกาะมิติเทพอีกต่อไป แต่เป็นกระถางขัดเกลาของข้าหนิงฝาน!”

“นี่! เจ้ารู้จักข้าได้ยังไง?”

นางแตกตื่น

จริงๆนางควรจะตายไปแล้ว แต่ด้วย ‘วิชาจันทร์กระจ่าง’ นั้นมีความพิเศษ เมื่อนางตาย ดวงจิตแรกเริ่มของนางได้ถือกำเนิดใหม่ ร่างกายถูกฟื้นฟูจากดวงจิต เมื่อร่างกายสมบูรณ์ ดวงจิตจึงเข้าสู่การหลับในทะเลสติ เมื่อถึงเวลาอันสมควรหรือถูกกระตุ้น นางจะฟื้นคืนชีพอีกครั้ง เพียงแต่ระดับพลังของนางไม่อาจฟื้นฟูได้ง่าย ลดเหลือเพียงขอบเขตตัดวิญญาณขั้นต้น แต่ด้วยวิชาที่ฝึกฝน นางยังคงทรงพลังกว่าผู้เชี่ยวชาญทั่วไปอยู่มาก

หากนางไม่ฟื้นฟูระดับพลังดังเก่า ร่างกายของนางจะยังคงสภาพเป็นเด็กอายุ 9 ขวบและจะไม่เติบโตขึ้น

รูปลักษณ์เช่นนี้ในขอบเขตตัดวิญญาณ นับเป็นสิ่งที่เหนือกว่าตรรกะใดๆในโลก

แต่ถึงอย่างนั้น นางกลับต้องเป็นกระถางขัดเกลาของเด็กหนุ่มที่เย่อหยิ่ง...ช่างน่าขัน! ในทะเลไร้สิ้นสุดแห่งนี้ มีผู้ใดที่กล้ายั่วยุผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเช่นนาง หากจะขัดเกลาผสานร่วมรักก็คงไม่รอดตายคาเตียง

“ในเมื่อกล้าคิดขัดเกลาผสานกับข้า ชะตากรรมของเจ้าย่อมไม่พ้นตาย! แต่หากเจ้าหาคำตอบที่ทำให้ข้าพึงพอใจได้ว่าเจ้าเป็นใคร ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า และให้เจ้ามาเป็นทาสของข้า”

นางช่างปากกล้า

ยิ่งได้ยินคำกล่าวและน้ำเสียงของนาง เขายิ่งรู้ว่านางเป็นคนทะเยอทะยาน

นางกล่าวในใจ “ข้าต้องสังหารมันก่อน จากนั้นยึดครองที่นี่ เพื่อรอเวลาออกไปโลกภายนอก! ในทะเลไร้สิ้นสุดแห่งนี้ยังไม่มีผู้ใดรู้ว่าข้าเยว่หลิงคงตาย! ข้าจะกลับไปชิงเกาะมิติเทพกลับมาอีกครั้ง ข้าจะสังหารบุรุษให้หมด ดูดซับพลังของพวกมัน และข้าจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!”

“งั้นเหรอ? เจ้าคิดว่าจะฆ่าข้าได้จริงๆเหรอ!”

“ว่าไงนะ! นี่เจ้ารู้ว่าข้ากำลังคิดอะไร!” สีหน้านางแปรเปลี่ยน เป็นครั้งแรกที่นางได้ประสบกับวิชาที่ทำให้ล่วงรู้ความคิดของศัตรู

“ข้าชื่อหนิงฝาน แต่ใช้นามแฝงว่าซัวหมิง.... ยามนี้เจ้าเป็นกระถางขัดเกลาของข้า แต่จากที่เจ้าคิดจะดูดซับพลังของบุรุษเพื่อฟื้นคืนความเป็นใหญ่ ข้าว่าน่าสนใจดี… เพราะวิชาขัดเกลาผสานของข้าทำให้เจ้าพึงพอใจได้แน่...”

“เจ้าอ่านใจข้าได้จริง!”

นางทั้งโกรธทั้งอาย

หนิงฝาน...ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงผู้อวดดี ถึงกับกล้าคิดล่วงเกินข้า!

แต่ถึงอย่างนั้น ยามนี้ นางก็ต้องการบุรุษเพื่อฟื้นฟูพลัง

แต่หากจะทำจริงๆ ความรู้สึกลึกๆของนางกลับต่อต้าน

สี่พันปีที่นางโลดแล่นในเส้นทางการฝึกฝน เข่นฆ่าสังหารผู้คนไปมากมายราวกับผักปลา ‘เยว่หลิงคง’ ชื่อนี้ทำให้ผู้คนทั่วทั้งทะเลไร้สิ้นสุดหวาดกลัว แม้เหล่าผู้ใหญ่ในทะเลส่วนในยังไม่กล้ายั่วยุนาง

ผู้เยาว์เบื้องหน้า แม้เป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง แต่มีพลังจำนวนมากอัดแน่นอยู่ภายในร่างกาย หากดูดซับ นางต้องได้พลังงานไม่น้อยแน่

เพียงแต่… ทั้งข่ายอาคม ทั้งศพนางสวรรค์ นางไม่อาจรับมือได้

“หากเจ้ากล้าล่วงเกินข้า ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่”

นางกล่าวด้วยสายตาดุดัน

“เจ้าคงยังไม่รู้สถานะการณ์ของตัวเอง… เอาไป!” หนิงฝานเอาแผ่นหยกแผ่นหนึ่งออกมา สลักความทรงจำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานประมูลลงไป จากนั้นโยนให้นาง

จากนั้นกระตุ้นข่ายอาคมกักขังนางไว้ แล้วกลับออกจากโลกหยวนเหยาพร้อมกับศพนางสวรรค์

เมื่อเยว่หลิงคงรับแผ่นหยกมา สีหน้านางแปรเปลี่ยนเย็นชา

“ไอ้พวกสารเลว! พวกเจ้าทั้งหมด 6 คนถึงกับกล้าค้นความทรงจำข้า กล้านำข้าไปขายเป็นกระถางขัดเกลา! รนหาที่ตาย!”

