บทที่ 229 - ฉันไปด้วย (5) [10-11-2019]

บทที่ 229 - ฉันไปด้วย (5)”

"โว้ว"

"ว้าว ภาพเปลื่ยนไปทันทีเลยล่ะ คราวนี้กัปตันใช้เวทย์อะไรไปหรอ?"

"ถึงอธิบายไปพวกนายก็ไม่น่าจะเข้าใจหรอกนะ"

สกิลข้ามมิติและวงเวทย์ของเอลฟ์มีส่วนคล้ายกันมากที่จำเป็นต้องใช้หินพลังเวทย์ในการเปิดใช้งาน แต่ว่าการเตรียมการและกระบวนการทำงานมันต่างกันมากๆ หากเป็นข้ามมิตจะต้องมีอะไรให้ต้องคำนึงถึงมากมาย แต่วงเวทย์นี้จะใช้งานในทันทีที่มีหินพลังเวทย์พร้อมใช้

สำหรับตอนนี้พวกเขาได้เคลื่อนที่มาหลายพันกิโลเมตรจากสนามรบที่เขาไม่รู้จักเมื่อตะกี้นี้ในพริบตาเดียว แน่นอนว่าเนื่องจากว่าฟีเรียยังจายไปไม่นานนักทำให้ที่นี่ก็น่าจะยังมีการต่อสู้ที่รุนแรงอยู่

"แล้วที่นี่..."

"ชู่วว"

พอคังฮาจินกำลังจะถามอะไรออกมา เลียร่าที่รู้สึกถึงบางอย่างก็ส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ ยังไงก็ตามยูอิลฮานส่ายหัวออกมา

"ไม่หรอก การซ่อนตัวของฉันไม่ถูกยกเลิกหรอกต่อให้ตัวนายจะส่องแสงเหมือนพระอาทิตย์ก็ตาม"

"นี่มันดีมากเลยนะ"

เป็นธรรมดาที่ป้อมปราการลอยฟ้าที่นับเป็นอุปกรณ์ของเขาจะได้รับผลจากการซ่อนตัว รวมไปถึงพรรคพวกของเขาที่อยู่บนป้อมปราการลอยฟ้าก็ยังได้รับประโยชน์จากการซ่อนตัวด้วยเช่นกัน

"ฉันไม่รู้เลยว่ามีใครอยู่ แต่ที่นี่เคยมีตัวตนของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงอยู่หลายคนแน่นอน"

"แต่ถึงแบบนั้นเราก็ไม่เห็นพวกมัน..."

"พวกนั้นคงจะมีความสามารถในการซ่อนตัวอยู่ หรือไม่ก็ใช้เวทย์ นอกจากนี้ฉันเห็นพวกมันนะ"

ไม่มีใครในโลกใบนี้จะหนีไปจากยูอิลฮานที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการซ่อนตัวได้ ในตอนนี้ยูอิลฮานได้เจอสิ่งมีชีวิต 3 ตนที่มีรูปแบบมานาคล้ายกันกับองทัพปีศาจแห่งการทำลาย และมีอีกสองคนที่เขาอ่านไม่ออก

พวกนั้นกำลังเคลื่อนไหวกลางอากาศอยู่ต่อเนื่อง และถึงแม้ว่ากองทัพปีศาจแห่งการทำลายจะได้เปรียบในด้านจำนนวน แต่การต่อสู้ก็ยังคงรุนแรงอย่างมาก

"ไม่มีทูตสวรรค์เลย... ถ้างั้นแสดงว่าพวกนั้นเป็นคนจากสวนอาทิตย์อัสดงสินะ"

"นายพูดถูก ทูตสวรรค์มาจากกองทัพสวรรค์ และเทวดาตกสวรรค์มาจากกองทัพจรัสแสง ขณะเดียวกันคือกองทัพปีศาจแห่งการทำลายมีทั้งมนุษย์และมอนสเตอร์ และสิ่งนอกเหนือจากนั้นก็คือสวนอาทิตย์อัสดง"

"งั้นแสดงว่าพวกนั้นเป็นฝ่ายที่อ่อนสุดงั้นสิ"

"แต่ว่าในการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งนายอย่างได้ดูถูกพวกนั้นนะ พวกนั้นเป็นพวกที่อันตรายมาก... บันทึกที่บวกนั้นได้รับหรือก็คือหัวหน้าพวกนั้นนะพิเศษมาก"

