บทที่ 15 - การทดสอบบริเวณทดสอบ (2)
เวทมนตร์ที่ปลดปล่อยไม่เพียงแต่ต้องการพลังเวทย์เท่านั้นยังมีสองขั้นตอนที่จำเป็นคือการ“ร่าย” และ“การสร้างวงจร” พูดง่ายๆก็คือถ้าเจ้าต้องการใช้บอลไฟเจ้าต้องทำตามสามขั้นตอนต่อไปนี้:
ก่อนอื่นให้ร่ายมนต์ให้เสร็จ - —— ตะโกนคำว่าบอลไฟหรือสิ่งที่คล้ายกัน
ขั้นที่สองสร้างวงจรให้เสร็จ - ทำท่าทางแปลก ๆ ด้วยมือหรือร่างกายของเจ้าเพื่อทำให้เสร็จ
ประการที่สามใช้พลังจิตในการควบคุมคาถา - เพื่อไม่ให้ลูกไฟทำลายตัวเองจะต้องมีสมาธิ
นอกเหนือจากเงื่อนไขที่จำเป็นสามประการที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้วเวทมนต์ที่ทรงพลังบางอย่างยังต้องการคนกลางพิเศษหรือเครื่องบูชาที่เสียสละ เช่นเดียวกับเวลาที่หลินเสี่ยวร่ายเขตแดนผนึกปีศาจ – เขาไม่ได้ให้เพียงใช้พลังเวทเพียงพอ(ที่ฝังอยู่ในผลึกเวทมนตร์ล่วงหน้า) ,เสร็จสิ้นการร่ายมนต์ (ร้องออกมาจากคำว่า 'เขตแดนผนึกปีศาจ) เสร็จสมบูรณ์ การก่อตัวของวงจร (วาดวงกลมเวทย์มนตร์บนพื้น) และจัดหาเครื่องสังเวย (กัดนิ้วของเขาเพื่อบีบเลือดของเขา) ซึ่งในที่สุดก็ส่งผลให้ประสบความสำเร็จในการปลดปล่อยคาถา
ยังมีความรู้ที่น่าสนใจมากมายเกี่ยวกับเวทมนตร์ เมื่อหลินเสี่ยวมาที่ไอลีนสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาสนใจมากที่สุดคือเวทมนตร์!
มันเท่เกินไป ไอลีนเห็นได้ชัดว่าเป็นเกม RPG ออนไลน์ VR จำลองขนาดใหญ่ในชีวิตจริงการจำลองโฮโลแกรมที่แท้จริงมันน่าสนใจกว่าการใช้เวทย์มนตร์ในโลกอื่นหรือ?
หลังจากเข้าร่วมวิทยาลัยลอรันแล้วหลินเสี่ยวก็ไม่ได้เพียงแค่สนใจ ตามความเป็นจริงเขามักจะแอบเข้าไปในส่วนหนังสือโบราณของห้องสมุดของสถาบัน จากนั้นเขาได้เรียนรู้ความรู้เวทจากหนังสือโบราณ ภาษาโบราณและเวทมนตร์ผนึกปีศาจจากที่นั่น ต้องขอบเจ้าความรู้ที่เขาได้รับจากเขาทำให้เขาสามารถเซ็นสัญญาทาสกับเอเลน่าและรับแม่บ้านที่สวยงามและภาคภูมิใจคนนี้ได้
แน่นอนว่าเหตุผลหลักของการเรียนรู้เวทมนตร์ของหลินเสี่ยวคือการไม่กลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในการสร้างฮาเร็มเจ้าชู้กับผู้หญิงกลายเป็นวายร้ายหรือทำตัวเหมือนคนที่ตอบคำถามในโลกที่แตกต่างกัน…ไม่เลย เกี่ยวกับมหาอำนาจเหล่านี้ที่โลกไม่เคยมี
นักเดินทางทั่วโลกเคยกล่าวไว้ว่าอย่าประมาทความกระตือรือร้นของโอตาคุเรื่องเวทมนตร์
......
......
ในสนามฝึกซ้อมวูเช็ดเหงื่อจากหน้าผากมือซ้ายวางบนสะโพกแล้วเรียกชื่อนักเรียน
"ต่อไป!"
