เล่ม 1 ตอนที่ 37.1 เลือดและความบริสุทธิ์ [1] (ฟรี)
* นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ Novel Kingdom (หจก.โนเวล คิงด้อม) *
**ไม่อนุญาตให้ดัดแปลง แก้ไขหรือเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนทาง หจก. จะดำเนินคดีให้ถึงที่สุด**
นายาลากร่างที่ไร้สติของบลัดแพร์รอทกลับโรงแรมอย่างลวก ๆ ราวกับว่านางเป็นเพียงแค่หีบห่อเสบียงเท่านั้น เขตชายแดนของดีพบลูในคืนนี้เงียบสงัด ท้องถนนร้างไร้ซึ่งผู้คนที่มักจะออกมาเตร็ดเตร่อยู่ตามท้องถนนในตอนกลางคืน ด้วยความอึกทึกครึกโครมที่เหล่าเมจผู้คุมกฎได้สร้างไว้เมื่อมาถึงนั้นทำให้ผู้คนหลบซ่อนตัวอยู่ในบ้านโดยปิดประตูและหน้าต่างทุกบานจนสนิท ไม่เหลือไว้แม้แต่ช่องเล็ก ๆ ให้มองลอดเข้าไปได้ ความกดดันในการเอาตัวรอดนั้นได้ทำลายความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนไปจนหมดสิ้น
ริชาร์ดเดินตามไปอย่างเงียบ ๆ ในตอนนี้ตัวเขาดูซีดเซียวกว่าปกติเล็กน้อย มือทั้งสองข้างที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อกำแน่น กล้ามเนื้อตรงปลายแขนยังคงกระตุกไม่หยุด อีกทั้งหยดเลือดสด ๆ ก็ยังคงไหลซึมออกมาตามร่องนิ้วของเขา แท่งเหล็กยาวที่เขาใช้ต่อสู้ได้ทิ้งรอยบาดแผลเอาไว้บนฝ่ามือของเขา ! ในตอนแรกมันเป็นเพียงบาดแผลตื้น ๆ แต่ด้วยแรงกดที่เกิดจากการที่เขากำมือแน่นทำให้เลือดไหลออกมามากมาย ทว่าเขากลับรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ส่งผลดีต่อตัวเขาเองเพราะความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นมากพอจะยับยั้งหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งของเขาเอาไว้ได้ รวมทั้งฉุดรั้งสติที่กระเจิดกระเจิงของเขาให้อยู่กับเนื้อกับตัว ในตอนนี้จิตใจของเขามีแต่ความยุ่งเหยิง หากว่าไม่มีคนอยู่บริเวณนั้นด้วย เขาก็คงจะทั้งตะโกน เตะต่อย และทุบตีไปทั่วเพราะนั่นอาจจะช่วยระบายความตึงเครียดที่เขาพบเจอมาให้เบาบางลงได้ถึงแม้ว่ามันจะช้าไปเล็กน้อยก็ตาม
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาลงมือฆ่าใครสักคน และที่น่ากลัวกว่านั้นคือเขาได้ฆ่าไปถึง 4 ชีวิตภายในเวลาไล่เลี่ยกัน เขาฟันร่างของวอริเออร์คนนั้นด้วยมือของเขาเอง ทำลายอวัยวะหลายส่วน และมอบความตายอันน่ากลัวและแสนเจ็บปวดให้คนผู้นั้น อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย ณ เสี้ยววินาทีที่จุดจบของชีวิตกำลังจะมาถึง เขากลับนิ่งสงบลงได้อย่างอย่างเหลือเชื่อ การรับรู้ในความเคลื่อนไหวของเขาเปลี่ยนไปและความแม่นยำก็เพิ่มมากขึ้นจากการคำนวณ เทคนิคทุกอย่างที่เขาเรียนรู้จากนายานั้นถูกนำมาใช้ได้อย่างเป็นธรรมชาติ มือสังหารทั้ง 4 คนนั้นมองว่าตัวเขาเป็นเพียงเมจอ่อนหัด และนั่นทำให้พวกเขาต้องจบชีวิตลงอย่างอนาถ นอกเหนือจากการใช้ไฟร์บอลในการสังหารหนึ่งในนั้นแล้ว สามคนที่เหลือยังต้องสังเวยชีวิตให้กับความสามารถที่น่าทึ่งในด้านศิลปะการสังหารของเขาด้วย สำหรับเรื่องการต่อสู้นั้น เมื่อถึงเวลาของมัน แม้แต่ไฟร์บอลก็ต้องพึ่งพาเทคนิคทางด้านระยะเวลาที่เหมาะสม