ฉากที่มีการต่อสู้สองต่อสามอย่างเท่าเทียมนี้ได้พิสูจน์คำพูดของเลียร่าออกมาเป็นอย่างดี ยังไงก็ตามสำหรับยูอิลฮานแล้ว พวกนี้ก็อยู่ในระดับที่เหมือนๆกันอยู่ดี เขาไม่สนใจเลยสักนิด สิ่งที่สำคัญที่สุดที่นี่ก็คือฟีเรีย ฟีเรียเพียงคนเดียวเท่านั้น

แต่ปัญหาก็คือเขาหาร่างของฟีเรียไม่เจอเลยไม่ว่าจะมองค้นหามากแค่ไหน บางทีร่างกายของเธออาจจะถูกศัตรูลบหายไปแล้วก็ได้ ถ้าไม่ใช่แบบนั้นเขาก็จะพาร่างของเธอหลบนี้ไป แต่ว่าสำหรับในตอนนี้ไม่ใช่แค่ฟีเรียเท่านั้น แต่เขายังไม่รู้สึกถึงตัวตนใดๆของสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำเลยสักคนเดียว

สถานที่แห่งนี้ได้เต็มไปด้วยการต่อสู้ของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงทั้งห้าคน เขาไม่รู้เลยสักนิดว่าฟีเรียมาที่นี่ทำไม

"คงช่วยไม่ได้สินะ"

ยูอิลฮานได้มองตรวจสอบในสนามรบอีกครั้งหนึ่งก่อนที่จะหยิบเอาหอกออกมา

"นายกำลังจะทำอะไรนะ?"

"ฉันจำเป็นต้องเอาบันทึกมาซักหน่อยนะ"

"จากไหนล่ะ?"

"จากพวกนั้นไง"

สำหรับในตอนนี้มีเพียงแค่ห้าสิ่งมีชีวิตนี่ที่ไม่ได้เป็นพวกของเขา ดังนั้นมันก็ชัดเจนว่ายูอิลฮานจะชี้ไปที่ใคร คนๆนั้นก็คือมอนสเตอร์จากกองทัพปีศาจแห่งการทำลายที่กำลังสู้อยู่

"เจ้านั่นมันเกือบจะตายแล้ว ดังนั้นถึงฉันฆ่าเจ้านั่นไปก็ไม่น่าจะได้รับค่าประสบการณ์อะไรมาก"

"ใช่แล้ว อิลฮานของฉันฉลาดมาก"

ฆ่าสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเพียงแค่เอาข้อมูลงั้นหรอ? ตอนนี้ทุกๆคนนอกจากเลียร่าต่างก็ตกใจกับการกระทำที่บ้ามากของยูอิลฮาน เขาได้ยกหอกขึ้นมาตั้งท่าเตรียมปาหอกออกไปและสั่งกับมิสทิค

"เตรียมยิงสุดกำลังในจุดเดียวนะ"

[ฉันพร้อมแล้ว]

"ยูนา เธอเสริมพลังให้กับป้อมปราการลอยฟ้าได้ไหม?"

"ถ้าที่นี้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ฉันถึงจะทำได้"

"งั้นก็ช่วยไม่ได้ เอาเป็นบัพให้ฉันกับมิสทิคแล้วกัน"

"ท่านหญิงเรย์น่าได้เวลาทำงานแล้วน้า~"

[ตอนนี้แหละ!]

[พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 33% เป็นเวลา 30 นาทีจากผลของการอวยพร]

หลังจากนายูนาได้ร่ายพรให้กับยูอิลฮานแล้ว ลำแสงสีขาวก็ยิงเป็นเส้นตรงจากร้อยนัยน์ตาที่รวมตัวกันอยู่กลางอากาศ แน่นอนว่าการโจมตีนี้เป็นการโจมตีที่ถูกซ่อนเอาไว้อยู่ทำให้กองทัพปีศาจแห่งการทำลายถูกโจมตีโดยที่ไม่รู้ตัวเลย

[อั๊ก!? อ๊ากก!?]

และหอกที่ขว้างตามหลังไปก็ได้ปักเข้าที่ร่างมันพร้อมกับเพลิงที่ลุกท่วมร่างมันในทันที ศัตรูที่่ในตอนนี้ยูอิลฮานยังใช้การลอบโจมตีที่ผสานพลังกับป้อมปราการลอยฟ้าฆ่าไม่ได้ก็มีแค่พวกคลาส 6 หรือสูงกว่านั้นเท่านั้น

[คุณได้รับค่าประสบการณ์]

[คุณได้กลายเป็นเลเวล 274 พละกำลังเพิ่มขึ้น1 ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น2 พลังชีวิตเพิ่มขึ้น 1พลังเวทย์เพิ่มขึ้น 1]

[คุณได้รับบันทึกเบเรน เลเวล 306]

ยูอิลฮานได้เก็บเอาหอกกับศพกลับมา ในเวลาเดียวกันนี้สมาชิกของทั้งกองทัพปีศาจแห่งการทำลายและสวนอาทิตย์อัสดงต่างก็หันหน้ากันมามองป้อมปราการลอยฟ้าในทันที

[เจ้าขี่ขลาดไหนกันที่มาขัดการต่อ... นั่นมันอะไร!?]