ที่ด้านไกลของสนามฝึกซ้อมการทดลองของหลินเสี่ยวและเอเลน่านั้นกำลังแกว่งไปมา
จากการทดสอบเวทย์มนตร์ในช่วงสองวันที่ผ่านมาหลินเสี่ยวได้เข้าใจถึงระดับเวทย์มนตร์ของเพื่อนร่วมชั้นของเขา ในช่วงเวลาดังกล่าวเอเลน่าไม่ได้อยู่ ดังนั้นหากเอเลน่าสามารถบอกระดับเวทย์มนตร์ของนักเรียนได้อย่างถูกต้องนั่นหมายความว่าเธอไม่ได้โกหกและเธอมีความสามารถในการรับรู้ระดับเวทย์มนตร์ของผู้อื่น
“ผู้หญิงอ้วนนั่นเจ้าเห็นเธอไหม? เธออยู่ระดับไหน”
“ระดับที่สองขั้นกลาง”
“ใช่เจ้าพูดถูก”
หลินเสี่ยวเลือกเป้าหมายต่อไปอย่างรวดเร็ว
“เจ้านั่น คนเตี้ยงี่เง่าที่กำลังเตรียมโยนกรวยน้ำแข็งเขาอยู่ระดับไหน”
“ระดับเริ่มต้นที่สอง อ่อนแอเกินไป” เอเลน่าส่ายหัวแล้วเสริม“การหล่อกรวยน้ำแข็งยังยากเกินไปสำหรับเขา”
แน่นอนว่าเสียงของเอเลน่าจางหายไปนักเรียนคนนั้นดูเหมือนจะไม่สามารถควบคุมเวทย์มนตร์ที่เขาเพิ่งปล่อยออกมาได้ ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยกรวยน้ำแข็งคมที่ยื่นออกมาจากมือของเขาเปลี่ยนทิศทางและไม่ได้ตีหุ่นอย่างแม่นยำ แต่มันกลับเอียงและกระแทกเข้ากับพื้นโดยที่มันกลายเป็นไอน้ำ
“มอล เธอไม่ผ่านการทดสอบ” วูที่ยืนอยู่ข้างเขาถอนหายใจ “น่าเสียดายที่การควบคุมเวทย์มนตร์ของเธออ่อนแอเกินไป หากเธอบังคับตัวเองให้เข้าร่วมในการฝึกซ้อมการต่อสู้เธอมีโอกาสได้รับบาดเจ็บ”
"อาจารย์! แต่ผม…” นักเรียนชื่อมอลกระชับกำปั้นของเขาและต่อต้านน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขา
การสูญเสียเจ้าสมบัติในการเข้าร่วมใน“การฝึกฝนการต่อสู้จริง” หมายความว่าเขาจะถูกเตะออกจากการจัดอันดับของนักเรียนชั้นนำในภาควิชาเวท แม้ว่าเขาจะสามารถเรียนต่อที่วิทยาลัยลอรันได้แต่ถ้าเขาฝึกหนักพอเขาจะทันวันหนึ่ง แต่นั่นเป็นเพียงความฝันที่ไม่มีมูล
สำหรับนักเรียนส่วนใหญ่เมื่อพวกเขาถูกทิ้งห่างจากอันดับสูงสุดช่องว่างนี้จะกลายเป็นผ่านไม่ได้ พวกเขาจะไม่มีวันตามรอยเท้าของอัจฉริยะเหล่านั้นในช่วงชีวิตของพวกเขา
บางทีนี่อาจเป็นช่องว่างระหว่างคนธรรมดาสามัญและอัจฉริยะ
“ว้าว สุดยอดมากอย่างที่เจ้าพูดเลย!” หลินเสี่ยวลุกขึ้นนั่งตัวตรงและในที่สุดก็เริ่มจริงจัง
เอเลน่าได้รายงานอย่างแม่นยำถึงสองครั้งติดต่อกันนี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญการทดลองจะต้องดำเนินต่อไป!
บนสนาม วูไม่ได้ปลอบใจมอล เขาใจแข็งและยังคงจัดให้นักเรียนทำการทดสอบ แม้ว่านี่จะเป็นเพียงการทดสอบเล็ก ๆ ภายในสถาบันแต่ไม่ใช่การเล่นของเด็ก! เมื่อเจ้าขึ้นไปบนสนามรบมีเพียงหนึ่งจุดจบสำหรับผู้ที่รอความอ่อนแอและนั่นคือความตาย!
มันน่าเสียดายที่มอลล้มเหลว แต่นั่นไม่ได้เป็นเรื่องเลวร้ายสำหรับเขาเลย
“ต่อไปซีซาร์!” หลังจากการเรียกของอาจารย์วูเด็กหนุ่มรูปงามที่มีผมสีบลอนด์มันวาวเดินผ่าน
การปรากฏตัวของซีซาร์จุดประกายความกระตือรือร้นของนักเรียน ฝูงชนเริ่มส่งเสียงสาวดึงมือของกันและกันหน้าแดงขณะที่กระซิบคำชื่นชม ซีซาร์ในขณะที่พวกเด็กชายกำลังดูด้วยความดูถูกหวังว่าจะทำให้ซีซาร์ทำลายตัวเอง
แผนกเวทมนตร์อันดับหนึ่งมีความแข็งแกร่งเพียงใด?
