GGS:บทที่ 16 สุดยอดอาหาร

GGS:บทที่ 16 สุดยอดอาหาร

 

ภายใต้สายตาที่จ้องมองของฉือชิง โจวเซียนเปิดฝาและเผยให้เห็นปลาสากใหญ่นึ่งทั้งหมด

 

ปลาสากใหญ่ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ จัดเรียงเป็นวงกลมอย่างประณีตเหมือนนกยูงรำแพนพร้อมกับผักสีเขียวเป็นฉากหลัง มันดูดี.

โจวเซียนหยิบชิ้นส่วนของปลาสากใหญ่ใส่ในปากของเขาแล้วเคี้ยวมัน

 

“หื้ม?” โจวเซียน​ จู่ๆอุทานขึ้นและยืนขึ้น มือของเขาทุบลงบนโต๊ะ

 

“อย่าโมโหไปเลยค่ะคุณโจว มันไม่ใช่ร้านอาหารที่ดีนัก มันแค่ร้านขายอาหารทะเลเล็กๆ และปลาสากใหญ่ก็ไม่ใช่อาหารทะเลระดับยอดเยี่ยม แต่ถึงอย่างนั้นปลาสากใหญ่นี่มันมีคุณค่าทางโภชนาการและดีต่อสุขภาพของคุณนะคะ” ฉือชิงพยายามเกลี้ยกล่อมเขา

 

“คุณทำปลาสากใหญ่นึ่งนี้ได้อย่างไร” โจวเซียนไม่สนใจฉือชิงและมองที่ซูจิ้งด้วยความตกใจ

 

“ทำไม?” เมื่อมองดูปฏิกิริยาของโจวเซียน​ ฉือชิงก็ตกใจ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าโจวเซียนไม่ดูโกรธ? ในทางตรงกันข้ามเขาดูตื่นเต้นเล็กน้อยราวกับว่าเขาได้พบสมบัติ ฉันคิดมากไปเองหรือเปล่านะ?

 

หม่าเต็งและหลินไชเอ๋อรู้จักโจวเซียนเป็นอย่างดี และจ้องมองปลาสากใหญ่ นี่ด้วยความประหลาดใจและสงสัยว่าปลานั้นมันจะอร่อยเหมือนอย่างที่อาจารย์ของเขาแสดงความตื่นเต้นออกมาหรือเปล่า

 

“อย่าบอกฉัน ให้ฉันเดา” ทันใดนั้นโจวเซียนก็ขัดจังหวะซูจิ้งซึ่งกำลังจะพูด เขาหยิบเนื้อปลาสากชิ้นที่สองขึ้นมาแล้วใส่เข้าไปในปากของเขา จากนั้นเขาก็หยิบอันที่สามขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถหยุดยั้งได้อีก และกินเนื้อปลาสากใหญ่อีกสองสามครั้ง

 

สิ่งนี้ทำให้ฉือชิง หม่าเต็ง และหลินไชเอ๋อต่างตกตะลึงโดยเฉพาะหม่าเต็ง และหลินไชเอ๋อ พวกเขารู้ว่าเจ้านายของพวกเขามีอาการเบื่ออาหารเนื่องจากการเลือกกินอาหารของเขา อาหารทุกมื้อเป็นภาคบังคับเท่านั้นและเขาไม่ได้กินเร็วเท่านี้มานานแล้ว

 

“สิ่งนี้ควรเรียกว่าเนื้อ​ปลาสากใหญ่แล่ใช่หรือไม่?” หลังจากที่โจวเซียนกินเสร็จเขาวิเคราะห์อย่างช้า ๆ “ มันเป็นวิธีที่ง่ายในการตัดเหงือก หัวและหางของปลาสาดใหญ่ด้วยมีด ดึงอวัยวะภายในออกมาจากด้านข้าง ด้วยมีด วางเนื้อปลาในชามใบใหญ่ เพิ่มขิง เกลือ พริกไทยขาว ไวน์สำหรับทำอาหารและน้ำส้มสายชู ผสมให้เข้ากันและหมักเป็นเวลา 5-10 นาทีวางหัวปลาลงไปบนจาน วางเนื้อปลาแผ่นเป็นนกยูงรำแพนตามด้วยขิงและกระเทียม ใส่เครื่องนึ่ง และนึ่งประมาณ 8-10 นาที ซอยพริกแดงเล็ก ๆ เป็นวงกลมเฉียงและสับต้นหอมเป็นชิ้นเล็ก ๆ ตกแต่งหางด้วยพริกไทย โรยด้วยหัวหอม น้ำมันปลานึ่งและน้ำมันงา