ในการการต่อสู้กันของเหล่าอาชญากร ความเป็นและความตายอยู่ห่างกันเพียงเสี้ยววินาที จังหวะเวลาที่พลาดไปเพียงเล็กน้อยสามารถนำไปสู่ความตายได้โดยไม่มีแม้แต่วินาทีเดียวให้แก้ตัว ในช่วงเวลาแห่งการต่อสู้อันแสนเด็ดเดี่ยวนั้น ริชาร์ดรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในความฝันอันหนาวเหน็บแต่ก็เหมือนจริง และเต็มไปด้วยตัวเลขมากมาย และเขารู้สึกตัวตื่นขึ้นจากความฝันนั้นก็เป็นเวลาหลังจากแบล็คโกลด์กลับไปแล้ว สิ่งที่หลงเหลือไว้มีเพียงความหวาดหวั่น อ่อนแอ ความสะอิดสะเอียน และความรู้สึกแย่ ๆ ทั้งหลายที่คอยกัดกินหัวใจเขา
นอกจากความทุกข์ทรมานใจจากการลงมือฆ่าคนเป็นครั้งแรกแล้วนั้น เขายังรู้สึกกังวลถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับบลัดแพร์รอทด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาเองก็อธิบายไม่ได้ และความเพิกเฉยไม่ทุกข์ร้อนที่นายาแสดงออกมาก็ยิ่งทำให้เขาเป็นกังวลมากขึ้น
เขามักจะพิถีพิถันกับการสังเกตพฤติกรรมอยู่เสมอจึงสังเกตเห็นร่องรอยความกังวลบนใบหน้าเพื่อน ๆ ของนายา ในขณะที่เขายกร่างของบลัดแพร์รอทขึ้นมา แม้แต่บลัดแพร์รอทเองก็ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกไว้ได้ สีหน้าของนางแสดงออกถึงความรู้สึกที่ทั้งหวาดกลัวและสิ้นหวังซึ่งปรากฏขึ้นมาเพียงครู่หนึ่งก่อนที่นางจะหมดสติไป
นายาบอกกับเขาว่า เมื่อ 10 ปีก่อนบลัดแพร์รอทนั้นมีชื่อเสียงอยู่บ้างในหมู่อาชญากรและนั่นก็ทำให้เขาเกิดความสงสัย อะไรที่จะสามารถทำให้คนแบบนั้นรู้สึกตึงเครียดและหวาดกลัวขึ้นมาได้ สิ่งที่นายาจะแสดงให้เขาเห็นต่อไปคืออะไรกันแน่ ? และเมื่อนึกถึงถังน้ำที่นายาบอกให้เขาเตรียมเอาไว้ เขาก็รู้สึกผะอืดผะอมและปั่นป่วนในท้องอย่างหนักจนอยากจะหลบเข้ามุมเพื่ออาเจียนออกมาเสียเดี๋ยวนั้นเพราะนายาก็เหมือนกับชารอนและเมจคนอื่น ๆ อีกมากมาย ที่ไม่เคยล้อเล่นกับเรื่องที่จริงจัง
แม้ว่าจะรู้สึกอยากอาเจียนมากเพียงใดแต่เขาก็กัดฟันข่มกลั้นและเดินตามหลังนายาไปเรื่อย ๆ เขาพยายามกดความรู้สึกไม่สบายนั้นไว้ตลอดทางจนถึงโรงแรมในที่สุด และเมื่อเป็นเช่นนั้น แม้แต่เขาเองก็ยังรู้สึกเหมือนปาฏิหาริย์ที่เขาสามารถอดทนไว้ได้
เพื่อนของนายาเผยความขี้เกียจออกมาทันทีที่ใบมีดแห่งความพิบัติเดินออกไป ก่อนทำการเก็บกวาดซากศพและพื้นที่บริเวณนั้นด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงไม่กี่นาทีทุกอย่างก็ถูกเก็บกวาดไปจนหมด หลงเหลือไว้เพียงแค่ร่องรอยที่เกิดขึ้นจากเปลวไฟในส่วนลึกของตรอกแคบนี้เท่านั้น
