GE218 ดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง [ฟรี]

หนิงฝานเข้าสำรวจหอคอยโอสถเหนือ ตะวันออก และตะวันตก เก็บรวบรวมตำรับโอสถ

หนิงฝานได้ตำรับโอสถผันแปรที่ 4 ทั้งหมด 470 ตำรับ

โอสถผันแปรที่ 4 ระดับสูง 1 เม็ดสามารถช่วยเพิ่มปราณให้ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นกลางได้ 70 เกราะ

แต่หากเป็นโอสถผันแปรที่ 4 ระดับสูงสุด 1 เม็ด จะช่วยเพิ่มปราณให้ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงได้ถึง 110 เกราะ

แต่ก็มีโอสถบางชนิดที่ช่วยให้ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง เพิ่มปราณได้มากถึง 290 เกราะ

แต่หากจะให้หนิงฝานปรุงโอสถเหล่านั้น อย่างน้อยๆต้องใช้เวลาหลายปี ยิ่งสมุนไพรที่ต้องใช้ ก็เป็นสมุนไพรพันปีในปริมาณมหาศาล… ตำรับโอสถที่หนิงฝานได้มานั้น วาบหารสาบสูญได้รวบรวมเอาไว้นับพันปี มีมูลค่ามหาศาล แต่ตอนนี้ก็กลายเป็นของหนิงฝานทั้งหมด

สมบัติระดับนี้ แม้เป็นผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงก็ไม่มีในครอบครอง

แม้วิหารสาบสูญจะได้หยกสวรรค์จำนวนมากจากกิจการต่างๆที่ทำ แต่รายจ่ายก็มีมากเป็นเงาตามตัว หนิงฝานจึงได้หยกสวรรค์มาไม่มากนัก แต่อย่างน้อย หากต้องการหยกสวรรค์ก็นำโอสถไปขายได้

ลู่ชิงไม่ได้ห้ามที่หนิงฝานจะเอาทั้งตำรับโอสถ โอสถ และหยกสวรรค์ไป แต่มันขอหนิงฝานเพียงเรื่องเดียว คือช่วงที่ยังไม่บรรลุเซียน อย่าได้เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างตนกับเป่ยเซี่ยวเหมิน

หนิงฝานรับคำ เพราะความสัมพันธ์ของเขากับเป่ยเซี่ยวเหมินก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรขนาดนั้นอยู่แล้ว

หนิงฝานเสาะหาตำรับโอสถผันแปรที่ 5 ในหอคอยโอสถ และพบด้วยกัน 3 ตำหรับ พร้อมกับสมุนไพรพันปี และหมื่นปีอีกหลายชนิด

แต่ด้วยของหนิงฝานนั้นกระชั้น จึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องการปรุงโอสถมากนัก ตอนนี้แค่บรรลุนักปรุงโอสถผันแปรที่ 5 ขั้นต้นก็พอแล้ว

เรื่องสมบัติเองก็ไม่ได้สำคัญ

แต่ก็มีสมบัติอยู่ชิ้นหนึ่งที่หนิงฝานต้องตา เป็นสมบัติเทพโบราณของเป่ยเซี่ยวเหมิน ‘แส้โลหิต’ แต่ความที่แส้ถูกสร้างโดยการเชื่อมโยงกับจิตวิญญาณของนาง หนิงฝานไม่คิดช่วงชิง เพราะจะทำให้นางบาดเจ็บ

อีกอย่าง เขาก็มีอาวุธเทพโบราณอยู่แล้วสองชิ้น เหตุใดต้องช่วงชิงอาวุธของกระถางขัดเกลาตน

ไม่ว่ายังไง นางก็ไม่มีทางรอดมือหนิงฝานไปได้...