[ออร่านี่มัน... สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ? เขาเข้ามาในการต่อสู้ของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงได้ยังไง...!?]

ทุกๆคนต่างก็ตกใจหลังจากได้เห็นป้อมปราการลอยฟ้า สิ่งแรกที่พวกนั้นตกใจเลยก็คือขนาดของปราสาท จากนั้นก็เป็นความจริงที่ว่าจู่ๆปราสาทขนาดใหญ่แบบนี้ก็โผล่ขึ้นมา และอย่างสุดท้ายก็คือภายในนั้นไม่มีใครในนั้นที่เป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเลย

[แกเป็นใครกัน!]

"เอาล่ะนะ อย่างแรกเลย"

เขาได้เปิดใช้งานสกิลบันทึกเก็บข้อมูลของศัตรูที่เขาฆ่ามาโดยไม่สนใจสิ่งที่พวกนั้นพูดเลย

[สกิลบันทึกได้กลายเป็นเลเวล 4]

สีหน้าของเขาได้บึ้งขึ้นมาเมื่อเขาได้จำแนกแบ่งข้อมูลที่เพิ่งจะได้รับมา เขาค้นหาข้อมูลที่เกิดขึ้นมาไม่นานนี้เพื่อตามหาร่องรอยของฟีเลีย และโชคดีที่เขาาหาสำเร็จ ในขณะเดียวกันเจ้าคนนี้ไม่ได้เป็นคนที่ทำให้ฟีเรียตาย แต่เขาก็รู้ว่าใครเป็นคนทำ

[ฉันจะฆ่าแก!]

[นายไม่ควรจะไปทำร้ายพวกเขานะ!]

คนที่แข็งแกร่งที่สุดของกองทัพปีศาจแห่งการทำลายได้ขว้างดาบขึ้นสนมิที่มันถืออยู่ออกมา ดาบเล่มนี้เต็มไปด้วยพลังงานมหาศาลทะลวงผ่านท้องฟ้ามา แต่แล้วก็ต้องลอยกลับไปหาเจ้าของหลังจากโดนลำแสงพลังงานของสมาชิกสวนอาทิตย์อัสดงยิงเข้าใส่

มันจะต้องมีเหตุผลที่คนๆนั้นโจมตีไปที่กองทัพปีศาจแห่งการทำลายแทนที่จะเป็นสวนอาทิตย์อัสดง และก็เป็นอย่างที่คาดไว้ ดูเหมือนสวนอาทิตย์อัสดงจะตัดสินว่ายูอิลฮานไม่ได้เป็นศัตรูหลังจากที่เห็นเขาฆ่าสมาชิกของปีศาจแห่งการทำลายไป

[ฉันไม่สนหรอกนะว่านายเป็นใคร! แต่มาร่วมมือกับเราลบพวกเชื้อสายปีศาจออกไปกัน!]

[พวกกองทัพปีศาจแห่งการทำลายกำลังจะสร้างสวรรค์บนดินให้กับพวกมอนสเตอร์ที่เชื่อฟังในคำสั่งของมันหลังจากกำจัดเจ้าของเดิมที่นี่ไปแล้ว ส่วนนายดูเหมือนจะเป็นมนุษย์ การที่นายลอบโจมตีพวกมันก็น่าจะเพราะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ?]

สิ่งมีชีวิตชั้นสูงฝั่งสวนอาทิตย์อัสดงได้เข้ามาใกล้ป้อมปราการลอยฟ้าระหว่างที่หักเหการโจมตีที่พุ่งเป้ามาที่ป้อมปราการลอยฟ้าไปด้วย ในตอนนี้สีหน้าของยูอิลฮานก็ได้กลับเป็นปกติแล้ว เขาได้หันไปกระซิบกับเลียร่า

"เลียร่า เธอจัดการคนทางซ้ายนะ"

"เข้าใจแล้ว ฉันจัดการทางซ้านสินะ เฮ้ นายูนาบัพให้ฉันด้วยสิ"

"ได้สิพี่สาว"

"...เรียกแบบนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลยแหะ"

"โอ้ งั้นให้ฉันเรียกเธอว่าคุณย่าดีไหม?"