 

“ อย่างไรก็ตามวิธีการนั้นแตกต่างจากคนอื่น ปลานึ่งมีประเด็นสำคัญหลายประการ:

 

1. ปลาควรมีความสดใหม่​ ปลาที่มีความสดเมื่อนำไปนึ่งเนื้อจะฟู และได้รสชาติดั้งเดิมซึ่งเป็นรสชาติที่ดีที่สุด

 

2 ก่อนที่ปลาจะนึ่งเวลาในการหมักไม่ควรนานเกินไป 10 นาที เพราะเกลือมีฤทธิ์ในการแทรกซึมและจับโปรตีน ถ้าใช้เวลานานจะทำให้เนื้อปลานั้นกระด้างและมีผลต่อรสชาติ

 

3, ปลานึ่งควรปรุงในหม้อ มีสามข้อห้าม: ห้ามใส่ปลาก่อนที่น้ำจะเดือด ข้อสองคือห้ามเปิดฝาระหว่างนึ่ง และข้อสามห้ามต้มปลานานหลังจากที่นึ่งแล้ว

 

“เห็นได้ชัดว่าปลาสากใหญ่นึ่งนี้ได้ทำให้ขั้นตอนและจุดสำคัญทั้งหมดสมบูรณ์แบบ มันสามารถเรียกได้ว่าเป็นทักษะที่มีเวทมนต์จริงๆ มันทำให้อาหารที่ง่ายที่สุดออกมาดีที่สุด มันเป็นทักษะการทำอาหารระดับสุดยอด”

 

ฉือชิงตกตะลึงโจวเซียนสามารถสรรเสริญสิ่งนี้ได้อย่างไร นี่คือ นักชิมปากร้ายคนนั้นแน่หรือ?

 

“…” ซู่จิงก็ตกตะลึงด้วยความคิดว่าปลานึ่งต้องการความพีถีพิถันเป็นอย่างมาก และดูเหมือนว่าเขายังต้องเรียนรู้อีกมากมาย อย่างไรก็ตามดูจากการพูดคุยอย่างจริงใจของโจวเซียน ทำให้เขานึกขำในใจ​ เขาคิดว่าถ้าชายชรารู้ว่าเขามีสี่ขั้นตอนง่ายๆในการทำปลา: ตัดปลา, ทาเกลือ, วางไว้ในฮีทไดอัล , เพิ่มเครื่องปรุงรส, เขาไม่รู้ว่าชายชราจะรู้สึกอย่างไร

 

"คุณโจวนี่ฉลาดจริงๆ อย่างที่คุณพูดอาหารจานนี้ถูกทำขึ้นมาในลักษณะนี้” ซูจิ้งไอเล็กน้อย

 

“ใครคือพ่อครัวของคุณ คุณช่วยขอให้เขาออกมาพบฉันได้ไหม?” โจวเซียนถาม หม่าเต็งและหลินไชเอ๋อก็ยังอยากรู้อยากเห็นผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในการปรุงอาหาร

พวกเขาต้องการที่จะชิมมันเพราะพวกเขายังไม่ได้กินปลาสักชิ้นเลย ฉือชิงมองไปทางครัว เธอเดาว่าลุงของซูจิ้งอยู่ในครัว เธอเคยได้ยินว่าลุงของซูจิ้งเป็นคนทำอาหารเก่ง แต่ก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะดีเยี่ยมและถูกโจวเซียนชื่นชม

 

“โอ้ คุณลุง​ ชายคนนี้เป็นพ่อครัวที่ทำปลาสากใหญ่จานนี้ที่อยู่ตรงหน้าคุณ” จ้าวเหมิงเซียงเพิ่งเดินผ่านมาและชี้ไปที่ซูจิ้ง

 

“เขา?” ฉือชิง โจวเซียน หม่าเต็ง และหลินไชเอ๋อ ตกตะลึงและพวกเขาไม่อยากเชื่อ โจวเซียนและคนอื่น ๆ คิดว่าซูจิ้งยังเด็กเกินไปและเขาจะไม่มีประสบการณ์ในการทำอาหารมากนัก ฉือชิง ได้ลิ้มรสการทำอาหารของซูจิ้งมาก่อน มันยากที่จะกินลง เขาจะทำให้ปลานึ่งจานนี้ซึ่งทำให้โจวเซียนพอใจได้อย่างไร

 

"คุณโจรวจานเด่นที่นี่ทำโดยพ่อหนุ่มคนนี้”ลูกค้าคนหนึ่งที่ยอมรับโจวเซียนกล่าวว่าเขาสั่งอาหารจานเด่นหลายอย่าง ภรรยาของเขาคิดว่าเขาสูญเสียเงินโดยเปล่าประโยขน์ แต่ตอนนี้แม้แต่โจวเซียนก็ชอบมัน เขารู้สึกมีความสุข.