ตะวันลับขอบฟ้า ราตรีมาเยือน

ศพนางสวรรค์นอนเอนกายบนที่นอน แต่ถึงแม้จะนอน นางก็แค่นอนนิ่งๆ ไม่จำเป็นต้องพักใดๆ เพราะนางคือศพ

หนิงฝานนั่งอยู่ริมหน้าต่าง แสงจันทร์อาบไล้ เพราะดูดซับ ‘โอสถพิภพ’

ส่วนใหญ่โอสถชนิดนี้ ผู้เชี่ยวชาญจะกินก็ต่อเมื่อตนเองกำลังจะทลวงระดับพลัง เพราะฤทธิ์ของโอสถผันแปรที่นั้นรุนแรงมาก

ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มทั่วไปใช้เวลาหลายเดือน หรือกระทั่งหลายปีในการดูดซับโอสถพิภพ

แต่สำหรับหนิงฝาน เพียงครึ่งวันก็ดูดซับได้หมดแล้ว

หนึ่งเดือนผันผ่าน หนิงฝานเก็บตัวอยู่ในหอคอยเหนือเพื่อดูดซับโอสถ

ลู่ชิงแวะมาหาหนิงฝานบ้าง แต่เมื่อรู้ว่าเก็บตัวฝึกฝนจึงไม่รบกวน

เป่ยเซี่ยวเหมินก็เหมือนจะพบหนิงฝาน แต่นางก็ไม่รบกวน

ศพนางสวรรค์นั่งเย็บผ้าเป็นลายดอกไม้อย่างสงบ

ด้วยชีวิตที่สงบสุขเช่นนี้ เกือบจะทำให้หนิงฝานลืมเลือนเส้นทางแห่งการฝึกฝน

ในช่วง 1 เดือนที่ผ่านมา หนิงฝานปรุงโอสถพิภพได้ 70 เม็ด ช่วยให้ปราณเพิ่มขึ้นเป็น 260 เกราะ!

เหลืออีกเพียง 40 เกราะ เขาก็จะบรรลุขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงสุด

และปราณจำนวนนั้น กินโอสถพิภพอีก 2 เม็ดก็สมควรได้มา

ยามนี้ดวงจิตแรกเริ่มของหนิงฝานเสถียร

ปราณภายในร่างเริ่มผสานเป็นส่วนหนึ่งกับปราณของธรรมชาติ จนทำให้หนิงฝานดูราวกับผสานเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ

“ถ้าได้ปราณอีก 40 เกราะ คงบรรลุดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง… น่าเสียดาย… จริงสิ! ยังมีสิ่งนั้นอยู่!”

หนิงฝานนำขวดที่ใส่โลหิตสีแดงเข้มออกมาจากกระเป๋า หากเทพวกมันรวมกันทั้งหมด คงได้หลายชาม

โลหิตเหล่านี้คือโลหิตของเป่ยเซี่ยวเหมินยามที่นางเป็นประจำเดือน หนิงฝานเก็บเอาไว้

ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ แต่หนิงฝานเก็บมันไว้เพราะว่ามันเป็นโลหิตที่เกี่ยวข้องกับปราณสังหารสวรรค์

สตรีที่ฝึกตนทั่วไปจะไม่มีประจำเดือน มีแต่สิ่งที่เรียกว่าปราณหยิน เป็นโลหิตที่ได้จากการพรากพรหมจรรย์ของพวกนาง

แม้ไม่สามารถดูดซับพลังของเป่ยเซี่ยวเหมินได้ แต่โลหิตของนางก็แฝงไปด้วยพลังที่ไม่ธรรมดา

หนิงฝานเทโลหิตของนางลงชาม ทำใจชั่วครู่ก่อนจะดื่มลงไปทั้งหมด

เมื่อโลหิตผ่านลำคอ มันเร่งพลังที่อันแน่นอยู่ภายใน กระเพิ่มปราณให้หนิงฝานได้ถึง 30 เกราะ

แต่ในชั่วพริบตานั้น หนิงฝานราวกับนึกบางอย่างออก

ตอนนี้เป่ยเซี่ยวเหมินยังไม่ถูกพรากพรหมจรรย์ อีกหลายปีให้หลัง นางคงเป็นประจำเดือนอีกครั้ง

โลหิตต่อครั้งที่นางเป็นประจำเดือน เท่ากับปราณหยินแรกเริ่มของสตรีหลายคน ภายหน้าหากนางบรรลุขอบเขตตัดวิญญาณ ไร้ดัดแปลง หรือกระทั่งไร้แบ่งแยก โลหิตที่ได้จากนางสมควรทรงพลังมากขึ้น

การเก็บรักษาไว้ข้างกาย เท่าเขามีธนาคารโลหิตเคลื่อนที่

แต่เขาก็ต้องเก็บเรื่องนี้เอาไว้ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือการบรรลุดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง

เหลือเปราณอีกเพียง 10 เกราะเท่านั้น

หนิงฝานตัดสินใจหันหา ‘โอสถปฐมสวรรค์’ เพียงแต่โอสถชนิดนี้มีข้อจำกัด มีเพียงผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงเท่านั้นที่ใช้ได้ หากผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มฝืนใช้ จะไม่สามารถต้านทานอานุภาพที่รุนแรงของโอสถได้ กระทั่งได้รับบาดเจ็บ

แต่ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงใช่ว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เป็นอาการบาดเจ็บที่ไม่รุนแรงมากนัก...