เมื่อผู้คนที่อาศัยอยู่แถบชายแดนเดินผ่านบริเวณนี้ในเช้าวันต่อไป พวกเขาจะรู้สึกราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลยในคืนนั้น ด้วยความโกลาหลบริเวณเขตชายแดน พวกเขาต่างก็เคยชินไปกับแรงสั่นสะเทือนจากระเบิด และเสียงดังแปลก ๆ ทุกชนิดไปเสียแล้ว กฎของดีพบลูระบุไว้ชัดเจนว่า การบุกรุกหรือทำลายที่อยู่อาศัยหรือสร้างความเสียหายต่อกำแพงภายนอกนั้น ถือว่ามีเจตนาบุกรุกดีพบลู และการกระทำเหล่านั้นเป็นสิ่งต้องห้าม ดังนั้นบ้านของพวกเขาที่อยู่บริเวณพื้นที่ด้านในของเส้นแบ่งเขตจึงนับว่าเป็นสถานที่ปลอดภัยจากอันตรายจากโลกภายนอกที่จะส่งผลกระทบต่อผู้พักอาศัย และเป็นอันตรายเฉพาะในกรณีที่พวกเขาอยากรู้อยากเห็นมากเกินไปเท่านั้น
นายาลากร่างของบลัดแพร์รอทผ่านห้องโถงเล็ก ๆ ผ่านเคาน์เตอร์ และมุ่งหน้าไปยังห้องครัวที่อยู่ทางด้านหลัง ริชาร์ดพบว่าห้องครัวในโรงแรมแห่งนี้มีขนาดใหญ่อย่างประหลาด มันดูใหญ่กว่าห้องโถงเสียด้วยซ้ำ ภายในนั้นมีตู้เหล้าและตู้อาหารมากมายเรียงอยู่ข้างเตา ห่วงเหล็กทั้งเล็กและใหญ่ถูกตอกยึดเข้าไว้กับผนังห้อง รอกยกของหลายอันถูกแขวนห้อยลงมาจากเพดาน และยังมีตะขอเหล็กขนาดแตกต่างกันจำนานมากถูกแขวนไว้ด้วยเช่นกัน
กลิ่นฉุนของเขม่าควันและแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่ว ทว่าก็ไม่สามารถกลบกลิ่นอับชื้นของเชื้อรารอบ ๆ ห้องได้ ทว่าถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่ก็เห็นได้ชัดว่าผนังและพื้นที่ทำมาจากหินถูกทำความสะอาดเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม ริชาร์ดกลับเห็นว่ามีรอยผิดปกติจาง ๆ เป็นบริเวณกว้างหลงเหลืออยู่
“ปิดประตูให้ดีล่ะ” นายาบอกขณะลากร่างของบลัดแพร์รอทอยู่ตรงกลางห้อง
ริชาร์ดทำตามที่เขาบอกเขาจึงได้เห็นถังไม้ขนาดใหญ่วางอยู่หลังประตู แม้จะดูเก่าแก่มากแต่ถังนั้นก็ถูกทำความสะอาดเป็นอย่างดีและไม่มีกลิ่นเหม็นใด ๆ โชยคลุ้งออกมา ในตอนนี้เขาไม่สามารถกดความรู้สึกคลื่นไส้ไว้ได้อีกต่อไปจึงก้มลงข้างถังไม้และโก่งคออาเจียนทันที
เนื่องจากเขายังไม่ทันได้ทานอาหารเย็น เขาจึงอาเจียนออกมาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และส่วนมากก็เป็นน้ำย่อยเปรี้ยว ๆ จากในกระเพาะอาหาร เมื่อเขาสำรอกเอาทุกอย่างในกระเพาะว่าง ๆ ของเขาลงไปในถังใบนั้นแล้ว กลิ่นฉุนบางอย่างก็ลอยขึ้นมาจากถังไม้ มันปะทะเข้ากับจมูกของเขาทันทีและกลบกลิ่นอื่น ๆ ในห้องครัวไปจนหมด กลิ่นนั้นเป็นกลิ่นเดียวกับกลิ่นจาง ๆ ไม่ชัดเจนที่เขารู้สึกได้ก่อนหน้านี้ และจากร่องรอยแปลก ๆ บนพื้นและผนัง เขาก็รู้ในทันทีว่าที่มาของกลิ่นและร่องรอยนั้นคืออะไร มันคือร่องรอยของเลือดที่สั่งสมมาเป็นเวลาหลายปี
ไม่ใช่เรื่องดีเลยที่เขาค้นพบเรื่องนี้ได้ในตอนนี้ เพราะนับว่าตอนนี้สัญชาตญาณทางร่างกายเขากำลังถือไพ่เหนือกว่า ท้องไส้เขาปั่นป่วนอย่างรุนแรงและกำลังบีบรัดตัวอย่างหนักจนเขาเรอออกมา