 

“ฉันจะสั่งปลาสากใหญ่นึ่ง กุ้งมังกรนึ่งและปูม้า” โจวเซียนเหล่ไปที่ซูจิ้งครู่หนึ่ง เขาสงสัยว่ามันถูกทำขึ้นโดยซูจิ้งจริงหรือไม่ โดยสั่งอาหารจานอื่น

 

“โอเค รอซักครู่” ซูจิ้งวิ่งกลับบ้านอีกครั้ง​  ​ต้องบอกว่ามันลำบากมากที่ต้องวิ่งไปมา เมื่อเขารู้สึกเหนื่อยเขาจะกินเนื้อสัตว์วิเศษ ตอนนี้แทนที่จะรู้สึกเหนื่อยเขามีความสุขในการทำงานยิ่งขึ้น

 

หลังจากนั้นครู่หนึ่งซูจิ้งก็หยิบจานหลายจานมาวางบนถาดแล้วเสิร์ฟตามออเดอร์ของโจวเซียน โจวเซียน หม่าเต็งและหลินไชเอ๋อเริ่มกิน พวกเขาหลงใหลโดยที่เขาไม่รู้ตัว​ โดยเฉพาะหลินไชเอ๋อ ที่ไม่สนภาพลักษณ์ เธอกินไปยิ้มไป มือถือกุ้งมังกรแล้วหยิบเข้าปากเธออย่างรวดเร็ว

 

ซูจิ้งวางกุ้งมังกรจานพิเศษไว้หน้าฉือชิง

 

“ฉันไม่ได้สั่งมัน” ฉือชิงมองดูซูจิ้ง

 

“การปฏิบัติของฉันเช่นเดียวกับคำขอโทษ” ซูจิ้งยิ้ม ในความเป็นจริงเขายังไม่รู้ว่าทำไมฉือชิงถึงโกรธเขา แต่ชายที่ดีจะไม่ต่อสู้กับผู้หญิง ก่อนอื่นเขาต้องขอโทษและปล่อยให้เธอยกโทษให้เขา

 

“ก็ได้ กุ้งมังกรมันไม่พอที่จะชดใช้ได้หรอกนะ” ฉือชิงมองดูซูจิ้ง แต่ก็มีรอยยิ้มอันหวานบนริมฝีปากของเธอ เธอรอคอยที่จะฉีกกุ้งและนำมันใส่เข้าไปในปากของเธอ น้ำลายของเธอสอและไหลออกมา เธอเช็ดออกอย่างรวดเร็วด้วยมือของเธอ

ซูจิ้งพยายามที่จะหยุดขำกับท่าทางการกินของเธอ เธอหน้าแดงก่ำจ้องที่ซูจิ้ง และกินกุ้งมังกรต่อไป มุมมองของเธอเกี่ยวกับการทำอาหารของซูจิ้งได้เปลี่ยนไปแล้ว 180 องศาและเธอชื่นชมการปรุงอาหารของเขา เธอรู้สึกว่ากุ้งมังกรนี้เป็นอาหารที่ดีที่สุดที่เธอเคยกินมาในชีวิต

 

เมื่อถึงเวลากุ้งมังกรตัวโตก็หายเข้าไปในท้องของฉือชิง เธออดไม่ได้ที่จะรักและเกลียดซูจิ้งในเวลาเดียวกัน มันเป็นโมเม้นต์ที่ดีมากๆที่ได้ทานอาหารอร่อย ๆ แต่ตอนนี้เธอกำลังจะอ้วนอีกครั้ง

 

หลังจากรับประทานอาหารและดื่มแล้ว โจวเซียนได้เขียนบทความบนเวยป๋อ ชื่นชมร้านอาหารทะเลที่มีชีวิตชีวามากซึ่งแพร่กระจายไปทั่วโลก โจวเซียนซึ่งมีชื่อเสียงในอุตสาหกรรมอาหารไม่ได้ชมร้านอาหารร้านไหนมาเป็นเวลานาน ทันใดนั้นเขาก็ชื่นชมร้านอาหารทะเลเล็ก ๆ ซึ่งทำให้คนอยากรู้อยากเห็น