บทที่ 139 กลางดึก 1 (1)

บทที่ 139 กลางดึก 1 (1)

บทที่ 139 กลางดึก 1 (1)   “ที่สีหน้าของหม่อมฉันเป็นเช่นนี้เพราะดีใจที่ได้พบพระองค์พะย่ะค่ะ” คาร์ลทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาหน้าอุปกรณ์เวทย์สื่อสารเมื่อเอ่ยตอบอัลเบิร์ก [“การที่เจ้าพูดไร้สาระแบบนี้ได้..เจ้าคงไม่เป็นไรจริงๆนั่นล่ะ”] คาร์ลไม่ได้สนใจในสิ่งที่อัลเบิร์กพูดเขาเพียงมุ่งความสนใจไปยังสีหน้าและแ...