“เขาเด็กผมบลอนด์คนที่เจ้าเคยเห็นมาก่อน” หลินเสี่ยวชี้ไปที่ซีซาร์ซึ่งเป็นศูนย์กลางของฝูงชนและพูดกับเอเลน่าว่า“พลังที่แท้จริงของเขาคืออะไร”
“ระดับสามเริ่มต้น” เอเลน่าตอบอย่างไม่ทันตั้งตัว“พลังเวทของเขาบริสุทธิ์ไหลลื่น…ไม่รวมเจ้าเขาควรแข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักเรียน”
“บิงโก! ถูกต้องทั้งหมด!” หลินเสี่ยวยกนิ้วยกย่อง
ในเวลาเดียวกันการทดสอบของซีซาร์ก็เริ่มขึ้น
ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาผมสีทองสั้นเคลื่อนตัวไปตามสายลม เด็กหนุ่มรูปหล่อคนนั้นยืนตัวตรงในที่เดียวกันความกดดันที่เขากระทำนั้นมีมหาศาล เขายกมือขวาขึ้นสู่ระดับสายตา เขาใช้นิ้วมือเหยียดนิ้วชี้ฝ่ามือไปที่หุ่นกระบอกไม้ตรงหน้าเขา
“Fireball!” [Chant] เสร็จสิ้น
ด้วยความผันผวนของเวทย์มนตร์เล็กน้อยการก่อตัวของดาวหกแฉกสีแดงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฝ่ามือของเขา! วงกลมที่สวยงามหมุนอย่างช้าๆและแสงก็ค่อยๆแข็งแกร่งขึ้น ทันใดนั้นการก่อตัวของดาวหกแฉกก็ย่อตัวลงอย่างรวดเร็วและรวมเข้ากับลูกไฟที่ลุกไหม้ต่อหน้าฝ่ามือของเขา!
[สร้างวงจร] เสร็จสมบูรณ์!
หลังจากคาถาถูกปล่อยตัว ซีซาร์ก็ไม่ลังเล เขากำมืออย่างรวดเร็วแล้วปล่อยมันอย่างช้าๆ
ลูกไฟออกมาจากมือพร้อมด้วยกระแสลมแรงและมันก็พุ่งไปที่หุ่นไม้ที่น่าสงสารทันที
ปัง!
ลูกไฟพุ่งเข้าชนหุ่นกระบอกไม้และควันสีดำลอยขึ้น ผลที่ตามมาจากการระเบิดทำให้ฝุ่นบริเวณโดยรอบนักเรียนที่อยู่ใกล้เคียงไม่สามารถช่วยได้ แต่ใช้เวลาไม่กี่ก้าวถอยหลังยกมือขึ้นเพื่อปกป้องดวงตาจากทรายที่ถูกลมพัดปลิวไป
“เฮ้ ล้อเล่นใช่มั้ย? มันจะมีพลังมากขนาดนี้ได้อย่างไร? โชคดีที่เขาสามารถควบคุมมันได้!”
“ฮ่าฮ่านั่นเป็นเหตุผลที่เขาเป็นเจ้าชายซีซ่าร์อันดับหนึ่งของแผนกเวทย์มนตร์! เขาดีกว่าพวกเจ้าที่โง่มาก!”
“ข้ารักเจ้าคะ เจ้าชายซีซาร์! ข้าต้องการที่จะทำทารกกับเจ้า! ซีซาร์! ซีซาร์”
ควันจางหายไปและเด็กผู้หญิงในที่เกิดเหตุตะโกนอย่างตื่นเต้นขณะที่ชี้ไปที่โลกที่ไหม้เกรียม นอกเหนือจากซีซาร์ ข้ากลัวว่าปีแรก ๆ ของแผนกเวทไม่สามารถทำสิ่งเดียวกันได้ ——
หุ่นที่ถูกลูกไฟถูกเผาเป็นเถ้าดำและถูกเผาอย่างสมบูรณ์!
“ขอโทษครับ อาจารย์วูข้าแค่อยากจะทำให้ดีที่สุดข้าก็เลยประมาทนิดหน่อย…” ซีซาร์ไม่ตอบเสียงตะโกนของนักเรียน แต่ขอโทษอาจารย์วูใกล้ ๆ
“อามันเป็นแค่หุ่นไม้ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน” วูลูบเคราหิมะสีขาวของเขาพูดด้วยความดีใจ“ซีซาร์ เธอไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์ทางเวทมนตร์ที่สูงแต่เธอยังมีการควบคุมที่ดี” เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นเด็กใหม่ที่สามารถควบคุมพลังของลูกไฟขนาดใหญ่ ซีซาร์เธอต้องทำงานหนักต่อไป!”
“ครับ ข้าจะทำตามความคาดหวังของเจ้าอย่างแน่นอน!” ซีซาร์ได้รับการสนับสนุนอย่างล้ำลึกโค้งคำนับด้วยความเคารพแล้วออกจากไซต์ทดสอบอย่างเงียบ ๆ
ต้องขอบเจ้าการสรรเสริญของอาจารย์ความเชื่อมั่นของซีซาร์เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าแต่เขาก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับเสียงอึกทึกของนักเรียนรอบข้าง
ผลตามที่คาดหวัง มีอะไรที่ต้องแปลกใจ? แทนที่จะเป็นผลการทดสอบของเขาเขากังวลกับคนอื่นมากกว่า ——
ขณะที่เขาจากไปซีซาร์มองไปในทิศทางอื่นคิดอย่างลึกซึ้ง
ในเวลาเดียวกันเสียงของอาจารย์วูก็กลับมาอีกครั้ง
“ต่อไปหลินเสี่ยว!”