แต่ยามนี้ นางเริ่มตระหนักถึงสถานะการณ์ของตนอย่างช้าๆ

เมื่อฟื้นคืนสติจากการหลับไหล หากนางออกจากโลกหยวนเหยาใบนี้ไป นางจะถูกผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง 6 จับตัว ค้นความทรงจำ และทรมานเพื่อเค้นเอาความลับ

หากเรื่องที่นางและเกิดใหม่ถูกเปิดเผย พวกมันและศัตรูอื่นๆคงไม่ปล่อยนางไว้แน่

ไม่ว่ายังไงตอนนี้นางก็ยังออกจากโลกหยวนเหยาไม่ได้ เมื่อใดที่นางฟื้นฟูพลังดังเก่า นางจึงจะออกไปสะสางเรื่องราวต่างๆได้

แต่ถึงอย่างนั้น โลกหยวนเหยาแห่งนี้เป็นของหนิงฝาน เขาไม่มีทางยอมปล่อยนางไปแน่

ถึงนางจะทำลายข่ายอาคมที่หนิงฝานวางไว้ได้ นางก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้อยู่ดี

นางต้องการกระถางขัดเกลาบุรุษอย่างที่สุด เพราะมันจะช่วยนางฟื้นฟูและรักษาชีวิต

แต่ในเมื่อออกไปจากที่นี่ไม่ได้ ไม่มีบุรุษเป็นกระถางขัดเกลา จะเหลือก็เพียงรอให้หนิงฝานกลับเข้ามาอีกครั้ง และขัดเกลาผสานกับนาง

สีหน้านางมืดมนอย่างที่สุด ยามนี้นางมีอยู่เพียง 2 ทางเลือก ทั้งคือยอมตาย หรือยอมให้หนิงฝานดูดซับพลัง

“บัดซบ! ข้าเยว่หลิงคงเป็นใหญ่มาสี่พันปี สุดท้ายกลับจะต้องกลายเป็นกระถางขัดเกลาให้กับบุรุษ… ทำยังไงดี!”

ข้างตำหนักหยก… หนิงฝานและศพนางสวรรค์ปรากฏตัว

สีหน้าของนางเรียบเฉย แต่หนิงฝานกลับดูชั่วร้ายราวกับมีสิ่งใดแอบแฝง

“คาดไม่ถึงว่านางจะฟื้นความทรงจำ ทั้งนางยังเป็นเยว่หลิงคง ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดของทะเลไร้สิ้นสุด… หากดูดซับพลังนางคงไม่ง่าย อีกอย่าง ข้ายังใช้ดรรชนีคลายหยินกับนางไม่ได้ หากจะดูดซับพลังของนาง คงต้องรอให้นางยินยอมเอง แต่หากปล่อยให้นางฟื้นฟูพลัง ข้าคงไม่รอดมือนางแน่… ช่างเถอะ ยังไงซะถ้านางไม่เป็นกระถางขัดเกลาของข้า นางก็ต้องตาย แต่ยังไงซะนางคงเลือกที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ถ้าเกิดการเดินทางเข้าสู่ดินแดนโลกล่มสลายทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้นคงดี หากเป็นเช่นนั้น นางคงไม่รอดมือข้า”

“หากได้นางมาครอง สตรีของเกาะมิติเทพทั้งหมดจะกลายเป็นกระถางขัดเกลาของข้า! นางต้องมีศิษย์ในขอบเขตตัดวิญญาณไม่น้อยแน่”

สีหน้าหนิงฝานเริ่มกลับคืนสู่ความสงบ พร้อมกับนำเอาหญ้าหมื่นกระบี่ออกมา

แม้ระยะทางเบื้องหน้าจะไม่ห่างไกลนัก แต่กลับไม่อาจก้าวไปข้างหน้าได้

เมื่อบรรลุดรรชนีกระบี่ที่ 2 หนิงฝานจำต้องทำให้มันเสถียร ซึ่งต้องใช้เวลามาก

เมื่อยกระดับพลังจนถึงระดับหนึ่ง หนิงฝานก็ได้พบปัญหาร้ายแรง

นั่นคือตัวเลือก!

หนิงฝานมีวิชามากเกินไป แม้จะมีวิชามาก แต่ใช่ว่าจะดี วิชาเหล่านั้นล้วนกลายเป็นวิชาระดับต่ำ พวกมันสามารถยกระดับเป็นวิชาระดับตัดวิญญาณได้ แต่ต้องใช้เวลานานมาก

เวลามีจำกัด แต่สิ่งที่ต้องทำกลับมีมากมาย

“ข้าไม่มีเวลาฝึกและยกระดับวิชา สมบัติที่มีก็ไม่เพียงพอรับการจู่โจมของผู้เชี่ยวชาญระดับสูง… ถึงตอนนี้ระดับทักษะการปรุงโอสถของข้าจะอยู่ระดับที่พอดี แต่เมื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ ข้าก็ต้องยกระดับการปรุงโอสถให้ตามทัน...”