"พี่สาวนั่นแหละ"

ระหว่างที่นายูนาบัพให้กับเลียร่า ยูอิลฮานก็พุ่งตัวไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าสมาชิกของสวนอาทิตย์อัสดงแล้ว

"นายเป็นคนที่มาจากสวนอาทิตย์อัสดงสินะ?"

[นายดูจะรู้จักเราดีนี่ หลังจากได้เห็นนายฆ่าสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเราก็รู้แล้วว่านายไม่ธรรมดาแล้วก็... อั๊ก!?]

[ติดคริติคอล!]

[ติดคริติคอล!]

[ติดคริติคอล!]

[ติด...]

หลังจากยูอิลฮานเข้ามาใกล้อีกนิดด้วยท่าทีที่เป็นมิตร หอกมังกรแปดหางของเขาก็แทงทะลุเข้าไปในท้องของคนที่อยู่ทางขวา

[อั๊ก! ทำไม...!]

แม้ว่าเขาจะถูกโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่กลับมีรูอยู่บนร่างของเขาสิบรู นี้มันก็มากพอแล้วที่จะทำให้เขาเกือบตาย

"แกฆ่าฟีเรียของเรา ไอ้สารเลว"

[อั๊ก แค่กๆ!?]

[ฮึ่ม!]

"ฮ่าห์"

สมาชิกของสวนอาทิตย์อัสดงได้พุ่งเข้ามาช่วยพรรคพวกที่กำลังจะตายไปในทันที แต่แล้วเลียร่าที่ตามหลังยูอิลฮานมาหลังจากได้รับบัพจากนายูนาก็ได้ตัดแขนทั้งสองข้างของเขา

[ได้ยังไงกัน...!]

"แกกล้าพล่ามไร้สาระด้วยใบหน้าหนาๆนั้นได้ดีเลยนี่!"

ยูอิลฮานได้อัดมานาของเขาไปในปลายหอกเพื่อสร้างแก่นแท้ของประกายเพลิงขึ้นมา จากนั้นเขาก็ฟันแทงศัตรูเหมือนกับเขาคลั่งไปแล้ว ทั้งเลือด เนื้อ กระดูก กล้ามเนื้อ สมองรวมไปจนถึงคริสตัลมานาที่ตกผลึกได้กระจัดกระจายออกไปทั่ว

[อ๊าาาก อั๊ก อ๊ากกกกกก!]

ทุกๆการโจมตีของเขาได้เปิดใช้งานสกิลบันทึกเพื่อดึงภาพฉากที่น่าเศร้าออกมา ในหมู่ฉากพวกนี้มีใบหน้าของฟีเรียออกมาด้วย

ย้อนกลับไปในตอนแรก เจ้าหมอนี่ได้เข้าไปหาเอลฟ์เหมือนกับเป็นพันธมิตร เจ้าพวกนี้มีหลักฐานว่าได้ร่วมมือกับมังกรก่อนหน้านี้ช่วยเหล่าเอลฟ์เอาไว้ และจริงๆแล้วก็ไม่มีเหตุผลให้เหล่าเอลฟ์ไม่เชื่อใจพวกนี้เลย

พวกสวนอาทิตย์อัสดงรู้เรื่องนี้ดีและใช้ประโยชน์จากพวกนี้ แต่ว่าไม่ว่ายังไงจะเป็นพวกกองทัพปีศาจแห่งการทำลายหรือพวกสวนอาทิตย์อัสดง พวกมันก็เป็นพวกประเภทเดียวกันที่คิดแต่จะกวาดล้างสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำออกไปเพื่อยึดโลกใบนี้เอาไว้!

เหตุผลที่ฟีเรียตายไปอย่างน่าตกใจก็เป็นเพราะว่าอุปกรณ์ระดับตำนานที่ยูอิลฮานทำให้เธอ เจ้าพวกนี้มันรู้ถึงอุปกรณ์นี้

หลังจากที่ยูอิลฮานได้รู้ถึงเหตุผลการตายของฟีเรีย ในที่สุดเขาก็ได้เข้าใจถึงคำพูดที่เลียร่าเคยบอกว่าอุปกรณ์ของเขาก็ยังหาได้ยากต่อให้เป็นในคลังสมบัติของสวรรค์ นี่แหละคือสิ่งที่เธออยากจะบอก

ในหมู่อุปกรณ์ต่างๆ อุปกรณ์ที่ยูอิลฮานได้ทำให้ลูกน้องของเขาดีเยี่ยมเป็ฯพิเศษ ถ้าหากเขามาสายกว่านี้อีกมันจะไม่ใช่แค่ฟีเรียแล้ว แต่จะรวมไปถึงชีวิตของพีท มิไร รวมไปถึงจิลที่จะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน

ไม่สิบางทีในตอนนี้พวกเขาอาจจะอยู่ในสถานการร์ที่อันตรายแล้วก็ได้ พีทมีกระทั่งอาวุธระดับมหากาพย์(อีปิค)

[อั๊ก! อ๊าาาา!]