ดูเหมือนว่านายาจะรู้ถึงอาการเหล่านั้นดีอยู่แล้วเพราะเขาแค่เหลือบมองริชาร์ดอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะเริ่มลงมือจัดการงานของตนเอง เขาดึงตะขอเหล็กที่ห้อยอยู่บนเพดานลงมา และแทงเข้าไปตามแขนขาของบลัดแพร์รอท จากนั้นเขาก็ชักรอกโซ่ที่ติดอยู่กับตะขอเพื่อดึงร่างของนางขึ้นไปแขวนอยู่กลางอากาศ แขนและขาของอาชญากรสาวถูกขึงตรึงและถูกดึงให้ยืดออกไปในทิศทางที่แตกต่างกัน
ความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสปลุกร่างที่ไร้สติของนางให้ตื่นขึ้นมา ก่อนที่นางจะส่งเสียงกรีดร้องตามสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่านางได้สติแล้วนายาก็หยุดการกระทำนั้นทันที และเมื่อรู้สึกว่าความเจ็บปวดคลายลงไปบ้าง นางก็มองไปรอบ ๆ ตัว แววแห่งความสิ้นหวังฉายชัดขึ้นมาในดวงตาทันทีที่เห็นนายาก่อนที่นางจะถอนหายใจออกมาอย่างอับจนหนทาง
นายายื่นมือทั้งสองข้างเข้าไปบีบแขนขอนางอย่างแรงพร้อมทั้งยกร่างของนางขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ การกระทำนั้นทั้งโหดร้ายและป่าเถื่อนเป็นอย่างมาก และมันทำให้นางหมดเรี่ยวแรงขัดขืน ในตอนนี้ นางทำได้เพียงแค่ยอมจำนนอย่างหมดอาลัยตายอยากเท่านั้น
นายาฮัมเพลงเบา ๆ และเริ่มถอดเสื้อผ้าของนางออกทีละชิ้น ๆ หลังจากถอดเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายเสร็จ เขาก็ทิ้งให้ร่างของนางถูกแขวนอยู่ตรงกลางห้องครัวอยู่อย่างนั้น ความเสียหายที่เกิดขึ้นต่อกล้ามเนื้อและเส้นประสาททำให้ร่างของอาชญากรสาวสั่นกระตุกเป็นพัก ๆ แต่น่าแปลกที่บาดแผลโดนแทงนั้นไม่ได้มีเลือดไหลออกมามากนัก ทว่ามันค่อย ๆ ไหลซึมออกมาจากอย่างช้า ๆ และหยดลงบนพื้น
ริชาร์ดรวบรวมเรี่ยวแรงจนลุกยืนขึ้นได้ในที่สุด ร่างกายของเขาซีดเซียวไปหมด และทรงตัวอยู่ได้เพียงเพราะเอนตัวพิงไว้กับผนังห้องเท่านั้น เขาเช็ดคราบอาเจียนออกจากหน้าอกแล้วรวบรวมความกล้าเพื่อเงยหน้าขึ้น แต่เมื่อเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของบลัดแพรร์รอท เขาก็รู้ได้ทันทีว่าบททดสอบต่อไปของเขาคืออะไร
บลัดแพร์รอทน่าจะมีอายุเลยวัยกลางคนไปแล้ว แต่ด้วยพลังที่มีอยู่มากมายทำให้รูปร่างหน้าตาของนางยังดูเหมือนสาววัยรุ่น และไม่ว่าจะมองอย่างไรนางก็ดูเหมือนมีอายุไม่เกิน 30 ปี ขาเรียว ๆ ที่ดูกระชับและทรงพลัง หน้าอกและบั้นท้ายกลมกลึง รวมไปถึงเอวคอดเป็นส่วนโค้งเว้าอย่างได้สัดส่วนนั้นทำให้รูปร่างของนางดูเย้ายวนเป็นอย่างมาก ทั้งรูปร่างและหน้าตานับว่าเป็นอาวุธที่ดีที่สุดของอาชญากรสาว ทว่าในตอนนี้มันกลับไม่ได้ดึงดูดใจริชาร์ดเลย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังยืนมองอย่างใจจดใจจ่อ นั่นเพราะว่าตัวเลขที่ปรากฎให้เขาเห็นนั้นช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน
* นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ Novel Kingdom (หจก.โนเวล คิงด้อม) *
**ไม่อนุญาตให้ดัดแปลง แก้ไขหรือเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนทาง หจก. จะดำเนินคดีให้ถึงที่สุด**