แววตาหนิงฝานหนักแน่นมั่นคง เขาเปิดขวดโอสถ นำโอสถปฐมสวรรค์ออกมา 10 เม็ด!

เมื่อกลืนโอสถลงไป ความรู้สึกเจ็บปวดจากเส้นลมปราณแผ่ซ่านไปทั่วร่าง มุมปากปรากฏโลหิตไหลริน

แต่ถึงจะบาดเจ็บแล้วทำไม! หากหวาดกลัว...ก็ไม่อาจก้าวเดินไปบนเส้นทางของการฝึกฝน หากหัวใจไม่หนักแน่น จะทะลวงจุดตีบตันได้อย่างไร!

โลกก็เหมือนกรงที่ขังสัตว์เอาไว้รวมกัน บางตัวเลือกจะสู้ แต่บางตัวก็เลือกจะอยู่เฉย

“ดูดซับ!”

ภายในตันเถียน… ดวงจิตแรกเริ่มในร่างคนผสานมือเป็นท่าทาง แววตาแปรเปลี่ยนโหดเหี้ยม

หนิงฝานต้องฟันฝ่าเส้นทางให้ได้เร็วที่สุดที่จะทำได้ เพราะเขาไม่มีเวลาเหลือแล้ว

ปราณเพิ่มอีก 5 เกราะ… เหลืออีกเพียง 5 เกราะ… กลิ่นอายที่ทรงพลังแผ่ออกจากหอคอยเหนือ ปกคลุมไปทั่วเมือเต่าทมิฬ

ผู้คนในเมืองตกตะลึง พวกมันรู้สึกราวกับกลิ่นอายนั้นคืออำนาจสวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัว

เมฆสีแดงทีมีปรากฏ ปกคลุมเป็นวงกว้างนับพันลี้ อัสนีสีแดงฉานแปรบปราบ

“นี่มัน… มีใครบางคนในนี้กำลังจะบรรลุขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง! เป็นใครกัน!”

“กลิ่นอายพลังมาจากหอคอยเหนือ… หรือจะเป็น!”

“ทะ...ท่านหมิง!”

ลู่ชิงตกตะลึง เป่ยเซี่ยวเหมินเร่งออกจากห้องพัก

ทั้งสองแหงนมองท้องนภา

อัสนีโลหิตฟาดผ่า ผู้เยาว์ผมดำขลับยืนเด่นกลางนภา ในมือถือแส้อัสนี หวดฟาดเมฆโลหิตที่กำลังก่อตัว

สวรรค์จะลงทัณฑ์ แต่คนผู้นี้กลับต่อต้านสวรรค์!

ทุกครั้งที่หวดเฆี่ยนแส้ แรงกดดันของคนผู้นั้นเพิ่มพูนมาหาศาล

ปราณหนิงฝานบรรลุ 350 เกราะแล้ว!

ยามนี้เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงโดยสมบูรณ์

“ทะลวงขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงได้เร็วมาก… เป็นไปได้ยังไง… โอสถพิภพที่มีไม่น่าพอ หรือต่อให้พอก็ไม่สมควรดูดซับได้ในเวลาอันสั้นแบบนี้… เดี๋ยวนะ! นั่นมัน!”