ศัตรูที่ถูกหอกมังกรแปดหางแทงอยู่ได้พยายามดิ้นรนหลบหนีและใช้มือและขาทั้งสองข้างที่บาดเจ็บอยู่ยิงกระสุนมานาใส่ยูอิลฮาน แต่ว่ากระสุนมานาส่วนใหญ่พวกนี้ที่ขาดมานาไม่อาจจะทำให้เกราะร่างมังกรเพลิงนรกมีความเสียหายได้ด้วยซ้ำไป

ชุดเกราะที่ยังไม่สมบูรณ์ดีของเขาชุดนี้เป็นเกราะที่ดีที่สุดในทุกโลกไปแล้ว

 

"ถึงฉันจะอยากทรมานแกไปอีกสักสามชั่วโมงก็เถอะนะ"

[ไม่ ไว้ชีวิตฉันด้วย...]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์]

[คุณได้รับบันทึกของฟิทาร์ เลเวล 317]

ยูอิลฮานได้ใช้พลังของอาวุธไร้คมและดาบใส่เข้าไปหอกเพื่อปิดชีวิตเจ้านี่ พอมองไปด้านข้างแล้วเลียร่าก็ยังจัดการใช้ห่วงโซ่คลื่นกระแทกหลายต่อหลายอันบดขยี้ศัตรูของเธอเสร็จไปแล้ว ถึงแม้ว่าเวลาที่เขามาถึงที่นี่จะยังไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำไป แต่ว่าก็มีสิ่งมีชีวิตชั้นสูงคลาส 5 ถึงสามคนที่ตายไปแล้ว

"นี่มันบ้าอะไรกันเนี้ย"

คังฮาจินได้พึมพัมออกมาอย่างสับสน

"นี่มันไม่ใช่แค่ต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงได้แล้ว นี่มันเหนือกว่าพวกสิ่งมีชีวิตชั้นสูงด้วยซ้ำไป!"

"โอ้ววว เท่มากเลยอิลฮาน"

"นี่เธอยังประทับใจได้อีกนะ!?"

ยูอิลฮานไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ ผู้รอดชีวิตทั้งสองคนของกองทัพปีศาจแห่งการทำลายที่หลังจากคิดว่าสวนอาทิตย์อัสดงร่วมมือกับสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำก็คิดจะหนีไป แต่แล้วเมื่อเห็นฉากๆนี้พวกเขาก็ลืมเรื่องการหลบนี้ไปเลย

[เป้าหมายของแกคืออะไรกัน!?]

หนึ่งในพวกนั้นได้ตะโกนออกมา

[เจ้าสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่น่าทึ่ง แกครอบครองพลังอะไรอยู่กันแน่ แล้วแกไปเอาความโอหังมาจากไหนถึงกล้าเผชิญหน้ากับทั้งกองทัพปีศาจแห่งการทำลายแล้วก็สวนอาทิตย์อัสดง!]

"นั่นมันไม่ใช่ธุระของแก"

ยูอิลฮานได้เก็บเอาศพกลับมาและสะบัดเลือดออกไปจากหอก จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าใส่ศัตรูที่เหลืออยู่อีกสองคนอย่างสุดกำลัง เขาได้แยกเขี้ยวขึ้นมาพร้อมทั้งเปิดใช้งานสกิลการร่วงหล่นเพื่อป้องกันไม่ให้พวกนี้หนีไป

"พวกแกน่ะตายไปแล้ว"

เพลิงสีขาวได้ลุกท่วมทั้งพื้นที่แห่งนี้ในทันที จากพลังของยูอิลฮานที่เพิ่มมากขึ้นก็ได้ทำให้ความร้อนพุ่งสูงขึ้นอย่างไม่รู้จบ

นี่คือจุดเริ่มต้นแห่งเทศกาลเพลิงที่จะปกคลุมไปทั่วทั้งดาเรย์