เปี่ยวเซี่ยวเหมินแผ่สัมผัสเทพ สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไหลเวียนในร่างหนิงฝาน พร้อมกับคราบโลหิตที่ปรากฏอยู่มุมปาก

“เขา… เขาดื่มของข้า… สกปรก น่ารังเกียจ!” เป่ยเซี่ยวเหมินกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ

นางรู้แล้วว่าทำไมหนิงฝานถึงมีปราณมากพอที่จะทะลวงระดับ

แต่นางก็ยังไม่เข้าใจหนิงฝานอยู่ดี

ซัวหมิงผู้นี้ แตกต่างจากบุรุษที่ท่านแม่เคยกล่าวถึงอย่างสิ้นเชิง

แม้จะยังเป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มที่อ่อนแอ แต่ยามนี้ นางกลับรู้สึกว่าหนิงฝานจะกลายเป็นผู้ครองทะเลส่วนนอก ทั้งเขายังเคยพูดว่า จะไม่ก้มหัวให้กับแดนสวรรค์

“ฮึ่ม! เจ้าแข็งแกร่งมาก... แต่หนอนนั่นก็น่ารังเกียจ...” นางแค่นเสียงพลางขบคิด

แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อมา กลับเป็นสิ่งที่นางจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต

เมื่อทัณฑ์สวรรค์อัสนีถูกทำลาย พิรุณก็โปรยปรายอย่างหนัก น้ำไหลเชี่ยวกราด

ในชั่วพริบตานั้นเอง หนิงฝานแหงนมองท้องนภา กลิ่นอายรอยข้างแปรเปลี่ยน

“น่ารำคาญจริงๆ!”

เขายื่นมือคว้าจับอากาศ พิรุณจำนวนมหาศาลแปรเปลี่ยนเป็นสีดำ ย้อนกลับคืนสู่เบื้องบน ราวกับหวนคืนสู่สวรรค์

ท้องนภากระจ่างใส่ พิรุณและสายน้ำที่เชี่ยวกราดหายไป ราวกับไๆม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

หนิงฝานใช้เจตจำนงค์เทพ สั่งให้ฝนหยุด

เป่ยเซี่ยวเหมินเคยเห็นวิธีการเช่นนี้ มันคือเจตจำนงค์เทพ

เพียงแต่ จะมีก็เพียงผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ ที่ให้กำเนิดเจตจำนงค์เทพเท่านั้นที่ทำได้ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่อาจบังคับฟ้าดินได้อย่างสมบูรณ์

แต่เขากลับทำได้

“แยกย้ายกันได้แล้ว!”

เสียงของหนิงฝานดังสะท้อนก้องเมืองเต่าทมิฬ

ด้วยที่หนิงฝานทะลวงระดับ เหล่าผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากจึงมาแสดงความยินดี แต่เมื่อได้ยินคำกล่าว เหล่าผู้เชี่ยวชาญจึงต้องเร่งแยกย้าย

หนิงฝานไม่อาจเสียเวลากับคนเหล่านี้ เขาต้องทำให้ระดับพลังเสถียร จากนั้นก็จะเริ่มดูดซับโอสถปฐมสวรรค์ต่อ

ยังไม่พอ… ต้องแข็งแกร่งกว่านี้

หนิงฝานรู้ตัวดีว่า ตนเองยังอ่อนแอและเล็กจ้อย

เต๋าแห่งสวรรค์คือวัฏจักร ยิ่งฝึกฝนยกระดับตน วัฏจักรก็ยิ่งกว้างขึ้นเหลือคณา

กระทิงหนุ่มไม่กรงกลัวพยัคฆ์ เฉกเช่นในอดีตที่เขาเคยทำร้ายเทพกษัตริย์เนี่ย และจักรพรรดิปีศาจไป๋กู่

แต่ถึงเขาจะห้าวหาญเพียงใด เขาก็ตระหนักดีถึงความต่างชั้น

การปรากฏตัวของเทพกษัตริย์เนี่ย ทำให้เทพกษัตริย์แห่งโลกพิรุณหวดากลัว!

ยังไม่พอ… ยังไม่พอ...

ขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงก็ยังไม่พอ!

“หากดูดซับโอสถปฐมสวรรค์จนหมด ปราณข้าสมควรบรรลุ 460 เกราะ ยังห่างไกลจากขอบเขตตัดวิญญาณมาก ไม่รู้จะทำยังไงให้ปราณบรรลุถึง 10,000 เกราะ! แต่ถึงจะยากเย็นแสนเข็ญ ข้าก็จะทำ!”

ในโลกที่เต็มไปด้วยผู้ฝึกตน มีกี่คนที่บรรลุดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูง...